Rare stemmingen en gevoelens

Al 2 weken voel ik me echt mezelf niet meer. Dit is begonnen naar een soort van paniekaanval na een mini stukje cake (waarin je het gevoel hebt dat je bijna outgaat en helemaal gaat trillen enzo) naja hartkloppingen enz. Vervolgens ben ik gewoon lekker gaan slapen in de hoop dat ik me de volgende ochtend weer normaal ging voelen. Niet dus... heel de sfeer was anders, heel mijn stemming was anders, huilbuien omdat je t gewoon niet meer weet, vertrouwde ruimtes voelen (nog steeds) anders aan.. Ik ben natuurlijk ook heel erg veel aan het denken, daar zou het ook aan liggen maar vraag toch af waar het vandaan komt...

Voel me dus ook niet prettig in mijn eigen huis, weet niet meer wat mijn gevoelens zijn voor de mensen waar ik van hou (vriendje, vriendinnen blabla)... iedereeen en alles voelt gewoon raar en somber en anders..

Tja.. heel ingewikkeld, ben inmiddels ook al 2x bij de dokter geweest. Die heeft mij rustgevende tabletjes gegeven maar daarmee wil ik het ook niet mee onderdrukken. Het is schijnbaar wel even goed om uit die negatieve spiraal te komen.

Nou mijn vraag was eigenlijk of hier meer mensen last van hebben. Zich gewoon niet meer zichzelf voelen en hopen gewoon weer helemaal de oude te zijn en niet meer over alles na te denken....dan zou ik het ook fijn vinden om te weten hoe lang dat dan heeft geduurd...

Alvast bedankt!

Ga praten met een maatschappelijk werkster, misschien kan die je verder helpen

..of je bent in een trip blijven hangen na het eten van space cake

Weet niet of je gebruikt, zo ja of je veel gebruikt, anders zou ik ff lekker een maandje of 2 rust nemen en weer tot jezelf keren...

..of je bent in een trip blijven hangen na het eten van space cake

da kan

Misschien denk je idd (te) veel na over dingen..
Moet je gewoon even alles rustig op een rijtje zetten.
Ga wat leuks doen voor jezelf, en bedenk dat dat vervelende gevoel altijd vanzelf weer over gaat!

Volgens mij ben je lichtelijk overspannen...
Rustig aan...

ja wazig man.... geen cake meer!

jah dan kan dat gebeure

Geloof ook niet dat dat door die cake komt... Maar sindsdien heb ik er wel last van... Doe alleen af en toe een keer op feestjes een pilletje maar ook niet echt vaak....

heb ook een dergelijke ervaring met cake gehad.
gaat wel weer over, don't worry

En ik zie nog net geen waanbeelden ofzo hoor. Alleen andere stemming... somber gevoel..

volledig herkenbaar

als ik wat meer tijd heb zal ik hier posten wat ik destijds heb meegemaakt. misschien ook meteen ter geruststelling dat 't wel weer goed komt.

niet te veel zorgen maken intussen, gaat echt wel weer over, trust me

je bent als het ware blijven "hangen" denk ik, idd een soort van psychose, het lijkt mij dat je daar vanzelf weer uit komt en zo niet, dan moet je toch die medicijnen van de doktor maar eens proberen

Hmm, fijn om te horen... je gaat jezelf namelijk ff helemaal gek maken. En geloof me, dat wordt je als het na weken nog niet over is!

T kan trouwens ook zo zijn dat je in een flashback zit op et moment, weet ook niet wat je in het verleden hebt gebruikt maar gaat vast wel weer over

ik ben soms ook gewoon weer uit mn dak

vooral als ik weinig eet en veel energie verbruik

maar nooit op deze manier

misschien moet je je neus is buiten de speed laten

Laat je door je huisarts doorverwijzen naar het ziekenhuis, en als je huisarts dat niet wilt dan moet je zelf naar het ziekenhuis toestappen en zeggen dat je onderzocht wilt worden. Het kan zijn dat je gezondheid in gevaar is snappie.

Maare als dat kleine stukkie cake een spacecake was dan heb je gewoon een ontzettende badtrip gehad en dat gaat vanzelf weer over.

nee hoor, nergens voor nodig.
ik had er ook nog een klein maandje flink last van na een badtrip van cake, maar dat ging na verloop van tijd gewoon weer weg

M'n neus heeft alleen nog nooit in de speed gehangen....bodytobody

En lichamelijk voel ik me alweer ok, heeft een week geduurd...

het is gewoon zo dat ik duper down ben, nergens meer zin in heb, en omgevingen en mensen niet meer vertrouwd aanvoelen...voel me gewoon vervreemd, ben mezelf een beetje kwijt

jezus ja, ik kan me precies voorstellen hoe je je moet voelen. dit is allemaal superherkenbaar.

maar echt waar, het gaat gewoon weer over!

binnenkort kom ik hier even uitgebreid schrijven

Gewoon een tijdje gezond eten, lekker sporten, nie te veel drinken (alcohol dan he) , evt wat vitamine tabletjes nemen, regelmatig slapen.
Dat wil in dit soort gevallen wel eens helpen.

Hebben veel mensen last van bij het vallen van de bladeren....

Dankje ~ wen ~... super relax om te horen dak nie de enige ben en dat t overgaat... ik wacht je uitgebreide verslag af... iig bedankt!

gewoon je leventje leiden zoals je dat altijd deed..
en proberen er niet over na te denken.. dan gaat het
vanzelf weer over! succes ermee

Okay, ten eerste het ligt niet aan de cake!!!

Vorig jaar heb ik ook behoorlijk met mezelf in de knoop gezeten...

bijna hetzelfde als jou dus...

ik heb lang met gevoelens rondgelopen waar ik niet wist waar ze vandaan kwamen... Ik voelde me nergens meer thuis... alleen in mijn bed, want daar was ik alleen, kon ik janken wat ik wilde... en denken wat ik wilde.. de raarste dingen gingen door mijn hoofd

Ik wilde niemand meer zien, omdat ik niet meer wist op welke manier ik ze moest benaderen! De vraag: Hoe is het? wilde ik niet meer horen, omdat ik simpelweg niet wist hoe ik ze moest beantwoorden! Ik interesseerde me niet meer in andermans problemen, want ik had zelf een probleem... maar WAT, dat wist ik niet..

Ik ben ook naar de dokter gegaan... ik kreeg ook pillen.. ik moest naar de psycholoog... maar het werkte allemaal niet... want hoe moet je uitleggen wat je heb, als je het zelf niet weet.. waarna ze ook nog eens met allerlei termen komen...

als mensen aan me vroegen: ja maar waar denk je dan aan? Tjah.. dat wist ik niet... maar het was wel heel deprimerend!


Maar wat bleek dus achteraf... Ik had heel mijn leven al mijn energie in andere gestoken... vooral in andermans problemen...
Maar ik heb nooit eens aan mezelf gedacht... en daar heb ik zelf achter moeten komen

misschien dat je daar eens mee moet beginnen... met jezelf



succes

Dankje voor je verhaal..

Mij lijkt het ook sterk dat het alleen door die cake komt. Het is misschien wel de aanleiding geweest... De druppel snapje? Misschien ben ik inderdaad dingen aan het verwerken ofzo, heb wel een aantal dingetjes meegemaakt, maar niet echt extreme gevallen.

Het is gewoon een kutgevoel om het zo maar te zeggen. Gewoon klote voelen en je weet niet echt waarom... Normaal voel ik me fijn bij bijv. mijn vriendje dat is nu gewoon niet het geval... Ik voel me verveemd van mensen en omgevingen die normaal heel vertrouwd voor mij overkomen. Dan ga je natuurlijk ook weer twijfelen aan die gevoelens dat je niks meer om iemand geeft ofdat jeje nergens meer thuisvoelt.

Achja.. ik kan er een boek over schrijven, het is gewoon klote je blijft negatief denken en denk terug aan de afgelopen weken en die zijn gewoon KUT..

Maar bedankt voor je reactie, zal er eens over nadenken!

xx

Ik heb ook iets dergelijks meegemaakt. Paniekaanvallen konstante angst, je niet jezelf voelen en maar hopen dat dat rare gevoel weggaat.

Bij mij kwam het grotendeels door oververmoeidheid...

Ik denk niet dat jij je wat aan moet trekken van degene die hier roepen dat je psychosen hebt, want geloof me, de symptomen die jij noemt komen in de verste verte niet overeen met de symptomen van een psychose. Ik denk dat je er veel aan hebt om voldoende rust te nemen de komende tijd en een vertrouwenspersoon op te zoeken waarmee je je gevoelens kan delen. (je ouders, vrienden, docent?)

Succes iig!

Dankje.. het is gewoon een heel onwerkelijk gevoel en elke dag is anders. Ik wil gewoon weer de oude zijn, gewoon lekker leven, je ding doen en niet overal bij na hoeven denken... Maar je wordt echt gek... elke dag een adere stemming en niks is meer vertrouwd... iid je je zelf niet meer voelen....

Ik slaap op zich genoeg, kan alleen niet meer slapen als ik eenmaal wakker ben geworden.

xx

Ja joh ik weet precies wat het is.... ik durfde niet eens alleen thuis te zijn

Na een tijdje begint zelfs dat "nieuwe gevoel" te wennen en heb je er geen erg meer in.

Heb je ook last van hyperventilatie of niet?

Ik zou als ik jou was het internet ff afstruinen naar informatie over paniekaanvallen/ angststoornis, denk dat je daar al wel veel in zult herkennen.

Ja maar ik WIL niet wennen aan het nieuwe gevoel... ik wil gewoon weer de oude zijn... en elke dag is het gevoel weer anders... snapje??

Of ben je er echt dan niet meer mee bezig zodat alles weer normaal wordt??

Zelfs mijn eigen vriend voelt vervreemd voor me terwijl ik daar 2 weken terug heel anders over dacht...

Ja ik snap het

Bij mij voelde het als een soort knop die weer teruggezet moest worden, waardoor ik weer mezelf werd. Maar dat gebeurde alleen niet

Naarmate de tijd voorbij ging, werden mijn angsten minder en begon ik ook minder vaak erbij stil te staan. Ik ben nu wel bijna 3 jaar verder en merk nog steeds wel aan mezelf dat ik er wel wat "aan over heb gehouden". Af en toe heb ik nog wel eens last van hyperventilatie bijvoorbeeld of voel ik me niet op mijn gemak als ik op een feest sta ofzo, maar ik heb geleerd hiermee om te gaan.

Ik weet niet of ik jouw situtie met de mijne kan vergelijken, maar als ik je advies kan geven is gewoon die vertrouwens persoon echt op te zoeken en er veel over te praten! Dat helpt zoveel! Als je hier trouwens verder over wil praten moet je maar ff pb-en, misschien kan ik nog wel wat info geven via bepaalde sites

Ik heb dit probleem ook. 3 jaar geleden had ik ook een paniek aanval en ik ben nu ook nog steeds niet mezelf. Maar ik post als ik tijd heb wel ff een wat langer berichtje.

Hmm, hoop alleen eigenlijk wel dat ik mezelf weer wordt.. Maar 't gaat vandaag al iets beter...

Lady_Suzy ik herken je gevoelens ook. Nu bijna twee jaar terug heb ik een lichte gehoorbeschadiging opgelopen bij een feest, waardoor ik heel erg bang ben geworden voor allerlei dingen. Het is echt superraar. Ik was daarvoor altijd vrolijk en had overal zin in. Door die gebeurtenis ben ik heel erg verandert. Ik ben ook een stuk somberder, heb gedachten en gevoelens waarvan ik niet weet wat ik er mee aan moet. Ik ben ook al meerdere malen bij de huisarts geweest en ik heb met de huisarts afgesproken dat ik gewoon langskom als ik me niet op me gemak voel. En ik praat er veel over met mijn vriendin en een vriendin die ik al jaren ken.

Het stomme is dat het lijkt als mijn persoonlijkheid in een keer omgeslagen is. Ik pieker er ook enorm over. Nou ben ik van nature al piekerig aangelegd, maar soms gaat het echt te ver. Dan raak ik helemaal in paniek en weet ik niet wat ik moet doen. Ik vraag me ook altijd af hoe het kan dat ik nu zo ben. Maar goed, ik doe gewoon mijn best om lekker mezelf te zijn en ik probeer situaties te begrijpen en te herkennen waardoor ik mij onprettig voel. Ik negeer die situaties niet, maar ga me altijd afvragen waarom ik er zo somber van word. En misschien helpt het je als je je piekergedachten wat meer relativeert. Dat heet RET ofzo. Is een methode waarbij je stilstaat bij je rare gedachten. Je zoekt dan uit wat je denkt, waardoor dat komt, wat je erbij voelt en hoe je er vervolgens naar handelt.

Enne het is echt geen psychose hoor. Dat geloof ik niet. Of iets anders zwaar psychologisch. Ik denk dat iedereen wel wat verandert in de loop der jaren, maar de meeste mensen merken het niet zo. En er zijn mensen die het wel merken en zich afvragen waarom dat zo is. En daar hoor jij misschien bij. En ik ook dus . Ik vind het altijd wel geinig om te horen dat sommige mensen anders zijn. Het heeft iets speciaals en je hoort tenminste niet bij de doorsnee Hollanders .

Het komt allemaal goed . En als je ff wilt babbelen dan pb je maar. Of ga naar je huisarts of iemand anders waarmee je kan praten.

Groetjes Koentje

Goed zoals belooft.

3 Jaar geleden zat ik eens in de klas en toen kreeg ik dus ook een paniek aanval. In eerste instantie wist ik niet wat er met me gebeurde en ik dacht werkelijk dat als er niet snel iets gebeurde dat ik dan dood ging. In de week na die paniek aanval was ik doodmoe en had ik nergens zin in ik ben toen ook bij de dokter geweest en deze kwam met antidepressieva aan zetten daar heb ik 1 pil van geslikt en heb toen het hele doosje de vuilnisbak ik gekieperd, wat is dat een troep zeg.

Maar goed, ik vervolgens weer naar de dokter en die heeft me laten onderzoeken in het ziekenhuis een MRI scan en een bloed onderzoek. Simpelweg omdat ik dacht dat ik iets van hersen beschadiging had omdat ik compleet niet mezelf was. Uit de onderzoeken kwam ook niets geks of aparts naar voren, en tsja dan kun je wel naar de dokter blijven gaan maar daar heb je denk ik niet zoveel aan. De rest van het jaar heb ik ontzettend veel slaap problemen gehad. Zelfs een maand lang gemiddeld 2 uur per nacht geslapen en dan ga je geestelijk toch best kapot. Ook ging het op school voor geen meter, niet omdat ik het niet bij kon houden maar omdat het een ontzettende kut opleiding(ICT) was die ik toen volgde. Maar goed nu zit ik dus op een andere school ik heb ondertussen geen slaap problemen meer en ik kan weer lachen zo nu en dan en volgend jaar ben ik klaar met de mbo(ICT) opleiding en dan ga ik werken en een compleet andere opleiding volgen. Dus ik hoop dat die draai een goede draai is zodat ik s'morgens weer zin heb om op te staan.

Het gevoel zoals jullie dat beschrijven herken ik op alle punten. Het is net of je in iemand anders zijn lichaam bent gekropen en alles wat je om je heen ziet doet je compleet helemaal NIKS je hecht compleet geen waarde aan de dingen die je voor heen prachtig vond. En het aller ergste is dat het zeg maar geen naampje heeft dus je kan er heel moeilijk over praten met andere mensen.

Ik denk niet dat je het zo de naam 'psychose' kan geven..
Het kan ook een flinke, tijdelijke dip zijn. Daar heb ik ook al een tijdje last van. Ik heb weinig zin in dingen, ben al heel lang niet meer echt vrolijk zoals ik dat eerst áltijd was, stond eerder meer positief in het leven, onderneem niet veel dingen, etc. Bij mij is het ook al best lang nu, ben er mee naar de dokter geweest, ook omdat ik altijd moe ben, maar er is niks uit gekomen. Ja, ze noemde een chronische vermoeidheid opgebouwd door te druk te zijn geweest, etc. Daar hek dus niks aan.
Succes iig !

heb er ook een tijdje last van gehad toen ik 2 weken ziek thuis in bed gelegen had. het was ook van de 1 op de andere dag weer over,terwijl het toch wel 3a4 weken geduurt heeft ,echt heel vaag...misschien kwam het ook wel omdat ik te lang thuis ben geweest en uit verveling teveel over dingen na ben ga denken...maar wat sunnyluf zegt kan ook wel kloppen...heb t toen in die tijd erg druk gehad,45 uur per week werken omdat ik toen de tijd 2 banen had,op een gegeven moment brak het me gewoon op. sinds dien denk ik ook meer om mezelf en neem ik de rust wanneer ik er aan toe ben,ik heb wel geleerd dat dat erg belangrijk is!!

Lief dat jullie allemaal reageren.

Ben weeeer naar de dokter geweest en heeft wat kalmerende medicijnen gegeven. Zaterdag werd ik nog even helemaal gek maar sindsdien gaat het beter..

Tenminste dat hoop ik want het is altijd beangstigend om aan deze 2 weken terug te denken. Maar heb vanavond goed geslapen voel me weer prettuger bij m'n vriend en ben wat vrolijker.

Gisteravond had ik nog beetje een opgefokt gevoel maar dat is snel weggegaan.

Gewoon hopen dat t nu beter gaat en ik er weer uit kom...

Denk idd dat het paniekaanvallen zijn en black-outs.
Ik heb er zaterdag last van gehad, ik probeer rustig te blijven.
Maar als ik zoiets heb, dan kan ik om alles gekwetst worden.
Dan wordt het erger.
Gelukkig was ik bij mn vriend en kon ik me rustig houden en relaxt worden.

Oma's cake

ja dan heb je denk ik iets meegemaakt wat heel veel inpact op je heeft gemaakt ik heb precies hetzelfde! ik herken me in jou woorden!!

Ja dat klopt inderdaad, als je gewoon maar door gaat en het negeerd zoals sommige mensen hier zeggen dan word het alleen maar erger.

Toch appart dat er nog meer mensen last van hebben dan alleen ik en dat de doktoren de simptonen er nog niet van kennen terwijl het dus wel vaker voorkomt.

Mijn dokter had anders 8 tot 10 gevallen zoals ik meegemaakt tijdens zijn loopbaan (van cannabis dan he).... Tenminste dat is de aanleiding geweest van mijn klachten/symptomen... vaagjes....

Ik heb in die tijd wel een paar keer geblowd maar ik kan me bijna niet voor stellen dat het door die paar enkele keren is gekomen. Maar ja je weet het natuurlijk nooit zeker.

Tja... blowen is natuurlijk altijd anders dan cake... Toch teveel binnengehad misschien en er verkeerd op gereageerd.. Ik weet 't ook niet. Het gaat nu zeker beter de afgelopen dagen merk alleen dat ik ff tijd voor mezelf nodig heb...

Maar ben allang blij dat dat rare gevoel minder is geworden!

Das in ieder geval goed om te horen, want dat is inderdaad wel het meest vervelende van alles.

Alleen is het vervelend dat je die rare gevoelens nog kan herrineren... Dan krijg je dat rotgevoel weer even. Vooral als je ermee bezig bent. Maar ben nog wel in de war hoor, is ook logisch denk ik.. weet nog steeds niet helemaal wat ik moet denken en/of voelen maar ik voel wel dat er vooruitgang is en dat ik niet meer zo angstig ben.... gelukkig.. nou maar hopen dat dit alleen maar beter gaat worden...

klinkt alsof je in een soort trip bent blijven hangen... iig vaag

Tja... als dat zo is dan blijft de vraag, hoe kom je daaruit??? Maar denk dat het gewoon een samenloop van omstandigheden is. Ben gewoon even in de war, ben al een tijd met mn stage bezig, 40 uur p/w werken, was ik ook niet gewend... Winter enz. enz. het gaat al iets beter, heb medicijnen, slaap alleen onrustig en droom ech vage dingen.. maarja

Het gaat al beter gelukkig.....