moeder met een ziekte...

Mijn moeder is nu al anderhalf jaar ziek en het houdt gewoon niet op. Ze is nu al ruim een jaar depressief. Ook heeft ze de ziekte van Crohn (chronische darmziekte) en is daar eind vorig jaar een aantal keer voor opgenomen. December is haar galblaas verwijderd en 40 cm dunne darm en 40 cm dikke darm. In die dikke darm hebben ze een kwaadaardige tumor gevonden. Die is er gelukkig meteen uitgehaald. Een aantal scans en onderzoeken later zeiden ze dat er geen uitzaaiingen waren. Nu heeft ze de laatste twee weken heel erg last van haar rug en er zit al ruim een maand een bobbeltje in haar nek. Gister naar de dokter geweest en vandaag met spoed naar het ziekenhuis. Daar hebben ze gevoeld dat er ook bobbeltjes in haar buik zaten en drie in haar nek, waarvan 1 hele grote die vrij snel groeit. Ze zitten allemaal rond de lympfeklieren, dus ze vermoeden dat het toch is uitgezaaid... Maandag wordt ze opgenomen.

Ik probeer haar al die tijd al te steunen en doe het grootste deel van het huishouden. Ze heeft wel een vriend, maar die ziet ze alleen in het weekend. Verder heeft ze geen vrienden, dus simpel gezegd komt het allemaal op mij aan. Tuurlijk doe je dat voor je moeder, geen twijfel over mogelijk, maar het wordt allemaal zo zwaar. En net nu we dachten dat het eindelijk beter zou gaan, knalt ze weer in 1 keer terug... Ik weet gewoon even niet meer hoe ik er mee om moet gaan. Ik praat wel met vrienden erover, maar ik begin langzaamaan aan het einde van mijn krachten te komen. Mijn eigen leven loopt ook niet echt op rolletjes.... ik weet het echt even niet meer.

Sterkte is ook van harte welkom
Het is denk ik idd heel moeilijk om hier advies over te krijgen... ik zal me er doorheen moeten bikkelen. Ben wel heel erg blij met alle steun, krijg berichten en telefoontjes van mensen uit allerlei hoeken. Dat doet me echt enorm veel goed en geeft me wat extra kracht. Dankjewel dus voor diegenen!!

Ik kan me niet voorstellen hoe het zou voelen want ik heb het nog nooit meegemaakt...
Wel heel lief dat je dit doet voor je moeder..
Op internet heb je lotgenoten groepen.. Daar kan je mailen en chatten met anderen die ook in zo'n situatie zitten.. Denk dat je daar ms wel wat aan hebt.. Moet je ff zoeken op google ofzo..

En denk ook aan jezelf.. je mama heeft niks aan een kind wat straks helemaal erdoorheen zit en instort.. Dus hoe moeilijk het ook is, af en toe een daggie lekker weg voor jezelf doet wonderen..

Heeeeeeeeeeeel veel sterkte en kracht ook voor je moeder!!!

PFFFFFF tsjaaa wat moet ik erover zeggen ? Het is erg lastig om zoiets te accepteren.... vooral als je er iedere dag weer opnieuw mee word geconfronteerd... Maar idd voor je moeder moet je alles overhebben zou zij waarschijnlijk ook voor jou doen !!!

Ik hoop echt voor je dat je het volhoud want zo'n mooie meid als jou hoort niet depressief te zijn.. gwoon kop op en probeer er het beste van te maken.. immers je kan er toch nix aan doen ?!! tis niet jouw schuld in ieder geval....

Maar echt heeeel veel sterkte ermee en zeg dat je van der hou !!!

x

Jezuss! Dat is niet leuk om je moeder langszaam te zien wegkwijnen. En vooral omdat je er niets aan kan doen.

Ik kan je wel een advies geven, praat over dingen met je moeder de je wil weten, ga als het nog kan de dingen doen met je moeder die je altijd had willen doen. Probeer haar op te beuren in moeilijke tijden want als et in het koppie niet goed zit gaat het vaak lichamelijk ook slechter. Dit kost moeite maar je zal zien dat het de moeite waard is.

Mijn moeder is sinds kort ook een goede vriendin verloren aan kanker. En zij heeft voordat ze aan haar eind kwam nog hele goede gesprekken gehad waar ze zich aan kan vasthouden, en dus de pijn van het verlies een beetje verdraagbaar maakt.

Dat heb ik dus niet kunnen doen bij het verlies van mijn vader die plotseling is overleden. Ik loop nu nog steeds met vragen en gissingen rond van hoe zou hij het vinden en antwoorden die ik nooit zal krijgen. Dit maakte voor mij het verwerken veel moeilijker dan et al was vooral omdat ik net in de pubertijd kwam en me zelf probeerde te ontdekken. Dat maakte me onzeker in die tijd over de dingen die ik deed. Ik ben er gelukkig voor het grootste deel overheen maar, nog steeds die vragen...

En je moet je niet uit het veld slaan door tegenslagen. Tis makkelijker gezegd dan gedaan maar dat is belangrijk in moeilijke periodes. Je moet streven naar een doel en niet bij de pakkeneer gaan zitten. En als het eenmaal zo ver komt ga gerudt naar de psycholoog als je et allemaal niet meer op een rijtje hebt. Dit maakt et geheel een stuk makkelijker!!

Zit nu thuis ook met een moeder die depressief is/was. En der longen uit der lijf hoest van het roken. Daar komt nog is bij dat ze (bijna)hartpatient is en daarvoor redelijk zware medicijnen voor slikt(hoge bloedruk enz). Dus ik mag ook wel zeggen dat ik wel een beetje weet hoe t is om zoiets mee te maken. Ze is welliswaar niet ernstig ziek maar toch is et gevoel er een beetje. Ik maak me er vooral een beetje kwaad over omdat me moeder niet dee moeite neemt om te stoppen met roken. Ook al kan ik het haar niet kwalijk nemen omdat ze verslaafd is. En ik haar juist moet helpen daarbij. Maar op 1 of andere manier lukt het niet.

Wat ik nu dus doe is een wat er ook gebeurd me eigen leven in handen te houden. Zorgen dat ik goed in me vel zit en dingen die me dwarszitten bespreekbaar maken aan anderen. Soms kunnen ze je helpen soms niet. Als je goede vrienden heb kun je alles vragen zeg ik maar zo.
School/sociaal leven onderhouden is voor mij belangrijk omdat ik daar houwvast aan heb. Werk ook als je dat hebt (ik niet).

Het is zo makkelijk om het allemaal op te schrijven te lezen, horen of zien. Maar het is zo moeilijk om het zelf ook daadwerkelijk te doen. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Als je nog vragen hebt stuur ze maar.

VERDER HEEL HEEL VEEL STERKTE !!

f*cked up allemaal zeg
weet wat je doormaakt zijn moeilijke tijden, hoop voor jullie dat het allemaal goed komt!

Onwijs veel sterkte!!! Dat moedertje van mij doet ook af en toe aan enge ziektes, weet hoe je je voelt...!!

Ik weet precies hoe je je voelt, mijn moeder had drie jaar geleden een anouysma (soort hersenbloeding 1 op de drie patienten overleefd het maar) en 2 jaar geleden moest ze naar parijs om aan nog een anouysma te worden geopereed.
nu drie jaar geleden gaat het wel beter met haar, maar ze heeft wel allerlei kwaaltjes enz. erbij gekregen.

Ik denk dat je thuiszorg zou kunnen inschakelen zodat zij de vervelende klusjes in huis doen en jij een beetje tot rust kan komen.
je zult merken dat je dan ook meer tijd over hebt voor je moeder en je vrienden.

veel sterkte ermee

Ok, de klap is bij haar nu wel echt gekomen. Heb gister met haar erover gepraat en gehuild. Toen ik even boven zat kwam haar broer net aan en toen was ze het helemaal even kwijt. Het brak echt mijn hart om haar zo te horen huilen...
Ik hoop echt dat het allemaal mee blijkt te vallen, maar ik heb gewoon zo'n slecht voorgevoel...

Ik heb gelukkg veel steun aan vrienden. Er komen volgende week al minimaal 5 mensen een avondje langs, zodat ik niet alleen zit. En mijn beste vriendin komt me helpen met het huishouden, ook super dus.

Thuishulp zou wel handig zijn, maar dat wil mijn moeder niet, denk dat ze zich dan helemaal hulpeloos voelt of zo.

2 Dextro-NrG mijn moeder rookt dus ook nog stevig door, ondanks het vele hoesten. Het dieet wat ze heeft gekregen houdt ze zich ook niet aan. Het is zo frustrerend, ik wil haar helpen, maar er is weinig wat ik kan doen en ze moet het zelf ook wel willen. Therapie is ze ook mee gestopt. Ik dring er steeds op aan dat ze weer eens moet gaan, dat het goed voor haar is, maar ze doet het gewoon niet.

Ik ga dus dit weekend toch naar Sensation, even wat afleiding voor mezelf. Maar ik kreeg daar echt een hele vervelende opmerking over, dat het egoistisch was van me. Nu zit ik dus te twijfelen. Ik wil ook mijn eigen leven hebben, maar is dat wel eerlijk tegenover mijn moeder? Stel dat het echt fout is, dan heb ik onze laatste tijd samen niet voluit benut.

Pfff, ik heb nu echt zo'n gevoel dat ik gewoon keihard weg wil rennen van dit alles, maar dat kan natuurlijk niet. Ik zal er maar het beste van moeten maken....

Pfff, ze kwam net helemaal overstuur en huilend naar boven. Ze heeft ontzettende last van haar rug en ligt zo'n 4 keer per dag in bad. Nu waren haar pijnstillers (valium) voor vandaag al op, maar ze werd gewoon letterlijk misselijk van de pijn. Een goede vriendin van de familie is ook overleden aan kanker en daar denkt ze nu ook steeds aan... Ik baal er gewoon zo van dat ik haar zoveel pijn zie hebben en er niks aan kan doen. Kan ook zo weinig zeggen dat het beter maakt..

Ik had al voorgesteld om gewoon nu alvast naar het ziekenhuis te gaan, ipv maandag. Daar kan ze dan aan het infuus en wordt er tenminste op haar gelet. Maar dat wilde ze niet. Denk dat ik morgen misschien toch maar thuis blijf, vind het niks dat ze alleen thuis zit...

Klotezooi!

Hmm.. Echt klote voor je.. Ik heb het zelf niet echt meegemaakt, alleen mn moeder in een grote depressie, maar ik heb wel zo'n id hoe jij je nu voelt.. Sterkte meissie..!!

haai
Echt n klote situatie zeg!!
Mijn moeder heeft ook kanker gehad, maar niet zo erg alst bij jouw moeder is, bij haar ist niet uitgezaait.
Blijf goed voor je moeder zorgen, en heel belangrijk je moet jezelf niet vergeten!
Want je loopt jezelf gewoon voorbij!!En dan ben je nog verder van huis!!
Mijn leven loopt ook absoluut niet op rolletjes, maar denk aan je vrienden en vriendinnen die geven je steun om door te gaan met waar je mee bezig bent!!!
Je komt er zeker doorheen

Sterkte meisje!!!

een zeeeeer goede vriend van me weet sinds paar weken ook dat ie het heb en hoop ook niet dat ut zo met hem gaat aflopen, in iedergeval heel veel sterkte gewenst!

Ik ga vanavond toch naar Sensation, ik moet van mijn moeder.... heb wel gezorgd dat er iemand bij haar is totdat ze naar bed gaat. Ik hoop maar dat ik het vanavond even van me af kan zetten...

Bassie, jij ook heel veel sterkte, hopen dat het meevalt....

blijf je moeder steunen, maar denk idd ook aan jezelf...succes!

dank je wel partylady!
ik hoop dat je je ondanks alles nog kan vermaken!
!

Ja ken het, mijn moeder is ook ziek. Woon niet meer bij haar maar bij mijn vader vanwege dat. Maar als ik langs ben geweest en haar weer alleen moet laten doet dat ook veel pijn, denk ik van ja hoe kan ik dat nou doen?! Het is wel beter zo, dan ben ik thuis en dan komen ook de

Ok, vandaag de eerste uitslag... in het vocht wat ze uit het bobbeltje uit haar nek hebben genomen zaten kankercellen, kwaadaardig. Vandaag en morgen hefet ze nog twee scans en volgende week gaat ze naar een ander ziekenhuis voor een speciale scan. Eind volgende week hebben ze de uitslagen, tot die tijd moet ze zowiezo in het ziekenhuis blijven. Over anderhalve week hoort ze dus wat voor kanker het is en of en hoe die te behandelen is. Vanacht krijgt ze een grote dosis morfine tegen te pijn, zodat ze iets kan slapen.

Het is dus, zoals mijn voorgevoel al zei, goed fout. Nu nog anderhalve week in spanning en dan weten we wat beter wat de toekomst brengt...

aah mupz dis echt erg voor! ik hoop voor jullie dat het goed komt en dat het te behandelen is!

mijn moeder heeft zelf een spierziekte en kan dus veel dingen niet doen.. ff fietsen bijvoorbeeld word haar ook al teveel, hier kan ze dan zoveel pijn van hebben en zo moe van worden dat ze de rest van de dag niets meer kan.. niet ff weg naar familie ofsow..
de wekelijkse boodschappen doen word ook al moeilijker, drom ga ik vaak mee om dingen te helpen tillen aangezien dat niet wil.. hierna ligt ze zo een paar uur uit te rusten omdat het haar anders te veel word..
ik hoop niet dat dit mij gaat overkomen want als ik zie wat voor dingen zij al op haar 47e niet meer kan.. echt jammer..

Er is niks meer aan te doen... ze heeft hooguit nog een paar maanden...

Heel veel sterkte

Mijn moeder heeft MS en daardoor heb ik ook van jongs af aan altijd het huishouden etc gedaan.
Tegen mij is altijd gezegd dat jezelf op nummer 1 moet blijven staan en dat dat dan niet egoistisch is. Dus raak jezelf niet kwijt, stel grenzen voor jezelf en probeer de draad weer op te pakken.Suc6!

Ik moet nu gewoon even mezelf voorop zetten, want ik ben het echt even kwijt allemaal... Vanmiddag gaat mijn moeder naar haar vriend en morgen weer naar het ziekenhuis. Ik ga vanmiddag naar mijn vriendin om even flink uit te huilen en wat dingen te slopen... Gister mijn broer gebeld en die zakte ook even compleet in elkaar... dat brak mijn hart echt! Ik moet nu echt even opladen, want ik ben compleet leeg....

he meisje, heel en heel veel sterkte en zet hem op.

Lady, hou je taai, onwijs veel sterkte de komende tijd!!

Joh, flikker dan lekker op simpele ziel! Er bestaan dus toch nog mensen zonder gevoel...

Chieftains : En wat moet ik met deze levensverhalen, je denkt toch niet dat het mij echt boeit ofzo he!

Ts ben jij wel helemaal goedwijs!

Dat meisje verteld haar verhaal hier omdat ze het moeilijk heeft,en jij gaat..tis egt nie normaal he!

Zak in de stront! Gevoeloze kutdebiel!
:kneus:

Meissie heel veel sterkte en gun jezelf wat tijd en rust!

Hey meiss . je hebt een berichtje hoor Heel veel succes en sterkte ..

Laat die chieftains maar .... die heeft een incestverleden van hier tot tokyo.. kan hij niks aan doen .. zulke zieltjes redden het niet in de maatschappij.

Zoals ik al zei .. succes .. respect voor jou

Dankjewel allemaal! Het is nu zo raar, voel me een soort verdoofd. Voel even heel weinig meer, laat het maar even over me heenkomen allemaal. Gelukkig komt mijn vader morgen terug van zijn vakantie en probeert mijn broer ook binnen 2 weken hier te zijn.... dan heb ik wat meer ruimte om te ademen, komt het niet meer allemaal op mij alleen aan...
Morgen een gesprek over de chemo, ben benieuwd, want ik vind het eigenlijk geen goed plan, maar mijn moeder wil het dus wel. We zien het morgen allemaal wel. Ga nu mijn bedje maar eens opzoeken, want vannacht heb ik geen oog dicht gedaan.

Dat gevoel is redelijk normaal. Je hebt de hele tijd lopen rushen. Nu het weer een beetje duidelijk wordt hoe het zit kan je weer op rust komen.

Over die chemo: Wat ik hieruit begrijp is dat ze het uit willen stellen voor een tijdje ?
Soms is het zeker de moeite om het te doen zo ook met je moeder, denk ik. Het geeft je meer tijd ook al zal die moeilijk wezen. Praat er in ieder geval over en laat duidelijk zijn hoe je erover denkt.

O, en ik heb me moeder zo ver gekregen om te stoppen met roken!!!
Ze heeft er uitvoerig over gepraat met haar begeleider, en later diezelfde dag was ze gestopt. Ze neemt er welliswaar 1 of 2 per dag maar dat zien we dan niet.

Ze heeft morgen een gesprek met de oncoloog waarin ze alles wil vragen. We weten er nu gewoon zo bar weinig over. Als ze toch besluit chemo te gaan doen kan dat ook dinsdag al.
Ze heeft nog maar een paar maanden. Met die chemo is er ongeveer 20% kans dat het nog een paar weken wordt uitgesteld.... dat is dus drie keer niks. En ze wordt er natuurlijk wel een stuk zieker en zwakker van en moet elke drie weken zowiezo 4 dagen in het ziekenhuis zijn. Maar goed, we zien het morgen wel, wat er uit dat gesprek komt.

Wat goed joh, dat ze is gestopt!! Steun haar er maar bij, want het zal heel moeilijk zijn en worden. En een soort van beloning is altijd motiverend

Heel veel sterkte Partylady, natuurlijk ook heel veel sterkte voor je moeder...

JAA zekerste weten steun ik me moeder!! Tis een hele verandering als je s'ochends je nest uit komt en geen shag mee ruikt! Dus dat wil ik zo houwen. En voor de gezondheid van me moeder is et ook positief en eigenlijk wel het belangrijkste.

Ik zie het nog wel als het duidelijk is.
Hou je taai!

hey partylady,

me broer heeft ook de ziekte van chrohn, en dat is denk ong 6 jaar terug vastgesteld (toen had ie t al 2 jaar ofzo)
dus ik kan begrijpen hoe zoiets aankomt want hij is toen ook meeste tijd in het ziekenhuis geweest aan allerlei operaties enzo en amper thuis geweest.
ook bij hem hebben ze een deel van zn darm verwijderd maar chrohn blijft niet voor altijd weg, dat is wat de dokters ons vertelde.
als je erover wilt praten kan je kijken op www.crohn-colitis.nl
jij heb het dan zelf niet, in dit geval je moeder, maar daar zijn mensen met wie je erover kan praten en steun kan zoeken
ook al is het bij haar wel over, daar kan je terecht als je alles kwijtwil!

Ok, ik geloof dat je het niet helemaal goed gelzen hebt, het is nu niet meer de ziekte van Crohn waar het om gaat... en het is zeker niet over... Het is chronisch, dus gaat nooit over.

Even een update: Vanochtend dus een gesprek met de oncoloog. Mijn moeder wil een second opinion, dus de chemo is weer even uitgesteld en er wordt met spoed een afspraak gemaakt... Weer afwachten dus...
Mijn moeder wil trouwens voor mij en mijn broer ons rijbewijs betalen, dan zijn we een stuk mobieler. Kunnen we haar ook overal heen brengen en heen gaan. Ben ik heel blij mee!! Verder beginnen we een beetje met alles regelen.
Ze is nu zelf heel erg moe, maar is er wel redelijk onder. Het is alleen moeilijk te accepteren omdat het zo plots is. En de eerste diagnose van hun was fout, dus die second opinion wil ze ook om het beter te kunnen accepteren. Die chemo lijkt me trouwens wel eng... Haar haren vallen zowiezo uit, ze krijgt erge stemmingswisselingen­, dus kan heel erg gaan snauwen, ze kan misselijk worden, mag niet alleen onder de douche erna enzenz... Ben heel benieuwd hoe het zal gaan...

Partylady, ik weet hoe je je voelt, mijn moeder is ook 2 keer ernstig ziek geweest. Ze heeft er nog last van, en zou ze ook altijd houden. Probeer klaar voor haar te staan, maar blijf ook aan je zelf denken. Want als je moeder ziet dat het met jou wat beter gaat, zover het goed kan gaan, dan zal ze ook opfleuren.... want hoe dan ook, proberen positief te denken, ik weet bijna zeker dat daardoor mijn moeder het ook 2 keer heeft gered. Veel sterkte....als je vragen hebt over hoe ik het heb ervaren mag je wel een PB sturen!

Joh, je moeder houdt zich niet eens aan het dieet en rookt gewoon door? Sorry hoor, maar dat snap ik echt niet. Heb ook z'n pa die z'n kop in het zand steekt.
De chemo lijkt me een lastige keus. Maar als ze toch niet van plan is te stoppen met roken en te dieeten, dan hoef je verder ook niks van de chemo te verwachten. Want op die manier zal ze inderdaad niet beter worden.
Bovendien sloopt de chemo ook gezonde cellen, die je nou eigenlijk moet houden om de slechte op te ruimen.

Ze zal de eerste niet zijn die bestempeld is met ongeneeselijk kanker en weer beter wordt. Maar dan zal ze er wel energie in moeten steken!

Ok ok, helemaal geen geschikte reply voor dit topic (mijn eventuele excuses). Maar wel recht uit me hard.

Nog veel sterkte in ieder geval! En denk een beetje aan jezelf, wil je!

Je hebt wel gelijk, ze was stom bezig. Dat steekt me ook wel, ze kon zo hard vechten maar deed het niet. en nu wil ze vechten maar is het waarschijnlijk te laat...
Chemo gaan we zowiezo proberen, als we het niet doen kan het heel hard gaan en wordt ze zowiezo best ziek. Dan maar hopen dat het iets aanslaat.
Ik hoop trouwens niet meer op genezing, dan komt het denk ik te hard aan als het idd niet blijkt te kunnen. Ik ga er nu van uit dat ze niet lang meer heeft, alles wat langer is is meegenomen. Tuurlijk blijf ik naar haar toe wel positief, maar ik wil bij haar en bij mezelf geen valse hoop creeeren...

Ik neem zo nu en dan echt even de tijd voor mezelf, wat afleiding zoeken bij vrienden en even ontspannen. Ik merk dat ik haar daarna weer beter kan steunen. Het zal wat lastiger worden als ze weer thuis is, heb dan weinig plek en tijd voor mezelf. Maar dat is nog even van latere zorg....

Heej meis allereerst veel sterkte de komende tijd. Hoop dat jij en je moeder toch nog ergens de kracht vandaan halen om er een mooie tijd van te maken, en dat jullie nog een beetje van elkaar en van het leven kunnen genieten die laatste tijd maar dat zal wel moeilijk zijn...

ik heb vandaag te horen gekregen dat mijn moeder ook ziek is en geopereerd moet worden, maar -gelukkig- is het daarna allemaal over en is het niet levensbedreigend....

kon wel janken dat ik het hoorde, maar na jouw verhaal gelezen te hebben weet ik dat het altijd nog erger kan!

Ok, ik heb je verhaal gelezen.
Mijn moeder die had dus ook een vriendin die een agressieve vorm van kanker. Uiteindelijk heeft ze langer gekregen dan ze ze hadden gegeven vanwege de chemo's. Me moeder vond het elke keer wel zwaar toen ze die onderging. Maar vooral het idee erachter dat het daarna wel goed komt is belangrijk zegt ze. Je moet je elke keer aanpassen naar haar gemoedsheidtoestand. Maar aangezien het je moeder is zal je er vast geen moeite mee hebben. En ik weet gewoon 105% zeker dat je er je wel doorheen slaat samen met de andere!

kan me niet voorstellen hoe je je voelt en wat je doormaakt behalve van mijn oma maar dat is toch anders en ik kan niet veel zeggen waardoor jij je misschien sterker zal gaan voelen maar kan je alleen maar heel veel karcht en liefde toe wensen en voor je hopen dat er ergens een lichtpuntje zal zijn

Lonsdalemeissie, jij ook veel sterkte. Maakt niet uit hoe ernstig de situatie is, als het om je moeder of een andere dierbare gaat blijft het moeilijk!

Dat aanpassen aan haar gemoedsstand zal wel even lastig worden... Op die momenten moet ik er maar aan denken dat het voor het beste is...

Dankjewel nogmaals iedereen voor de lieve wensen en steun, ik ben er heel blij mee!!

Mijn broer komt vrijdag om 7 uur 's ochtends aan, ik moet dus om 4.30 op... Vrijdag heeft mijn moeder ook de second opinion. En zondag gaat ze dus weer naar het ziekenhuis om maandag als het goed is met de chemo te beginnen... Hoop dat het nu eindelijk eens volgens planning gaat...

Even een update voor de geinteresseerden...

Bij de second opinion hoorde ze precies hetzelfde als bij de oncoloog. Dus is ze maandag begonnen met de chemo. Vandaag is de laatste dag en dan komt ze als het goed is weer naar huis. Over 2,5 week krijgt ze er nog 1. Ze is nu al best ziek ervan, misselijk, overgeven, zwakjes, moe. Ben benieuwd hoe het straks gaat als ze thuis is... We hebben al een pruik uitgezocht, omdat ze er vrijwel zeker van zijn dat haar haar zometeen uitvalt. Mijn broer is gelukkig ook weer thuis, dus die kan veel van me overnemen. Ik heb af en toe mijn mindere dagen, dat ik om alles in janken uitbarst, maar over het algemeen gaat het redelijk. Zal zometeen wel heel zwaar worden als ze thuis is, zieker wordt en haar haar uitvalt....

De pijn is ook niet echt onder controle. Ze trok het van het weekend niet meer, dus is de dosis morfine verdubbeld. De pijn zakt iets, maar ze mag nu bijna niks meer alleen doen. Douchen op een krukje, dat soort dingen....

Laat ook maar....

Wat is er meiss ?

Gaat het weer een beetje beter met je moeder ?

let me know

T gaat gewoon zwaar klote....

Ze heeft allemaal zweertjes in haar mond. Dat is een bijverschijnsel van de chemo. Ze kan nu niks meer eten en drinken gaat ook lastig. Die bobbel in haar nek blijft ook groeien, dus slikken doet pijn. Ze is nog steeds misselijk en heel erg moe. Ze drinkt nu gewoon echt te weinig, denk niet dat ze lang meer thuis kan blijven... Ze is in 5 dagen 8 kilo afgevallen. Ze zit er echt compleet doorheen... en dan ook dat tievusweer erbij! Ze zweet zich rot, dus raakt nog meer vocht kwijt, wat ze niet aan kan drinken. Ook heeft ze koorts, wat met warm weer echt klote is...

Ik ben zo bang dat het straks ineens heel snel gaat....

Ik wil je niet laten schrikken maar wel reeel blijven .. ik weet hoe het gaat met kanker .. zit in de familie bij de vrouwen .. Maar volgens mij gaat het al vrij snel .. ik hoop echt op betere dagen voor je meiss .. als je iets kwijt wilt mail je je mailadres maar .. no problemo

Jeetje echt klote voor je. Heel veel sterkte.

Evita

Hey Meis,Goed van je dat je er zo goed over kan praten met iedereen, echt blijven doen hoor!! mijn mamma is er niet meer en ik heb geleerd om er vooral goed over te praten, dan gaat het allemaal een stuk makkelijker, het verwerken ervan. Veel sterkte voor je moeder en ook aan jou natuurlijk..