Ik heb samen met un vriend van me meegedaan aan un onderzoek naar de gevolgen van XTC gebruik op de Universiteit voor Psychologie te Leiden, was er zelf ook wel nieuwsgierig naar of dat aantoonbaar kon zijn, vv heb ik un half jaar later deze uitslag gekregen, en het = idd bij dit onderzoek niet aangetoond dat XTC schadelijk =! 
( maar ook niet dat het op de lange termijn onschadelijk is 
) en er zijn tal van andere onderzoeken die wel aantonen dat ut wel schadelijk =, denk zelf ook wel dat ut niet te gezond = maja als je het met (je) mate( n) doet valt het vast wel mee 
Inleiding
Ecstasy (met als hoofdbestanddeel MDMA) is een populaire recreatieve drug. Uit eerdere onderzoeken is gebleken dat ecstasy/MDMA in ieder geval tijdelijke neurotoxische effecten heeft op het centrale serotonerge systeem in dieren en mensen. Deze systemen zijn betrokken bij cognitieve functies als geheugen, concentratie en stemming.
Geheugen en concentratie
Veel onderzoeken die het effect van MDMA op cognitieve prestaties en geheugen hebben gemeten, gebruikten hiervoor verbale geheugentaken, leertaken en testen die de reactiesnelheid meten. Een groot aantal van deze onderzoeken toonde geheugenschade bij ecstasy gebruik, waarbij de mate van gebruik correleerde met de mate van geheugenschade.
Bij ons onderzoek hebben we gebruik gemaakt van visuele in plaats van verbale geheugentaken, testen die de reactiesnelheid en planningsvermogen meten.
Stemming
Wij hebben ook door middel van vragenlijsten enkele indices van kwetsbaarheid voor depressie gemeten, zoals ruminatie, het onderdrukken van gedachten en de aanwezigheid van disfunctionele gedachten tijdens sombere stemming.
Doel
Wij wilden de relatie tussen ecstasygebruik en respectievelijk cognitieve prestatie en cognitieve kwetsbaarheid voor depressie onderzoeken. Hierbij hebben we geprobeerd methodologische problemen te omzeilen door mensen uit dezelfde ‘subcultuur’ te testen met een variërende mate van ecstasygebruik.
Het onderzoek
Deelnemers
Uiteindelijk hebben 40 mensen de cognitieve taken uitgevoerd en 42 mensen de vragenlijsten ingevuld. In eerste instantie was het voldoen aan de DSM-IV criteria voor afhankelijkheid van alcohol of drugs in het heden of verleden een reden om participanten uit te sluiten van deelname, maar aangezien het weglaten van deze proefpersonen die aan deze criteria voldeden een verlies van mogelijk waardevolle informatie zou kunnen betekenen hebben we ze in de analyse gehouden. Deze groep wordt verder aangeduid als ‘xtc+ users’.
Resultaten op cognitieve taken
Iedere deelnemer heeft 4 taken op de computer uitgevoerd. Hieronder volgt een korte uitleg over iedere test. Bij de eerste test is een deel van de resultatentabel afgebeeld waarin de gemiddelden van iedere groep staan weergeven. Als je naar het verschil in gemiddelden kijkt, zie je dat de verschillen niet groot zijn. Ze zijn dan ook niet statistisch significant, wat inhoudt dat de kans dat het verschil op toeval berust zo groot is, dat er geen bewijs is voor “echt verschil” tussen de groepen. Een dergelijk patroon vonden we bij alle tests, vandaar dat deze resultaten niet in tabellen staan weergeven.
1. Abstract visual patterns task.
Deze test meet opslag en herkenningssnelheid van het korte en lange termijngeheugen voor abstracte stimuli. Abstracte patronen werden op het computerscherm aangeboden, welke men moest proberen te onthouden. Vervolgens kreeg men 2 patronen te zien, waarvan men moest aangeven welke herkend werd van de eerdere aanbieding. Dit moest zo snel mogelijk. Reactietijden en aantal goede antwoorden werden geregistreerd. De procedure werd na ongeveer 30 minuten herhaald om herkenning uit het lange termijngeheugen te meten.
Non users (n=16) Xtc-users (n=17) Xtc+-users (n=7)
Gemiddelde Gemiddelde Gemiddelde
AVIPALET
Herkenning vanuit korte 1500 1620 1642
termijngeheugen (RT in ms)
Herkenning vanuit lange 1405 1581 1517
termijngeheugen (RT in ms)
2. Stroop kleurwoord test
Deze test werd afgenomen om geconcentreerde aandacht en responsinhibitie te meten. Namen van kleuren werden op een computerscherm gepresenteerd en deelnemers moesten deze zo snel mogelijk lezen. Daarna moesten ze zo snel mogelijk kleuren van balken noemen. Tenslotte werden namen van kleuren in gekleurde inkt gepresenteerd en werden de deelnemers geïnstrueerd de naam van de inktkleur te noemen en de betekenis van het woord te negeren.
3. Links/rechts taak
Deze werd afgenomen om psychomotore snelheid en responsinhibitie bij verschillende (oplopende) moeilijkheidsgraden te registreren. De woorden “links” en “rechts” werden op een scherm gepresenteerd. De instructie was om de plaats van het woord te negeren en te reageren op de betekenis ervan door de linker-, of rechterknop van het knoppenkastje in te drukken. Wij registreerden de reactiesnelheid.
4. Tower of London
Deze test meet planningsvermogen. Drie gekleurde ballen moesten zo geplaatst worden dat het eerste plaatje gelijk werd aan het tweede. Er moest aangegeven worden hoeveel stappen hier minimaal voor nodig waren (2,3,4,5 of 6 stappen). De opzet van de test is zodanig dat alleen de resultaten van stap 2 tot en met 5 in de analyse worden meegenomen. Het percentage correcte antwoorden en reactietijden werden geregistreerd.
Uit correlatieonderzoek bleek een significante correlatie tussen het gemiddeld aantal ecstasytabletten per keer en juiste herkenning van abstracte stimuli uit het lange termijngeheugen. Hierbij was slechtere herkenning geassocieerd met een groter gemiddeld aantal ecstasytabletten per keer.
Behalve deze significante correlatie vinden wij op de door ons gebruikte testen geen significante verschillen tussen ecstasygebruikers en niet-gebruikers, die kunnen wijzen op verslechterde cognitieve prestatie bij ecstasygebruik.
Cognitieve kwetsbaarheid voor depressie.
Iedere deelnemer heeft vragenlijsten ingevuld die verschillende risicofactoren van depressie meten: ruminatie, het aanwezig zijn van disfunctionele gedachten tijdens een sombere stemming, en het onderdrukken van gedachten.
Op geen enkele subschaal waren er significante verschillen tussen de niet-gebruikers en de ecstasygebruikers. Op slechts 5 subschalen werden er significante verschillen gevonden, waarbij de xtc+-groep hoger scoorde dan beide andere groepen op negatieve affectiviteit, hopeloosheid en impulsiviteit. Tenslotte verschilden ze significant van de xtc-groep, waarbij er bij de xtc+-groep sprake was van een grotere negatieve zelfevaluatie en meer vermijdingsgedrag voor onaangename ervaringen.
Deze resultaten zijn niet een bewijs dat er een causaal verband is tussen het gebruik van ecstasy en cognitieve kwetsbaarheid voor depressie. De verschillen tussen de groepen zouden ook veroorzaakt kunnen worden door een onbekende derde factor, die leidt tot depressieve kwetsbaarheid en tot geneigdheid om XTC en andere middelen te gebruiken.
Discussie
Er zijn een aantal verklaringen te bedenken waarom wij - in tegenstelling tot andere studies - geen statistisch significante verschillen vinden tussen ecstasygebruikers en niet-gebruikers op cognitieve taken. Zo waren de deelnemers aan ons onderzoek gemiddeld iets jonger in vergelijking tot proefpersonen in andere onderzoeken. Er bestaat een mogelijkheid dat “het jonge brein” flexibeler en minder kwetsbaar is voor de schadelijke effecten van MDMA. Een andere mogelijkheid is dat bij jongere gebruikers het brein de schadelijke effecten nog kan compenseren, zodat de effecten minder goed meetbaar zijn.
Verder hadden de deelnemers aan ons onderzoek een kortere duur van ecstasygebruik in vergelijking tot andere onderzoeken. Als de mate van geheugenbeschadiging correleert met de hoeveelheid gebruikte MDMA, zoals sommige onderzoekers beweren, kan het zo zijn dat zij nog niet lang genoeg slikten om de schadelijke effecten zichtbaar te maken op cognitieve taken.
Ook waren onze deelnemers gemiddeld iets hoger opgeleid dan in andere studies. Er bestaat een theorie die ervan uitgaat dat mensen met een groter intellect een hogere drempel hebben om neurocognitieve effecten te ontwikkelen na een insult (bijv. druggebruik, hersenschudding etc.). Als een groter intellect beschermt tegen de neurocognitieve effecten na ecstasygebruik, zou het langer duren voordat de schadelijke effecten zichtbaar worden. Theoretisch is het mogelijk dat de beschadiging pas zichtbaar wordt na een groot aantal jaren, wanneer de effecten van het normale ouderdomsproces aan de mogelijke neurotoxische schade van ecstasy worden toegevoegd.
Een ander probleem is, dat er geen controle was over welke drugs er werden gebruikt en de zuiverheid en sterkte ervan. De effecten die hier en elders beschreven worden, kunnen alleen toegeschreven worden aan pillen, waarvan de gebruiker denkt dat het ecstasy is. Dus de beschadigingen gevonden in andere studies kunnen veroorzaakt zijn door MDMA gebruik, maar kunnen ook veroorzaakt zijn door onzuiverheden die in ecstasytabletten gevonden worden (bijv. ketamine, strychnine).
In de afgelopen 5 jaar is het percentage ecstasytabletten met pure MDMA sterk toegenomen en het percentage tabletten die amfetaminen bevatten sterk afgenomen. Het is opvallend dat veel van de deelnemers en andere geïnteresseerden in ons onderzoek opmerkten dat de huidige ecstasytabletten niet meer zo goed zijn als de tabletten die een paar jaar geleden verkrijgbaar waren.
Uit de volgende tabel blijkt dat er tegenwoordig steeds minder ecstasytabletten verkrijgbaar zijn met hoofdbestanddelen anders dan MDMA.
Hoofdbestanddelen van geteste ecstasytabletten in 1997 in vergelijking tot 2001
MDMA MDEA MDA combinatie1 amfetamines2 andere psychoactieven3 anders4
1997 34% 7% < 1% 4% 32% 9% 11%
2001 92% 1% < 1% 2% 2% 1% 2%
noot: bron; DIMS, Trimbos instituut, 2002 in Bureau NDM UtN., 2002
1. een combinatie van MDMA, MDEA en/of MDA
2. amfetamines, metamfetamines in mogelijke combinatie met andere substanties
3. e.g. Atropine, MBDB, ketamine, strychnine, PMA, DOB
4. cafeïne, ephedra, medicijnen (pijnstillers, kinine etc.)
Dit verhoogt de kans dat de effecten op het geheugen van de huidige ecstasytabletten (welke zijn gebruikt in onderzoek naar cognitieve prestaties) overeenkomen met de effecten van MDMA, omdat de ecstasytabletten die nu in omloop zijn voor het overgrote deel voornamelijk MDMA bevatten. De deelnemers aan ons onderzoek hadden over het geheel genomen een relatief korte periode van gebruik (ongeveer 2½ jaar) wat zou betekenen dat ze “zuivere” ecstasytabletten hebben gebruikt, die voornamelijk MDMA bevatten zonder veel verontreiniging.
Omdat wij geen significante verschillen vinden, kan men zich afvragen of het niet de MDMA is die cognitieve functiestoornissen veroorzaakt, zoals gevonden in andere onderzoeken, maar andere bestanddelen of onzuiverheden zoals amfetaminen en andere psychoaffectieve stoffen. Deze bestanddelen werden een paar jaar geleden namelijk veel vaker in tabletten aangetroffen en waren dus ook aanwezig in onderzoeken uit die tijd, die wel significante resultaten lieten zien. Om de effecten duidelijk te bepalen zou een prospectief onderzoek nodig zijn met de zuivere substantie MDMA. Zo’n onderzoek is onmogelijk vanwege ethische en wettelijke bezwaren.
Niet één op zichzelf staand onderzoek kan als afdoend bewijs gezien worden dat MDMA wel of niet schadelijk is voor mensen. Het feit dat wij slechts zeer kleine verschillen vinden tussen ecstasygebruikers en niet-gebruikers op cognitieve taken, kan dus niet als bewijs worden gezien dat ecstasy niet schadelijk is (afwezigheid van bewijs van schade is niet hetzelfde als bewijs van afwezigheid van schade). Wellicht dat de schade pas op lange termijn zichtbaar wordt. Bovendien zijn er tal van onderzoeken, waaruit wel blijkt dat ecstasy
hersenschade veroorzaakt.
( maar ook niet dat het op de lange termijn onschadelijk is ) en er zijn tal van andere onderzoeken die wel aantonen dat ut wel schadelijk =, denk zelf ook wel dat ut niet te gezond = maja als je het met (je) mate( n) doet valt het vast wel mee Inleiding
Ecstasy (met als hoofdbestanddeel MDMA) is een populaire recreatieve drug. Uit eerdere onderzoeken is gebleken dat ecstasy/MDMA in ieder geval tijdelijke neurotoxische effecten heeft op het centrale serotonerge systeem in dieren en mensen. Deze systemen zijn betrokken bij cognitieve functies als geheugen, concentratie en stemming.
Geheugen en concentratie
Veel onderzoeken die het effect van MDMA op cognitieve prestaties en geheugen hebben gemeten, gebruikten hiervoor verbale geheugentaken, leertaken en testen die de reactiesnelheid meten. Een groot aantal van deze onderzoeken toonde geheugenschade bij ecstasy gebruik, waarbij de mate van gebruik correleerde met de mate van geheugenschade.
Bij ons onderzoek hebben we gebruik gemaakt van visuele in plaats van verbale geheugentaken, testen die de reactiesnelheid en planningsvermogen meten.
Stemming
Wij hebben ook door middel van vragenlijsten enkele indices van kwetsbaarheid voor depressie gemeten, zoals ruminatie, het onderdrukken van gedachten en de aanwezigheid van disfunctionele gedachten tijdens sombere stemming.
Doel
Wij wilden de relatie tussen ecstasygebruik en respectievelijk cognitieve prestatie en cognitieve kwetsbaarheid voor depressie onderzoeken. Hierbij hebben we geprobeerd methodologische problemen te omzeilen door mensen uit dezelfde ‘subcultuur’ te testen met een variërende mate van ecstasygebruik.
Het onderzoek
Deelnemers
Uiteindelijk hebben 40 mensen de cognitieve taken uitgevoerd en 42 mensen de vragenlijsten ingevuld. In eerste instantie was het voldoen aan de DSM-IV criteria voor afhankelijkheid van alcohol of drugs in het heden of verleden een reden om participanten uit te sluiten van deelname, maar aangezien het weglaten van deze proefpersonen die aan deze criteria voldeden een verlies van mogelijk waardevolle informatie zou kunnen betekenen hebben we ze in de analyse gehouden. Deze groep wordt verder aangeduid als ‘xtc+ users’.
Resultaten op cognitieve taken
Iedere deelnemer heeft 4 taken op de computer uitgevoerd. Hieronder volgt een korte uitleg over iedere test. Bij de eerste test is een deel van de resultatentabel afgebeeld waarin de gemiddelden van iedere groep staan weergeven. Als je naar het verschil in gemiddelden kijkt, zie je dat de verschillen niet groot zijn. Ze zijn dan ook niet statistisch significant, wat inhoudt dat de kans dat het verschil op toeval berust zo groot is, dat er geen bewijs is voor “echt verschil” tussen de groepen. Een dergelijk patroon vonden we bij alle tests, vandaar dat deze resultaten niet in tabellen staan weergeven.
1. Abstract visual patterns task.
Deze test meet opslag en herkenningssnelheid van het korte en lange termijngeheugen voor abstracte stimuli. Abstracte patronen werden op het computerscherm aangeboden, welke men moest proberen te onthouden. Vervolgens kreeg men 2 patronen te zien, waarvan men moest aangeven welke herkend werd van de eerdere aanbieding. Dit moest zo snel mogelijk. Reactietijden en aantal goede antwoorden werden geregistreerd. De procedure werd na ongeveer 30 minuten herhaald om herkenning uit het lange termijngeheugen te meten.
Non users (n=16) Xtc-users (n=17) Xtc+-users (n=7)
Gemiddelde Gemiddelde Gemiddelde
AVIPALET
Herkenning vanuit korte 1500 1620 1642
termijngeheugen (RT in ms)
Herkenning vanuit lange 1405 1581 1517
termijngeheugen (RT in ms)
2. Stroop kleurwoord test
Deze test werd afgenomen om geconcentreerde aandacht en responsinhibitie te meten. Namen van kleuren werden op een computerscherm gepresenteerd en deelnemers moesten deze zo snel mogelijk lezen. Daarna moesten ze zo snel mogelijk kleuren van balken noemen. Tenslotte werden namen van kleuren in gekleurde inkt gepresenteerd en werden de deelnemers geïnstrueerd de naam van de inktkleur te noemen en de betekenis van het woord te negeren.
3. Links/rechts taak
Deze werd afgenomen om psychomotore snelheid en responsinhibitie bij verschillende (oplopende) moeilijkheidsgraden te registreren. De woorden “links” en “rechts” werden op een scherm gepresenteerd. De instructie was om de plaats van het woord te negeren en te reageren op de betekenis ervan door de linker-, of rechterknop van het knoppenkastje in te drukken. Wij registreerden de reactiesnelheid.
4. Tower of London
Deze test meet planningsvermogen. Drie gekleurde ballen moesten zo geplaatst worden dat het eerste plaatje gelijk werd aan het tweede. Er moest aangegeven worden hoeveel stappen hier minimaal voor nodig waren (2,3,4,5 of 6 stappen). De opzet van de test is zodanig dat alleen de resultaten van stap 2 tot en met 5 in de analyse worden meegenomen. Het percentage correcte antwoorden en reactietijden werden geregistreerd.
Uit correlatieonderzoek bleek een significante correlatie tussen het gemiddeld aantal ecstasytabletten per keer en juiste herkenning van abstracte stimuli uit het lange termijngeheugen. Hierbij was slechtere herkenning geassocieerd met een groter gemiddeld aantal ecstasytabletten per keer.
Behalve deze significante correlatie vinden wij op de door ons gebruikte testen geen significante verschillen tussen ecstasygebruikers en niet-gebruikers, die kunnen wijzen op verslechterde cognitieve prestatie bij ecstasygebruik.
Cognitieve kwetsbaarheid voor depressie.
Iedere deelnemer heeft vragenlijsten ingevuld die verschillende risicofactoren van depressie meten: ruminatie, het aanwezig zijn van disfunctionele gedachten tijdens een sombere stemming, en het onderdrukken van gedachten.
Op geen enkele subschaal waren er significante verschillen tussen de niet-gebruikers en de ecstasygebruikers. Op slechts 5 subschalen werden er significante verschillen gevonden, waarbij de xtc+-groep hoger scoorde dan beide andere groepen op negatieve affectiviteit, hopeloosheid en impulsiviteit. Tenslotte verschilden ze significant van de xtc-groep, waarbij er bij de xtc+-groep sprake was van een grotere negatieve zelfevaluatie en meer vermijdingsgedrag voor onaangename ervaringen.
Deze resultaten zijn niet een bewijs dat er een causaal verband is tussen het gebruik van ecstasy en cognitieve kwetsbaarheid voor depressie. De verschillen tussen de groepen zouden ook veroorzaakt kunnen worden door een onbekende derde factor, die leidt tot depressieve kwetsbaarheid en tot geneigdheid om XTC en andere middelen te gebruiken.
Discussie
Er zijn een aantal verklaringen te bedenken waarom wij - in tegenstelling tot andere studies - geen statistisch significante verschillen vinden tussen ecstasygebruikers en niet-gebruikers op cognitieve taken. Zo waren de deelnemers aan ons onderzoek gemiddeld iets jonger in vergelijking tot proefpersonen in andere onderzoeken. Er bestaat een mogelijkheid dat “het jonge brein” flexibeler en minder kwetsbaar is voor de schadelijke effecten van MDMA. Een andere mogelijkheid is dat bij jongere gebruikers het brein de schadelijke effecten nog kan compenseren, zodat de effecten minder goed meetbaar zijn.
Verder hadden de deelnemers aan ons onderzoek een kortere duur van ecstasygebruik in vergelijking tot andere onderzoeken. Als de mate van geheugenbeschadiging correleert met de hoeveelheid gebruikte MDMA, zoals sommige onderzoekers beweren, kan het zo zijn dat zij nog niet lang genoeg slikten om de schadelijke effecten zichtbaar te maken op cognitieve taken.
Ook waren onze deelnemers gemiddeld iets hoger opgeleid dan in andere studies. Er bestaat een theorie die ervan uitgaat dat mensen met een groter intellect een hogere drempel hebben om neurocognitieve effecten te ontwikkelen na een insult (bijv. druggebruik, hersenschudding etc.). Als een groter intellect beschermt tegen de neurocognitieve effecten na ecstasygebruik, zou het langer duren voordat de schadelijke effecten zichtbaar worden. Theoretisch is het mogelijk dat de beschadiging pas zichtbaar wordt na een groot aantal jaren, wanneer de effecten van het normale ouderdomsproces aan de mogelijke neurotoxische schade van ecstasy worden toegevoegd.
Een ander probleem is, dat er geen controle was over welke drugs er werden gebruikt en de zuiverheid en sterkte ervan. De effecten die hier en elders beschreven worden, kunnen alleen toegeschreven worden aan pillen, waarvan de gebruiker denkt dat het ecstasy is. Dus de beschadigingen gevonden in andere studies kunnen veroorzaakt zijn door MDMA gebruik, maar kunnen ook veroorzaakt zijn door onzuiverheden die in ecstasytabletten gevonden worden (bijv. ketamine, strychnine).
In de afgelopen 5 jaar is het percentage ecstasytabletten met pure MDMA sterk toegenomen en het percentage tabletten die amfetaminen bevatten sterk afgenomen. Het is opvallend dat veel van de deelnemers en andere geïnteresseerden in ons onderzoek opmerkten dat de huidige ecstasytabletten niet meer zo goed zijn als de tabletten die een paar jaar geleden verkrijgbaar waren.
Uit de volgende tabel blijkt dat er tegenwoordig steeds minder ecstasytabletten verkrijgbaar zijn met hoofdbestanddelen anders dan MDMA.
Hoofdbestanddelen van geteste ecstasytabletten in 1997 in vergelijking tot 2001
MDMA MDEA MDA combinatie1 amfetamines2 andere psychoactieven3 anders4
1997 34% 7% < 1% 4% 32% 9% 11%
2001 92% 1% < 1% 2% 2% 1% 2%
noot: bron; DIMS, Trimbos instituut, 2002 in Bureau NDM UtN., 2002
1. een combinatie van MDMA, MDEA en/of MDA
2. amfetamines, metamfetamines in mogelijke combinatie met andere substanties
3. e.g. Atropine, MBDB, ketamine, strychnine, PMA, DOB
4. cafeïne, ephedra, medicijnen (pijnstillers, kinine etc.)
Dit verhoogt de kans dat de effecten op het geheugen van de huidige ecstasytabletten (welke zijn gebruikt in onderzoek naar cognitieve prestaties) overeenkomen met de effecten van MDMA, omdat de ecstasytabletten die nu in omloop zijn voor het overgrote deel voornamelijk MDMA bevatten. De deelnemers aan ons onderzoek hadden over het geheel genomen een relatief korte periode van gebruik (ongeveer 2½ jaar) wat zou betekenen dat ze “zuivere” ecstasytabletten hebben gebruikt, die voornamelijk MDMA bevatten zonder veel verontreiniging.
Omdat wij geen significante verschillen vinden, kan men zich afvragen of het niet de MDMA is die cognitieve functiestoornissen veroorzaakt, zoals gevonden in andere onderzoeken, maar andere bestanddelen of onzuiverheden zoals amfetaminen en andere psychoaffectieve stoffen. Deze bestanddelen werden een paar jaar geleden namelijk veel vaker in tabletten aangetroffen en waren dus ook aanwezig in onderzoeken uit die tijd, die wel significante resultaten lieten zien. Om de effecten duidelijk te bepalen zou een prospectief onderzoek nodig zijn met de zuivere substantie MDMA. Zo’n onderzoek is onmogelijk vanwege ethische en wettelijke bezwaren.
Niet één op zichzelf staand onderzoek kan als afdoend bewijs gezien worden dat MDMA wel of niet schadelijk is voor mensen. Het feit dat wij slechts zeer kleine verschillen vinden tussen ecstasygebruikers en niet-gebruikers op cognitieve taken, kan dus niet als bewijs worden gezien dat ecstasy niet schadelijk is (afwezigheid van bewijs van schade is niet hetzelfde als bewijs van afwezigheid van schade). Wellicht dat de schade pas op lange termijn zichtbaar wordt. Bovendien zijn er tal van onderzoeken, waaruit wel blijkt dat ecstasy
hersenschade veroorzaakt.
laatste aanpassing door een beheerder
