De laatste tijd zit me iets dwars en ik ben nu toch wel benieuwd wat anderen daar van vinden.
Het valt me op dat er steeds meer mensen afhankelijk zijn van de overheid. Ze denken dat ze overal maar recht op hebben en dat ze er zelf niks voor hoeven te doen. Ik ken een aantal mensen in mijn omgeving (dit zijn niet maar vrienden, gelukkig niet) die het allemaal maar prima vinden dat ze een uitkering krijgen. Ze denken dat ze toch niks kunnen bereiken.
Dit schuiven ze vooral af op de economie (‘er is toch geen werk’) en ja, we wonen in een gebied waar de werkloosheid erg hoog is. Maar man, stap toch eens af van die diffusie van verantwoordelijkheid. Ik heb toch ook een baan? Ik doe tenminste wat voor de kost en voor onze maatschappij.
En wat mij dan vooral opvalt in die gezinnen is dat het bij hun ouders vroeger ook al zo ging. Zaten een beetje in de voortuin biertjes te drinken en uitkering te trekken. Walgelijk. Deze sociale stratificatie zien we dan ook weer bij hun kinderen. Doen nauwelijks moeite voor een opleiding, weigeren een bijbaan te nemen. Nee hoor, bijdragen in de huishoudpot hoeft niet, dat doet de soos wel. Bijdragen aan de maatschappij? Alsjeblieft zeg, wat heeft de maatschappij voor hun gedaan?
Ik vind dit afschuwelijk. Ik geloof namelijk ontzettend dat je verantwoordelijk bent voor je eigen leven. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, je kunt vrijwel alles bereiken. Heeft er dan nog nooit iemand van meritocratie gehoord? Dit zou de bovenhand moeten voeren in onze samenleving. Ik heb namelijk ook niet alles op een presenteerblaadje gekregen maar mijn ouders hebben altijd enorm hard gewerkt en dat doe ik zelf ook.
Eigenlijk zou er een maximale tijd aan een sociale dienst uitkering moeten zitten, moet jij eens kijken hoe snel mensen weer aan het werk zouden zijn. Ze zijn namelijk te beroerd om een beetje fatsoenlijk werk te doen. Want ja, op de bank zitten en geen flikker uitvoeren is natuurlijk een stuk beter dan werken voor je kost.
Daarnaast vind ik ook dat veel te veel mensen voor niks afgekeurd zijn. Een moeilijke knie of rugpijn is zo geveinsd. En je kunt mij niet wijsmaken dat je met een pijnlijke knie niet aan het werk kan. Ik ben toch ook wel eens ziek?
Als iedereen gewoon aan het werk ging hoefden de voedselbanken ook geen overuren te draaien. Het is te zot voor woorden wat ze daar allemaal weggeven, laat die mensen er maar voor werken. Er staat bij mij toch ook niet iedere week een doosje boodschappen voor de deur? Alsjeblieft zeg.
Maar goed, ik vroeg me dus af of ik de enige ben die er zo over denkt. Laat die uitkeringstrekkers maar werken voor hun geld, gewoon na een tijdje die uitkering stopzetten.
Het valt me op dat er steeds meer mensen afhankelijk zijn van de overheid. Ze denken dat ze overal maar recht op hebben en dat ze er zelf niks voor hoeven te doen. Ik ken een aantal mensen in mijn omgeving (dit zijn niet maar vrienden, gelukkig niet) die het allemaal maar prima vinden dat ze een uitkering krijgen. Ze denken dat ze toch niks kunnen bereiken.
Dit schuiven ze vooral af op de economie (‘er is toch geen werk’) en ja, we wonen in een gebied waar de werkloosheid erg hoog is. Maar man, stap toch eens af van die diffusie van verantwoordelijkheid. Ik heb toch ook een baan? Ik doe tenminste wat voor de kost en voor onze maatschappij.
En wat mij dan vooral opvalt in die gezinnen is dat het bij hun ouders vroeger ook al zo ging. Zaten een beetje in de voortuin biertjes te drinken en uitkering te trekken. Walgelijk. Deze sociale stratificatie zien we dan ook weer bij hun kinderen. Doen nauwelijks moeite voor een opleiding, weigeren een bijbaan te nemen. Nee hoor, bijdragen in de huishoudpot hoeft niet, dat doet de soos wel. Bijdragen aan de maatschappij? Alsjeblieft zeg, wat heeft de maatschappij voor hun gedaan?
Ik vind dit afschuwelijk. Ik geloof namelijk ontzettend dat je verantwoordelijk bent voor je eigen leven. Het maakt niet uit waar je vandaan komt, je kunt vrijwel alles bereiken. Heeft er dan nog nooit iemand van meritocratie gehoord? Dit zou de bovenhand moeten voeren in onze samenleving. Ik heb namelijk ook niet alles op een presenteerblaadje gekregen maar mijn ouders hebben altijd enorm hard gewerkt en dat doe ik zelf ook.
Eigenlijk zou er een maximale tijd aan een sociale dienst uitkering moeten zitten, moet jij eens kijken hoe snel mensen weer aan het werk zouden zijn. Ze zijn namelijk te beroerd om een beetje fatsoenlijk werk te doen. Want ja, op de bank zitten en geen flikker uitvoeren is natuurlijk een stuk beter dan werken voor je kost.
Daarnaast vind ik ook dat veel te veel mensen voor niks afgekeurd zijn. Een moeilijke knie of rugpijn is zo geveinsd. En je kunt mij niet wijsmaken dat je met een pijnlijke knie niet aan het werk kan. Ik ben toch ook wel eens ziek?
Als iedereen gewoon aan het werk ging hoefden de voedselbanken ook geen overuren te draaien. Het is te zot voor woorden wat ze daar allemaal weggeven, laat die mensen er maar voor werken. Er staat bij mij toch ook niet iedere week een doosje boodschappen voor de deur? Alsjeblieft zeg.
Maar goed, ik vroeg me dus af of ik de enige ben die er zo over denkt. Laat die uitkeringstrekkers maar werken voor hun geld, gewoon na een tijdje die uitkering stopzetten.
