Toch vind ik het vet dat je gevoel voor hardcore niet helemaal is verdwenen, ookal ben je mainstream steeds minder gaan waarderen
Ja. Ik had nu de afgelopen twee keer dat ik naar een hcfeestje was geweest en het totaal niets meer aan vond.

Vooral ook omdat er dan steeds diezelfde kutnummers gedraaid worden...
Was al bijna bang dat ik het gewoon verloren was, maar heb me eergister toch nog wel kunnen vermaken op een feestje.

Maarja, daar draaiden ze vanalles, van nieuwe shit tot gouden ouwen zoals We're gonna get you.

En ik ben nu al zo vaak normaal uitgegaan ipv feestjes dat het plezier op een feestje bij mij grotendeels ervan afhangt of er ook lekkere wijven rondlopen.
Dat kan zeker, maar wat ik vertel is absoluut geen onzin, sommige nummers hangen mij ook de kont uit en doen me niks meer, maar het zijn maar een paar nummers en niet de hele style, want goede mainstream nummer zullen altijd blijven bestaan.
Nee, op zich ben ik wel nog altijd in de harde kicks blijven hangen zeg maar...
Het zijn alleen bijvoorbeeld bepaalde artiesten die ik totaal niet meer kan waarderen. Korsakoff, Outblast, Catscan, DJ Paul (al heel vroeg trouwens). Ik vind het wel min of meer een switch, vroeger kon ik nummers zonder melodie totaal niet waarderen, nu ben ik daar op de echt vette nummers na al weer uitgegroeid en gaat het mij opeens heel erg om de kicks. Heeft trouwens ook heel erg te maken met het feit dat ik zelf produceer, dan ga je anders naar muziek luisteren. Je gaat als geoefend muzikant meer met je linkerhersenhelft ernaar luisteren (dat is het analyserende gedeelte). Dan ben je inderdaad meer gefocust op hoe het nummer in elkaar zit en meer op dingen als ritme. Terwijl ik dus eerst vooral (zoals de meeste mensen) met mijn rechterhersenhelft luisterde, die zich meer focust op emotie. Vandaar dat ik de gevoelens die ik vroeger voelde nu bijna geheel kwijt ben.

(Heb hier trouwens mijn profielwerkstuk over gedaan, over het effect van muziek op de hersenen, vandaar dat ik dit weet

)