Geregend tijdens Josh Wink thats it.
Verders goed weer, licht bewolkt.
Berlin (part I)
Berlijn heeft een enorme aantrekkingskracht anno 2008 voor heel wat mensen. Met name de Mnml Techno scène. Dit natuurlijk door de permanente huisvestiging van o.a. Richie Hawtin, Magda, Troy Pierce, Karotte, en nog een handvol van die grootheden. Verder weten we over Berlijn dat het ooit verscheurd was geraakt door de MuuR.
Dat deze stad een eigenzinnig artistiek karakter heeft, en dat de mensen die er wonen geen Duitsers zijn! Maar Berlijners. En geen Berlijnse bollen zoals JFK ooit zei.
Vrijdag. 13e Juni.
De bruiloft van Ada en Paul liep ten einde voor ons. We moesten immers nog een uur of zeven met de Corsa naar de Duitse hoofdstad karren.
Naar bed luidde het credo, want de wekker liep af zo rond 06:00 uur.
Het was een leuke dag geweest voor mijn schoonmoeder en Paul. Waar we de hele dag bij waren geweest om dit mee te beleven. Dankzij de voetbalkoorts die heerst, mochten we er zelfs 76 min lang genieten van het nationaal elftal.
Zaterdag. 14 juni.
¥¶#§domme....... 45 minuten verslapen. Die tijd haal je niet meer in. Maar gelukkig was het zaterdag zonder spits. Waar maak ik me ook druk over, we gaan genieten. Berlin wir kommen.
662 kilometer met mijn Corsa. Zou hij het houden? En terug. Doel nr 1 was ons veilig in Berlijn te brengen. En de auto zo min mogelijk te laten lijden.
Ik had mezelf voorgenomen niet boven de 4000 rpm te komen met mijn 1,7 dieseltje. Dat bespaard brandstof en zorgt voor een constante snelheid die ik aan kan houden.
138 km/h was het hardste wat we hebben gereden op de heenweg. Toch maar vier uurtjes geslapen die nacht, dus na 4 uur rijden de Corsa aan de kant gezet voor een power slaapje van 45 min. Safety first.
Naoom bood nog aan om te rijden.
Maar die taak was aan mij om uit te voeren. Op de linkerbaan nûr Audi Avant en 7 serie BMW die voorbijflitsen. Verder weinig drukte onderweg. De powersleep had me goed gedaan.
Bij aankomst van de Duitse hoofdstad, was de eerste indruk oud. Gebouwen en onderhoud van de stad! Maar dat typeert wel het karakter van Berlijn.
Sfeervol als je het wil zien. Met een internationaal karakter.
De auto ging zaterdagmiddag rond 13:30 de parkeergarage in om ook vakantie te houden, en uit te rusten van de geleverde prestatie. De kosten waren €13,- voor 2,5 dag achteraf.
Ff anders dan de geldmachine van A'dam. Waar men €4,50 p/h durft te vragen.
Het Hotel was schoon, functioneel, en op 100 meter afstand van het festivalterrein. S'avonds om 21:00 lagen we burgelijk in bed te ronken.
Het idee was om s'nachts er uit te gaan naar de Panorama bar. Echter werden we om 02:00 wakker en besloten onze krachten te sparen voor wat nog komen moest.
Het dagdeel wat volgde na onze aankomst werd gebruikt om de muur te bezichtigen en het centrum.
Wat opviel was de reacties op de muur van enkele oosters uitziende lui.
Vol ontzag en stil maakte men de kiekjes.
Het centrum van Berlijn is perfect aangestuurd door openbaar vervoer.
En barst werkelijk van de winkelcentrums. Sommige zijn 50 meter breed, 7 verdiepingen hoog, en 200 tot 250 meter lang. Met muren van natuursteen 14 meter hoog.
Shoppingparadise.
De dag van het Festival begon met uitslapen tot 10:30. Daarna gingen we ons ontbijt nuttigen met z'n tweetjes.
Ook dit was volgens de Duitse norm. Genoeg lekkere dingen en gevarieerd genoeg.
We besloten dan toch maar naar het festivalterrein te lopen. En om 11:50 kwamen we binnen.
Een oud fabriekspand met meerdere zalen, dat voor een gedeelte is verbouwd tot een club. Met achter (vlak naast de spoorbaan 3mtr) het aangrenzend terein. Van buiten zag het er uit ........ Maar ook hier schoon mede door het statiegeld op de harde plastic drinkbekers. (0.38 ltr voor €2,50 + €1,- statiegeld)
Genoeg ruimtes om te rusten of chillen. Net genoeg toiletten. Die redelijk schoon werden gehouden. En een oppervlakte van 3/4 voetbalveld om te dansen. Met zeker genoeg waakzame beveiligingsdienst die onze veiligheid bewaakte.
Wat schetste onze verbazing!!!
Er was een gedoogd softdrugs beleid. Waar de aanwezige gasten dankbaar en eigenlijk niet met mate gebruik van maakte. Ook dat is Berlijn en geen Duitsland.
Vrijheid blijheid. Na niet al te lange tijd waren we in contact gekomen met een groepje Leute aus Wolfsburg.
Blowen bij het leven dus net zo provinciaal maar ruimdenkend als Noord Hollanders.
Gezellige lui die NATUURLIJK heel benieuwd waren naar Amsterdam en haar uitgaanscultuur. Nou blijkt na een tijdje.... Dat er eentje van die lui een eigen label heeft. En een andere tipgever is voor een stuk of wat clubs.
En een andere weer van die groep bevriend is met Loco Dice.
Gsm nr's werden met het oog op de toekomst dus ff snel uitgewisseld
Muzikaal stond ons nog veel te wachten. Dus bleef ik braaf in een strandstoel genieten van mijn schatje en de feestende mensen.
Duitsers zijn ingetogen mensen. En veelal in zich zelf gekeerd. Zo feesten ze ook. Tot er een muzikaal hoogtepunt zich aankondigde, en zich onder een geweldige appotheose lijdskeels geschreeuw en applaus ontplofte. Kenners bij uitstek die èèn foutje toestaan in een set, maar een tweede afbranden met boe geroep. Zoals het hoort te zijn.
Dit is Berlijn. Daarom zijn we hier. De allerbeste op hun best zien draaien zonder consessies.
Mathew Dear verneukte bijna mijn dag en goede set van Josh Wink, die even er voor optrad. Dus rennen voor je roes naar veiligere havens.
Luciano haalde ook nog een dikke voldoende. En toen was het Karotte tijd.
Ongelofelijk warm in de zaal waar vele mensen los gingen, maar wat geweldig om dat mee te maken. Dak er af. Knallen en nog 's knallen.
Toen was het droog en tijd voor Richie Hawtin. De koning van de minimal. Wauw....!
Hij speelde met het publiek als een veertje in de wind. Hij bepaalde de danspasjes, tempowisselingen en hoogtepunten. En niemand anders dan hij.
Heel af en toe kwam er een trein in zijn set voorbij. Het zou moeten storen, maar Richie draaide dan de main langzaam dicht en liet een trein vertrekken op z'n cd speler.
Gemixt door de reeds draaiende platen heen. Tsjoeke tsjoeke wieeeee wieeee. Briljant en creatief omgegaan met de omliggende factoren.
Om 21:15 waren de beentjes moe. Toen moesten we nog 12 uur eigenlijk.
We kozen er voor om te gaan douchen en terug te komen rond 01:30 voor mijn favoriet Marco Carola btb met Loco Dice. Het duurde even om mijn vrouwtje over te halen om terug te gaan. En uiteindelijk stonden we om 01:30 terug binnen voor het vervolg.
Wat continue opviel was het thuis gevoel wat de artiesten overstraalde. Alsof ze thuis stonden te draaien voor hun vrienden op een privè feestje. Maar dan ook vol overgave en (bijna) foutloos.
De beentjes hadden weer zin na de drie uurs onderbreking. Dus Tânzen.
Uptempo en vol geladen met energie strooide Marco & Dice met zowat alles wat je nog kunt hebben op zo'n nacht. En het stopte pas nadat de kramp in de spieren zo ernstig was dat recht lopen niet meer kon.
Rond 05:00 waren we op. Het voldane gevoel wat je wilt hebben na een feest wat is bedoelt om te dansen was overdadig aanwezig.
De twintig jarige geest wilde nog niet rusten. Maar mijn 39 jr oud lichaam wilde alleen nog horizontaal.
Voor ons was na 15,5 uur feesten de koek op.
Al vroeg sliep ik. Maar vier uur later ging de wekker om de terugreis in te gaan zetten.
Na het ontbijt betaalde we de €13,- parkeergeld en reden we terug naar het veel te dure Amsterdam.
De 662 km terug werden slechts 8 minuten onderbroken om te tanken en strekken van steeds korter wordene spieren.
Braaf hield ik me ditmaal op het streepje van de 4000 rpm wat een reistijd opleverde van totaal 6 uur 15. Alleen de laatste anderhalf uur had ik wat last van mijn onder rug.
Ps: We vonden nog €30,- aan geld op de vloer in Club Fritz wat precies gelijk stond aan twee keer toegangstickets.
Het was de moeite echt waard. Om meer van Berlijn te zien qua cultuur en stappen heb je +- 2,5 dagen langer nodig dan 2,5 dag.
Eigenlijk is het het ook 250 km te ver om regelmatig aan te doen. Maar goedkoper stappen doe je in andere Europese hoofdsteden niet denk ik.
Hopelijk na de zomer weer als de spaarpot vol genoeg zit.
