Consumer - The Worst of KRTM

Een aantal jaren geleden mochten we kennis maken met de toen net doorgebroken producer Embrionyc. Deze Duitser verraste iedereen met het album "Another Sleepless Night" op Dark Descent, een jaar later gevolgd door "Not Quite Forgotten". Beide albums stonden voornamelijk vol met langzame doom-&darkcore, maar onder zijn andere pseudoniem "Energetic-X" bracht hij in 2014 "After Midnight". Een album in een hele andere stijl, namelijk industrial techno/hardcore. In zekere zin was hij niet de eerste artiest, die onder meerdere artiestennamen werkte. Iemand die dat al veel eerder deed om duidelijk verschil aan te tonen binnen zijn muziek was Sebastian Hoff, DJ Promo. Onder zijn "Innerdrive"-pseudoniem maakte hij jaren geleden techno en onder zijn "Rude Awakening" alter-ego, kennen we hem als de industriële sloper van menig underground-honk.

KRTM
Een artiest die tot nog toe eigenlijk altijd onder zijn eigen naam is blijven produceren, is Casimir Desmet aka "KRTM". Van zijn eerste release, de "Schizo-Tropik"-EP uit 2008 op het Amerikaanse GvC Industry label, vol industriële terror, gevolgd door de "Lost Frequency Digital 1"-EP in 2010, tot aan zijn laatste project "Heckler", je weet eigenlijk altijd wel waar je aan toe bent (of was). Stevige, smerig vervormde en ranzig resonerende kickdrums en basslines, die in een behoorlijk tempo je speakers teisteren. Tot voor kort was dat het geval. De enige uitzonderingen hierop zijn de twee Kaszimir EP's, waarop hij met veel rustigere electro/techno experimenteerde. Maar wie opgelet heeft, weet dat er ook op andere EP's wel eens een techno-track, zeg maar industriële techno, voorbij kwam.
De afgelopen jaren verschenen op verschillende EP's onder andere de nummers "Speedboy", "Chaser", "Baldboy", "Touche Me", "Pigeon" en "Gum & Something That Puts You In A Wheelchair". Allemaal op hun eigen manier een stuk ingetogener dan de keiharde knettercore, die Casimir ons normaal gesproken voorschotelt. Kennelijk heeft Casimir dus ook een andere kant, een kant die nog geen eigen alter-ego heeft gekregen. Dat neemt niet weg dat deze nummers gebundeld zijn tot een groter geheel, welke is aangevuld met een reeks nieuwe (of previously unreleased) tracks. Samen vormen zij het nieuwe album "Consumer", met als ondertitel: "The Worst of KRTM". Dit is niet onopgemerkt gebleven en via "PRSPCT Recordings" is het album een klein maandje geleden uitgebracht. Uiteindelijk is het een kleine verzameling van 12 tracks geworden die de komende 65 minuten je speakers zullen testen op vibratie, resonantie, scheurbestendigheid, luidruchtigheid, ruimtelijk bereik, buur(t)vriendelijkheid en natuurlijke zuiverheid.

Consumer
KRTM opent met het aardig gefreakte "Shrink". Diverse ritmes en opgepitchte synthesizertoontjes komen langzaam opgang en wisselen elkaar regelmatig af. Zo snel afgaand van wat we horen, is de vergelijking met Rude Awakening snel gemaakt. Industriële patronen en klanken vermengd met dan weer techno- dan weer hardcore-invloeden vormen de basis van niet alleen "Shrink", maar ook van de tracks die zullen volgen.
Marc Acardipane's "Pilldriver – Pitch-Hiker" heeft waarschijnlijk als inspiratiebron gediend voor de stuiterende flipperkast kanonskogel "Bald Boy". Anders dan in eerste genoemde plaat bevat "Bald Boy", meer dan alleen bass en kicks. Ook de 303 wordt flink misbruikt in deze plaat. KRTM begint nu lekker op gang te komen en met het hartstikke oldskool aandoende "Purple Fucking Head" krijg je echt een 'headfuck-back-blast-to-the-past! Een lekker plaatje die nog wel even blijft door echoën in je hoofd.
Met "Beach" lijkt het even wat subtieler en zweverig te worden. Een rustigere opbouw, maar daarna verrast Casimir met breakbeats en dendert ook deze plaat lekker door je speakers. Ook nu weer is de associatie met oldschool snel gemaakt, dankzij de UK-breakbeats en redelijk simpele synthesizers. Ondanks alles heeft deze plaat toch iets rustgevends in zich. Ontdek het zelf. Dat rustgevende is trouwens van korte duur, want het ratelende en knetterende "Sleepwalker" houdt je meer wakker dan dat je er van opknapt. De kick zwelt weer aan en komt in allerlei vervormde en resonerende varianten voorbij. Neem daarbij de verscheurde synthesizer en horrorachtige bijgeluiden en je begrijpt dat dit geen plaat is die je voor het slapen gaan moet opzetten. Wat dat betreft sluit "Chaser (Monkey with Shotgun) daar prima op aan. Ook zo'n ongepolijst doorgedraaid muziekstuk, waarbij je als vanzelfsprekend moet denken aan zo'n toeristische trekpleister in India, waar de aapjes je van al je bezittingen beroven...met een.....shotgun.....wtf!
Op zeven staat "Touche Me" voor jullie klaar. Een creatief opgebouwd intro belooft veel, maar wordt ruw onderbroken door een kale bassline. Wanneer melodie en bassline elkaar eindelijk treffen, vormt het pas een intrigerend geheel. Kom er maar op om op deze manier je track op te bouwen. Pakkend is het wel.
"Speedboy" is weer van het kaliber, 'van dik hout zagen we planken'. Subtiel? Nee! Veel basszzZ en ongedefinieerde percussie, vermengt met een flinke portie resonantie. Ook "Pigeon" beukt ruig van zich af. Denk hierbij vooral niet aan de 'Bram Ladage Patat Kippen' die het Binnenwegplein bevolken, maar aan een stel militante, aan constipatie lijdende, vliegende ratten, die het liefst je hele auto onder schijten. Het mooie is dan wel weer, de totaal uit het niets komende break. Het lijkt wel alsof Casimir zelf ook niet echt weet waar hij mee bezig is en dat geeft zijn muziek toch wel weer charme. De rest van de track ramt er verder gewoon lekker op los. Maffe melodielijntjes, veel bass en de benodigde variatie in resonantie en ritme zorgen voor een vermakelijke plaat. En waarom stoppen als dit best leuk is? "Consumer (Epidemic Dancing)" gaat gewoon verder in de overtreffende trap van vaag en onbegrepen. Doen je boxen het nog? Zo ja,dan volgt met "Consumer" een extra conussen-test. Ook deze plaat lijkt de nodige invloeden te hebben van Marc Acardipane. Vooral het schrapende synthesizer-gebruik doet denken aan Rave Creator's "A new Mind".
Als je als producer dan toch de schizofrene kant opgaat, waarom dat dan niet in een nummer ten gehore brengen? "Gum & Something That Puts You In A Wheelchair" schiet van links naar rechts en van voor naar achter binnen een fractie van een seconde. Alsof er niet één, niet twee... nee ook geen drie, maar 5 tracks in één gepropt zijn. Het hadden er ook 4, 6 of 7 kunnen zijn. De rode draad wordt gevormd door een als een Gatling-gun maaiende bassline, variërend in intensiteit, toonhoogte en mate van resonantie. De overige bijgeluiden en vocalen zorgen voor een aangename variatie.
Als afsluiter heeft KRTM gekozen voor een remix van Marla Singer's " Claviceps Purpurea" uit mei/okt 2017. En ook dit is een intense belevenis, vol wendingen en maffe geluiden. Wel jammer dat de karakteristieke acid-line uit het origineel zo goed als verdwenen is. Dat was toch wel de smaakmaker van het origineel.

"The Worst of"
"Consumer" is een intens album geworden. En dat is eigenlijk ook hetgeen wat je mag verwachten van KRTM. Subtiliteit is nooit zijn sterkste troef geweest. De vraag rijst nu alleen wel..."Waarom heet dit album "The Worst of KRTM"? Want zo slecht is het allemaal niet. Het is nu niet bepaald een album die je zo even opzet tijdens een verjaardagsfeestje, maar als je alleen bent en even al je opgekropte energie eruit wil gooien, dan is dit album uitermate geschikt. Het is ook niet de standaard terror&industrial-KRTM-stijl die je zou verwachten, uitgaande van wat de man in het verleden nog meer geproduceerd heeft, maar het is wel degelijk energiek, opzwepend, ruig en divers. De invloeden van Marc Acardipane, het geflirt met oldschool sounds en de ongedefinieerde rauwheid van dit album maken het toch gevarieerd en intrigerend. Casimir heeft laten zien dat hij ook de cross-over tussen industrial techno en hardcore beheerst. Met als gevolg een divers repertoire. De man heeft helaas de pech dat een maandje eerder Dolphin 'het album' van 2018 heeft uitgebracht. Weliswaar in een andere stijl, maar productie-technisch en creatief gezien ook mijlen verder dan wat Casimir ons voorschotelt.
Hou je van de ongepolijste kracht van industrial techno, dan is dit zeker een album wat je niet mag missen. Qua stijl vergelijkbaar met Rude Awakening en een aantal artiesten die ook op de "r_AW Essential .03"-cd staan. En dat was best lekkere herrie! Ben je meer van de recht toe recht aan techno of hardcore, dan zal dit even wennen zijn.
Dan rest nog 1of 2 vra(a)g(en). "Waarom die rare foto als cover? Die snor/vlek is zo 19honderd-kruik en ongepast! Jammer. Dit album had een betere cover verdiend, die net zo fout had kunnen zijn.
En mochten je speakers het allemaal (ternauwernood) overleefd hebben, dan is nog de vraag.... "Wat vonden je buren van dit album?"

https://www.prspct.nl/product/prspctlp013/