Traumatic presents Doomed Industry II

Traumatic is opgericht in 2012 door Kevin Robbens (Xaero) en Jens Eeckhout (Requiem) met het oog om meer aandacht te krijgen voor de donkere en duistere kanten van industrial hardcore/techno, doomcore en aanverwante stijlen in hun woonplaats Gent. Na, door het organiseren van diverse feesten hun naam gevestigd te hebben, schaarden de heren zich in 2014 onder het vaandel van Noisj. En niet veel later ging Traumatic op eigen kracht verder. De naam stond al en de releases bleven gestaag uitkomen. Artiesten als Desolation, Shatterling, Hypoxic en Ragnarok hebben hun weg gevonden naar het label. Daarnaast biedt Traumatic ook nieuw talent de mogelijkheid om hun muziek uit te brengen, mits goed genoeg. CRPTC, Corner, Batashi en Helios is Dead zijn een aantal namen die de afgelopen jaren zijn doorgebroken binnen het genre.
Cyberstruct & Spindo (Australië), Batashi (Polen), Dark Side aka Desolation (Frankrijk), X-Core (Zweden), Shatterling (Finland), Diffuse (Japan) en How Hard (Amerika) zijn maar een kleine greep uit de internationale groep artiesten die hun muziek op het label uitbrengen. En de groep blijft maar groeien. In het kielzog daarvan neemt ook de groep fans toe. Mede dankzij de "Doomed Industry" verzamelaars bereikt Traumatic een steeds grotere groep liefhebbers.

Nadat in 2015 de eerste "Doomed Industry" als tiende release op het label verscheen, is het niet meer dan logisch dat de 20e release ook een verzamel-project is. Met 23 tracks is "Doomed Industry II" nog wat uitgebreider dan het eerste deel. Meer dan genoeg duisternis en onheil om van te genieten. Naast een aantal artiesten (Natrion, Darkside, An Traxid, Desolation, Hypoxic, Spindo, Shatterling) die op het eerste deel ook al van de partij waren, hebben ook een aantal nieuwe jongens, waaronder Deadhead, Machinist, Creature en The Aristokrat de kans gekregen om te schitteren.
Het gezelschap wordt aangevuld door Cubic Nomad vs Meg Agony, XKRi en How Hard om maar eens een paar zwaar gewichten te noemen.

Deadhead mag het spits afbijten met "Frozen Trees", een dark-electro productie, die doet denken aan het donkere en verlaten nachtelijk sp(r)ookjesbos. Een bos waar je niet zo graag rond struint na zonsondergang. Shadowfiend DN weet daar wel raad mee, want zijn benauwende "Nine in the Woods", klinkt als een paranoïde machinale ontbossing op global scale. Daarnaast is het één van de vele zware en langzamere tracks die deze compilatie rijk is.
Silent Humanity is net als XKRI twee keer aanwezig. Zijn 2 versies van "Blood Rain" hebben een heerlijk horrorsfeertje dankzij de kinder-sample. Dit doet denken aan de nieuwe generatie horrorfilms die tegenwoordig iedereen de stuipen op het lijf jagen, zoals The Conjuring, Sinister en Insidious. De Nekronomikon Remix is weliswaar iets minder duister, maar komt juist weer wat intenser over.
Na het sci-fi-achtige "Life will be Violent" en filmische "Mountain of Bones"volgt het symfonische "Diffuse – ORCA". Schitterend hoe langzaam en vol gevoel deze track wordt opgebouwd. De claustrofobisch zwaar treiterende bassline versus de ingetogen en overgevoelige piano melodieën kunnen zich met gemak meten met de tracks van Shatterling en Helios is Dead. Waarbij laatstgenoemde "Black Onyx"doet denken aan het oudere werk van Embrionyc dankzij de hoge uithalen in de melancholische melodielijn. Ook bij "Machinist – Insane World" volgt er eerst een aanloopje, voordat de track los barst. Dit alles doet wederom denken aan een haast wel post-apocalyptische wereld alá "The Book of Eli", zo grauw en somber klinkt deze productie. Meeslepend van begin tot eind. Na Helios is Dead brengen trouwens ook Cubic Nomad & Mel Agony een mooie muzikale track. Ze maken goed gebruik van een sci-fi thema met een fatale afloop gecombineerd met een schitterende synthline.
Labelbaas Xaero en Sidelnikov komen hierna beiden met een loodzwaar en machinaal stukje geweld. En dat zal niet de laatste keer zijn, want ook "The Rorschach Diaries" van AnTraxid heeft die naargeestige en vervallen sfeer in zich. De vocalen zijn zoals gezegd, naargeestig en fascinerend cynisch, afkomstig uit de film Watchmen. De zoemende synthline laat ons geloven alsof we bij een zwaar overladen transformatorhuis staan, terwijl de haperende oliepompen van een naastgelegen raffinaderij de grond laten trillen.
Met "XKRi – Beyond the Frontline" krijgen we eigenlijk de eerste wat snellere en ruigere track voor onze kiezen. Een behoorlijk tempo en direct een aantal subtiele synthlines die elkaar mooi aanvullen. Dit is meer dansvloer gericht dan alle voorgaande tracks. Ook zijn tweede track "The Power" heeft een hoger tempo dan gemiddeld op deze compilatie. Daarnaast doet het scheuren van de synth in de verte een beetje denken aan een oude hardcore track uit 1996; "The Terrorizers - Return of the Cracken". Het tempo gaat met ND Vidual weer een stuk omlaag, maar hij weet wel je subwoofer aan gort te stompen met z'n droge diepe kick. Als de smerig klinkende acid line het overneemt, komt de track echt tot leven. Akelige uithalen en vibrerende toonhoogtes schetsen een gevaarlijke situatie. Deze "Neutron Star" gaat wel even verder dan Star Wars Rogue One.
Zoals we van Shatterling gewend zijn, brengt hij weer een zeer uitgebreide track. De subtiele breakbeat zou zo uit een loungetrack kunnen komen, sterker nog, dit doet denken aan St Germaine. De verteller schetst de contouren van het verhaal, waaraan Shatterling de rest van de track opgebouwd heeft. Een langzame en diepe bassline tezamen met een aangrijpende melodielijn maken het geheel compleet.
Gitzwarte resonantie in een stormachtig universum, dat zijn de kernwoorden voor "Dark Corridor" en "Psychopathy Symptoms" Geen greintje vreugde of hoop. Knisperende acid en vervormde kicks domineren vooral de laatste track. En als je denkt alles gehad te hebben, denk dan nog eens na! "Hypoxic – At Midnight" trekt alle poorten van de hel open met een grommende en kapot diepe bassline. En mochten er nog deuren gesloten zijn, dan weet Natrion ze wel kapot te krijgen met "Rip & Tear".
Als één na laatste mag Spindo laten horen hoe industrial uit Australië klinkt. Een beetje rommelig vergeleken met een aan aantal andere producties maar desalniettemin een leuk plaatje. Aan Desolation om de boel af te sluiten. Nog één keer worden alle registers open getrokken. Het tempo gaat nog een keer omhoog en de effectenbox op maximaal.

"Doomed Industry II" is een mooie verzameling industriële tracks die toch dankzij de diverse extra elementen doen denken aan morbide sprookjes (Deadhead, Silent Humanity) , apocalyptische sci-fi (Diffuse, Machinist, Cubic Nomad & Mel Agony) en filmische schoonheid (Creature, Helios is Dead & Shatterling). Het tempo ligt in het algemeen op een paar uitschieters na niet erg hoog, maar op vol volume zouden deze tracks wel degelijk kunnen zorgen voor gebroken ruiten en kapot porselein als gevolg van een enorme hoeveelheid resonantie en vibratie.
Traumatic heeft wederom, na "Doomed Industry I", een mooie collectie tracks bijeen gebracht voor de echte liefhebbers van zware, dreigende en onheilspellende Core. Doomcore en industrial pur sang en een geduchte concurrent/collegae voor Dark Descent en Noisj.