Eric Prydz - Opus

Eric Prydz. Dat deze man geen introductie meer nodig heeft lijkt ons meer dan duidelijk. Bovendien is Eric één van de weinige grote namen die door één deur kan met Deadmau5, wat op zich al een prestatie te noemen is. Inmiddels lijkt de Zweed ook zijn grote vliegangst onder controle te hebben, want al ruim wat jaren zien wij hem in Miami en andere delen van de wereld vertoeven. Zijn geheim: lange vluchten in stukken verdelen. Zodoende zit hij nooit langer dan zes uur in één vliegtuig. Ja, je kan het doen als je lekker aan de weg timmert. En dat doet Eric wel, want dankzij zijn geniale muzikale uitspattingen en een ruime fanbase kreeg hij het voor elkaar om het legendarische Madison Square Garden te vullen voor zijn hologram show Epic 3.0. Gedurende de laatste twee jaar wist Prydz ons te teasen met een dosis nieuwe tracks welke voor het gemak maar ID genoemd werden. Het werd dan ook hoog tijd om deze beestjes een naam te geven welke we nu terug vinden op Opus.

Opus
Twee cd's vol met Prydz materiaal. Ligt er dan nog gevaar op de loer voor eentonigheid? Wellicht, want een artiestenalbum, zeker in de stijl waarin Eric verkeert kan nogal eens voor wat inzak momentjes zorgen. Gelukkig biedt Opus echter voor ieder wat wils en kunnen we genieten van Ibiza getinte tracks 'Liam' 'Som Sas' 'Floj' en 'Eclipse'. Een viertal tracks wat uitstekend zal bevallen deze zomer, met een ondergaand zonnetje. Spacen kunnen we ook, want de futuristische tracks welke perfect pasten bij de hologram show zijn wederom van een niveau dat ze gewoon niet kúnnen vervelen. Opwarmer 'Black Dyce' het stevige 'Collider' en het donkere 'Trubble' welke een zware bassline bevat, maar weer tot inkeer komt met een spacy break. We kunnen dan ook goed horen dat artiesten als Kraftwerk en Giorgio Moroder tot Eric's voorbeelden behoren. 'Last Dragon' is de laatste nieuwe single van het album en heeft wat weg van Pjanoo, toch is deze ondanks dezelfde elementen weer zó anders dat het wederom raak is. 'Klepht' mogen we misschien wel deephouse op de Prydz manier noemen en het uiterst verslavende, bijna Depeche Mode achtige 'Moody Mondays' staat hier al wat weken op repeat. Dat zegt genoeg!

De tweede schijf bevat een aantal 'oudere' tracks, of beter gezegd tracks die al eerder het levenslicht zagen. Dit neemt natuurlijk niet weg dat ook hier nog de nodige pareltjes tussen zitten. We noemen 'Generate' 'Every Day' 'Liberate' en titeltrack 'Opus'. Allen stuk voor stuk in de zo typerend meeslepende Prydz sound, met een opbouw waar je U tegen en we inmiddels kunnen dromen. Nieuw werk vinden we opnieuw ook op deze cd waar afgetrapt wordt met de ode aan beachclub Café Mambo. Een compositie waar Eric zich even uitleeft met synths. 'Breathe' was ook al eerder uit maar willen we toch nog even noemen vanwege de niet standaard beats die gebruikt worden in combinatie met de toffe zang van Knife Party's Rob Swire. Radio waardig dit! 'Oddity' zal het ongetwijfeld goed gaan doen in de trance hoek. Een meeslepende track welke net dat beetje uptempo heeft om in diverse sets gedraaid te kunnen worden. Slotstuk 'The Matrix' is eigenlijk gewoon een Pryda track; lekker uptempo, snelle synths en een beetje techy feeling. Niet dat daar iets mis mee is natuurlijk!

Hytz
'Opus' staat in het woordenboek beschreven als een artistieke compositie en dát is precies wat dit album geworden is. Composities welke ongelofelijk goed werken op de zintuigen. Opus is een meeslepende rit in het geniale brein van Eric Prydz. In tijden waar de formules fabrieksmatig worden uitgeperst, doet Prydz een geweldige uithaal naar hoe het ook kan. Origineel, fris en toch potentie voor de dansvloer, dan weet je dat je goud in handen hebt.

Score: 88/100

www.ericprydz.tv