Desolation - Darkness Is Where I Shine

Dat Frankrijk een lange geschiedenis heeft in het voortbrengen van artiesten wisten we al. Van Brigitte Bardot en Edith Piaf en Daft Punk voor de meer toegankelijke genres, tot Manu le Malin, Radium en Tieum voor het hardere werk. Echter wat vaak vergeten wordt, is dat Frankrijk een ontzettend grote underground-scene heeft die voortkomt uit de illegale feesten van 10 en meer jaren terug. Denk daarbij aan artiesten die gewoon voor de lol begonnen met draaien op feesten waaronder Teknival, Tellurik en Epileptik. Genres als tekno, breakcore, speedcore, doomcore, industrial en alles wat verder buiten de toen benoembare hokjes viel waren razend populair. Voor een hele schare aan dj's was dit de opstap naar een serieuzere carrière als dj/producer. Één van hen was Julien Billaud. Onder zijn pseudoniem "Darkside" draaide en produceerde hij speedcore voor o.a. Kbal en Klinykal. Een Frans collectief dat al sinds 1996 actief was.

Zo ergens in 2011komen we de eerste producties tegen onder de naam "Desolation". De "Energizer EP" met up-lifting tracks als "What I am" en "Bouncing Day" en diverse releases op labels als Red Fever Recorings, Machinecore Records en Noisj.
Qua stijl heeft de "Haematuria"-Ep wel wat weg van het oude Enzyme-geluid. Een flinke kick en scherpe melodie in "No Salvation" en een horrorsfeertje in "Tinkerb'hell". Ook de "Lumbargo"- en "Jaundice"-EP's rammen flink door.

Als we weer een sprongetje in de tijd maken, komen we bij de "Fields of Victory"-EP. Nog steeds behoorlijk up-tempo maar een stuk donkerder dan eerdere genoemde EP's. Het duistere sfeertje zit er goed in. Een andere via Noisj uitgebrachte EP, "Doom Trooper", doet daar nog een schepje bovenop en is wellicht nog naargeestiger. Langzame machinale industrial dendert als een opstartende heimachine door je speakers. Julien is op dreef en afgelopen maart werd zijn nieuwste album "Darkness is where I shine" uitgebracht op Noisj. We zijn benieuwd wat de Fransman uit zijn hoge hoed heeft getoverd en of zijn album werkelijk zo gitzwart is als de titel suggereert.

Darkness Is Where I Shine
De eerste 2 tracks zijn de opmaak voor een duister geheel. Langzaam komt Desolation op gang met duister grunts in "Obscurity Slavery" (hadden we zoiets ook al niet gehoord op het album van Jensen?), waarna met "Underterminhate" tussen de snoeiharde kicks een sinistere sfeer wordt neergezet.
Met "The Keys to Hysteria" gaat het tempo flink omhoog. Snerpende synths en opruiende speeches zorgen voor de opbouw naar een energieke eruptie. Die volgt in het zwaar distorted en toch prachtige "Lost in sSpace". En dat alles zonder ook maar 1 kick. Die volgen dan wel weer in de titeltrack "Darkness is where I shine", met teksten van Vin Diesel (Riddick/Pitch Black). Ruig en indringend beukt deze track op je in. En dan het contrast met de vrouwelijke vocalen die toch voor enig harmonie zorgen, schitterend.

Het tempo gaat nog een tandje hoger met "Double D". Heerlijk schrapende en op je trommelvlies etsende synthesizers brengen net dat beetje extra wat je nodig hebt om lekker los te kunnen gaan op deze track. Redelijk minimaal maar toch zo pakkend. En helemaal als er een vriendelijkere tingel-melodie toegevoegd wordt. Laat hardcore maar weer wat meer uptempo, duister en rauw worden i.p.v. gelikt en 13-in-een-dozijn, zoals sommige hedendaagse labels produceren. Voor degenen die goed luisteren, herkennen in "Fuck Reality" de snode teksten van 'Dr Betruger' uit het spel 'Doom III'. Kennelijk is hij nog steeds opzoek naar zijn eigen hel om over te regeren. Na deze naargeestige beleving brengt Desolation met "Let's Kik!" weer een meer dansvloergerichte track. Gewoon luisteren en je laten verrassen. Al zou het me niet verbazen als dit de soundtrack zou zijn onder de invasie van eerder genoemde Dr Betruger. "Delirium Tremens" brengt wat meer levendigheid dankzij de vele breakbeats en haperende basslines. Ondertussen blijven we natuurlijk wel gewoon naar industrial luisteren, dus verwacht geen happy-shit, maar energieke ritmes en een hoop vaagheid op de achtergrond.

Met de echoënde intro van "Sick" begint de track al goed. Deze plaat is weer uitermate geschikt om de dansvloeren mee te terroriseren. Knettergekke gestoorde plaat dit. Alles kapot-stuk maken. Dat geldt ook voor "Choice" welke in de verte doet denken aan werk van The Outside Agency. Met "Vacation and Destruction" wordt even gas terug genomen in een vervallen winderige doortocht-fabriekshal. Maar de dreigende stemming blijft en niets wat dat kan veranderen. Dat de duisternis toch zeker wel z'n mooie kantjes heeft bewijst "Leave me Alone". Het intrigerende intro is de opmaak voor weer een flinke partij gefractioneerde ADHD-core. De harde bassdrums blijven natrillen na iedere aanslag en de manische synthesizer krijst om aandacht. De laatste track "Psychodisto" gaat hierna nog 1 keer volledig los. Een hoop ruimtelijke herrie en een salvo aan kicks worden op de luisteraar afgevuurd. Nee echt rustig word je niet van deze muziek. Als bonus heeft Julien nog een zeer freaky experimentje voor ons in petto. "Robot makes Noizy Music" klinkt zoals de titel al suggereert zeer lawaaierig. Vol creatieve samples en natuurlijk weer een flink op hol geslagen kick-line.

Verdict
Al met al een hele muur van geluid die zojuist na de laatste track is geëindigd. Desolation heeft duidelijk geen boodschap aan subtiliteit en rustig aan doen komt ook niet voor in zijn woordenboek. Na enkele nog enigszins langzamere tracks gaat het gas d'r op en blijft het tot aan het einde toe denderen, beuken en raggen. De algehele sfeer is inderdaad donker, duister en hopeloos. Verwacht geen blijde melodielijnen zoals bijvoorbeeld bij Shatterling of Mindwalker. Alles straalt Oost-Europees verval uit. Vergane pracht en glorie en een illusie rijker. Dus wat dat betreft is de titel van het album goed gekozen. Dit is wel weer een album voor de liefhebbers van het ruigere werk. Geen terror en speedcore maar gewoon goede up-tempo industrial met voldoende variatie om te blijven boeien. Daarnaast een album met voldoende materiaal voor dj's die wel van een snellere set houden.

Score: 79/100

www.noisj.nl