Bibio - Ambivalence Avenue

Genre’s: Electronica, Experimental, Ambient, Lounge

Producer Stephen Wilkinson is een autodidacte muzikant uit het gebied in Midden-Engeland dat vaak aangeduid wordt als ‘The Black Country’. Zijn liefde voor geluiden leidde hem naar de Universiteit van Londen, waar hij de studie Sonic Arts volgde. Daar ontdekte hij de experimentele elektronische acts zoals; Aphex Twin, Autechre, maar vooral Boards Of Canada. Zijn eigen muzikale identiteit doopte hij ‘Bibio’, dat is opgedragen aan een vlieg die hij na aandringen van zijn vader gebruikte op één van zijn visreisjes, die zo invloedrijk waren om zijn liefde voor de geluiden van de natuur te ontdekken. Die liefde voor geluiden uit de natuur zijn nog steeds volop terug te horen in zijn producties. Het zijn vaak ondergewaardeerde (natuur)geluiden, ze worden echter op een experimentele manier opgenomen op cassettes, kapotte samplers en dictafoons. Na een trilogie over opwindspeelgoed op het Amerikaanse label ‘Mush’ is zijn debuut op het prestigieuze Britse label ‘Warp Records’ een feit; ‘Ambivalence Avenue’.

De twaalf tracks op Ambivalence Avenue zijn ongelofelijk rustgevend en gevarieerd. Alle tracks op dit album zijn Lo-Fi opgenomen en dat geeft dit album een typerend vintage geluid, dat ondanks de heftige geluidmanipulaties die de tracks hebben doorstaan intens en liefdevol op de luisteraar over worden gebracht. De openingstrack en tevens titeltrack Ambivalence Avenue (#1) doet denken aan ‘Chromakey Dreamcat’ dat in 2005 uitkwam op het ‘Boards Of Canada’ album ‘The Campfire Headphase’. Althans de gitaar, die klinkt alsof deze wordt gedraaid op een wiebelende fonograaf. Ambivalence Avenue bevat heldere zang, meekabbelend naast folklorisch klinkende fluit en piano melodieën. Op ‘Fire Ant’ (#4) zijn het de vocalen (die zo uit een kleuterklas opgenomen konden zijn) die voor het overgrote deel het arrangement bepalen. De Stroboscopische beats en strings geven deze track een knapperig gehalte. ‘Haikuesque (When She Laughs)’ (#5) is een treurige maar dromerige track, die sterk richting de Indie-Rock neigt. Wil het niet dat deze track beter is dan veel Indie-rockers vandaag de dag maken. Bij deze plaat is het moeilijk te geloven dat de vocale prestaties afkomstig zijn van Bibio zelf. Kippenvel! ‘Dwrcan’ (#9) is één van de meest opzwepende tracks op het album. Wilkinson voegt wijdvertakte genres samen, waarin hij zijn uitmuntende gevoel voor melodie goed laat horen. Prachtige lagen van prachtige gitaren en synthlijnen, met goedgeplaatste 8bit geluiden. Dit alles op een complex gearrangeerde beat. Het doet zelfs een beetje denken aan werk van Aphex Twin.

Ambivalence Avenue is een buitengewoon goed album. Wilkinson is geïnteresseerd in de geluiden van de natuur en laat de klanken van beekjes en regenbuien tezamen met experimentele geluiden zijn persoonlijkheid weergeven. Zijn muziek voelt zowel spontaan aan als nauwkeurig, kronkelend door zijn eigen complexe flora en fauna. Bibio toont met dit album zijn vele grote talenten en het is dan ook niet voor niets dat de grote heren bij het Warp label aangeven dat dit één van de mooiste releases op het label ooit is! Probeerde hij in het begin van zijn muzikale carrière artiesten als Steve Reich en Boards Of Canada te imiteren, tegenwoordig heeft Stephen Wilkinson zijn eigen geluid gevonden. Zijn idolen hebben hem een zetje in de rug gegeven en daar zijn wij ze zeer dankbaar voor.

Score: 100/100


http://www.myspace.com/mrbibio
http://www.warp.net