Fuse presents Adam Beyer

Wegens omstandigheden verschijnt deze recensie later dan jullie van ons gewend zijn. Omdat zowel Fuse als Adam Beyer toch een grote en interessante naam is, wilde we jullie deze recensie echter niet onthouden.Na een nieuwe doorstart van zijn Drumcode label is het weer tijd voor een nieuwe mix-cd. Deed hij dat drie jaar geleden nog voor Fabric, nu kruipt hij achter de draaitafels van de befaamde Brusselse club Fuse. Ik heb het uiteraard over de Zweedse technogod, “mister Awakenings”, oftewel Adam Beyer. Beyer is voornamelijk bekend vanwege zijn pompende, energieke en stevige technosets. Maar de minimalhype heeft ook zijn sporen nagelaten bij deze grootheid. Productioneel veranderde zijn tracks, denk aan meester-werkjes als ‘A walking contraction’ of ‘As if dubs’. De releases op Drumcode stonden op een laag pitje en zijn sets waren zeker 10 BPM langzamer dan voorheen. Maar te allen tijde was de Beyer-sound herkenbaar. Inmiddels is hij met Drumcode een nieuwe weg ingeslagen en deze Fuse CD is een prima podium om dat kenbaar te maken. Met ‘Fuse presents’ voorgangers als Dave Clarke, Steve Bug en Shinedoe zal Beyer echter van goede huize moeten komen!Adam Beyer opent de dans met Patrik Skoog’s ‘Jack is back’ (1). Deze track is kenmerkend voor het Zweedse technogeluid in het algemeen en Adam Beyer’s stijl in het bijzonder. Beyer’s landgenoot Joel Mull is ook vertegenwoordigd met een sterke productie, ‘Coconest’ (2) genaamd. Toch klinkt het tot en met ‘Glitch yourself’ (4) van Mute vrij eentonig. Martinez’ ‘Expander’ (5) wijkt gelukkig weer wat af vanwege zijn zoemende en hypnotische karakter. Maar het eerste hoogtepunt op de cd is ‘Total Departure’ ( van Christian Smith en John Selway. Als een straaljager die optrekt bouwt dit nummer steeds verder op, en iedere keer als je denkt “nu zijn we er”, dan gaat hij nog een stukje verder, tot het moment dat de straaljager door de geluidsbarrière gaat en de beat er op explosieve wijze in knalt. Met deze release heeft Drumcode volgens mij een zomerhit te pakken. In ‘New wave mothers’ (11) is duidelijk het kenmerkende geluid van de Amsterdammer Anton Pieëte te horen. Prima productie en geheel in de lijn van wat je van Adam Beyer kunt verwachten. Dat zelfde geldt voor de daarop volgende tracks. Maar wanneer je na ‘Soller’ (16) van Pedro Trotz een tandje erbij verwacht blijft Beyer vrij vlakjes doorgaan. ‘Orbeat’ (17) van Paco Osuna bijvoorbeeld is een prima nummer maar wordt te laat in de mix gedraaid om nog het gewenste effect te hebben. Helaas blijft dit, afgezien van Acid Circus’ ‘Reduxtion (Agaric remix)’ (19), zo tot het eind. Beyer sluit af met een eigen remix van Mathew Jonson’s meesterwerk ‘Marionette’ (22). Over deze remix kunnen de meningen verschillen, persoonlijk vind ik dat Beyer de track, zonder teveel van het origineel af te wijken, net wat meer pit heeft gegeven.Na het beluisteren van de mix blijf ik met een twijfelachtig gevoel zitten. Enerzijds bevat de cd enkele vette tracks zoals we dat van Adam Beyer kunnen verwachten. Maar anderzijds vallen de overgangen, de opbouw en de variatie tegen. Het geheel klinkt vrij eentonig en dat wordt nog eens bekrachtigd door de simpele en inspiratieloze manier van mixen. In vergelijking tot zijn vorige mix CD voor Fabric, is hij er qua creativiteit een hoop op achteruit gegaan. Het is om die reden ook opvallend dat dit een Fuse mix is want de ‘Fuse presents’ reeks staat bekend om zijn creativiteit. Gezien de status van Fuse en Adam Beyer is de CD een tegenvaller.Score: 64/100
www.myspace.com/adambeyer
www.drumcode.se
www.fuse.be
www.newsrecords.nl