Qbical - Life Is Just a Bunch of Pixels

Intro

Qbical, protégé van Paul Hazendonk, is nog niet zo heel lang bezig binnen de elektronische muziekscène maar kan toch al de nodige aansprekende resultaten op zijn conto schrijven. Zijn eerste release ‘Warm fuzzy electronics’ kwam in 2006 uit op het Manual Music label van Paul Hazendonk en werd destijds (internationaal) goed ontvangen. Hierna volgde een aantal remixes voor diverse labels wereldwijd en tegenwoordig is hij niet alleen een vaste waarde voor Manual Music maar ook voor Secret Cinema’s ‘Team Records’. Steeds vaker is hij live te bewonderen en deed hij inmiddels al gerenommeerde clubs als Tivoli, Doornroosje en Patronaat aan. ‘Life is just a bunch of pixels’ is dus zijn debuutalbum, laten we kijken wat ons dit brengt.

Life Is Just a Bunch of Pixels

Na een weinigzeggende intro volgt ‘Looped ride’ (2) als eerste volledige track. Het nummer steekt goed in elkaar, is vrij rustig en een beetje dromerig van aard en kent mooie, warme melodieën. Sterke opening. Ook het hierop volgende ‘Summer something’ (3) is van hoge kwaliteit en tevens warm en sfeervol. Het nummer doet af en toe zweverig aan, maar werkt daarna weer toe naar wat speelsere stukken. Absoluut een nummer dat lekker in het gehoor ligt. Na dit sterke begin mag er zeker het nodige verwacht worden van de titeltrack van het album, helaas komen deze verwachtingen echter niet uit. Citaat uit de persinfo; “Met de track ‘Life is just a bunch of pixels’ haal je de hoogtijdagen van de Amiga en Commodore in een nieuw jasje je huiskamer binnen”. Toegegeven, het nummer kent inderdaad een oude sound, maar klinkt tegelijk té gedateerd. Ook de mannelijke vocals weten niet te overtuigen, jammer!

‘Evening by the lake’ (5) luistert lekker weg maar is niet echt opvallend of bijzonder te noemen. Wat dat betreft steekt ‘Level six’ (6 ) er meer bovenuit. Het nummer ligt lekker in het gehoor en kent een vrij vrolijk tintje. Het doet een beetje denken aan de sound van John Dahlbäck. Wat overigens opvalt is de verscheidenheid aan nummers die Qbical weet te produceren, het album is dan ook niet in één specifiek hokje te stoppen. We pakken de draad weer op met ‘Dust in the cartridge’ (7), een nummer met een beetje duister tintje en lekkere stuwende basslines. Na het mooie en dramatische (door de gebruikte violen) ‘Sound’ (9) en de intermezzo’s ‘O’eight’ ( en ‘Sine street’ (10) naderen we het einde van het album, ingezet door spacy ‘Microprocessor’ (11). Heerlijk nummer om op weg te zweven. Met ‘Misty circuits’ (12) gooit Qbical het ineens over een hele andere boeg. Lastig dit nummer te typeren maar het is wel een echt ‘feel good’ nummer. Enig puntje van kritiek is de lengte van de track, deze had best wat ingekort mogen worden. Als afsluiter horen we een (wellicht eigen?) improvisatie op een piano. Het klinkt niet eens verkeerd, maar valt erg uit de toon op dit album.

Outro

We kunnen concluderen dat Qbical een zeer behoorlijk debuutalbum heeft afgeleverd. Niet alles is goud dat er blinkt, maar in zijn geheel steken de nummers op dit brede en originele album goed in elkaar en treffen we hier en daar zelfs een aantal absolute uitschieters. Gaat Qbical in de toekomst op deze voet verder, dan zullen we absoluut nog veel meer gaan horen van deze jongen.

Score: 75/100


www.qbical.net
www.myspace.com/qbicalmusic
www.manual-music.com
www.myspace.com/manualmusic