Tek! - French Tek & Belgium Beats

Verhip! Zelfs Digidance heeft door dat er met jump in de winkels de laatste tijd minder te halen valt. Hun nieuwste jump/tek compilatie “Tek!”, welke zich nu dan ook nadrukkelijk profileert met de weinig concreet zeggende termen ‘Franse tek’ en ‘Belgische beats’, onderstreept de geslaagde naamsaanpak gezien de cd de afgelopen tijd niet aan te slepen was. Vandaar dat zelfs wij van Flock een tijdje hebben moeten wachten op een reviewexemplaar.

“Tek!” gaat misschien wel het begin van een nieuwe cd-reeks worden. Dat deze compilatie uitgebracht wordt in de periode waarin velen een nieuwe Ruthless presents verwachten, is het niet geheel ontoevallig. De geruchten gaan zelfs dat een nieuw deel van de laatstgenoemde reeks op losse schroeven staat. Hoe raar het misschien ook klinkt, de keuze om Ruthless een cd te laten mixen was eigenlijk een noodgedwongen last-minute beslissing. Dat de Noord-Franse techno-meester Manu Kenton de eerste cd zou doen stond vast, maar op het laatste moment hield de Franse Ronald-V het plots voor gezien. Uiteraard was Ruthless niet te beroerd deze taak over te nemen, al zou je eerder verwachten dat hij eindelijk eens onder zijn alias Noise Provider zou gaan opereren. Enfin, met Ruthless en Manu Kenton heeft men in ieder geval twee zeer ervaren mannen aan het werk weten te zetten, welke recentelijk ook nog eens samen de studio in zijn gedoken. Toch houden ze hun muzikale wegen op deze dubbel-cd nog even enigszins gescheiden...

CD1 // Manu Kenton

Manu Kenton is de laatste maanden dé personificatie van de steeds populairdere ‘tek’ stroming geworden, vandaar dat de keuze om deze Franse held de eerste cd te laten mixen volkomen terecht is. Was hij de laatste jaren voornamelijk eerst al de grote man achter die herkenbare Noord-Franse (hard)techno, tegenwoordig heeft hij zijn werkterrein ook nog eens succesvol uitgebreid richting de Franse jump/tek. De intensieve kruisbestuiving tussen de twee muziekstijlen is, mede dankzij hem, uitgegroeid tot een brede, volwaardige stroming (’tekstyle’) met het beste uit beide scenes. Gezien de (hard)techno kant van deze nieuwe 'tekketak' nog niet zo heel erg veel producers tot zich mag rekenen, blijft Emmanuel Wilfert hierin nog even een einzelgänger met een dikke snikkel in de pap. En dat is ook goed te merken aan de tracklist. Manu Kenton domineert met maarliefst 5 verschillende aliassen, evenals de bijbehorende, afwisselende sounds die dit schijfje rijk is. Het mooie is dan ook dat het oudere tech- en nieuwe tek-geluid hand in hand gaan, de klappende kicks in de achteruit of niet. De fans van Emmanuel’s hardtechno-sound zullen de uitstapjes naar de tekstyle als een gemakkelijk overbrugbare stap ervaren, de overgebleven jump/tek-fans lopen al maanden weg met de stroming die het beschadigde imago van het serieuze jumpwereldje de komende tijd in ere gaat herstellen.

Niet alleen Kenton's partner in crime, Max Walder, is weer meeslepend als vanouds van de partij (de “One One One” remix, “Versus”), ook nieuwelingen als Point Blanc, Nicolas Clays en Tiborc Omaro kunnen goed meekomen en mogen dan ook als toekomstige versterkingen worden gezien. Gewaagd is de keuze om “Sacred Grounds” van de Belgische dj/producer Davoodi te mee te mixen. Ondanks de nogal slecht gemasterde kicks verdient deze plaat het gewoon om gecompileerd te worden, al is het maar om er even bij stil te staan hoe wreed het wel niet zou zijn als deze kruising tussen ‘jackende’ en NF techno in de nabije toekomst een proper nieuw leven zou worden gegund. Manu Kenton doet gewoon steevast zijn bekende en nieuwe ding, waarvoor hulde. De solide, ruim 76 minuten ervaar je dan ook als een spannende trip met veel rauwe, monotone, en diverse beats, welke over de hele breedte van de mix zijn verdeeld. De geleidelijke opbouw en het goed opstomende, verse aanbod aan tracks maken van deze energieke eerste cd uitermate sterk cd-speler-voer.

CD2 // DJ Ruthless

Stortte Manu Kenton zich helemaal op het rauwe tech/tek-geluid, Ruthless probeert het weer met zijn befaamde, brede aanpak zoals we gewend zijn van zijn DJ Ruthless presents serie. Ik zeg expres ‘probeert’ want, om maar meteen met de loodzware deur in huis te vallen, het niveau van zijn eigen reeks weet Ruthless opvallend en jammer genoeg niet te halen. Alles bij elkaar genomen zijn het uiteindelijk niet zozeer de uitverkoren platen die voor de teleurstelling zorgen, het is meer de uitvoering van Ruthless zelf.

Ten eerste, het duurt even voordat zijn mix naar verwachting gaat lopen. De beginplaten zijn niet echt lekker op elkaar afgestemd, het geluid is net iets te plat, misschien iets te mainstream. Je zou anders verwachten van iemand met een hele fijne neus voor originele platen. Alleen de laatste climax in de Q-ic remix van “The Punk Soul Brother” zorgt voor een prettig gestoorde opleving. De Noise Provider remix van het heldenwerk dat “I Feel Like Dancin’” heet, is teveel van hetzelfde en doet afbreuk aan de originele vibe die het origineel toendertijd had en nog steeds heeft. Ten tweede, de af en toe slechte mix-timing pikkedieft veel van het luistergenot weg en dat is echt on-Ruthless. Gelukkig is daar superheld Mr. Noba weer die typisch op zijn Franse manier (“Do You Like Fuck”, in de uitstekende Playboyz remix) de muzikale boel een flinke boost in de juiste richting weet te geven. Ruthless raakt hierna meer en meer in zijn vertrouwde element en weet de nare bijsmaak van het begin nog redelijk weg te spoelen. Hier en daar doen de overgangen nog wel te gehaast en onsamenhangend aan, maar gelukkig groeit de tracklist gestaag in kracht, mede dankzij de overheersende Franse ’tek’ met ballen (ik noem een “Coming For Your Ass”, “I Want You”, “Game Star” en “Da Beat Goes”). Ik denk dat velen dan ook eigenlijk gewild zouden hebben dat Ruthless als een ware Noise Provider wat meer gedaan zou hebben met de pretentieloze geniet-techno (“Freaky”, “Damn Tough”) en vagere, Duitse hardtechno à la “Dreckschleuder “In The Cave” van Brachiale Musikgestalter in plaats van de naar mainstream neigende jump uit het begin, welke wat te gewoontjes afsteekt tegen de tekstyle. Goed, uiteindelijk is de puike tracklist toch een redelijke pleister op de onnodig opgelopen mixwond.

Tek?

De titel van deze cd en bijbehorende mixen lossen alle verwachtingen qua muziek dik in. De ‘tek’ wordt dan ook in de ruime zin van het woord genomen. Manu Kenton schittert als bekwame bruggenbouwer tussen zijn Noord-Franse (hard)techno en de nieuwe tekstyle. Ruthless straalt onverwacht een stuk minder en dat is voornamelijk te danken aan het gehaaste karakter van de mixovergangen. Klaarblijkelijk is de door omstandigheden korte voorbereidingstijd ten koste gegaan van de scherpe mixtiming die we kennen van zijn vorige compilaties. De mix krijgt gaandeweg wel steeds meer het karakter van een DJ Ruthless presents maar zelfs de mooie, brede tracklist kan de enkele rommelige overgangen niet geheel verbloemen. Ruud kennende, zal ongetwijfeld ongenadig hard terug slaan met een nieuw deeltje in zijn eigen serie. Dit is hem zeker gegund. Dat hij die broek maar snel aantrekt, one leg at a time.

Score: 78/100


www.djmanukenton.com
www.dj-ruthless.com
www.digidance.cc