Ground Zero 2007 - The Live DJ Sets

CD1 - Proteus & Mark EG // Max B. Grant & Daniele Mondello
Geschreven door Charly RocksDe eerste cd begint met de liveset van wereldtoppers Proteus en Mark EG. Een perfecte combinatie, want als er twee DJ’s zijn die weten hoe ze show en muziek moeten combineren zijn het deze twee geweldige mafkezen wel. Allebei breken ze tijdens elke set de tent compleet af met maffe moves, snelle mixes en uptempo harddance. Het gaat dan ook meteen al enorm los met ‘Showtek – The Virus’ en hierna wordt het alleen maar harder, je hoort onder anderen ‘Blutonium Boy meets Luna – Fear’ (hele vette plaat trouwens), de Showtek Kwartjes remix van ‘Donkey Rollers – No One Can Stop Us’ en één van de betere classics allertijden: ‘Lab 4 – Requiem (Metatron Mix). Harddance zoals het tegenwoordig gebruikelijk is, niks op dit setje aan te merken, vind het nog steeds jammer dat ik tijdens Ground Zero met griep op bed lag. Deel twee van het eerste schijfje is de liveset van Max B Grant en Daniele Mondello. Ook zij beginnen met een plaat van Nederland’s trots Showtek, deze keer is het ‘Shout Out’, een soort ode aan het publiek, als je goed naar de tekst luistert is het bijna onmogelijk om niet even iets van kippenvel te voelen. Hierna is het hek van de dam en ramt er alleen nog maar snoeiende hardstyle uit je speakers, hardstyle die absoluut beter is dan de troep die de afgelopen jaren voornamelijk de dansvloeren domineerde. Ik heb het al eerder geschreven: hardstyle is volwassen geworden, de invloeden uit de early hardcore en de trance (de melodieën worden steeds orkestraler en emotioneler) hebben de sound echt goed gedaan. Ook deze set zit vol met dikke tunes van Grand en natuurlijk de monsterlijke scratches van Il Capo Di Tutti Capi, cd één is van goede kwaliteit, dat is een ding dat zeker is.
CD2 - Furax // Franky Dux
Geschreven door Vage NicoHet lijkt tegenwoordig wel een trend om Furax, één van de helden van het eerste jump-uur, bij voorbaat al de grond in te stampen. Natuurlijk is zijn recenter productiewerk veelal onder de kwaliteitsmaat en verliepen zijn compilatiemixen en dj-sets in het recente verleden niet altijd geheel vlekkeloos, maar dat wil nog niet zeggen dat je deze vreemde Wallonische vogel alleen hier op moet beoordelen. Furax is nog altijd een ware ‘one of a kind’-artiest. Iedereen die Mr. Big Orgus wel eens heeft zien optreden (ik kies specifiek voor deze term want normaal plaatjes draaien kun je het bijna niet meer noemen), weet dat deze man een echte entertainer is die compleet opgaat in de muziek en vaak een uitstekende ambiance weet te creëren en over te brengen op zijn publiek. Kortom, er valt altijd wat te beleven bij deze excentriekeling, zo ook toen bij de oldschool & jump-area van het Ground Zero Festival[/url] én misschien voor nu nog belangrijker: op deze tweede liveregistratie-cd. Ik weet niet in welke mate deze sets van Furax en Franky Dux digitaal gemanipuleerd zijn (beide livesets duren respectievelijk ongeveer 23 en 41 minuten i.p.v. dat ene uur airplay per DJ op het Festival zelf en zowel de intro’s en outro’s zijn te horen), maar deze van Furax heeft alles wat je van een liveset mag verwachten: een flink tempo, af en toe speels mixwerk, een blèrende MC die er een enkele keer naastzit, bekende (sfeer)deuntjes en echt goed dreunende basslijnen. Laat je in ieder geval niet weerhouden de cd af te luisteren door die lange standaard apotheoseachtige intro want Furax ragt er, op een goed getimed moment, letterlijk de overweldigende hardtechno remix van “Desire (Go Higher)” flink doorheen. Het is een plots en terecht bejubeld startschot voor een onafgebroken snelle mix met wel als gevolg dat je kanttekeningen kunt plaatsen bij de bij de verdere tracklist en de keuze om juist deze liveset op cd te persen. Furax gaat meteen als een malloot en dit net iets ‘overpitchte’ geluid werkt doorgaans alleen op feesten zelf. Echt luistervoer is het hiermee niet; op deze energieke set móet je bewegen. En dat gaat best aardig met die typische Furax-ambiance die gecreëerd wordt door niet al te hoogstaande platen als Binum’s “Infinity” en de recente remix van “Punani”. De tech/tek style nummers zorgen voor een afwisselende, serieuzere toon, al klinken deze vaak een flinke tik te snel. Voor je dagelijkse portie beweging geeft dit juist die extra kick, als puur luistervoer krijg je het maar moeilijk door je strot.Naast een lange intro hanteert de veel minder bekende, Brabantse dj Franky Dux een meer opbouwende aanpak. De set van deze dj/producer, nu vooral bekend als onderdeel van The Jumpmasters, kent ongeveer evenveel nummers maar neemt daar wel bijna twee keer zoveel tijd voor. Ook Franky’s liveset laat zich kenmerken door een flinke portie aan diverse nummers, zoals een uiterst sfeervolle remix van de klassieker “Acid Dream” door Isaac, een leuke Nederlandse jumpstyle track met een welkome Franse boventoon en als aardige, eigen gimmick (“Psychotic”), welke wel erg lijkt op een industriële aflevering uit ‘Eigen Huis & Tuin’, maar dan zonder commentaar en introtune. Deze set bestaat sowieso al uit een flinke lading nieuwe tracks uit Franky Dux’ eigen kring. Gelukkig zijn deze nummers verre van hetzelfde en passen ze over het algemeen goed in het geheel Franky voor ogen had. Alleen de flauwe jump-versie van “Samir’s theme” met een licht irritant begin valt hier een beetje uit de toon. Verwacht verder geen gloednieuw materiaal van de bekendere labels, maar wel wat ‘oudere’ klappers waaronder een heerlijk klappende, dik ondergewaardeerde “Cyberphonic”. Jammer is het wel dat Franky Dux toewerkt naar een melodieuzer jumpstyle/hardstyle-einde, welke wordt afgesloten door bijna de gehele versie van Technoboy’s “Into Deep”. Deze zeven minuten zijn een hele zit, zeker ook gezien je bij een plaat van dit kaliber toch de opzwepende woorden van de MC mist. Beide mannen waren toen vast samen een pilsje aan het vatten.Wellicht had een tweede liveset met wat meer oldstyle beter in het plaatje van het festival zelf gepast. Ook bij de volgorde wat sets betreft is het opmerkelijk dat je eerst de ‘hardste’ set te horen krijgt en daarna pas de meer subtiele. Je kunt dus een aantal vraagtekens zetten bij de keuzes die de organisatie en label gemaakt hebben voor deze tweede schijf. Maar over het algemeen klinken de twee bewerkte livesetjes best aardig. Het Furax-gedeelte is op en top liveset van begin tot het eind, Franky Dux's aandeel is op dit gebied net iets te karig en lijkt, mede dankzij een ontbrekende MC, meer op een doorsnee compilatie. Daarom zullen beide dj-sets eigenlijk alleen bij de festival-gangers zelf in de smaak vallen. Er zijn immers veel betere cd’s in dit genre verkrijgbaar.
CD3 - Tommyknocker vs DJ Mad Dog // Enzyme X
Geschreven door toetjeDe sets van Tommyknocker vs Mad Dog en Enzyme X vullen de derde en tevens hardste cd van deze Ground Zero. De eerste set, verzorgd door de twee Italianen, staat bol van de Italiaanse sound. Slechts één van de negen tracks (Tieum – Bitch sexuality) is niet afkomstig uit het land van de pizza. Liefhebbers van dit mainstream geluid zitten dus zeker goed met deze mix, al dient gezegd te worden dat vrijwel iedereen al deze tracks waarschijnlijk al op andere cd’s heeft staan. Niets nieuws onder de zon dus in deze mix maar daar koop je een live-cd eigenlijk ook niet voor. De twee Italianen mixen in ieder geval lekker door en met tracks als ‘Disposal of outer power’, ‘Domination’ en ‘Learn from the pain’ staat dit eerste gedeelte van deze cd vol met kwalitatief sterke nummers.Het tweede gedeelte van de cd, de set van Enzyme X, laat ons een heel ander hardcore-geluid horen. Enzyme X, in dit geval bestaand uit Ruffneck & Hamunaptra, trakteren de luisteraar op rauwe hardcore. De eerste track van deze mix, ‘The immobilizer’ van The Outside Agency & Mindustries, is een heerlijk nummer met een lekkere zware kick. Het hierop volgende ‘Seconds from disaster’ van Enzyme X is waar mogelijk nog lekkerder. Wat volgt zijn drie tracks afkomstig van Ophidian, zware bassen en freaky geluiden dus, ditzelfde kan gezegd worden van het nummer van Hamunaptra: ‘Limytz’, lekker vaag. Het prachtige ‘Dissonant poetry’ en het raggende ‘Prankster’, beiden afkomstig van Enzyme X, zorgen samen met de welbekende floorfiller ‘Psychiatric ass’ en ‘All the way down’ voor een geslaagd einde van een heerlijke mix.Beide mixen op deze cd zijn buitengewoon lekker om naar te luisteren. De keuze voor deze twee uiteenlopende stijlen van hardcore op één cd heeft geresulteerd in een uitstekend product. Met name de mix van Enzyme X is er één van uitzonderlijk hoge kwaliteit en één om de aanschaf van deze cd te rechtvaardigen.Score: 75/100
www.groundzerofestival.nl
www.mid-town.nl