Fuse presents Shinedoe

Grote namen zoals Dave Clarke, DJ Hell, Technasia, Joris Voorn & Steve Bug gingen Shinedoe voor in de befaamde ‘Fuse Presents’ serie. Nu is het haar beurt en ze levert hiermee haar eerste mixalbum af. Dit doet ze zonder gebruik te maken van nieuwe ontwikkelingen zoals Final scratch of Ableton Live maar gewoon op de old fashion way met twee draaitafels en twee cd spelers.

Shinedoe begon haar carrière op 15-jarige leeftijd als danseres in verschillende clubs. Na vier jaar van optreden door heel Europa besloot ze te stoppen met dansen en zich te richten op het DJ-en. Dit deed ze niet onverdienstelijk, waarna vele nationale en internationale boekingen volgden. In 2004 zette ze zich definitief op de kaart met haar monsterhit ‘Dillema’, die werd benoemd tot de Ibiza anthem van dat jaar. Dit was tevens het jaar waarin ze samen met Dylan Hermelijn (2000 and One) Intacto Records oprichtte. In 2006 kwam haar eerste studioalbum ‘Sound Travelling’ uit waarop ze Detroit en minimal techno combineert met West Afrikaanse ritmes.

De rode draad in de mix zijn de woorden van DJ Bone die zich afvraagt “What happend to the music?”. Shinedoe combineert namelijk het klassieke geluid van de Detroit techno en house uit de jaren '90 met het nieuwe geluid uit Berlijn en verder. Het minimale ‘Reverberate’ (2) van Substance & Vainqueur is hier een goed voorbeeld van en opent de mix op subtiele wijze. Middels het groovy ‘Jus Dance’ (5) van Mr. V, bouwt Shinedoe op naar het eerste hoogtepunt van de cd, namelijk Ron Trent & Chez Damier’s ‘Space Ridims’ ( 6 ). Deze heerlijke deephouse track bevat een pakkende melodie gecombineerd met een funky bassline en swingt ondanks zijn ingetogen karakter aan alle kanten.

Tijd om bij te komen gunt Shinedoe je echter niet, met ‘Wach Werden’ (7) van Daniel Mehlhart houdt ze namelijk de gang er goed in. Shinedoe is uiteraard ook zelf vertegenwoordig met een nieuwe productie, ‘Dialogue’ (10). Dit nummer laat ze prima overlopen in een andere Nederlandse bijdrage, namelijk ‘Pak Pak’ (11) van 2000 and One. Deze track combineert een warme groovy bassline met een subtiel stukje vocaal. Van een subtiel stukje vocaal is in Jon Marsh zij versie van Roy Davis Jr’s ‘About Love’ (12) geen sprake en onderscheid zich hiermee van de meeste andere tracks op de cd.

Middels nummers van onder andere Polder en Dave Ellesmere vervolgd Shinedoe haar mix stabiel en zonder gas terug te nemen. Dit doet zij pas met ‘Ferdinand’ (16) van Stephan Bodzin vs Marc Romboy. Hiermee laat ze blijken over de gave te beschikken om de juiste plaat op het juiste moment te draaien want ondanks het ingetogen karakter zorgt dit nummer voor een enorme drive om te gaan dansen. Het veelzijdige ‘Elephant’s Parade‘ (17) van Minilogue uit Zweden zet deze trend goed voort en tijdens ‘I Go Back’ (18) van Harry Romero feat. Robert Owens is er geen houden meer aan. Josh Wink’s hypnotische interpretatie hiervan is het hoogtepunt van de cd. Deze track uit 2003 heeft de afgelopen jaren nog niet in kracht afgenomen. Shinedoe brengt na de acid classic van Underground Resistance op sfeervolle wijze een einde aan de mix met Gui Boratto’s ‘The Blessing’ (20).

Shinedoe levert een product van formaat af. Het is hier en daar te horen dat ze het op de old fashion way heeft opgenomen. Persoonlijk vind ik het geen probleem want dat draagt allemaal bij aan het idee om het oude met het nieuwe geluid te mengen. Ze heeft er ook duidelijk voor gekozen verder te kijken dan wat de mainstream techno en house te bieden heeft. Dit uit zich soms in erg diepe platen die niet voor iedere luisteraar geschikt zijn. Shinedoe geeft met deze mix een duidelijk antwoord op DJ Bone’s vraag wat er toch met de muziek is gebeurd, het is nog net zo groovy en funky als vroeger.

Score: 85/100


http://www.shinedoe.com
http://www.myspace.com/shinedoe
http://www.intactorecords.com
http://www.kazz.be