Fuse presents Steve Bug

Artiest | Steve Bug ![]() |
Steve Bug verkent graag het grijze gebied tussen house, minimal en techno. ‘Fuse Presents Steve Bug’ vormt daarbij gelukkig geen uitzondering.
Goed bezig, die Steve Bug. Relatief kort na elkaar verschijnen enkele cd’s die zijn naam op de hoes dragen. Elk compleet anders, maar bij het beluisteren direct herkenbaar als zijnde ‘een Bug’. Steve Bug verkent graag het grijze gebied tussen house, minimal en techno. Wie een blik werpt op zijn labels, producties en mixen (live en albums) ziet dat kwaliteit hoog in het vaandel staat. Alles immer voorzien van een spannende figuurlijk rode draad.
‘Fuse Presents Steve Bug’ vormt daarbij geen uitzondering. Door de originele platenkeuze (zowel oude tracks als nieuwe) en prima mixtechniek blijft de cd, evenals bij zijn livesets, de gehele luisterbeurt de moeite waard. Een aangename uitzondering op de regel. De cd begint warm met ‘Eight To Nine’. Vervolgens brengen het hypnotiserende ‘Hay Consuelo’ (als dat geen hit meer wordt…) en klassieker ‘Beat That Bitch’ (wie kent niet de tekst “I beat that bitch with a bat”?), de sfeer er goed in. Ingrediënten voor de climax zijn uitschieters ‘Lohn & Brot’, eigen productie ‘Wet’, ‘Vesuvius’ en het freaky ‘Moneybowl’. Derrick May’s ‘The Dance’, uit 1987 (!) alweer, brengt de draad ten slotte tot een klos waar bolletje wol jaloers op zou zijn.
Wie een blik werpt op de cd-serie van technotempel Fuse, ziet dat ook onze zuiderburen langzaam maar zeker voor sophisticated techno gaan. De cd-reeks lijkt in zekere zin aan evolutie onderhevig. Bij de schepping vrij lomp (Dave Clarke) en zelfs buitengewoon dramatisch (Hell). Waarna een stap voorwaarts wordt gezet met energieke (Charles Siegling namens Technasia) en gevarieerde (Joris Voorn) delen. De kwaliteit gaat met elk deel duidelijk omhoog. Met deel vijf als absolute uitschieter. Warm. Fris. Sexy. Hét bewijs dat techno allesbehalve kil en saai hoeft te zijn. Dank je wel, Steve.
Score: 85/100
www.stevebug.com
www.myspace.com/buginmyspace
www.fuse.be
‘Fuse Presents Steve Bug’ vormt daarbij geen uitzondering. Door de originele platenkeuze (zowel oude tracks als nieuwe) en prima mixtechniek blijft de cd, evenals bij zijn livesets, de gehele luisterbeurt de moeite waard. Een aangename uitzondering op de regel. De cd begint warm met ‘Eight To Nine’. Vervolgens brengen het hypnotiserende ‘Hay Consuelo’ (als dat geen hit meer wordt…) en klassieker ‘Beat That Bitch’ (wie kent niet de tekst “I beat that bitch with a bat”?), de sfeer er goed in. Ingrediënten voor de climax zijn uitschieters ‘Lohn & Brot’, eigen productie ‘Wet’, ‘Vesuvius’ en het freaky ‘Moneybowl’. Derrick May’s ‘The Dance’, uit 1987 (!) alweer, brengt de draad ten slotte tot een klos waar bolletje wol jaloers op zou zijn.
Wie een blik werpt op de cd-serie van technotempel Fuse, ziet dat ook onze zuiderburen langzaam maar zeker voor sophisticated techno gaan. De cd-reeks lijkt in zekere zin aan evolutie onderhevig. Bij de schepping vrij lomp (Dave Clarke) en zelfs buitengewoon dramatisch (Hell). Waarna een stap voorwaarts wordt gezet met energieke (Charles Siegling namens Technasia) en gevarieerde (Joris Voorn) delen. De kwaliteit gaat met elk deel duidelijk omhoog. Met deel vijf als absolute uitschieter. Warm. Fris. Sexy. Hét bewijs dat techno allesbehalve kil en saai hoeft te zijn. Dank je wel, Steve.
Score: 85/100
www.stevebug.com
www.myspace.com/buginmyspace
www.fuse.be
Tracklist
- Plasmik – Eight To Nine
- Pier Bucci – Hay Consuelo (Samim Remix)
- Namito – Joujou (Martin Landsky Remix)
- Johnny Dangerous – Beat That Bitch (Johnny’s Problem #13)
- Seph – Dash (Heartthrob’s Acid For Bongo Interpretation)
- Guido Schneider – Halo
- Efdemin – Lohn & Brot
- Mikael Stavöstrand Feat. Big Bully – No Turning Back
- Steve Bug – Wet
- Guido Schneider Feat. Florian Schirmacher – Transmission (Bets ‘n’ Bluffs Edit)
- Foremost Poets – Reasons To Be Dismal? (Beyondsight Version)
- Square One – Vesuvius (Justin Martin’s ‘I Hope It Doesn’t Blow’ Mix)
- Mymy – Moneybowl
- Bangana – Skrik (Dub)
- Move D – Anne Will (Vincenzo Remix)
- Rhythim Is Rhythim – The Dance (Living Room Mix)
30 opmerkingen
Korte review Ed, maar klinkt als een leuke cd.
Namito is in originele vorm veel beter als de Martin Landsky mix overigens. Move D ben ik erg benieuwd naar, heb pas de laatste single van hem besproken op Philpot, erg goed!

ps. Jammer dat er relatief weinig nummers op staan, de editie van Technasia had bijvoorbeeld over de 30 tracks en klonk echt als een luistertrip van house, tech-house naar (funky) techno.
Namito is in originele vorm veel beter als de Martin Landsky mix overigens. Move D ben ik erg benieuwd naar, heb pas de laatste single van hem besproken op Philpot, erg goed!

ps. Jammer dat er relatief weinig nummers op staan, de editie van Technasia had bijvoorbeeld over de 30 tracks en klonk echt als een luistertrip van house, tech-house naar (funky) techno.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op vrijdag 9 maart 2007 om 11:21:de editie van Technasia had bijvoorbeeld over de 30 tracks en klonk echt als een luistertrip van house, tech-house naar (funky) techno.
Maar die techno leent zich daar ook beter voor dan deze techno, naar mijn idee.
Ja, echt weer een lekkere Bug-schijf

Uitspraak van Moer op vrijdag 9 maart 2007 om 20:32:
Waarom worden er alleen recensies geschreven over loze mix cd's?
Schrijf dan zelf is wat...
Ik wilde laatst een review schrijven over Global Underground 29, Sharam - Dubai (das de halve Deep Dish)
Maar tot mijn teleurstelling werd mij vermeld dat er een vast team is van mensen die recensies schrijven helaas.
Wel benieuwd naar deze cd btw