Frantic Residents 6 - Mixed by Andy Whitby & Cally Gage

It’s Hard House Time! De nieuwe Frantic Residents is uit en ik heb eigenlijk stiekem de hoop dat het deze keer wel weer een voltreffer is. De vorige editie was een cd die ik inmiddels al bijna een jaar als onderzetter gebruik, veel slechter kan het zesde deel niet worden. Frantic resident DJ Andy Whitby heeft deze keer versterking gekregen van zijn lieftallige vriendin Cally Gage, laten we hopen dat zij zijn drang naar cheesy tunes heeft weten te temmen.

De opening is voor Whitby zelf, wat helaas weer duidelijk te horen is. Hij heeft samen met Matt Lee een remix gedaan van ‘Stu Allen – Music’s Got Me’ en die remix opdracht had hij wat mij betreft best mogen weigeren. De vocal is vals (!!), de opbouw is niet echt boeiend en de klank is erg ‘onafgemixt’, alsof deze track direct uit Fruity Loops is ingeladen. Niet fraai. De mix naar ‘Lisa Pin-up – Goes Like This (Robbie Long & Stormtrooper 150 Remix)’ is wel erg lekker, de bassline hakt er heerlijk in en het Goudkuipjegehalte is meteen tot het nulpunt gedaald, godzijdank!

Ik neem aan dat Andy verantwoordelijk is voor de volgende mix, want zijn technische skills zijn nog steeds om te kwijlen en zo ook dus deze overgang. Weer een dikke plaat: ‘BK – Let The Rhythm Move You (BK’s Clubcutz Mix)’ is echt zo’n classic die je als liefhebber op vinyl MOET hebben (en dat zeg ik niet zo vaak). Vrij snel wordt daarna overgeschakeld naar de Robbie Long & Stormtrooper Hard Bounce Mix van BK’s ‘P.O.S. 51’. Als ik zeg: “Twenty years ago, a dance revolution was launched in this town” dan weten de meeste mensen wel welke plaat dit is. Beetje happy, maar wel erg leuk gedaan. Daarna levert boy wonder Technikal weer iets aparts af met ‘Back To The Oldschool’, enige opmerking: de synth staat vrij zacht, het is net of er een deel van het geluid is weggevallen. De break is goed, de opbouw is leuk, maar het moment dat ‘ie echt losgaat is misschien wel het beste moment van deze track. Two thumbs up!

Erg vet wat daarna door mijn speakers klinkt: de M.D.A & Spherical remix van ‘Out Of The Blue’. Op de hoes staat dat hij onder de naam Masif DJs uitkomt, maar het is en blijft natuurlijk Ferry Corsten’s blauwdruk van de stijl die later als ‘trance’ bekend zou worden. Heerlijk! Waar ik bij FR 5 nu al de neiging had om een stuk touw te zoeken, blijf ik bij deel zes eigenlijk verrassend aandachtig luisteren, zou het dan toch…?

De Technikal remix van ‘Dougal & Gammer feat. Jenna – Heaven On Earth’ is niet mijn ding, maar ik snap wel dat er mensen zijn die deze plaat leuk vinden. De vocal is leuk, maar de riff is te standaard en het hoogtepunt is iets te slapjes. Ik dacht al een tijdje: waar blijven de Whitby-remixen van echte classics? Daar is ‘ie dan: ‘Andy Whitby – I Need Your Loving’. Ik zou me persoonlijk doodschamen als ik zo’n plaat onder mijn eigen naam uit zou brengen, wat mij betreft ligt het alleenrecht er van nog steeds bij Infectious. En ook hier is de klank weer ver beneden de maat, Fruity all the way. Jammer.

Andy Whitby en Matt Lee hebben met ‘Mindblowing’ wel iets aardigs neergezet, alleen weer jammer van het goedkope riffje. Ho wacht, sorry, ik neem mijn woorden terug. Na de tweede break proberen ze een soort van hardcore-achtig iets te doen, echt te slecht voor woorden. Wat een ramp! Gelukkig is ‘Rob Tissera vs Quake – The Day Will Come (Steve Hill vs K-Series Bootleg Mix)’ wel erg goed. De vocal is over de melodie van ‘Seven Cities’ geplakt en doet het wel ok. Jammer genoeg kan ik dat niet zeggen van ‘Masif DJs – Everytime (Steve Hill & Technikal Remix), niet echt geslaagd. Maar daarna dwalen we weer helemaal af: ‘Andy Whitby & Matt Lee – Everybody’s Free’ is waardeloos. Whitby’s ‘U Ready’ is minstens net zo erg. ‘Go’ van Matt Lee is nog wel te doen, ‘Lee Pasch – Hybridize’ is ook niet slecht, maar echt leuk wordt het pas weer als ik ‘Back To The Programme (M.D.A & Spherical Remix) van Benny Drohan hoor. Eén van de beste platen van 2006 vind ik, hulde voor de boys with the golden touch. Ik gok ook dat dit veruit de beste track van deze cd zal zijn.

‘Masif DJs – Universal Nation (Steve Hill & Dark by Design Remix)’ vind ik minder. Het gaat een beetje voorbij aan de essentie die Push er wel aan gegeven heeft. Zonde dus. James Lawson & Ed Real hebben met ‘Information Overload’ ook een classic op hun naam geschreven, hoewel ik niet echt begrijp dat die track als achttiende op het album staat. Hij zou beter als nummer vier tot zijn recht komen. Jammer dat ‘Dark Society – Show Me The Way’ er op staat, de vocal is gejat van ‘Cooper – I Believe In Love’, destijds door de Klubbheads gemaakt als anthem voor de Mega Music Dance Experience. Beetje te Top 40-achtig. Het einde is gelukkig wel weer helemaal geweldig! Mr. Bishi met ‘One More’ is door Steve Hill en K-Series a.k.a. Jon Langford in de remix gegooid en het resultaat mag er zijn. Hoovers, rollende basslines en een ontzettend gave vocal vormen het ultieme einde.

Tja, op zich een leuke cd, afgezien van die Whitby-bagger. Hij moet eens met een goede producer de studio in die hem laat zien hoe je echt goede tracks maakt in plaats van slecht afgemixte, op happy hardcore lijkende nep UK Hard House. Verder mijn complimenten voor Cally Gage, ze heeft de overdreven behoefte aan vocal samples bij haar vriend weten te bedwingen, ze verdient een standbeeld. Voor de fans: leuk om te hebben. Voor de niet-kenners: probeer het uit, maar oordeel niet meteen over het harddance genre, want deze cd is er geen goede afspiegeling van.

Score: 70/100