Fabric 87 - Alan Fitzpatrick
Genre: techno
"Get down for the Revolution" en "Get on the Move", het zouden zomaar eens 2 kreten kunnen zijn die de lading dekken voor wat komen gaat. Fabric heeft wederom een dj gevonden die niet alleen leuk zijn plaatjes draait, maar die ook nadenkt over hoe, wat, waar, waarom, waarmee en wanneer deze platen gedraaid moeten worden. Fabric presents Alan FitzPatrick.
Geen introductie?
Fabric zou Fabric niet zijn, als ze niet keer op keer de crème de la crème van de techno-scene weten te strikken voor een set in hun club of voor één van de twee lang lopende cd-series. Ook deze keer hebben ze weer een artiest gevonden die eigenlijk geen introductie behoeft. De man maakt al jaren geweldige techno-producties en ook als dj staat hij zijn mannetje. Met een bomvolle agenda voor optredens in clubs of op de grotere festivals heeft hij het maar druk. Daarnaast voorziet hij de scene met de regelmaat van de klok van kwaliteitstechno via labels als Cocoon, Bedrock, Drumcode en het onder zijn hand gerunde 8 Sided Dice Recordings. Als je dan ook nog eens door Fabric gevraagd wordt om je eerste mix-cd af te leveren, dan mag je toch wel spreken van een groot succes. We hebben het hier natuurlijk over Alan Fitzpatrick.
Toch even voorstellen
De meeste mensen kennen de uit South Hampton afkomstige Alan Fitzpatrick alleen van zijn techno-producties, maar Alan is eigenlijk al veel langer actief binnen de house & techno scene. In 2003 rolde hij samen met Dave Robertson als het duo "Testube Babies" de UK hard-dance wereld binnen. Als eigenaar/mede-oprichter van het label "Brain Damage Recordings" bracht hij een aantal energieke producties uit in de periode 2004/2005. Helaas bleef de teller van het label hangen bij 9 EP's van verschillende artiesten. Alan en Dave brachten uiteindelijk zelf, in pak 'em beet 3 jaar tijd, ongeveer 19 EP's uit onder hun alias Testube Babies. Daarna werd het even stil rondom Alan tot in 2008 de eerste techno platen van zijn hand verschenen. De invloed van de minimal-hype uit de voorgaande jaren is duidelijk aanwezig op tracks als "9 Hours later", "Papercut" en "Ghost Train". Echter, het tempo ligt een stuk hoger en daarbij blijkt al snel dat Alan een voorliefde heeft voor speciale effecten en melodielijnen die de tracks net even wat levendiger en spannender maken.
In 2010 verschijnt na eerdere releases op Adam Beyer's Drumcode Label zijn eerste album "Shadows in the Dark". Een behoorlijk hyper en veelzijdig album met diverse gezichten. In de jaren daarna blijft Alan ons bestoken met de ene na de andere EP, keer op keer vol imposante tracks. Één van de meest meeslepende platen van de afgelopen jaren is waarschijnlijk toch wel "Organic" (Get down for the Revolution) afkomstig van "Drumcode #134". Maar ook "Turn down the Lights", "Rumours" en "Love Siren" zullen bij menig technoliefhebber het hart sneller doen kloppen. De verwachtingen voor zijn Fabric-mix zijn dan ook hooggespannen. Want de vraag blijft: "Hoe ga je die zilveren schijf zodanig vullen, dat mensen over een aantal jaar nog steeds jouw mix in hun cd-speler schuiven?" Zelf zegt hij daarover:
In the Mix
Alan begint zijn mix heel rustig via een aantal korte loops en samples naadloos samen gesmolten waarbij Marcel Fengler's Zen voor de eerste beats mag zorgen en het geheel in beweging zet. De manier van mixen doet denken aan de fabric-69 mix van Sandwell District. Luisteren en zonder op te letten ineens tig nummers verder zijn. "Zen" doet zijn naam trouwens eer aan. Naast de zeer ritmische percussie zorgen meerdere geluidsfragmenten voor een zowel speelse als zweverige sfeer. Fragiel en toch ook weer stevig. Dat speelse en ritmische blijft er nog even in met het 'Brasil'-aandoende "Triage" van Roberto. Hiervan krijgen we het warm, zeker nu de grote zomer festivals bijna hun poorten openen. Van het ritmische stapt Alan met het grootste gemak over naar een meer machinale vorm van techno. Het droge "Submission (Truncate Rework)" en statische "Wokabeat" geven de mix een diepere vibe, meer underground gericht. Een sound voor donkere zaaltjes en smalle gangetjes. Via het ietwat frivolere "Loly Pop (4Am Mix)" komen we bij het veel luchtigere en uitnodigende "Mouth to Mouth (Scuba's Orbital 93 Mix). Het origineel van Matthew Dear mag dan onderhand al 10 jaar oud zijn, maar nog steeds heeft de leidende melodielijn niet aan kracht ingeboet. Sterker nog, in de Scuba-remix zal deze plaat deze zomer hoge ogen gooien. Tevens is deze plaat een mooie transitie tussen de mechanische en meer soulvolle vorm van techno die nu zijn intrede maakt in de mix.
"Windy Cindy" en "Marcus Suckut – Untitled #3" geven de nodige space-momentjes voordat we de oldschool-kant opgaan met Alan's eigen "Where House". Wie goed luistert hoort de sample van "Sonic Solution – Get on the Move" uit 1991 (R&S Records) welke met een smerige Alpha Juno-synth (Dominator & Mentasm) wordt geserveerd. Neem daarbij een stoere breakbeat en de nodige verlichtende bijgeluiden en je hebt de opvolger van "Organic". Zware munitie voor je technoset. Dat geldt al helemaal voor de tweede Fitzpatrick-track op rij "1992 (Boxia Vip). Alan is duidelijk zijn bassen aan het opvoeren. En dan te bedenken dat we net op de helft van de mix zijn aanbeland. Dat kan alleen maar harder en ruiger worden.
Met Mike Dehnert voert Alan de spanning alleen maar verder op. De statische elektriciteit knettert door je speakers en zorgt voor de opmaak naar het hypnotiserende "Trysome". De subtiele synth-aanslagen nemen je dieper en dieper het techno-moeras in. De druk neemt toe, "Pressure" en het vibrerende "Stigma" vakkundig samengevoegd, zorgen voor een aanstekelijke drang om te dansen.
Alan verandert keer op keer van subgenre, denk je net vol te gaan springen en beuken, gaat hij over op subtielere platen of juist diepere, waarmee hij je meesleurt door het almaar variërende technolandschap. Zo komen we bij de Mark Broom Remix van het in 2012 uitgebrachte "Eyes Wide Open". Alan hierover:
En laten we daar nu hartstikke blij mee zijn. De scherpe echoënde synthlines snijden door vinyl als een warm mes door boter. Hiervan gaan die serotonine-receptoren als een malle. Ook "Ilario Alicante – Forward" zorgt voor de nodige stimulatie. De synthline zou niet misstaan tussen het experimentele werk van Jeff mills terwijl de bassline voor een continue bewegingsimpuls zorgt. Dankzij het subtiele "Flat Rotation Curves" afkomstig van de "Elastic Minds"-Ep (welke ook zeer de moeite waard is) blijven we nog even in de 'bodymovement'-stemming. De licht aangrijpende melodielijn laat al wel doorschemeren dat we weer een andere richting opgaan. Het ritme blijft gestaag door borrelen, maar de golvende synth-line van "Wrangel Calling" van onze eigen Dylan Hermelijn zorgt toch weer voor de nodige trippy brain-vibes. Een heerlijke plaat om even gas terug te nemen. Via een mix-up van het monotone "Speak out" en industriële "End Theme" laat Alan de mix doorlopen tot zijn laatste verrassing, namelijk zijn eigen edit van de überchille tech-houser "Bullets" van Drewxhill (het origineel is een stuk langzamer en uitgebracht begin 2015). Een warme en zeer gedurfde afsluiter van deze dampende clubnacht in mixvorm. De lampen gaan aan, de zaal stroomt leeg. Met knipperende ogen de opkomende zon aanschouwend, terwijl je langzaamaan richting huis gaat. Vol indrukken, vol euforie na een avondje clubben.
Tijdloos?
Keer op keer weten de mix-cd's van Fabric je te grijpen, zo ook nu weer. Alan Fitzpatrick heeft mede dankzij een aantal special releases duidelijk zijn stempel gedrukt op deze mix. Geen 13 in een dozijn, maar een kwaliteitsmix met de nodige piekmomenten. Rustig opbouwend, waarna het tempo en de intensiteit opgevoerd worden voor het hoofdgerecht van een goede gevarieerde nacht, waarna uitermate subliem wordt afgesloten met een feel-good edit. Mixtechnische vlekkeloos en qua originaliteit absoluut niets op aan te merken. Het moge duidelijk zijn dat Alan hier veel tijd in gestoken heeft. Een gedegen voorbereiding wat geresulteerd heeft in een hopelijk tijdloze mix.
Score: 90/100
www.fabriclondon.com
Fabric zou Fabric niet zijn, als ze niet keer op keer de crème de la crème van de techno-scene weten te strikken voor een set in hun club of voor één van de twee lang lopende cd-series. Ook deze keer hebben ze weer een artiest gevonden die eigenlijk geen introductie behoeft. De man maakt al jaren geweldige techno-producties en ook als dj staat hij zijn mannetje. Met een bomvolle agenda voor optredens in clubs of op de grotere festivals heeft hij het maar druk. Daarnaast voorziet hij de scene met de regelmaat van de klok van kwaliteitstechno via labels als Cocoon, Bedrock, Drumcode en het onder zijn hand gerunde 8 Sided Dice Recordings. Als je dan ook nog eens door Fabric gevraagd wordt om je eerste mix-cd af te leveren, dan mag je toch wel spreken van een groot succes. We hebben het hier natuurlijk over Alan Fitzpatrick.
Toch even voorstellen
De meeste mensen kennen de uit South Hampton afkomstige Alan Fitzpatrick alleen van zijn techno-producties, maar Alan is eigenlijk al veel langer actief binnen de house & techno scene. In 2003 rolde hij samen met Dave Robertson als het duo "Testube Babies" de UK hard-dance wereld binnen. Als eigenaar/mede-oprichter van het label "Brain Damage Recordings" bracht hij een aantal energieke producties uit in de periode 2004/2005. Helaas bleef de teller van het label hangen bij 9 EP's van verschillende artiesten. Alan en Dave brachten uiteindelijk zelf, in pak 'em beet 3 jaar tijd, ongeveer 19 EP's uit onder hun alias Testube Babies. Daarna werd het even stil rondom Alan tot in 2008 de eerste techno platen van zijn hand verschenen. De invloed van de minimal-hype uit de voorgaande jaren is duidelijk aanwezig op tracks als "9 Hours later", "Papercut" en "Ghost Train". Echter, het tempo ligt een stuk hoger en daarbij blijkt al snel dat Alan een voorliefde heeft voor speciale effecten en melodielijnen die de tracks net even wat levendiger en spannender maken.
In 2010 verschijnt na eerdere releases op Adam Beyer's Drumcode Label zijn eerste album "Shadows in the Dark". Een behoorlijk hyper en veelzijdig album met diverse gezichten. In de jaren daarna blijft Alan ons bestoken met de ene na de andere EP, keer op keer vol imposante tracks. Één van de meest meeslepende platen van de afgelopen jaren is waarschijnlijk toch wel "Organic" (Get down for the Revolution) afkomstig van "Drumcode #134". Maar ook "Turn down the Lights", "Rumours" en "Love Siren" zullen bij menig technoliefhebber het hart sneller doen kloppen. De verwachtingen voor zijn Fabric-mix zijn dan ook hooggespannen. Want de vraag blijft: "Hoe ga je die zilveren schijf zodanig vullen, dat mensen over een aantal jaar nog steeds jouw mix in hun cd-speler schuiven?" Zelf zegt hij daarover:
"I really wanted to deliver a mix that had a timeless quality about it and that contained tracks that people were not very familiar with already. Crucial to achieving this were the special edits that feature in the mix, as well as the exclusive and unreleased material that I was able to include which I hope everyone enjoys listening to."
In the Mix
Alan begint zijn mix heel rustig via een aantal korte loops en samples naadloos samen gesmolten waarbij Marcel Fengler's Zen voor de eerste beats mag zorgen en het geheel in beweging zet. De manier van mixen doet denken aan de fabric-69 mix van Sandwell District. Luisteren en zonder op te letten ineens tig nummers verder zijn. "Zen" doet zijn naam trouwens eer aan. Naast de zeer ritmische percussie zorgen meerdere geluidsfragmenten voor een zowel speelse als zweverige sfeer. Fragiel en toch ook weer stevig. Dat speelse en ritmische blijft er nog even in met het 'Brasil'-aandoende "Triage" van Roberto. Hiervan krijgen we het warm, zeker nu de grote zomer festivals bijna hun poorten openen. Van het ritmische stapt Alan met het grootste gemak over naar een meer machinale vorm van techno. Het droge "Submission (Truncate Rework)" en statische "Wokabeat" geven de mix een diepere vibe, meer underground gericht. Een sound voor donkere zaaltjes en smalle gangetjes. Via het ietwat frivolere "Loly Pop (4Am Mix)" komen we bij het veel luchtigere en uitnodigende "Mouth to Mouth (Scuba's Orbital 93 Mix). Het origineel van Matthew Dear mag dan onderhand al 10 jaar oud zijn, maar nog steeds heeft de leidende melodielijn niet aan kracht ingeboet. Sterker nog, in de Scuba-remix zal deze plaat deze zomer hoge ogen gooien. Tevens is deze plaat een mooie transitie tussen de mechanische en meer soulvolle vorm van techno die nu zijn intrede maakt in de mix.
"Windy Cindy" en "Marcus Suckut – Untitled #3" geven de nodige space-momentjes voordat we de oldschool-kant opgaan met Alan's eigen "Where House". Wie goed luistert hoort de sample van "Sonic Solution – Get on the Move" uit 1991 (R&S Records) welke met een smerige Alpha Juno-synth (Dominator & Mentasm) wordt geserveerd. Neem daarbij een stoere breakbeat en de nodige verlichtende bijgeluiden en je hebt de opvolger van "Organic". Zware munitie voor je technoset. Dat geldt al helemaal voor de tweede Fitzpatrick-track op rij "1992 (Boxia Vip). Alan is duidelijk zijn bassen aan het opvoeren. En dan te bedenken dat we net op de helft van de mix zijn aanbeland. Dat kan alleen maar harder en ruiger worden.
Met Mike Dehnert voert Alan de spanning alleen maar verder op. De statische elektriciteit knettert door je speakers en zorgt voor de opmaak naar het hypnotiserende "Trysome". De subtiele synth-aanslagen nemen je dieper en dieper het techno-moeras in. De druk neemt toe, "Pressure" en het vibrerende "Stigma" vakkundig samengevoegd, zorgen voor een aanstekelijke drang om te dansen.
Alan verandert keer op keer van subgenre, denk je net vol te gaan springen en beuken, gaat hij over op subtielere platen of juist diepere, waarmee hij je meesleurt door het almaar variërende technolandschap. Zo komen we bij de Mark Broom Remix van het in 2012 uitgebrachte "Eyes Wide Open". Alan hierover:
"Originally released as part of a vinyl only Drumcode Ltd release, Mark Broom sent me his own version a couple of years back but I decided it was so good that it needed to be heard so I included this never-to-be-released edit of 'Eyes Wide Open' on my Fabric 87 mix compilation."
En laten we daar nu hartstikke blij mee zijn. De scherpe echoënde synthlines snijden door vinyl als een warm mes door boter. Hiervan gaan die serotonine-receptoren als een malle. Ook "Ilario Alicante – Forward" zorgt voor de nodige stimulatie. De synthline zou niet misstaan tussen het experimentele werk van Jeff mills terwijl de bassline voor een continue bewegingsimpuls zorgt. Dankzij het subtiele "Flat Rotation Curves" afkomstig van de "Elastic Minds"-Ep (welke ook zeer de moeite waard is) blijven we nog even in de 'bodymovement'-stemming. De licht aangrijpende melodielijn laat al wel doorschemeren dat we weer een andere richting opgaan. Het ritme blijft gestaag door borrelen, maar de golvende synth-line van "Wrangel Calling" van onze eigen Dylan Hermelijn zorgt toch weer voor de nodige trippy brain-vibes. Een heerlijke plaat om even gas terug te nemen. Via een mix-up van het monotone "Speak out" en industriële "End Theme" laat Alan de mix doorlopen tot zijn laatste verrassing, namelijk zijn eigen edit van de überchille tech-houser "Bullets" van Drewxhill (het origineel is een stuk langzamer en uitgebracht begin 2015). Een warme en zeer gedurfde afsluiter van deze dampende clubnacht in mixvorm. De lampen gaan aan, de zaal stroomt leeg. Met knipperende ogen de opkomende zon aanschouwend, terwijl je langzaamaan richting huis gaat. Vol indrukken, vol euforie na een avondje clubben.
Tijdloos?
Keer op keer weten de mix-cd's van Fabric je te grijpen, zo ook nu weer. Alan Fitzpatrick heeft mede dankzij een aantal special releases duidelijk zijn stempel gedrukt op deze mix. Geen 13 in een dozijn, maar een kwaliteitsmix met de nodige piekmomenten. Rustig opbouwend, waarna het tempo en de intensiteit opgevoerd worden voor het hoofdgerecht van een goede gevarieerde nacht, waarna uitermate subliem wordt afgesloten met een feel-good edit. Mixtechnische vlekkeloos en qua originaliteit absoluut niets op aan te merken. Het moge duidelijk zijn dat Alan hier veel tijd in gestoken heeft. Een gedegen voorbereiding wat geresulteerd heeft in een hopelijk tijdloze mix.
Score: 90/100
www.fabriclondon.com
Tracklist
- Charlotte de Witte - Weltschmerz (Melodic Theme)
- Scuba - All I Think About Is Death (Radio Slave Atmos)
- Marcel Fengler - Zen
- Roberto - Triage
- Truncate & Jimmy Edgar - Submission (Truncate Rework)
- Mike Dehnert - Wokabeat
- Reset Robot - Lolly Pop (4am Mix)
- Audion - Mouth to Mouth (Scuba's Orbital 93 Mix)
- Bjarki - Windy Cindy
- Markus Suckut - Untitled #3
- Alan Fitzpatrick - Where Haus?
- Alan Fitzpatrick - 1992 (Boxia VIP)
- Mike Dehnert - Meckwiki
- Monoloc - TrySome
- Reset Robot - Pressure (Roman Lindau Remix)
- Psyk - Stigma
- Alan Fitzpatrick - Eyes Wide Open (Mark Broom Edit)
- Ilario Alicante - Forward
- Operator - Flat Rotation Curves
- 2000 and One - Wrangel Calling
- Session Restore - Speak Out
- Alan Fitzpatrick - End Theme
- Drewxhill - Bullets (Alan Fitzpatrick's Lights Up Remix)