Cubic Nomad - The Observer

Je zou Cubic Nomad niet zo snel in één adem noemen met artiesten en groepen als: Moby, Massive Attack, Apollo4fourty, The Prodigy, Kruder & Dorfmeister, Tosca en Groove Armada maar wonderlijk genoeg zitten er wel elementen in het nieuwe album van Maurice Pinkster, die heel veel weg hebben van boven genoemd rijtje. Waar hij zijn inspiratie ook vandaan gehaald heeft, het heeft geleid tot een heel ander geluid dan wat we tot nog toe van hem gewend waren. Eerdere albums zoals "Light Errant" en "Forgotten Grounds" waren altijd op het randje van rauwe industrial en experimentele electronica. En opeens was daar, met het album "Manta", de ommezwaai naar triphop en (dark-)ambient. Maurice gooide het over een hele andere boeg en liet zijn creativiteit de vrije loop. Geen duistere rollende kicks en snerpende hi-hats, maar subtiele piano, viool en zweverige synths. "Underneath the calm Surface" en "Jellyfish Blooms", beide samen met zangeres en songwriter Emma Susanne, waren een schot in de roos en kregen airplay tijdens de "Indie Vision"-radioshow op Drechtstad FM. Het ligt voor de hand te denken dat Maurice zich de afgelopen 2 jaar volledig had terug getrokken om zich te focussen op zijn "Bunker II" projecten, maar niets is minder waar. In de tussentijd werd er ook druk gewerkt aan het nieuwe Cubic Nomad album "The Observer", een melancholisch album vol zelfreflectie en andere filosofische invalshoeken. Nog meer triphop en een flirt met indie-pop.

The Observer
Het album opent waar "Manta" geëindigd is, met een redelijk diepe (dark-)ambient track "2057 Outlaw", die later na een rustige opbouw een stuk meeslepender wordt. De ingetogen beats en percussie versterken de dramatische piano aanslagen en langgerekte sfeervolle strings, alsof er een mini sci-fi-film aan je voorbij gaat. Samen met "A Volume into Silence" en "Donker Texel" wordt er een blokje gevormd, waarbij licht industriële klanken vermengd worden met veel akoestische piano en strijk-stukken. Daarbij komt de lome triphop beat van "Donker Texel" nadrukkelijk om de hoek kijken, vergeleken bij de bijna beatloze track daarvoor. "Donker Texel" klinkt emotioneel dankzij de vioolsessie en diepe klanken. Je waant je op het strand als je de zeemeeuwen hoort, waar de branding ruist en je voelt de warmte opgloeien als de piano inzet. Een ode aan wat voor de één een duf eiland is en voor de ander een stukje noordelijk paradijs. Één van de mooiste nummers is wellicht "Rainy Summer". Deze al in februari 2015 uitgebrachte song klinkt, dankzij de zuivere vocalen van Emma Susanne, de minimale piano en strijksessie, zo puur, melancholisch, jazzy en pakkend. Gelijk daar achteraan volgt een volgende ballad "Ordinary Man" geschreven door songwriter Frank van Gils. Licht dramatische en treurige triphop cq easy listening, die dankzij de subtiele gitaar riffs ook nog een soort van 70ties vibe in zich heeft. Ook deze track is al eerder (20 dec 2015) uitgebracht via Room23 Recordings. Een soort van teaser voor het album samen met "Rainy Summer" en "Angry Eyes" (sept 2015).

Het album vervolgt met het sprookjesachtige "Garden of Eden". De vrolijke natuurgeluiden en spitsige synthesizers vormen een wondere wereld, waarin je oneindig kan rondstruinen en je zelf kan verliezen of juist vinden zoals Alice deed in Wonderland. Zeker nu de lente steeds nadrukkelijker aanwezig is buiten, doet deze track dan ook verlangen naar die wandeling in een onontdekte, mysterieuze, spirituele wereld. De poëtische teksten uit "Monotony of Sand" passen daar dan wel weer goed bij. Alleen als tegenovergestelde, want al reizende door de woesternij met de schemerende en golvende klanken van deze track in je oren, merk je dat dit gaat over de woestijn in al z'n rauwheid. Ook track 8 "Angry Eyes" is grotendeels door Emma Susanne geschreven en gezongen. Het mag dan wederom een beetje een treurige song zijn, maar ook hier druipt de emotie weer vanaf. Een mooi en ingetogen stukje moderne jazz. Zo ook het begin van "Origin of Humankind". De slome dreigende bassline en gemeen brommende synthline scheppen een duister plaatje. Dit is weer een volledig electronische track ter compensatie van de ballads en songs, waarvan de volgende zich alweer aankondigt. "Falling" samen met Amerikaanse Zefora begint mysterieus en dromerig. De pure 'Gothic'-achtige stem van Zefora en de licht zoemende synth hebben een zeer rustgevende uitwerking. Alsof je naar een treurig meeslepend sprookje luistert. Laat je meedeinen op de viool-klanken en subtiele percussie. Op 11 vinden we "Mark I", een langzame wat duistere 'Terminator'-achtige track, waarin donkere synthesizers de sfeer bepalen. Denk aan de post-apocalyptische wereld in films als "Elysium" of "Edge of Tomorrow", donker maar met een sprankje hoop. Ook de titeltrack "The Observer" met Lyr1cal klinkt dreigend, alsof we rechtstreeks uit de slechtste buurt van een vervallen stad komen. Deze stevige hiphop-track is gecombineerd met een snijdende acid-line en een zware drukkende achtergrond electro-vibe.
Track 13 heeft weer een heel ander thema. Het lijkt wel of Maurice iets met de goden heeft. Eerst "God of War" op het "Bunker II Type 625 B"-album en nu dan "The God Experience". Zoekend naar verlichting op welke manier dan ook. De track heeft een ietwat stevigere bassline dan de meeste tracks op het album. Daarnaast brengen de trippy-filosofische vocalen en golvende holle acid-line een ode aan de hemelse eigenschappen van het ultieme tripmiddel LSD. Combineer dat met enkele ruimtelijke achtergrondgeluiden en het is heerlijk 'spacen' geblazen met je koptelefoon op. Doet denken aan de geniale "Tweekin' Acid Funk Mix" van " Wink – Higher State of Consciousness" meets "Hardfloor – Dubdope". "World Chaos" klinkt hierna wel erg plat en drukkend. Niks geen 'floating in space' meer, maar stevige percussie, hele dreigende vocalen en een ontzettend smerige dikke synthline als een bij op steroïden. Je zou bijna denken dat de cd uit elkaar scheurt van frustratie. Gelukkig is de afsluitende track van '5th of July' een stuk toegankelijker. "Lost Memories" komt al echoënd dichter en dichter bij als de golven in de branding. Ook deze plaat bevat weer een aantal trippy vocalen die je aan het denken zetten. Een laatste mindfuck voor de cd eindigt.

Conclusie
Samen met Emma Susanne, Frank van Gils, Zefora, Mc Lyr1cal en 5th of July heeft Maurice een veelzijdig en muzikaal vooruitstrevend album afgeleverd. Van dromerige songs als "Rainy Summer" en "Angry Eyes" tot zware producties als "Origin of Humankind" en "World Chaos". Neem daarbij de trippy tracks als "The God Experience" en "Garden of Eden" en je kan alleen maar concluderen dat "The Observer" een veelzijdiger en dieper album is geworden, vergeleken met voorganger "Manta". Opnieuw heeft Cubic Nomad laten horen hoe uitgebreid zijn repertoire is. Een dijk van een album!

Score: 85/100

www.facebook.com/CubicNomad