Duncan Stutterheim - God Is My DJ (DVD)

‘God is my DJ’ is een documentaire van Carin Goeijers over het leven van Duncan Stutterheim. Voor alle duidelijkheid, een onafhankelijke filmmaatschappij gunt ons een kijkje in het leven van Duncan Stutterheim, de dvd is dus geen eigen ID&T product, waarin de geschiedenis van het bedrijf verteld wordt en waarbij alle feesten de revue passeren.

Het verhaal van de jonge Duncan die op zijn negentiende samen met zijn broer en nog een vriend zijn eerste feestje organiseerde en die nu directeur is van een mega danceimperium kennen we natuurlijk allemaal wel en daar gaan we het dan ook niet over hebben. Dit inleidende verhaal laten we achterwege, maar laten we eens kijken wat deze dvd ons te bieden heeft. Eigenlijk zijn er drie verhaallijnen die als een rode draad door de film heen lopen; de dood van zijn broer Miles, de voorbereidingen op Sensation 2005 en de (financiële) problemen rond het radiostation.

De dvd begint met een radio-interview met Duncan, vlak nadat zijn broer Miles met zijn auto dodelijk verongelukt is. Een nogal abrupt en overdonderend, maar ook onduidelijk begin van de documentaire. Desalniettemin krijg je er wel kippenvel van als je een geëmotioneerde Stutterheim hoort praten over het verlies van zijn broer. Gedurende de hele documentaire komen we vaker terug bij Miles, zien we onder andere beelden van vroeger van Duncan en Miles op waterskies en snowboards. Duncan verteld dat Miles altijd méér wilde. Kocht Duncan een snelle Porsche, kocht Miles een snelle Porsche cabriolet. Hij kende geen grenzen, in geen elk opzicht. Hij genoot van het leven en was onafscheidelijk met zijn broer. De dood van Miles speelt natuurlijk een grote rol in het leven van Duncan Stutterheim en hierdoor ook op de dvd. Zo zien we bijvoorbeeld ook nog beelden van de begrafenis, evenals Duncan die een bezoek brengt aan de begraafplaats en bloemen legt bij de plaats van het ongeluk.
De voorbereidingen van Sensation 2005 is een ander, belangrijk onderdeel van de dvd. De dvd laat zien dat hier nog veel bij komt kijken en dat er over enorm veel dingen een beslissing dient te worden genomen. Dat het niet allemaal van een leien dakje loopt blijkt uit de eerste vergaderingen met ‘Duitsland’ over een editie van Sensation aldaar. De ideeën en opvattingen van onze oosterburen verschillen nogal met die van Duncan Stutterheim zelf. Iets waar hij wellicht wat te lichtzinnig over gedacht heeft en waar later ook Joop van de Ende hem nog wat aanwijzingen en tips over geeft. Voor de Nederlandse editie brengen we een bezoek aan huis bij niemand minder dan Armin van Buuren, alwaar de mannen, samen met onder andere Jan Vayne, de themesong van dat jaar doornemen. Alle vergaderingen en voorbereidingen resulteren wederom in een succesvol en uitverkocht feest, waar we natuurlijk ook de nodige beelden van te zien krijgen. Interessant gedeelte van de dvd dit!

Het derde en laatste ‘hoofdonderwerp’ van de documentaire is het radiostation, wat altijd het kindje van Miles Stutterheim is geweest. Het gaat niet goed met het station, er is veel discussie over de programmering en de verliezen lopen enorm op. Dat dit je niet in de koude kleren gaat zitten blijkt dan ook uit de beelden. Radio is toch niet echt zijn ding is gebleken. Zijn laatste droom is Sensation de wereld in sturen en daar wil hij al zijn geld en tijd in steken. Vandaar ook dat hij het radiostation wil verkopen en wij getuigen zijn van de gesprekken hierover.

Buiten deze drie onderwerpen, krijg we nog meer dingen voorgeschoteld. Zo zien we een stukje van Armin van Buuren tijdens zijn set op Trance Energy 2005. Terwijl hij zijn plaatjes draait, zien we backstage de opbrengt van het feest geteld worden. Deed me denken aan een maffiafilm, mooie beelden! Ook zien we huisvader Duncan samen met zijn dochter June, zoontje Phoenix en natuurlijk zijn vrouw Lisca. Ook vader Stutterheim komt een aantal keren in beeld en daarbij wordt duidelijk dat hij achter de schermen een belangrijke rol speelt. De man is een groot en succesvol zakenman en geeft Duncan daar waar nodig advies. Ook heeft hij er mede voor gezorgd dat Duncan het startkapitaal bij elkaar kreeg om ID&T op poten te zetten. In deze begintijd heeft hij zelfs nog bij de toiletten gezeten! Respect voor vader en zoon is zeker op zijn plaats.

‘God is my DJ’ geeft ons een kijkje in het leven van Duncan Stutterheim en dat is opzich erg interessant. In de documentaire is hij erg open en dat is te prijzen. Hij blijkt zeker niet de makkelijkste persoon, en hoewel wél duidelijk en recht voor zijn raap, af en toe behoorlijk bot en autoritair. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het overleg betreffende het personeel. Namen worden opgenoemd, Duncan zegt enkel ‘blijven’ of ‘weg’. Even later roept hij iedereen bijeen voor een bedrijfsmededeling. ‘De directie is afgetreden, ik neem alle beslissingen weer’. Verder komt de mededeling dat het nieuwe personeelsbe-stand nog maar uit 25 werknemers zal bestaan, terwijl de ruimte gevuld is met misschien wel het dubbele aantal. ‘Zijn er nog vragen’, vraagt hij na deze en nog een aantal andere mededelingen. Niemand doet zijn mond open! Zijn ze allemaal zo bang voor de beste man? Niemand vraagt zich af of zijn baan op het spel staat, niemand vraagt zich af wat voor gevolgen de veranderingen hebben op de dagelijkse gang van zaken? Ik vind het erg merkwaardig. Hoewel we ook een keerzijde van hem zien (vooral bij zijn gezin), komt Duncan Stutterheim over als een harde en onsympathieke zakenman. Natuurlijk redt je het als doetje niet en heeft deze instelling hem het nodige succes gebracht, aan de andere kant kan vraag je je af of sommige dingen niet op een andere manier kunnen.

Maar genoeg over de persoon Duncan Stutterheim zelf, laten we tenslotte de documentaire zelf nog even kort onder de loep nemen. Zoals ik al eerder zei is de dvd best interessant, alleen wordt er toch te weinig de diepte in gegaan en is alles een beetje ‘vlak’. De verhalen lopen kriskras door elkaar heen en dat maakt het er niet overzichtelijker op. Bovendien is het geluid ook van zeer matige kwaliteit. De documentaire van anderhalf uur is leuk om te zien, maar niet meer dan dat. Een prima film voor op tv, maar kwalitatief gezien biedt het te weinig voor de €19,99 (Free Record Shop) die je voor het schijfje neer moet leggen. Overigens krijg je er dan wel een bonus cd met de Sensation White Megamix van 2005 daarop.

Score: 70/100


www.a-film.nl
www.id-t.com