Subculture – The Residents Vol. 2 (John O'Callaghan, John Askew & Standerwick)

Een muzikaal lichtpuntje in donkere tijden mag je het gerust noemen: het vervolg op het vorig jaar verschenen Subculture – The Residents. Nu de hooggeplaatste Subculture reeks (naar het gelijknamige label) van Ierse John O'Callaghan wederom twee gast artiesten een aanvulling laat doen, is de editie die recentelijk is uitgebracht voor tranceliefhebbers die moeite hebben met stilzitten weer iets om zich vol op te storten. Zeker als die twee gasten van kaliber John Askew en Standerwick heten.

Fistpump vs hands up
Een van de sterke punten van deze mixcompilatie is, net als bij zijn voorganger, het heuglijk feit dat Subculture gezagvoerder John O'Callaghan wederom de openingsschijf voor zijn rekening heeft genomen. Ik blijf het zeggen, JOC is niet alleen een uitstekende afmaker, ook opbouwend heeft de kale Ier bijzonder veel in zijn mars. Hoe heerlijk is het weer om gewoon weer te starten met progressieve en diepgaande klanken die je week maken voor wat komen zal. Dat Johnny een nieuwe alias creëerde om zijn psy/progressive alter ego wisten we vorig jaar al, toen Henrik Zuberstein op de Subculture tracklist prijkte. Met maar liefst twee memorabele dieptebommen kent de O'Callaghan mix dus een heerlijke en tijd nemende start. Even later komt er nog even een psytrance geluid aan bod, onder andere via een (onverwacht) duistere en melodieloze track van Giuseppe Ottaviani. Het tempo zit er dan al lekker in en mag je je als luisteraar gaan opmaken voor een behoorlijk melodieus en optillend tweede gedeelte. De dampkring wordt makkelijk doorbroken dankzij melodieuze nummers als Maria Healey – Save Me en Darren Flynn – Sonorous, om eens twee relatief onbekende plaatjesbakkers te noemen. En in die sferen blijf je (al word je even uit je 'Comfort Zone' gebonkt door Bryan Kearney) totdat deze vlotte, aan power winnende mix die goed een liveset van JOC had kunnen zijn haar einde nadert.

De stijl die de Engelse John Askew hanteert, is bij eenieder die houdt van een potig trancegeluid wel bekend. Wat dat betreft kent zijn maar liefst 24 tracks tellende sneltreinmix dan ook weinig echte verrassingen. De beats zijn vanaf de eerste seconden pompend en opzwepend, al vergeet Askew niet om ook te temporiseren door fijne breaks in te passen. Dik 77 minuten fistpumpen is maar voor weinig mensen weggelegd beseft dus ook de maestro van dienst, ook al staat het wereldrecord op ruim 17 uur. Het mooie van deze mix is dat er toch genoeg variatie en speelsheid ingeslepen zit waardoor Askew's muzikale reis toch voldoende inhoud heeft en niet vlak aandoet. Natuurlijk heeft de korte speeltijd van de nummers wel tot gevolg dat het mixwerk redelijk snel is niet altijd piekfijn overkomt, maar verdomme zeg, er vallen toch wel een paar hele sterke mix/combinaties te noteren. De fase rondom het exclusieve 'Soul Searcher' van Gary Maguire zal menig hard trance liefhebber bijblijven. Toch neemt Askew verrassenderwijs wat gas terug, want wat volgt is meer gefocust op de bekende trance elementen als pakkende melodielijnen en dito breaks die (gelukkig) toch nog steeds wel de nodige energieke beats met zich meenemen. Hoewel het contrast met het begin wel duidelijk merkbaar is, weet de eindfase toch weer aan kracht te winnen en komt er zo toch nog een klein venijnig staartje.

Dat de overeenkomst tussen Ian Standerwick en John O'Callaghan niet alleen ophoudt bij het dragen van dezelfde vleespet valt op bij het verorberen van de mix op cd 3. Standerwick hanteert eenzelfde uplifting geluid met af en toe wat toegevoegde (vrouw)vocalen als zijn Ierse evenknie. Zijn vlotte mix houdt een beetje het midden met de eerder besproken schijven. De mix kent over het algemeen veel melodieus omhoogstuwend werk en laat zich luisteren in een aangenaam tempo. Euforische klanken overheersen en dat maakt deze muzikale aaneenschakeling van platen de meest upliftende die je zal vinden in de kartonnen Subculture hoes. De fistpump maakt ruimte voor gespreide armen omhoog dankzij heerlijk binnenkomende nummers van o.a. Solis & Sean Truby, Ferry Corsten, Christina Novelli en vooral die prachtplaat van Aly & Fila met Ferry Tayle. Alleen de hardstyle/EDM ontlading in 'Shut Up!' van SkyPatrol (ReOrder met Standerwick) valt een beetje uit de toon. Toch laat Standerwick naast die rake vocale trance kers op de taart ('All Of Us'; met het zingende schuurpapiertje Jennifer Rene) horen waarom hij een van de grote beloftes in tranceland is.

Geen Subculture shock
Ook deze laatste Subculture houdt het, zoals verwacht, weer prima bij de energiekere trancestijlen binnen het genre. Naast een mooie, zeer opbouwende mix van stalhoofd John O'Callaghan schiet voornamelijk de zeer upliftende inbreng van Standerwick er uit. Maar ook een razende en speelse John Askew doet het naar behoren, al is de dynamiek binnen zijn mix soms wat minder goed te volgen. 'Subculture – The Residents Volume 2' is hiermee wederom een heel goed muzikaal en eigentijds uithangbord van de energieke trance van over de grote plas.

Score: 82/100

www.johnocallaghan.net
www.djjohnaskew.com
www.facebook.com/standerwickmusic
www.blackholerecordings.com