Disclosure - Caracal (Deluxe Edition)

Altijd spannend, de release van zo'n tweede volwaardige album. Zeker als je werkt onder de naam Disclosure en weet dat alle ogen vanuit de mondiale house scene op jou gericht zijn. In 2013 brachten de Britse broers Guy en Howard Lawrence het instant classic debuutalbum "Settle" uit met hitsingles als "Latch" (met Sam Smith) en "You & Me" (met Eliza Doolittle). Met hun toegankelijke, doch verfijnde producties wist het duo een grote schare fans voor zich te winnen. Disclosure was door het verschijnen van "Settle" zonder twijfel de househype van 2013! En dat terwijl het duo pas in 2010 hun eerste single uitbracht. Op "Settle" omringden de broers zich met high profile vocalisten/artiesten als de eerder genoemde Sam Smith en Eliza Doolittle, maar ook London Grammar, Jamie Woon, Kelis en PMR Records labelgenote Jessie Ware. De basis voor het daverende succes werd echter al in 2012 gelegd door de eerder genoemde single "Latch", dat het ook in de charts goed deed.

Disclosure 2.0
Zo'n twee jaar na het verschijnen van Disclosure's debuutalbum verschijnt "Caracal". Een album dat qua concept (veel gastvocalen/echte composities), sfeer en toonsetting niet of nauwelijks verschilt van het materiaal op "Settle". Het grootste verschil zit hem in de meer slow motion (house) gedreven benadering. Ook is het geluid van Disclosure verder doorontwikkeld en tot volwassenheid gekomen. Wat betreft gastvocalisten/artiesten wordt ook op "Caracal" flink uitgepakt. Andermaal wist Disclosure Sam Smith – inmiddels een wereldster – voor een duet te strikken. Het resultaat heet "Omen" en deze nieuwe samenwerking valt gek genoeg ietwat tegen. Ten opzichte van hun eerdere samenwerking "Latch", maar ook zeker ten opzichte van het overgrote gedeelte van het overige materiaal dat "Caracal" te bieden heeft. Matig is "Omen" allerminst, maar het is ook zeker geen highlight op "Caracal". Naast Sam Smith werkte Disclosure tijdens de opnames van "Caracal" samen met namen als The Weeknd, Lorde, Nao en Gregory Porter. Zonder in 'cheesy rubbish' te verzanden weet Disclosure fans te prikkelen met moderne house in diverse hoedanigheden en met een gezonde, smaakvolle portie popinvloeden.

Future garage meets contemporary jazz
Een samenwerking die verrassend fijn uitpakt, is die met de geliefde contemporary jazz artiest Gregory Porter (vocalist, songwriter en acteur) – tegenwoordig een Blue Note artiest. Qua muzikale invloeden liggen Disclosure en Gregory Porter natuurlijk mijlenver uit elkaar, maar de samenvoeging van Disclosure's losse garage groove met Porter's prettige, warme stemgeluid en een uiterst aantrekkelijk thema werkt wonderbaarlijk goed uit. Qua bassdrum programmering lijken de broers van Disclosure ook duidelijk een stukje inspiratie te hebben getankt uit de muziek van onze Nederlandse trots Detroit Swindle – die ook niet vies zijn van een eigentijdse garage productie. Het fraaie van Disclosure's producties is daarnaast dat de vocale laag binnen de producties meerstemmig zijn opgenomen. Basaal uitgelegd: de vocalen zijn op diverse toonhoogten ingezongen en als het ware gestapeld tot stemakkoorden, waarmee je puntgave multi-layered vocalen krijgt.

Slow motion highlights
Het met zangeres Nao opgenomen "Superego" is het volgende hoogtepunt op dit album. Wellicht zelfs de meest aantrekkelijke track op "Caracal". Nao's (daar gaan we weer) multi gelaagde vocalen gedijen heerlijk over een pompende downtempo breakbeat, stuwende/pulserende basslines en dito synthesizers in de vorm van een woest aantrekkelijke en onmogelijk te negeren melodielijn. Geweldige track! Ook "Moving Mountains" met Brendan Reilly geldt als traktatie. Deze op R&B/neo-soul geschoeide productie (vocaal gezien) komt na een lange beatloze aanloop pas tegen de vier minuten echt los met een overtuigende downtempo electro break. De dikke lagen van synthesizers maken het feestje compleet.

What else?
"Echoes" begint met een eenvoudige 2-step/breakbeat garage intro, maar transformeert zich vervolgens in een typische Disclosure house/garage groove. De vocalen tijdens "Echoes" zijn niet bijzonder sterk, maar de melodielijn red de eer. Laatste track die we eruit lichten is "Willing & Able" (met Kwabs), een prettig slepende en schommelende slow motion house groove die bol staat van de warme soulinvloeden. Heel stijlvol gedaan.

Conclosure… uhh, conclusion
Na beluistering van de volledige tracklist van de 'deluxe edition' van het "Caracal" album denk ik dat het eindresultaat in de breedte net iets beter is in vergelijking met het geprezen debuut. Echter, radiowaardige singles van het niveau "Latch" en "You & Me" ontbreken wat mij betreft. Is dat erg? Welnee, alleen al de aansprekende resultaten van de samenwerking met Gregory Porter en Nao lossen de hooggespannen verwachtingen volledig in.

Detroit Swindle als dieper alternatief
Is de Disclosure sound je te toegankelijk en zoek je meer de diepte? Check dan het werk van het eerder genoemde duo Detroit Swindle (Lars Dales en Maarten Smeets), dat min of meer als (grotendeels) instrumentale evenknie van Disclosure geldt. Detroit Swindle bracht vorig jaar hun puntgave debuutalbum "Boxed Out" uit via het Dirt Crew label. Een album met geweldige tracks als "Shotgun" en "Monkey Wrench". Daarop staat ook het met Mayer Hawthorne opgenomen "64 Ways" – de enige vocale Detroit Swindle track die mij bekend is. Ook via Jimpster's Freerange Records bracht het duo een drietal sensationeel sterke EP's uit met memorabele tracks als "Creep", "Under The Spell" en "Victoria's Secret". Met name de laatste twee zijn ijzersterke voorbeelden van de future garage benadering die Detroit Swindle onder andere te bieden heeft.

Score: 90/100

www.disclosureofficial.com