D.N.A. - The Dark Generation

Intro:Een luguber tafereeltje siert de voorkant van deze cd; het lijkt al iets te verraden van wat we op deze cd zullen aantreffen. Geen vrolijke melodietjes maar harde, duistere tracks. D.N.A. (Dark Negative Antisocial) is een label dat is voortgevloeid uit Megarave. Op D.N.A. verschenen de tracks die eigenlijk te hard of te moeilijk waren voor Megarave. Het label is op dit moment zeer succesvol en brengt zeer regelmatig nieuwe releases uit. Een aantal artiesten die regelmatig tracks afleveren voor D.N.A. zijn uiteraard E-Noid en Negative A (die ook veelvuldig op deze cd terug te vinden zijn), maar ook D-Xtreme, Slavefriese, Darkcontroller en Krad Evitagen zullen bij menig hardcoreliefhebber een belletje doen rinkelen. Uiteraard zijn al deze namen terug te vinden op deze compilatie die bestaat uit twee cd’s met op ieder veertien losse, niet aan elkaar gemixte tracks.CD1De cd wordt geopend door de twee voornaamste producers van D.N.A. zelf, te weten Negative A & Dione. ‘Generation X’ zet meteen de toon voor de rest van de cd. Lekker raggen zal hier het devies zijn en dit wordt dan ook gelijk doorgezet in de twee daaropvolgende nummers van Darkcontroller en Parian. E-Noid verzorgd het vierde nummer op deze cd. ‘Crossfade’ is een vrij hard nummer met een behoorlijk tempo, waarbij de hardheid even wordt onderbroken door een zweverige break, waarna weer vol gas gegeven wordt. De track ‘As loud as possible’ van de Duitse Slavefriese, die onlangs een solo-album uitbracht op D.N.A., is op deze cd vakkundig geremixed door E-Noid. Het resultaat mag er zeer zeker zijn en klinkt erg lekker. Hetzelfde geldt voor ‘Controlled by darkness’ van Darkcontroller. Headbanger is op zich een opvallende verschijning op deze D.N.A.-cd, maar zijn remix van ‘Hellparty’ van E-Noid past zeer goed bij de overige tracks. Headbanger heeft desondanks iets eigens in de track weten te stoppen waardoor het toch ook weer opvalt tussen de rest van de nummers, erg knap. ‘The road to recovery’ van Deester is een iets trager nummer, maar daardoor zeker niet minder. Juist door het wat ingetogen tempo komt de bass in het nummer zeer goed naar voren, de donkere samples en melodie maken deze track tot een mooi geheel. Negative A weet de eerste cd op een waardige manier te beïndigen met ‘The cure’.CD2De tweede cd begint met ‘Break and eliminate’ van SRB (Solid Rocket Boosters), een project van Eric Ypma (E-Noid, Dione). Een lekker nummer, maar zeker niet zo geweldig als mijn favoriet van deze cd die daar op volgt. ‘The boogie man’ van Negative A & E-Noid is een heerlijk nummer dat van begin tot einde lekker blijft. Een zware bass en een verstoord geluidje in een aangenaam tempo doen het werk zeer naar behoren. Dit nummer wordt opgevolgd door ‘Unusual’ van Cemon Victa, en ongewoon mag je dit nummer ook zeker noemen. De track is vrij langzaam en experimenteel en ik had gedurende het hele nummer het gevoel dat het nummer op de verkeerde snelheid werd afgespeeld. Evengoed zullen er ongetwijfeld liefhebbers voor deze sound te vinden zijn. Het tempo wordt direct hierna weer flink opgevoerd door Negative A & Darkcontroller met ‘Shadows in the darkness’. Een nummer met een lekkere drive en een lekkere afwisseling in verschillende bassen. ‘Crime scene investigation’ van Parian is een industriële track die lekker klinkt en flink weet te boeien. Het met ‘Fear & Loathing in Las Vegas’-samples gevulde nummer ‘Liquid super D’ van E-Noid is door Negative A succesvol door de remix-blender gehaald. Het is een zeer energiek nummer dat van begin tot eind door blijft knallen. Krad Evitagen (het alter-ego van Rotterdam Terror Corps-veteraan Distortion) levert met ‘Psychos, sadists & rapists’ een degelijke track af met een speels, donker melodietje dat goed doordreunt en waarin duidelijk de sound van George Russeler te horen is. Het deed mij in ieder geval enigzins denken aan wat werk van Rotterdam Terror Corps. Na het aangename gemartel van Phobos met ‘Torture chamber’ wordt de cd afgesloten door een nummer van E-Noid genaamd ‘Never scared’. Persoonlijk had ik een naar terror nijgend nummer verwacht als afsluiter, maar Eric Ypma houdt het met dit nummer vrij rustig.ConclusieVoor liefhebbers van de wat duistere hardcore, en natuurlijk voor aanhangers van het D.N.A.-label is deze cd zeker een aanrader te noemen. De mensen die meer van melodieuze hardcore houden zullen deze cd waarschijnlijk niet echt trekken. D.N.A. heeft in ieder geval een sterke compilatie afgeleverd die verrassend genoeg toch de nodige afwisseling kent ondanks dat alles van hetzelfde label afkomstig is.