David Kanaga - Dyad OGST

Een soundtrack van een videogame bespreken op Partyflock is misschien wat aan de vreemde kant. Het is niet zo uitzonderlijk dat er cd releases verschijnen van soundtracks van videogames, maar het is wel wat uitzonderlijker dat de soundtrack volledig is gecomponeerd en volledig in het teken staat van instrumentele elektronische muziek en niet uit een selectie van al bestaande nummers of mogelijk nieuw gemaakte nummers door bands. Dyad is een futuristisch spelletje gebaseerd op een van de oudste spelvormen. Een partikel vliegt door de tunnel (bestuurd door de speler) en het is de bedoeling bepaalde objecten te ontwijken en bepaalde objecten net te pakken te krijgen. De grafische vormgeving neigt naar het futuristische en dus zochten de spelontwikkelaars ook een producer die passende muziek kon ontwikkelen. Ze kwamen daarbij uit bij David Kanaga. Die heeft zich eerder al bewezen in dit soort freaky sounds, maar deze Original Game Soundtrack (OGST) is wel zijn eerste echte officiële release.

Het moet gezegd worden, na een eerste keer beluisteren wist ik kop noch staart te vinden in deze muziek. Het is allemaal enorm futuristisch (enorm passend bij de game) en het lijkt alsof er geen echte compositie in zit, geen regelmaat, geen verhaal. Maar na enkele keren beluisteren, komen er toch belangrijke herkenbare elementen naar boven en komt er zelfs waardering naar boven. De zeer experimentele fan weet hier zelfs goed raad mee. De tracks gaan echt alle kanten op; van het meer ambient getinte naar hardhouse of zelfs terror (zonder de kick dan) en breakcore-achtige toestanden. Dit alles in de typische game sounds die voor Jan Modaal klinken als epileptische geluiden, maar die intussen al zo bekend zijn in de game scène dat het er nu eenmaal bij hoort. "Start/Break", "Start/Break/Slow" en "End Mush" zijn de typische voorbeelden van het rustigere genre, alsof er wordt opgebouwd naar een geheel. De meeste tracks neigen tussen dit soort nummers en de extremere vormen. Ze doen wat minimalistisch en futuristisch aan, met een zeer koel en koud gevoel over zich. Maar het zijn vooral de extremere tracks die de release helemaal maken. "Space OX", "Peking Duck (Eye Edit)", "Miss You Jack/18 Triads" en "Raga 2" behouden hun minimalistische en futuristische sfeer (zoals overal trouwens), maar doen je hartslag zo snel oppompen met het enorm hoge 'BPM' en enorm vage en chaotische blieps en sounds dat het verkwikkend werkt. Dit zijn de tracks die breakcore-, terror- en speedcorefans best wel eens zouden kunnen lusten.

De meeste tracks zijn niet langer dan een tweetal minuten. Dat zorgt ervoor dat je als je het album als muziekliefhebber beluistert je een beetje met je honger blijft zitten. Sommige tracks zouden als losstaand nummer veel dieper en verder uitgewerkt kunnen worden. Maar rekening houdend met waar het voor gemaakt is, stoort het helemaal niet. Je speelt het spel en de muziek fungeert als 'roomfiller' of achtergrondmuziek. Veel tracks worden in de game ook gewoon in loop gezet zodat het ook niet echt opvalt dat het zo kort is. David Kanaga heeft perfect gebracht wat de makers van het spel van hem gevraagd hebben. Maar als muziekliefhebber moet je toch een wel heel erg open mind hebben. De critici van games en game muziek geven dit een zeer goeie score, maar wij zullen het iets bescheidener houden.

Score: 60/100

davidkanaga.bandcamp.com/album/dyad-ogst