Partyflock Recensies Jaaroverzicht 2013

Het recensiejaar 2013 is bijna ten einde. Zoals ieder jaar hebben wij weer de nodige muziek voorzien van een 'Partyflock keurmerk', iedere recensent op zijn eigen manier. Daarom van ons allen een kort jaaroverzicht, vol muzikale hoogte- en dieptepunten.

KristofDinh
Ik weet niet of 2013 een topjaar was op muzikaal vlak. Dat laat ik ieder voor zich uitmaken. Het is in ieder geval geen slecht jaar geweest. De harder styles blijven verder doorbreken op internationaal vlak en steeds meer artiesten in die harder styles reizen de wereld rond om het woord te gaan verkondigen. Ik kan dat in zekere zin geen slechte zaak noemen. De slagzin "Hardcore rules the world" is nu dichterbij dan ooit op die manier. De harder styles worden ook steeds meer en meer door andere internationale artiesten geaccepteerd, geapprecieerd en in hun sets opgenomen. Op het zogenaamde beste festival ter wereld, Tomorrowland, haalt het zelfs de sets op de mainstage. Maar ook daarbuiten blijft EDM maar groeien. Dj's zijn de rocksterren van het heden. En natuurlijk hoort daar ook de commercie bij. Daar kan je niet onderuit.

Ik heb zelf in 2013 weer ongelooflijk veel muziek ontdekt en leren kennen. In de eerste plaats via Partyflock, maar ook daarbuiten via de artiesten zelf. Er is niets boeiender dan nieuwe muziek en muziekstijlen ontdekken en vooral om te zien hoe dicht alles bij elkaar staat op productioneel vlak en op vlak van beleving. Voor Partyflock ben ik het afgelopen jaar ongelooflijk actief geweest. Misschien net dat tikkeltje teveel waardoor ik tegen het einde van 2013 even wat tijd vrij moest nemen. Maar wat me vooral is bijgebleven in 2013 is de kwaliteit van Ophidian en andere industrial artiesten, de stevige opkomst van raw hardstyle in België (eindelijk) en het feit dat steeds meer oudere muziekstijlen in lounge en chill verwerkt worden tot een nieuwe modern ambient-geheel.

Waar ikzelf als Belg zeker niet onderuit kan, is de ongelooflijke opkomst van iemand als Stromae. Door velen verguisd, maar door nog meer mensen op handen gedragen. Hij was al immens populair in de Franstalige landen, maar stilaan palmt hij ook landen in als Duitsland, Engeland en Nederland. Hij is dit jaar het uithangbord van België geworden bij uitstek. Internationaal gezien was vooral de "comeback" van Daft Punk in mijn ogen een grote flop; heel erg non-Daft Punk. Maar het is wel iets waar veel bands uit de jaren 90 en 00 steeds meer last van krijgen. De inspiratieloosheid of het teveel willen mengen met andere stijlen, zorgt ervoor dat ze hun eigenheid verliezen. Daft Punk kan mijns inziens nog altijd beter dan wat ze dit jaar hebben uitgebracht.

Het jaar 2014 zal sowieso weer grote vreugdes brengen bij iedereen. Al was het maar dat de festivalzomer steeds voller en voller wordt. Elk weekend zijn er tal van festivals her en der. Zo viert Tomorrowland zijn tiende editie in België met twee weekenden. Ik raad iedere festivalganger aan zoveel mogelijk van de festivals te genieten. Want vroeg of laat ontploft de zeepbel en zal het aantal festivals tot slechts een handvol terug gebracht worden.

inactief
Het jaar 2013 zit er weer bijna op.. een bewogen jaar, zowel op prive als op muzikaal gebied, maar alleen dat laatste is natuurlijk relevant voor Partyflock.

Op het dance gedeelte kom ik wat later terug, als we naar het alternatieve muzikale gedeelte kijken, zijn er een paar albums waarvan ik in 2013 heel blij werd. Zo kwamen in het najaar de Kings of Leon met het magistrale 'Mechanical Bull' met prachtige, ontroerende tracks als 'Wait For Me' en 'Beautiful War' maar ook opzwepende nummers als 'Tonight' en de vooruitgestuurde single 'Supersoaker'. Ook Jimmy Eat World hun laatste album genaamd 'Damage', was een schot in de roos met pareltjes als 'Please Say No' en 'You Were Good'.

Ook voor mij als urban liefhebber vielen er genoeg mooie dingen te ontdekken. Vooral Kanye's nieuwste worp 'Yeezus' heeft een goede indruk achtergelaten. De man mag dan wel een ego hebben van hier tot Tokio, verdomd goede platen maken kan hij als de beste. Check vooral het magistrale 'Blood On The Leaves', mijn favoriete track van het jaar overigens. Een andere persoonlijke favoriet (namelijk Kid Cudi) kwam ook met een nieuw album - 'Indicud' - en ook dat was er eveneens eentje met de nodige toptracks, onder meer 'Just What I Am' en het donkere 'Immortal'. IJzersterk werk van de beide twee heren.

Maar goed, Partyflock draait rond EDM… en ook daar werd mijn honger voldoende gestild in 2013. Hardwell leverde met zijn nieuwste 'Revealed' sowieso de beste compilatie van het jaar af. Oudgediende Moby kwam met zijn 'Innocents' keihard terug na een aantal mindere jaren, waar we meer dan blij om konden zijn! 'Home' van Rudimental ging echter lopen met het beste album van 2013, wat mij betreft dan toch. Een album dat zo perfect in elkaar stak en werkelijk alle hoeken -van hip hop tot drum & bass - op sublieme wijze verkende.

Ook op het hardere vlak viel er genoeg lekkers te vinden. Met net op het einde van het jaar twee ijzersterke albums; de Wasted Penguinz met hun melodieën op 'Wistfullness' en Audiofreq die een schitterend album afleverde met 'Audioception'.


Luukyeye
Richting het einde van 2013 kunnen we wel weer vaststellen dat de dancescene maar blijft doorgroeien. Zeker nu de Amerikanen overduidelijk hun pijlen hebben gericht op Europa. Wat dat teweeg zal brengen, dat zullen de komende maanden waarschijnlijk wel uitwijzen. Of de scene de goede kant of de slechte kant opgaat, zal een ieder voor zich moeten beslissen. Toch werden ook dit jaar weer alle soorten liefhebbers op hun wenken bediend, want wat was er ook dit jaar weer een stortvloed aan albums, compilaties, podcasts, remixen, EP's, bootlegs, etc. om te beluisteren.

Qua compilatie albums is er naar mijn idee een vrij duidelijke splitsing. Enerzijds zijn er de vele computermixen, boordevol (verouderde) hitjes die in rap tempo de wereld worden in geslingerd. Anderzijds zijn er gelukkig nog enkele vakkundige mixen afgeleverd, die sterk worden opgebouwd en genoeg interessante tracks bevatten. Zo heb ik bijvoorbeeld onwijs genoten van ''Darkroom Dubs Vol.3'', een zeer goede deephouse mix afkomstig van Silicone Soul. Het is een schijfje waarin de Engelsen de diepte opzoeken, zeker wat betreft emotie en sfeer. Qua harde muziek is het een CD van Hellfish die mij het meeste is bijgebleven, te weten de vierde schijf van ''Q-Base 2013. Een mix die vrij verrassend begint met wat harde drum and bass, gevolgd door crossbreed en energieke UK Hardcore. En natuurlijk zijn alle nummer vakkundig aan elkaar geregen, op een manier zoals alleen de Brit dat kan.

Op het gebied van artiesten albums zijn we in 2013 erg verwend. Niet alleen qua Flock-muziekstijlen, maar ook daarbuiten. Zo hebben Kings Of Leon ("Mechanical Bull''), Jacco Gardner (''Cabinet Of Curiosities''), De Jeugd van Tegenwoordig (''Ja, Natúúrlijk'') en Franz Ferdinand ''(Right Thoughts'') echte top albums afgeleverd. Dé revelatie van het afgelopen jaar is natuurlijk Disclosure. De Engelse broertjes leverden met ''Settle'' een heel tof en fris album af. Verder heb ik ook erg genoten van de industriële techno van Violetshaped op ''LP'', de sfeervolle techno op Petar Dundov's ''Sailing Of The Grid'' en onderstreepte Trentemøller met ''Lost'' nog maar eens een briljant artiest te zijn. Aan de duistere kant van het muzikale spectrum ben ik het afgelopen jaar flink aan mijn trekken gekomen. Ophidian, Mindustries, Deathmachine, Rude Awakening, Embrionyc en Gore Tech hebben allemaal briljante schijfjes afgeleverd. Hét album van het jaar was voor mij zonder twijfel ''Enclosed'' van DJ Hidden. Een bijna cineastische ervaring langs al het moois wat drum and bass te bieden heeft. Schitterende sfeervolle soundscapes, die op uiterst vakkundige wijze worden samengesmolten met ratelende snares en opgefokte kicks. Bovendien was dit ook één van de weinige albums waarin het lijkt alsof er een verhaal wordt verteld. Verplicht luistervoer dus.

DJ Hidden leverde niet alleen het beste album van 2013 af, maar drukte ook zijn stempel op één van de dikste tracks dit jaar. Samen met partner in crime Eye-D is ''Raging In The Dancehall'' onder handen genomen, wat resulteert in een moddervette crossbreed remix, met elementen uit trap, dubstep, drum and bass en hardcore. Bovendien zijn zelfs de heerlijke ragga vocalen op puike wijze verbouwd. Een ander nummer dat dit jaar vaak heeft opgestaan is ''Everything'', van Engelse deephouse koningin Maya Jane Coles. Het is een soulvolle productie met warme beats en erg fijne vocalen.

Ik kijk alweer reikhalzend uit naar het volgende jaar. Vele mooie events zijn al aangekondigd, een aantal festivals plakken er één of meerdere dagen bij en de eerste albums en releases zijn alweer onderweg. Vooral benieuwd ben ik ook naar de Amerikaanse invloeden, die eigenlijk niet uit kunnen blijven.


actief
Zijn we muzikaal verwend dit jaar? Dat mag iedereen zelf bepalen. Toch was het voor mij persoonlijk weer een prima jaar qua muziek, maar onmogelijk om alle hoogtepunten op te noemen. Niet alleen met recensies schrijven heb ik een hoop geleerd, maar ook met het lezen ervan opende er weer wat muzikale deuren. Zo werd ik aangenaam verrast door het album van Disclosure welke ik alleen kende van 'Latch' maar nu ook de cd van in mijn kast heb staan. Meer toffe EDM albums kwamen er van de in mijn ogen meest ondergewaardeerde artiest van 2013: Mat Zo met Damage Control (waarop het briljante 'Easy' stond) en het debuutalbum Calamari Tuesday van Feed Me. Ook hiphop en aanverwanten zaten dit jaar weer veel op de iPod waarbij het langverwachte album van Jay-Z 'Magna Carta Holy Grail' een tijd bleef plakken, evenals Kanyé's 'Yeezus', het wat meer soul en r&b georiënteerde album van Justin Timberlake 'The 20/20 Experience' en de crossover van rap en herrie: I Am Legion waar het geniale 'Make Those Move' op stond.
Natuurlijk bleef ook mijn grote liefde hardcore dit jaar weer knallen als een gek, met een hele hoop bagger maar gelukkig ook uitschieters zoals de albums van Mindustries, Embrionyc, DJ Hidden en Ophidian. Qua compilaties ook dit jaar geen gebrek, alhoewel ik niet echt fan ben van een opsomming tracks (ik compileer ze liever zelf) vond ik in Toolroom Ten toch een cd die meerdere malen op verjaardagen de revue heeft gepasseerd.

Zoals ieder jaar worden ook de jaarlijsten weer ingevuld alsof we een nieuw kabinet aan het vormen zijn. Tracks die ons een speciaal gevoel gaven, een verstuikte enkel van het losgaan of een ondergaande zon op die op een festival die track helemaal afmaakte. In de hardcore kreeg ik die verstuikte enkel door de The Outside Agency remix van 'Raging In The Dancehall' en 'Brainbomb' van Rude Awakening en N-Vitral. Beide tracks met een vertrouwde kick die je in je borst voelt en blij van wordt. De hardstyle leek op een hoogtepunt te zitten, maar ook hier was ik vooral op zoek naar de tracks die me na 10x luisteren nog wisten te boeien. 'Feels Good' van Code Black was er zo één net als 'Break Down Low' van Crypsis en Wavolizer liet met 'Sympho' zien dat rawstyle eigenlijk niet voor mietjes is.
Er bleef ook dit jaar weer niets lekkerder dan in een aangeschoten roesje op een festival te banjeren en langzaam de zon te zien ondergaan. Als je dan tracks als 'Static' van Justin Jay, Dusky's 'Rise For Love', 'Legacy' van Nicky Romero of 'Moon Song' van The M Machine hoort kan er niets tegenop.
Aangezien ik de radio zoveel mogelijk probeer te mijden, bemoei ik me niet met wat dit jaar hot was of waar de gemiddelde tiener op ontmaagd werd. Toch ontkom je er soms niet aan om wat airtime mee te pikken op je werk. Vooral bij het horen van Pharrell Williams ging toch de volumeknop even omhoog. Knap als je in diverse stijlen actief kunt zijn en hits weet te scoren want zowel in zijn eigen 'Happy', Daft Punk's 'Get Lucky' en 'Blurred Lines' van Robin Thicke was hij actief en kreeg ik zin om te dansen.


Simplistica
Na ruim een jaar stilte (Ik zat voorheen bij Fear.FM en daarvoor bij TW-Magazine) ben ik eind vorig jaar weer begonnen met recensies schrijven, nadat Eldorado mij had aangenomen als nieuwe recensent voor Partyflock. Ik heb me hier weer vol overgave gestort op alle cd's en zelfs een boek (Mary Go Wild – 25 Jaar Dance in Nederland). Niet altijd even gemakkelijke kost, want hoe bespreek je de vage soundscapes in industrial techno of de aaneengesloten basslines van de zoveelste hardcore-rag-plaat op zo'n manier dat de lezer denkt: "Hey, die track moet ik ook horen"? Naast de albums die we zelf mogen voorstellen hier, heb ik ook kennis mogen maken met een aantal voor mij nieuwe artiesten (April, Erika, Traversable Wormhole, Pierre Deutschmann, Andreas Tilliander en Shifted) en labels (Polegroup, Stroboscopic Artefacts, Blufin). Niet alles wat ik ben tegen gekomen was even geniaal, maar alles bij elkaar genomen, heb ik toch wel een aantal toppertjes ertussen gehad.

Op techno-gebied waren het voor al Drumcell, Traversable Wormhole en de oudjes van April (The Analog Session) die heel vaak in mijn cd-speler zaten. En de compilatie van het jaar was voor mij toch wel "Fabric 69" van Sandwell District. Wat een heerlijke mix is dat!
Qua losse tracks zijn er ook wel een aantal die indruk hebben gemaakt. Zo zijn er een aantal remixen van Carl Cox album "All Roads Lead To The Dancefloor die er zeker mogen zijn. En nummers als "Erika – Tunneling", "Ø-Phase – Shadowcaster", "Shifted – Pulse Incomplete", "Marcel Dettmann – Aim", "Function – Voiceprint" en "Christian Smith – Tower (Album Mix)".

Als we kijken naar het Hardcore-jaar 2013 dan zijn er sowieso een aantal albums die met kop en schouders boven de rest uitspringen. "Mindustries – Minds in Motion", "Ophidian – Between the Candle and the Star" en "Deathmachine – Engines of Creation" geven allen aan dat hardcore niet alleen maar simpele beukmuziek is met een rie-tie-tiiiiiiie melodie. Daarnaast was het leuk om te zien dat The Dreamteam en Neophyte ook weer van zich lieten horen, al konden hun albums niet tippen aan 't voorgaande 3-tal. Albums die we heel graag wilden bespreken maar (nog) niet konden krijgen, waren onder andere "Mindwalker – What is beyond Horizons", "Meccano Twins – High Tech Harcore" en "Mad Dog – Rudeness-Hardcore_Beyond_Rules". Nog een tip voor degenen die het industriële geweld niet schuwen: "Embrionyc – Not Quite Forgotten", afgelopen maand uitgebracht op het Dark Descent label.

Daarnaast zijn er natuurlijk ook weer een hoop Ep's uitgebracht, waarvan de volgende tracks toch zeker wel de moeite van het vermelden waard zijn: "D-Ceptor – Schatten", "D-Passion - Blacklist Amok (Meccano Twins Remix)", "Enzyme X - Russian Roulette", "Lowroller vs N3ar – Badass", "Ophidian - Butterfly (Adrenokrome Remix)", "Wasted Mind - Become a Master", "Meccano Twins vs Art of Fighters – Electrogod", en "Unexist & Satronica – Burn it all down". Waarschijnlijk ontbreken er nog een hele hoop nummers in dit lijstje maar 't zijn er ook zo veel om uit te kiezen.
Oké dan, nog 1 uitsmijter: het nieuwe album "DJ -Hidden – Enclosed" voor de drum&bass fans onder jullie. Ook zo'n heerlijke sfeervol album vol knetterende beats en haakse wendingen.
Bij deze voor iedereen een mooi, voorspoedig en muzikaal 2014, vol nieuwe ontdekkingen en oude bekende artiesten. Laat die speakers maar weer vibreren en resoneren komend jaar.


Vage Nico
Voor mij heeft 2013 mij veel parallellen met vorig jaar, zeker als ik kijk naar wat er zich zoal afspeelde in de trance en Britse (tech)house hoek. Dit jaar kwam dan eindelijk Armin van Buuren's vijfde studioplaat uit, waar door velen naar uitgekeken werd. En zoals verwacht trok 'Intense', in navolging van vele andere artiesten uit de trance scene, richting een mondiaal populair upliftend house geluid. Gelukkig zonder echt de trancy touch van Armin uit het oor te verliezen, al was het toegankelijke 'Intense' vooral weer gericht op het behouden van het lijstaanvoerderschap in de steeds minder essentiële DJ Mag 100 lijst. Een jaar eerder gaf bijvoorbeeld Ferry Corsten al het goede voorbeeld met zijn wervelende 'WKND', mijn album van 2012. Toch, tussen de stortvloed aan hypegebonden zogenoemde progressieve house was er genoeg te genieten voor de meer traditionele trance liefhebbers. En daar was Solarstone's significante 'Pure Trance' concept eigenlijk niet eens zo uniek in. Ik ben als liefhebber van deze meer zuivere stijl echt positief verrast door Markus Schulz, toch een big room beest dat de laatste jaren zijn karakteristieke Coldharbour geluid veelal links liet liggen. Zijn 'Buenos Aires' compilatie was één groot hoogtepunt waarbij hij eindelijk zijn meesterlijke progressive en uplifting zijde liet horen. Trance was voor mij in de eerste helft van dit jaar op een zijspoor beland, maar dankzij deze compilatie is trance weer helemaal terug als een van mijn favoriete muziekstijlen.

De scene en sounds die ik al enkele jaren op de voet volg, zijn die uit de Engelse house contreien. Vorig jaar groeide de uit de maffe Bristol scene afkomstige Eats Everything uit als een majestueuze Big King XXL uit tussen de 'UK bass' Whoppers, dit jaar was hét jaar voor de gebroeders Lawrence die onder de naam Disclosure in rap tempo de housewereld op zijn kop zetten. Met hun frisse mix van garage, oldschool, house, pop, (deep/tech)house en drum&bass op hun waanzinnige debuutalbum 'Settle' bereikten ze niet alleen hun in rap tempo gegroeide fanschare, maar ook een groot internationaal publiek via diverse internationale radiostations. Daarnaast gaf 'Settle' een enorme boost aan de carrière van meewerkende veelbelovende Britse artiesten als London Grammar, Sasha Keable en Sam Smith. Disclosure zette de toon voor een nieuw verfrissend geluid dat langzaam is komen opzetten uit de UK underground en gezien de toenemende populariteit een serieuze tegenhanger van het nogal uitgekauwde 'mainstage big room uplifting progressive house gebeuren' dat nu de EDM wereld domineert. Maar Disclosure deed het niet alleen. Ook de tracks van bijvoorbeeld Breach ('Jack') en Dusky ('Careless) en Hot Since 82 (remix van Green Velvet's 'Bigger Than Prince') brachten de brede stroming onder de aandacht. Deephouse godin van het Britse eiland Maya Jane Coles en een van de doorbraakartiesten van 2012 liet dit jaar ook haar debuutplaat los op de smachtende fans, maar helaas sloeg haar 'Comfort' naar mijn smaak teveel door naar een popachtig geluid. De Disclosure broeders deden dat dus beter.

Sowieso barst het wereldje van de Britse stijl vol bazige grooves en moddervette (deep/tech)house deunen van recent opgestane helden. Naast Disclosure was 2013 ook het doorbraak jaar voor Daley Padley, beter bekend als Hot Since 82. Wie herinnert zich niet die onweerstaanbaar groovy en clubgerichte remix van Shadow Child's 'So High'? Ook al kwam deze versie op de valreep uit in 2012 (samen met die andere zeer verleidelijke tune 'Knee Deep In Louise'), voor mij naast de eerder genoemde remix voor Green Velvet is dit dé toonzettende (festival)plaat van 2013. En wederom is het dus de relatief onbekende Shadow Child die voor mij een belangrijk onderdeel vormt in de muzikale beschouwing van dit op zijn eind lopend jaar. Over parallellen gesproken... Opvallend is het dat deze diepere (tech)house sounds nu veelal doorgaan onder de noemer 'deephouse', terwijl het eigenlijk niet echt het deephouse karakter en tempo heeft van de meer traditionele stijl. Het zal wel niet lang duren of de deephouse puristen komen, á la Solarstone, met hun eigen 'Pure Deephouse'. Het jaar 2014 zal wel de nodige muziekbewegingen vol muziekpuristen gaan vormen, want dat lijkt nu de nieuwste trend te worden.


Eldorado
Ook voor mij was 2013 een zeer bewogen jaar en muzikaal gezien is mijn honger prima gestild. De absolute numero uno voor mij was het album Disclosure. Settle deed voor mij alles wat het moest doen, de crossover sounds vlogen je om de oren en ik kijk al reikhalzend uit naar het volgende album van de broertjes. Mijn nummer twee is het mixalbum 'Buenos Aires '13' van Markus Schulz. Schulz is nog steeds een opperbaas en wist met de opvolger van 'Los Angeles '12' een prima sfeer te creëren. De derde plek gaat naar Lange zijn Trance Nation compilatie, want dat is ook zo'n lekkere trancecompilatie, die nog steeds met regelmaat in de cdspeler te vinden is.

Bovenstaande zijn mijn favorieten van 2013 binnen de electronische muziekkaders. Daarbuiten is er eveneens genoeg moois uitgekomen. Ik noem albums van Eminem, Kanye West, Jay-Z, Robin Thicke, John Newman, Ghostface Killah, Goldfrapp en Naughty Boy. De tofste track van 2013 is er voor mij eentje van Krewella, namelijk 'Live For The Night' en dan wel in de Dash Berlin remix.

Waar kijk ik naar uit in 2014? In ieder geval naar het nieuwe album van de Duitse meester ATB. Ik ben ook zeer benieuwd naar de albums van Tiësto en Porter Robinson.


Caba
Het jaar 2013 is een jaar waarin het zogeheten 'big room' geluid flink doorgegroeid is. Bijna geen enkele (Nederlandse) trance producer/dj komt er momenteel onderuit om dit waanzinnige populaire genre links te laten liggen in verband met de broodnodige gigs die te scoren zijn in de Verenigde Staten waar het dance genre nu flink in opkomst is. De traditionele DJ Mag DJ Top 100 was dit jaar door het pushen van dit genre door onder andere de labels Armada Music en Spinnin' Records toneel van dit genre waar Hardwell op dit moment het vaandeldrager is. Naast het bijzonder populaire 'big room' genre is in 2013 ook het klassieke Britse garage en deephouse geluid weer helemaal teruggekomen. Er is momenteel bijna geen enkele club in Nederland waar tracks als Dusky's "Nobody Else" en "Careless" en platen van Julio Bashmore niet voorbij komen.

Daft Punk kwam dit jaar keihard terug met de top 40 klapper "Lucky". Een track waar waanzinnig veel remixen van gemaakt zijn en dit komende jaren nog vaak overal en nergens te horen zal zijn. Bij een comeback hoort uiteraard ook een album en dat is 'Random Access Memory' geworden. Dit prettig wegluisterende album is vermakelijk, maar toch weten de heren achter deze formatie het torenhoge niveau uit het verleden niet te evenaren. Ook Timo Maas wist de muziekwereld te verblijden met een divers album met de nodige lekkernijen. Het misschien wel fraaiste album van 2013 kwam van het Duitse duo Dapayk & Padberg. Dit overwegend downtempo house album is zo'n typische plaat die zelfs na vele luisterbeurten niet gaat vervelen. Een ander veelgeprezen album is 'Settle' van Disclosure, een typisch UK garage album waarvan tracks als "Latch" en "White Noise" veelvuldig voorbij kwamen op MTV en menig radiostation.

Muziek is uiteraard het voer voor ons recensenten. Vele albums passeren de revue waaronder natuurlijk ook de nodige compilatie cd's. Opvallend is dat juist de oudgedienden de beste compilaties af weten te leveren. Dave Seaman leverde bijvoorbeeld met 'The Selador Sessions Volume 1' een compilatie af van torenhoog niveau. Ook MK's 'In The House' gaat de boeken in als een bijzonder vermakelijke compilatie. Het mooie van compilaties is dat er vaak de nodige moeite gedaan wordt om de beste tracks te compileren. Platen waarvan het hart van een echte muziekliefhebber sneller van gaat kloppen. In mijn geval zijn het dan platen als "Incoming" van Celsius, Alex Q met "Last Song", "Rimson" van Joel Mull en als absolute topper het bijzonder sfeervolle "Interplanetarty" van Child.


Voordat iedereen zich een weg baant naar alle (alcoholische) versnaperingen, willen de recensenten van Partyflock iedereen een gezond, gelukkig en vooral muzikaal 2014 wensen. Wat was jullie favoriet van 2013?