Tinie Tempah - Demonstration

Het succesverhaal van Patrick Chukwuemeka Okugwu (gelukkig heeft hij een artiestennaam genomen) begon in 2006 met het schrijven van zijn eerste nummer 'Wifey' wat gelijk een underground hit werd. Een jaar later kwam zijn mixtape: Room 147: The 80 Minute Course waarna de naam Tinie Tempah door de wandelgangen werd gefluisterd als een groot talent. Dat talent bleek ook niet onopgemerkt bij platenmaatschappij Parlophone waar hij in 2009 tekent en een jaar later zijn debuutalbum: Disc-Overy dropt. Het blijkt een hit want het album komt op 1 binnen en brengt het ook meteen zijn eerste nummer 1 noteringen ('Pass Out' en 'Written In The Stars'). Dat ook Nederland ongemerkt in de ban was van Tinie bleek door het succes wat hij boekte met de Swedish House Mafia in het nummer 'Miami 2 Ibiza'. Door dát succes stond Tinie ineens in het voorprogramma van grote namen als: Usher, Rihanna en Jay-Z en was hij deel van de line up op gerespecteerde festivals als; Coachella en Glastonbury en mocht hij zelfs optreden op de afsluitceremonie van de Olympische Spelen van 2012 in Londen. Als je dit soort dingen op je CV bij mag schrijven kan een eigen tour niet uitblijven en stond hij hiermee in een uitverkochte UK Arena. Na drie jaar optredens, een eigen boek en kledinglijn vond Tinie Tempah het wel weer tijd voor nieuwe muziek. Muziek die we gaan beluisteren op zijn nieuwe album: Demonstration.

Demonstration
Een piano intro met de heerlijke vocals van Ella Eyre slepen ons mee in de track: 'Someday'. Teksten over het geloof in zichzelf en het komen waar die nu is zitten lekker in de flow en de beat is lekker. 'Trampoline' met 2 Chainz was de eerste single die uitkwam van Demonstration. De door Diplo geproduceerde track ziet Tinie zelf als de overgang van het eerste naar het tweede album. De teksten zijn een knipoog naar het energieke springen van Tinie op het podium en in het clubleven. 'Don't Sell Out' is de hiphop zoals we het graag horen, de titel verwijst naar de bitches en famous die leuk zijn maar je dit niet ten koste moet laten gaan van de muziek. Nobel streven, maar ik vraag me af of Tinie zich er zelf aan houdt. 'It's Ok' is wat relaxter met een tof refrein van Labrinth. Lyrics over een weggelopen vriendin, je raad het al de emotionele snaar moet ook geraakt worden. Hierbij checken we gelijk bij de wat rustigere nummers want ook 'Witch Doctor' (welke nog rock & roll begint) is chill door de reggae beats en 'Shape' is langzaam maar niet echt opvallend. Zonde als je samenwerkt met Big Sean welke veel meer in zijn mars heeft. 'Lost Ones' is echter weer een mooie ode aan mensen die zijn verloren gegaan, waarvoor altijd hulde. 'Mosh Pit' is de langverwachte collab met Dizzee Rascal waar Tinie erg tegenop kijkt. Ondanks de productie van Californian Rick Rock doet de track toch erg Oost Londen aan. Duistere grime met overstuurde synths en teksten over de roots van beide. 'Looking Down The Barrel' begint funny door de country zang van Gator Creek, toch zijn de verses erg hard welke gaan over het opgroeien tijdens zijn moeilijke jeugd.

'Children Of The Sun' was de tweede single van het album. Ditmaal krijgt Tinie steun van John Martin (welke we natuurlijk kennen van Swedish House Mafia's Don't You Worry Child) welke voor een uplifting refrein zorgt en geschikt is voor de zaal, het zou me ook niet verbazen als deze binnenkort een remix krijgt. Voortbordurend op de wat meer poppy kant vinden we 'Lover Not A Fighter' waarin wederom met Labrinth wordt gewerkt. Ook 'A Heart Can Save The World' met Emeli Sandé heeft top 40 potentie. Een dance/rock achtige track welke een beetje uit de toon valt maar gered wordt door de zang van Emeli. 'Tears Run Dry' met Sway Clarke II is weer een wat rustigere ballad, welke ondanks de toffe beats niet echt weet te pakken. De laatste track is 'Heroes' samen met Laura Mvula. Hier krijgen we de donkere kant van Tinie te horen, beetje rebelse track die voor een energiek einde zorgt. Voor de mensen die een zwak hart hebben kan ik alvast verklappen dat er nog een bonustrack verstopt zit aan het eind van de cd. En dat is maar goed ook, want het door Pendulum geproduceerde '5 Minutes' mag je niet missen! Producer Zane Lowe kwam tijdens een tour in Australië naar Tinie toe met een beat. Eerst was Tinie huiverig omdat de stijlen nogal verschillen maar na enig aandringen besloot hij toch te luisteren en zei: 'hier begin ik mee op mijn volgende optreden!' Luister deze dus zelf maar!

Conclusie
Met Demonstration laat Tinie Tempah horen dat hij in drie jaar veel ervaring heeft opgedaan met het reizen over de wereld. De flow is dope, de teksten scherp en de beats van een prima niveau. Dankzij de samenwerkingen met diverse producers en mede artiesten is er een volwassenere sound dan Disc-Overy. In Demonstration gaat Tinie dieper in op zijn eigen leven wat het album persoonlijker maakt en de luisteraar meeneemt op reis. Niet alle nummers weten te pakken, maar dat Tinie zich mag meten met de grote namen is wél duidelijk want je krijgt een paar potentieel grote hits door je speakers.

Score: 75/100

www.tinietempah.com