Ø [Phase] - Frames Of Reference
Genre: techno
techno
techno
Britse DJ en producer Ø [Phase] sleutelt al ruim twaalf jaar aan zijn debuutalbum. Het is nu, anno 2013, eindelijk af. Op 'Frames Of Reference' laat de Londenaar ons genieten van een portie stevige techno.
Al twaalf jaar lang sleutelt Ø [Phase] aan zijn debuutalbum. Nu, anno 2013, is het schijfje dan eindelijk rijp om aan de buitenwereld getoond te worden. Dat betekent overigens niet dat de Britse DJ en producer al die tijd stil heeft gezeten. In tegendeel zelfs. Ashley Burchett, zoals de Londenaar in het echt heet, spuugt al sinds 2000 aan de lopende band releases uit. Zo was hij onder andere te horen op labels als Cosmic Records en Ben Sim's Ingoma. In 2007 sloot hij zich aan bij Token Records, het Belgische technolabel van Kr!z. Het brede geluid van de Engelsman past nog altijd perfect bij dat van onze zuiderburen. Het is dan ook niet meer dan logisch dat 'Frames Of Reference' verschijnt op Token Records.
Frames Of Reference
Eerder dit jaar bespraken we al 'Introspective', een mixalbum met hoogtepunten uit de Token Records catalogus. Opvallend waren toen al de tracks van Ø [Phase], die zowel ruig als sfeervol tegelijkertijd klinken. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen als de cd op de deurmat ploft. Het album opent met ''Binary Opposition (process 3)''. Zoals de titel al doet vermoeden een vervolg op eerdere delen. De eerste twee 'processen' kunnen worden beschreven als snoeiharde techno platen, met stevige machinale kicks die door merg en been heen gaan. Dit derde deel klinkt juist een heel stuk subtieler, waardoor de spacey synths duidelijk naar voren komen. Met ''The Bwiti Initiati'' draait Burchett de duimschroeven al wat steviger aan. Het is een opzwepende track die tegelijkertijd een housegevoel afgeeft, doordat er wat diepere en melodieuzere klanken te horen zijn. Penetrante bliepjes en zenuwachtige hi-hats vormen vervolgens de belangrijkste elementen voor ''Distracted''. Een lekker technonummer, dat met zeven minuten speeltijd eigenlijk nét iets te lang duurt. Na een aantal minuten begint het toch wel heel erg op de zenuwen te werken. ''Distro II'' klinkt vervolgens als een typische Ø [Phase] plaat; fijne techno met een ietwat mysterieus en rauw sfeertje. Zo ook ''On The Edge'', die op de één of andere manier een tikkeltje funky aanvoelt. Zo horen we tijdens het eerste deel louter hoogstaande platen, die interessant blijven door de grote verscheidenheid aan klanken.
''Perplexed'' is zo halverwege het album een fijn rust momentje. Het is eventjes lekker uitpuffen onder het genot van de lang uitgesponnen klanken, die worden begeleid door een eentonige beat. En dan schudt de Brit ons op brute wijze wakker. Met de technozweep die ''Misaligned'' heet beukt Ø [Phase] er vervolgens genadeloos hard op los. Wát een ongekend harde kick zit er in deze track, gepaard met een enorm lekkere sfeer en een overheerlijke drive. Een echte topper in zijn soort! Het is maar goed dat er vervolgens eventjes naar adem kan worden gehapt tijdens ''Just Another Dance'', een wat kalmer nummer. Het is vervolgens weer snel gedaan met de rust, want tijdens ''Shadow Caster'' worden we direct weer bestookt met heftige beats. Grenzend op het lompe denderen de kicks uit de speakers. Als een ware technomeester blijft de Londenaar echter binnen de grenzen en mede door het rauwe, industriële randje kent ook deze track een fijne sfeer. Afsluiter ''Self Deceit'' zorgt voor een prima einde van dit debuutalbum. Na het voorgaande geweld klinkt dit als een vrij ingetogen plaat, maar gelukkig wel eentje die de boel op passende wijze afsluit.
Final phase
Als iemand twaalf jaar lang aan een debuutalbum werkt, dan kan wel worden gesteld dat Ø [Phase] niet overhaast te werk is gegaan. Het resultaat mag er dan ook absoluut wezen, want ''Frames Of References'' is een erg lekker (en bovendien ook uitgebalanceerd) album geworden. Vooral als Ashley Burchett zijn technozweep tevoorschijn haalt is het écht genieten geblazen. Want wat is deze man onwijs goed in het maken van beukende tracks, die tegelijkertijd nog sfeervol klinken. De overige tracks klinken misschien een tikkeltje minder interessant, maar zorgen wel voor een perfect evenwicht. Al met al dus een topalbum!
Score: 85/100 www.facebook.com/ashleyphase
www.tokenrecords.com
Frames Of Reference
Eerder dit jaar bespraken we al 'Introspective', een mixalbum met hoogtepunten uit de Token Records catalogus. Opvallend waren toen al de tracks van Ø [Phase], die zowel ruig als sfeervol tegelijkertijd klinken. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen als de cd op de deurmat ploft. Het album opent met ''Binary Opposition (process 3)''. Zoals de titel al doet vermoeden een vervolg op eerdere delen. De eerste twee 'processen' kunnen worden beschreven als snoeiharde techno platen, met stevige machinale kicks die door merg en been heen gaan. Dit derde deel klinkt juist een heel stuk subtieler, waardoor de spacey synths duidelijk naar voren komen. Met ''The Bwiti Initiati'' draait Burchett de duimschroeven al wat steviger aan. Het is een opzwepende track die tegelijkertijd een housegevoel afgeeft, doordat er wat diepere en melodieuzere klanken te horen zijn. Penetrante bliepjes en zenuwachtige hi-hats vormen vervolgens de belangrijkste elementen voor ''Distracted''. Een lekker technonummer, dat met zeven minuten speeltijd eigenlijk nét iets te lang duurt. Na een aantal minuten begint het toch wel heel erg op de zenuwen te werken. ''Distro II'' klinkt vervolgens als een typische Ø [Phase] plaat; fijne techno met een ietwat mysterieus en rauw sfeertje. Zo ook ''On The Edge'', die op de één of andere manier een tikkeltje funky aanvoelt. Zo horen we tijdens het eerste deel louter hoogstaande platen, die interessant blijven door de grote verscheidenheid aan klanken.
''Perplexed'' is zo halverwege het album een fijn rust momentje. Het is eventjes lekker uitpuffen onder het genot van de lang uitgesponnen klanken, die worden begeleid door een eentonige beat. En dan schudt de Brit ons op brute wijze wakker. Met de technozweep die ''Misaligned'' heet beukt Ø [Phase] er vervolgens genadeloos hard op los. Wát een ongekend harde kick zit er in deze track, gepaard met een enorm lekkere sfeer en een overheerlijke drive. Een echte topper in zijn soort! Het is maar goed dat er vervolgens eventjes naar adem kan worden gehapt tijdens ''Just Another Dance'', een wat kalmer nummer. Het is vervolgens weer snel gedaan met de rust, want tijdens ''Shadow Caster'' worden we direct weer bestookt met heftige beats. Grenzend op het lompe denderen de kicks uit de speakers. Als een ware technomeester blijft de Londenaar echter binnen de grenzen en mede door het rauwe, industriële randje kent ook deze track een fijne sfeer. Afsluiter ''Self Deceit'' zorgt voor een prima einde van dit debuutalbum. Na het voorgaande geweld klinkt dit als een vrij ingetogen plaat, maar gelukkig wel eentje die de boel op passende wijze afsluit.
Final phase
Als iemand twaalf jaar lang aan een debuutalbum werkt, dan kan wel worden gesteld dat Ø [Phase] niet overhaast te werk is gegaan. Het resultaat mag er dan ook absoluut wezen, want ''Frames Of References'' is een erg lekker (en bovendien ook uitgebalanceerd) album geworden. Vooral als Ashley Burchett zijn technozweep tevoorschijn haalt is het écht genieten geblazen. Want wat is deze man onwijs goed in het maken van beukende tracks, die tegelijkertijd nog sfeervol klinken. De overige tracks klinken misschien een tikkeltje minder interessant, maar zorgen wel voor een perfect evenwicht. Al met al dus een topalbum!
Score: 85/100
www.tokenrecords.com
Tracklist
- Binary Opposition (Process 3)
- The Bwiti Initiate
- Distracted
- Dirtro II
- On The Edge
- Perplexed
- Misaligned
- Just Another Dance (Album Version)
- Shadow Caster
- Self Deceit