Daniel Bortz - Patchwork Memories

Daniel Bortz draait al geruime tijd mee in de dancewereld. De man uit Augsburg weet al flink wat jaartjes menig dansvloer in verroering te brengen met zijn zorgvuldig opbouwende tracks. Er is geen overkill aan sounds te horen in zijn platen, maar de Duitser kiest er juist voor om weinig elementen te gebruiken. De verschillende steunpilaren van zijn producties smelt hij vervolgens op briljante wijze samen, met hier en daar subtiele details om het spannend te houden. Vooral zijn remix van ''Limit To Your Love'' van James Blake deed het wereldwijd erg goed. Zijn talent werd ook opgemerkt door de mannen uit de Suol stal. Na heren als Till Von Sein en Fritz Kalkbrenner presenteert nu ook Daniel Bortz zijn debuutalbum op het label van Chopstick & Johnjon. Herinneringen ophalen met Daniel Bortz
De onderdelen voor zijn debuutalbum zijn allemaal gevoelens en herinneringen uit het verleden. Voor ''Patchwork Memories'' heeft de Duitser vooral inspiratie opgedaan uit emoties en gebeurtenissen uit eerdere periodes in zijn leven. Daniel Bortz trapt zijn debuut af met een downtempo track, ''Alone At Home''. Het is een kalme openingsplaat met rustig pianospel en fijne vocalen. Een fijn opwarmertje dus. Daarna krijgen we direct drie energieke dansplaten te horen. Allereerst ''Spend The Night'', een opzwepende houseplaat met lekkere vocalen, opzwepende beats en een dromerige 'Woooehhhh' sample. ''Monkey Biznizz'' is er vervolgens eentje in de categorie degelijke Deutsche deephouse. Niets wereldschokkends, maar gewoon een prima nummer dat erg lekker in het gehoor ligt. Zo ook ''First Love'', alleen is deze track een stuk interessanter door de vocale bijdrage van Eva Gold. Haar aangename stemgeluid komt erg mooi naar voren in combinatie met het warme geluid van Bortz. Net op het moment dat het één van de vele (deep)house albums dreigt te worden, is daar ''Bright''. Een relaxte downtempo pauze die zorgt voor wat afwisseling. Daarna flirt de Duitser tijdens ''Satisfaction'' met disco. Het resultaat is een swingende plaat die uitnodigt tot een dansje.De tweede gastartiest die mee heeft geholpen aan dit album is Nils Corßen, een Duitse zanger die al eerder samenwerkte met Bortz. Er kan wel worden gesteld dat de twee een prima paar vormen, want ''The Misery'' is een erg goede plaat. Gevoelig, maar tegelijkertijd ook prima geschikt voor de dansvloer. Dat is overigens iets waar de Duitser erg goed in is; lekkere wegdroom platen produceren die tegelijkertijd ook nog eens dansbaar zijn. Erg fijn! ''In The Yard'' is vervolgens weer een korte muzikale pauze, waarin duidelijke invloeden uit de bass genres te horen zijn. De combinatie van de vleugjes dubstep met het geluid van de man uit Augsburg is heerlijk om naar te luisteren. Het is dan ook jammer dat dit nummer slechts drie minuten duurt. Richting het einde krijgen we weer de 'standaard' houseplaten te horen. Zowel ''Pictures'' als ''My Cats Won't Let Me Sleep'' (briljante titel overigens) zijn erg goede platen, maar weten na al het voorgaande luistermateriaal niet de aandacht vast te houden. Afsluiter ''Friends'' lukt dat wel. Vooral de eigen vocalen van Bortz maken veel indruk. Met een welgemeende 'So many friends....I am happy to have you all!' komt het debuut tot een eind. Patchwork
Degelijke Deutsche deephouse voert de boventoon op het debuutalbum van Daniel Bortz. Met zijn kenmerkende, ietwat minimale geluid, weet de Duitser het helaas niet overal even spannend te houden. Echter door de muzikale bijdrages van gastartiesten en de intermezzo's is er toch genoeg te beleven op ''Patchwork Memories''. Ook noemenswaardig is dat Bortz op een hoop tracks zelf te horen is, waarbij vooral het afsluitende nummer een diepe indruk achterlaat. Al deze elementen zorgen ervoor dat de herinneringen en gebeurtenissen uit het leven van de Duitser mooi op elkaar aansluiten. Kortom; een meer dan prima debuutalbum! Score: 75/100www.facebook.com/danielbortzofficial
www.suol.com