Electric Rescue – Sonic Architecture

Achter de naam Electric Rescue schuilt de nu 40-jarige Fransman Antoine Husson. De protegé van Laurent Garnier zit al ruim 20 jaar in het vak en mocht zijn creaties (van rave, techno tot aan progressive) niet op de minste labels onderbrengen. De laatste jaren wordt de sound van de Fransman steevast opgepikt door de top van de muzikale voedselketen, veteranen als Sven Väth, Stephan Bodzin, Laurent Garnier en John Digweed. Het is op deze laatste zijn welbekende Bedrock Records waar Husson zijn nieuwste album getiteld 'Electronic Architecture' tentoon mag stellen.

Progressieve architectuur

Met een release op Bedrock mag je uitaard sounds verwachten die bij dit grote progressive/techno label passen. Al bij de eerste track 'Dope' merk je duidelijk dat Antoine in staat is een kwalitatief muzikaal verhaal te vertellen. Hoewel de Fransoos in het verleden dus in diverse stijlen heeft geproduceerd, laat deze opener je meenemen in de verhalende atmosferische progressive fase waarin de beste man nu verkeert en opereert. Een onverwachte tempoversnelling midden in de plaat verraad het onverwachte en ongebonden sentiment dat dit 12 tracks tellend collectief herbergt. Opvallend is het trippende en het zwaar tegen experimenteel aanschurende 'Airy Field' met veel weirde soundscapes, de door merg en been gaande 'blieploop' van het duistere 'Silky' en de spaarzaam met vocalen opgeleefde 'To Sail' dat een zeer aangename mix is tussen progressive en akoestische muziek (gitaar en percussie).

Verder vinden we op 'Sonic Architecture' een aantal nummers die zich focussen op atmosferische progressive met een stevige bite en pakkende drive. 'The Four Keys', 'Irritated Character' en 'The Rave Child' zijn niet anders dan een schat voor het Bedrock label. Iets minder stevig maar buitengewoon vervoerend is het spannende slotstuk 'Lili Rêve' dat je echt bij de hand neemt en je bijna a la James Holden een andere wereld laat beleven. Discovery Channel materiaal! Toch zijn er wat tracks die hun doel wat voorbij schieten. 'Unaggressive Complexity' klinkt naast zijn korte tijdsduur veel te freaky en chaotisch om er goed van te kunnen genieten. Ook 'Unfinished Memories' laat de luisteraar toch iets teveel heen en weer slingeren tussen diverse tempo's en experimentele geluiden.

Een album met losse tracks wordt op Bedrock altijd vergezeld met een schijf met een gemixte versie. Hoewel niet alle losse producties van de eerste disk zijn mee gemixt, is er toch een kleine 74 minuten om weg te luisteren. Opvallend genoeg komen we hier nog twee nieuwe tracks tegen die we niet bij de losse nummers vonden, al mis je hier niet bijzonder veel aan. Het donkere 'Lowd' is eigenlijk een uit de kluiten gewassen interlude van 'Irritated Character' en het diepe 'Cyclic Blues' is net iets te laidback. Toch kent de ver van vervelende mix een energiek karakter en een dito opbouw naar een toch wat minder goed uitgewerkt uiteinde vol interludes en grote muzikale contrasten.

Venustas, firmitas et utilitas

Volgens de Romeinse architect Vitruvius (stierf net voor Christus) berust architectuur op drie principes: schoonheid, stevigheid en bruikbaarheid. Alle drie de principes komen goed naar voren op Electronic Rescue's 'Sonic Architecture'. De Fransman modelleerde aardig wat stevige progressive tracks met een zekere atmosferische en verhalende schoonheid. Daarnaast zijn de meeste nummers prima bruikbaar in iedere progressive of technoset, als opbouwend of juist ontladend kunstwerk. Toch schiet Antoine Husson met een enkele té experimenteel gebrachte creatie zijn doel voorbij. Concluderend mag ik zeggen dat Electronic Rescue's progressive album een lekker divers, atmosferisch, creatief en bij vlagen trippend collectief heeft gesmeed dat gewoon prima past bij een label van het statuur Bedrock. Prima gedaan door geluidsarchitect Husson dus.

Score: 75/100

www.electricrescue.com
www.bedrockmusic.bigcartel.com
www.bedrock.uk.et