South West Four - Tenth Anniversary

Het Engelse festival South West Four vierde dit jaar haar tienjarig bestaan. Het begon ooit als een kleinschalig festival, middenin de Londense woonwijk Clapham Common. De naamgeving van het festival is dan ook gebaseerd op de postcode van de wijk, SW4. Het festival groeide flink door en is anno 2013 één van de hoogtepunten in de Engelse festivalzomer. Eind augustus streken grootmachten als Armin van Buuren, Afrojack, Pete Tong, Sander van Doorn, Carl Cox, Eric Prydz en Mark Knight neer in het Engels park. De muzikale samenvatting van de afgelopen tien jaar wordt gepresenteerd op Toolroom Records en krijgt de naam 'South West Four - Tenth Anniversary'.

South West EDM best
Aan Britse housekoningin Maya Jane Coles de eer om de eerste klanken te verzorgen. Dit gebeurt met ''What They Say'', een ietwat ouder nummer (2010). De mix blijft in lekkere rustige (tech)house sferen hangen met enkele sterke tracks van mannen als Wehbba, Joris Voorn en Claude VonStroke. Geen hele grote verrassingen dus, maar wel gewoon goede platen die op prima wijze aan elkaar zijn geregen. Met de klassieker ''Who's Afraid Of Detroit'' van Dirtybird baas Claude VonStroke wordt door de onbekende dj soepel de brug geslagen richting progressive house. Namen als Pryda (''Power Drive''), Fedde Le Grand (''Metrum'') en Mark Knight (''Your Love'') kunnen dan natuurlijk niet ontbreken. Wederom worden we niet overdonderd door de platenkeuze, maar bij de festivalgangers zullen ongetwijfeld mooie herinneringen naar boven komen. Wat overigens op begint te vallen is dat de nadruk vooral ligt op recenter werk, terwijl men in het cd hoesje spreekt van een overzicht van de afgelopen tien jaar. De klassiekers die wel langskomen horen we in een nieuw jasje, zoals ''Body Language'' van Booka Shade en Fatboy Slims ''Rockafella Skank''. Voor het laatste deel van de mix zijn nog een viertal techno tracks geselecteerd. Daarvan springt vooral Alan Fitzpatrick's remix van ''Riots In London'' eruit, die lekker stevig aanvoelt terwijl bepaalde kenmerken uit het origineel mooi naar voren komen. Al met al dus een lekkere eerste mix, die vanaf deephouse mooi opbouwt naar progressive house en techno. De tweede helft van het schijfje staat in het teken van de bass genres, house, electro en ''trance''. Dat laatste staat maar even tussen aanhalingstekens, want met upliftende, zweverige en emotionele muziek hebben de uitgekozen nummers nagenoeg niets te maken. Daarover later meer, want de mix opent met een knettergekke Groove Armada remix. West Norwood Cassette Library heeft ''Pull Up'' eens flink onder handen genomen door stevige bassen en bliepjes toe te voegen. Daarna volgen nog enkele lekkere houseplaten met onder andere wat fijne vleugjes disco. Na het prima electro-house nummer ''Tuna Melt'' (A-Trak & Tommy Trash) komen er nummers langs van mannen als Armin van Buuren, W&W, Richard Durand en Ferry Corsten. Populaire heren die ooit complete volkeren in trance brachten met hun opzwepende zweefmuziek, maar daar is nu nagenoeg niets meer van terug te horen. De luisteraar wordt nu getrakteerd op enkele lompe beukplaten, met simpele electrosynths en vooral opvallend weinig emotie. Alleen de remix van ''Flaming June'' van Jaytech en James Grant is een heel klein lichtpuntje in dit blok. Na de festivalhit ''No Beef'' (Afrojack Feat. Steve Aoki & Miss Palmer) volgt een keiharde trap plaat van Dillon Francis, het genre dat sinds 2012 aan een opmars bezig daarna. We zijn dan aanbeland bij de bass genres en namen als Nero, Skream, DJ Fresh vliegen dan langs. Wederom vrij voor de hand liggende keuzes, maar het gaat er bij vlagen stevig aan toe in dit laatste deel. Op het ene moment is het pure Engelse gekkigheid, zoals Skream's remix van ''Somebody To Love''. Een plaat die bijna grenst aan het foute. En dan zijn er nog nummers als ''Hold It'' (Mark System Feat. Youngman) en ''Rock It'' (Sub Focus), wat weer vrij stevige drum and bass tracks zijn. #SW4
'South West Four - Tenth Anniversary' is een prima compilatiealbum geworden. Er passeren een hoop festivalhits,waardoor de platenkeuze niet heel erg verrassend is. Daar staat dan weer tegenover dat er ongekend veel genres langs vliegen, waardoor beide schijfjes erg lekker weg luisteren. Alleen met het ''trance''blokje is de plank aardig misgeslagen, maar gezien het huidige tranceklimaat is een platenselectie als deze helaas een logisch gevolg. Verder valt het wel heel erg op dat de focus vooral ligt op tracks uit de afgelopen drie jaar, terwijl er uit de zeven jaren daarvoor slechts een handjevol nummers passeren. Het klinkt zo misschien een tikkeltje te negatief, want met deze dubbelaar haal je absoluut twee prima gevarieerde mixen in huis. Twee schijfjes bomvol met alle stijlen die ook te horen waren tijdens het feest zelf, dat zouden meer festivals moeten doen!Score: 75/100www.southwestfour.com
www.toolroomrecords.com
www.astralmusic.com