Café del Mar Volumen XIX

Het beroemde en beruchte plaatsje op Ibiza betekent al jaren het mekka voor de echte feestgangers. Café del Mar heeft een ongelooflijke status en dat gaat van zowel het ambiente rustige gebeuren tot het heftige clubleven. Velen zijn gevolgd en staan intussen zelfs nog verder, maar dit blijft een magische plaats. Ook de compilatiereeks behoort tot het rijtje der magische releases. Intussen, na al die jaren, zitten we alweer aan het negentiende deel en nog steeds wordt de reeks samengesteld door Toni Simonen. Twee heerlijke zeemzoete schijfjes gevuld met het beste dat de Mediterraanse zee ons te bieden heeft.En de sfeer zit al vanaf het begin goed. Blank & Jones hebben zelf ook al een enorme status, die net zoals bij Café del Mar zeer breed is. "Miracle Man" is geen trance nummer pur sang, maar belichaamt de chille sfeer waar het net om draait op dit soort releases. We voelen niet het miraculeuze, maar wel eerder het magische dat zon, zee en strand te bieden heeft. "Summer Breeze" borduurt op hetzelfde verder en verwerkt zelfs de zeegeluiden in het geheel. Steely M levert hiermee een zeer leuk plaatje af dat niet misstaat. 22 van de 26 tracks zijn exclusief voor deze release uitgebracht en dat is te merken ook. Het lijkt alsof het allemaal speciaal gecreëerd is voor Café del Mar. De manier waarop het ambiente naar voren wordt gebracht, verschilt van producer tot producer, maar ze blijven wel allemaal trouw aan de echte stijl. "Being You" klinkt misschien net iets meer poppy dan de voorgaande tracks, maar blijft enorm loungy. En dat jazz nog steeds belangrijk van invloed is, bewijst "Suddenly".Zoals eerder gezegd is het allemaal zeer gevarieerd. De No Logo remix van "Lost and Found" is dan weer veel Caraïbischer van sfeer en invloed, met overduidelijk westerse zanglijnen er doorheen. Tot nog toe goede tot zeer goede producties. "So Many Colours", "Painkillers" en de tracks die erop volgen klinken evenwel minder geslaagd. Dit gaat veel te veel naar het popgebeuren. Invloeden uit andere stijlen kunnen een meerwaarde zijn, maar het middenblok van de eerste cd heeft niet veel meer met EDM te maken. Pas bij "First Fires" komt dat gevoel weer naar boven. Al bij al best teleurstellend na een sterk begin van het eerste cd'tje. Iets wat op het tweede schijfje ook terug te vinden is; een ijzersterk begin. D*Note is ook geen kleine garnaal in de scene en zijn "Sylvia" klinkt overheerlijk zeemzoet.Deze tweede disc is van niveau een stuk hoger dan de eerste. Ook enorm gevarieerd met alle soorten van het loungy aspect door elkaar, maar kwalitatief gezien een stuk beter. Dan denken we vooral aan "Pretty Good", "Golden" en "Renegade". Het middenblok is hier gelukkig helemaal anders. "Renegade" is een meesterlijke schijf van "Aromabar". Dit is chilltrance van de bovenste plank en benadert zelfs het echte clubgebeuren. Maar de absolute topper over de twee discs gezien staat bekend onder de naam "Our Way". Deze plaat alleen al tilt het niveau van de release naar een zeer hoog niveau, waar andere releases goed bevonden worden of zelfs een beetje afbreuk doen aan de Café del Mar stijl.Café del Mar Volumen Diecinueve is niet helemaal geslaagd. Het tweede deel van de Terrace Mix was dat dan weer wel en ook voorgaande releases kenden een veel hoger niveau. Desalniettemin is dit best een genietbare release. Je krijgt van elk aspect wat voorgeschoteld en het unieke aan de releases blijft natuurlijk ook wel een voordeel. Maar zoals het vaak gaat met releases als dit; vaak is één disc al meer dan voldoende om een echte topper uit te brengen. Desondanks blijven we wat verder genieten van dit en het mooie weer.Score: 70/100www.cafedelmarmusic.com