r_AW Essen­tial.04 - Mixed by Arma­geddon Project

Intro

De mixserie r_AW Essential van The Third Movement is toe aan deel vier, welke sinds enige tijd in de winkel ligt. Het Italiaanse Armageddon Project bestaat uit Matteo Delgrano (geboren in Modena) & Stefano Croce (geboren in Bologna). Sinds 1995 draaien zij samen op feesten en vier jaar later werd hun eerste productie op plaat uitgebracht, ‘Everlastin sorrow’. Nu, na respectievelijk Daisy, Peaky Pounder en Rude Awakening, is het aan de heren van Armageddon Project om hun (draai)kunsten te laten horen op r_AW Essential.04.


Audio

De mannen van Armageddon Project openen de mix met een nummer van Third Movement-baas Sebastian Hoff. ‘Rude Awakening - How the mighty fall’ is een stevig hardtechno-nummer, op een vrij rustig tempo. Een prima nummer om mee te beginnen. Hierna volgende twee tracks die ook wat meer (hard)techno gericht zijn. De nummers aan het begin van de cd sluiten goed op elkaar aan en de mix kent een duidelijke opbouw. Track vier (‘Hypersensitive’) is iets harder dan wat we tot nog toe gehoord hebben en met ‘Question/Answer’ (track vijf) toont Dano (samen met Kay D Smith) aan dat hij zich ook prima uit de voeten kan maken binnen de (hard)technoscene.

‘My sound so sick’, het tweede nummer van Rude Awakening op deze cd, is een nummer dat alweer ruim twee jaar oud is en daardoor mijn inziens een gedurfde keuze. Maar met zijn ‘rollende beat’ en mooie break met strings, wel een nummer dat zijn plek op deze cd meer dan verdiend. Tot nu toe vormen de nummers één mooi geheel en de cd luistert lekker weg. Track zeven (‘Nemises 2k4’ van Life Runs Red, oftewel Matteo Delgrano van Armageddon Project) is hier helaas een uitzondering op. Het nummer kent veel gepiep en gekraak, zoals we ook in de nummers van Armageddon Project vaak terughoren, maar in dit geval is het mij iets teveel van het goede en klopt het op de één of andere manier gewoon niet. Bovendien kent het nummer een kick die haast wel op een ‘hardstyle-kick’ lijkt. Ik vind dit nummer dan ook niet passen op deze cd. De eerste zes nummers van de cd nemen je als het ware mee op een, maar met ‘Nemises 2k4’ wordt er helaas hard aan de noodrem getrokken.

Gelukkig hervatten Mindustries en met name Peaky Pounder de reis. Het nummer ‘Viisi’ heeft de echte ‘Peaky-sound’ in zich. Dat wil zeggen een energiek nummer met harde en stuiterende kicks en een hoog tempo. Helaas is de euforie maar van korte duur, want na ‘Viisi’ volgen twee nummers van Life Runs Red, waarop wederom hetzelfde commentaar van toepassing op is als bij zijn eerdere track op deze cd. Track twaalf is het eerste nummer van de mannen samen op deze cd. ‘Insecure oponents’ kent het vertrouwde ‘zware’ Armageddon Project-geluid en is daardoor een nummer waar je niet onderuit kunt. Ook hun ‘Last drop in your mouth’ is een nummer wat zeer zeker opvalt. Dit vooral door het hoge tempo en de onregelmatige beat. Op het einde van het nummer hoor je de snerpende geluiden van ‘To destroy what is broken’ al naderen. Met deze track heeft Ophidian (onder de naam Raziel, één van zijn aliassen) een sterk en duister nummer afgeleverd, welke misschien niet bij iedereen in de smaak zal vallen (te vaag en teveel ‘herrie’), maar voor mij persoonlijk tot de beste op deze cd behoort.

Zo naderen we het einde van de cd, een einde waar veel ruimte is vrijgemaakt voor de nummers van Armageddon Project zelf. De twee Italianen laten met ‘Time to disobey’, ‘The white noise vendetta’ en ‘Black candles verture’ zich, in tegenstelling tot de Life Runs Red nummers, van hun beste kant zien. Met deze nummers laten ze zien (of beter gezegd horen) waar Armageddon Project voor staat. Harde kicks, vreemde melodielijnen, hoog tempo en freaky geluiden, alles komt voorbij. Aangevuld met lekkere tracks van onder andere Cat Killer en Micron, vormt dit een waardige afsluiting van de cd.


Outro

Van Armageddon Project (behoudens losse tracks op compilatie-cd’s) en de stijl van deze mix (hardtechno en industrial hardcore) is er niet zo heel veel op cd te krijgen. Wat dat betreft zal deze cd wel warm onthaald worden door de liefhebbers. Het is dan ook een zeer lekkere cd, met een aantal nummers erop die er echt bovenuit steken. Het gaat echter te ver om de cd baanbrekend of wereldschokkend te noemen. Daarvoor is het allemaal net iets te gewoontjes en staan er bovendien een aantal nummers op die mij niks doen. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de tracks van Life Runs Red. De cd kent redelijk wat oudere nummers, maar zolang dit goede nummers zijn en bovendien niet al grijsgedraaid, heb ik hier geen bezwaar tegen en dat is dus zo in dit geval. Het mixwerk tenslotte is niet spannend of verassend, en hoewel het soms iets te wensen over laat, is het over het algemeen wel degelijk en in orde. Al met al zeker wel een voldoende voor r_AW Essential.04.