Vagabundos 2013 - Mixed by Argy & Andrea Oliva

De Vagabundos 2013 mix compilatie is in handen van Argy en Andrea Oliva, twee bekende opkomende namen op het Cadenza label. Oliva bracht in het verleden EP's uit op Cadenza en Cadenza Lab, een experimentelere tak van het label. Ook remixte hij onlangs Luciano's hit Rise of angel, die ook ten gehore komt op Vagabundos 2013. Argy is bekend om zijn hit Ethiopia's rise, die de vorige Vagabundos mix van labelhoofd Luciano de nodige power gaf. Beide hebben ze het afgelopen jaar grote doorbraken gehad en de gehele zomer hun kunsten mogen vertonen op Luciano's Cadenza feesten in Pacha Ibiza. Ze lijken derhalve de aangewezen personen om de mix voor hun rekening te nemen; een fikse verantwoordelijkheid aangezien Cadenza louter topreleases fabriceert en anno 2013 een team van dj's vertegenwoordigt die in hun genre tot de grootste der aarde behoren.

Een blik op de albumhoes is genoeg om te snappen dat de dj's bij hun mix voor een totaal andere benadering gaan. Argy's deel bevat beduidend meer tracks dan die van Oliva, terwijl zijn mix korter is. Dit ligt bij het feit dat hij meer voor de mash-up methode gaat, korte elementen uit nummers pakt en experimenteert met vocals. Oliva's aanpak is meer rechttoe rechtaan: een compacte tracklist waar hij zonder al teveel poespas nummer in nummer laat overlopen.

Argy's mix begint met de diepe klassieker Koma van Plastikman, die hij soepel laat transformeren naar de drukke, met drums overladen Hard Werq van Nathan Barato. Hij vervolgt met een paar diepe tech-house tracks van YMC, Par Hammar en Andrade. Iets subtieler en house-georiënteerder wordt het bij de mash-up Is diz houz en Wickedy sounds, een goede mix waarbij de rollende bas van Wickedy sounds een gestroomlijnde ondersteuning biedt aan de vocals van Is diz houz. Vervolgens gaat Argy weer wat de diepte in met tracks van Radio slave en een mix van The Deepshakerz en Butch. De laatste van Butch, een release op Visionquest, geeft met zijn bijna stichtelijk aandoende vocals een waar Cadenza gevoel. Het geheel wordt wat rauwer en donkerder bij de volgende tracks van Jordan Peak, Jay Lumen en Christian Smith. Argy blijft ondanks deze nieuwe richting in de veilige tech-house richting die hij in het begin van zijn mix koos. Wat experimenteler wordt het bij Over and out van Marc Romboy en Kink, een track die door zijn alternatieve beat afwijkt van de rest van de mix en waar Argy de vocals van zijn track What time is it? over heen legt. Verassend is de afsluittrack: Happy Feelings van Harmonic funk, een groovy housetrack die een bepaalde frisheid over zich heeft die nergens anders in Argy's mix terug te vinden is.

Andrea Oliva start zijn set kalm met Foolish games van Shlomi Aber, die hij bijna helemaal uit laat lopen. De kalme start van Oliva verdwijnt enigszins bij Da doo da van Dan Ghenacia, een swingende housetrack met een goede drive. Geleidelijk bouwt Oliva door op het fundament dat hij legde bij Da doo da. Dit mondt uit in Those bangers, een ongekend opzwepende plaat van Andrea Oliva en Egal 3, die onder andere Loco Dice in de zomer van 2012 grijs heeft gedraaid. Dezelfde Loco Dice komt even later voorbij in de mix met Detox, een nummer van zijn laatste gelijknamige EP, die Dice zelf tot de beste van zijn oeuvre rekent. Wat mildere, diepere house volgt met tracks van Waff en Mark Henning. Net als bij Argy's mix zorgt Kink weer voor een ommekeer in stijl met Express. Deze track, die beduidend minder clean en house-achtig is dan alle voorgaande, is een laatste acceleratie in Oliva's mix. Naar het einde toe komt zijn remix van Rise of angel nog even langs waarna afgesloten wordt met de diepe, meeslepende Compurhythm van Ian Pooley's nieuwe album What I do.

Conclusie
De sound van Cadenza is door de jaren heen veranderd en breder geworden. Waar het label eerst voornamelijk in het teken stond van Zuid-Amerikaanse percussie-minimal, is het vandaag de dag een platform geworden voor een breder spectrum aan house, tech-house en progressieve geluiden. Daar is in principe niks mis mee, jammer is alleen dat iets van het organische, mystieke geluid waarmee het label groot werd verloren is gegaan. Vagabundos 2013 is een schoolvoorbeeld hiervan. Dit komt naar voren in zowel Oliva's mix als die van Argy. Weinig pieken en dalen, oninteressant mixwerk, het gebrek aan een eigen stempel en vooral veel van dat wat we al kennen. Dit laatste is het meest storend bij Oliva's mix. Tracks als Those Bangers en Rise of angel kenden hun piekmoment in de zomer van 2012, en vallen ondanks hun hoge kwaliteit uit de toon bij een mix die een verkenning van nieuw terrein zou moeten zijn. Ook tracks als Detox, Jo Johnson en Compurhythm hoorden we de laatste tijd te vaak in de club om er bij deze mix nog enthousiast van te worden. Met Vagabundos 2013 slaan zowel Argy als Andrea Oliva de plank mis en kunnen niet tippen aan de lat die Luciano legde met Vagabundos 2012.

Score: 60/100

www.cadenzarecords.com