Thomas Datt – Picking Up The Pieces

Genre: trance
trance
trance
'Picking up the pieces'. Na negen jaar van florerende activiteit in de dance scène waarin hij de wereldbol rondde als DJ en vele succesvolle singles uitbracht als producer, vond Thomas Datt het maar eens tijd werd voor een eigen artiestenalbum.
Ditjes en Dattjes
Deze inleiding zal gaan over het muzikale reilen en zeilen van de Amerikaanse DJ en producer Thomas Datt, maar omdat ik een recensiereputatie hoog te houden heb op het gebied van moeilijke namen, vertel ik allereerst dat de wieg van Thomas Datt Krakowiak in het Poolse Kolobrzeg stond. Zo, dan hebben we datt maar vast gehad. In 1992 vertrok Thomas naar New York en sinds 2003 houdt hij zich bezig met EDM. Zijn eerste invloeden waren nog Europees georiënteerd (de Euro Dance die halverwege de jaren negentig de dance charts domineerde) maar al snel ontdekte Thomas Datt zijn echte passie bij de trance lag. Zijn doorbraak beleefde hij in 2005 met de track 'Alone' en latere succesvolle singles waren onder meer 'Mass effect' uit 2009 en 'Eden Light' (uitgebracht onder de alias D.A.T.T.) uit 2010, exclusief voor Ferry Corsten's 'Once upon a night 2' album. In 2011 gooide hij hoge ogen met de sterke track 'Godless', een coproductie met Robert Nickson. Maandelijks komt Thomas uit de podcast met zijn 'Chronicles' show, de teller daarvan staat inmiddels op 87. En tot slot: de mixcompilaties die Thomas Datt op zijn naam heeft staan zijn 'Underground anthems' (2009), het ambient uitstapje 'Chilled trance' (2010) en eerder dit jaar 'Trance pioneers 003' voor Discover. En op hetzelfde label is er nu eindelijk zijn debuut artiestenalbum 'Picking up the pieces'. Datt zou eens tijd worden ook. Persoonlijk leed
"I believed that I was with the person that I would spend the rest of my life with.The love of my life you could say. But that wasn't the case." Zelden las ik zo'n persoonlijke ontboezeming in een CD-boekje als Thomas Datt zijn luisteraars hier mee geeft. Het stuklopen van zijn relatie lag als persoonlijk leed ten grondslag aan de totstandkoming van dit album. En Thomas verontschuldigt zich bij voorbaat voor de mogelijk droevige of deprimerende toon van zijn tracks. Niet om medelijden op te roepen, maar om te verklaren waarom zijn album klinkt zoals het klinkt. Een album waarmee hij zichzelf weer bij elkaar raapte. 'Picking up the pieces'. De muziek
Het album wordt gepresenteerd als één geheel (de tracks zijn weliswaar niet gemixt maar lopen wel in elkaar over) en dat komt de luisterbaarheid wat mij betreft ten goede. Openingsplaat '1983' verwijst naar Thomas geboortejaar en is met zijn aangename melodie en indrukwekkende bassline een prettige binnenkomer. 'Across the edge' en 'Long distance' zijn twee energieke tracks waarvan de laatstgenoemde een mooie break bezit. Op 'Here and now' horen we de eerste vocale bijdrage en daarvoor tekent Ben Heyworth. Sorry dat ik er niet stuk van, Ben, volgende keer beter. Des te meer ben ik te spreken over het vervolg, allereerst het spannende muzikale arrangement van 'Lost' en daarna het heerlijk knallende 'Narani'. 'Evaporate (part 2)' is -de nummeraanduiding zegt net al- de wedergeboorte van één van de vroege successen van Thomas Datt: 'Evaporate' uit 2006. Het hoofdthema daarvan wordt uiteraard herhaald en is nu voorzien van nieuwe schoenen en een stevige overjas. Een zeer geslaagd afstofproces en het voorlopige hoogtepunt van de cd! Na dit hoogtepunt volgt een fijn rustpunt met het uiterst chille maar allerminst softe 'Stay together'. En daarna is het zaak de veiligheidsriemen vast te snoeren, want het trio 'When hope fails', 'Letting go' en 'It's in the past' is nergens van zins de voet van het gaspedaal te halen. Prima te pruimen blok! Helaas is ook de tweede vocale track nogal een domper op de feestvreugde, want het troosteloze gekweel van Ben Lost in 'Dead Machines' vormt een hinderlijke onderbreking van het zojuist ingezette feestgedruis. Dat gelukkig in de twee slottracks onverminderd wordt voorgezet, zodat we dankzij 'Still alone' en 'Mass effect 2.5' een energiek happy end beleven. Datt vind ik ervan
Ondanks de 'waarschuwing' vooraf vond ik het zo deprimerend allemaal niet. Integendeel! De voortdurende energiestroom, de diepgaandheid van de muziek, het persoonlijke melancholieke tintje en de aangename afwisseling van de diverse trancetracks hebben een prima indruk op me achter gelaten. Ik heb genoten van dit album en sluit af met de quote waarmee Thomas Datt zelf ook zijn booklet beëindigt. "I don't know what's going to happen next, but I'm very much looking forward to it". Zo is het maar net. Score: 75/100 www.thomasdatt.com
www.recoverworld.com
www.astralmusic.com
Deze inleiding zal gaan over het muzikale reilen en zeilen van de Amerikaanse DJ en producer Thomas Datt, maar omdat ik een recensiereputatie hoog te houden heb op het gebied van moeilijke namen, vertel ik allereerst dat de wieg van Thomas Datt Krakowiak in het Poolse Kolobrzeg stond. Zo, dan hebben we datt maar vast gehad. In 1992 vertrok Thomas naar New York en sinds 2003 houdt hij zich bezig met EDM. Zijn eerste invloeden waren nog Europees georiënteerd (de Euro Dance die halverwege de jaren negentig de dance charts domineerde) maar al snel ontdekte Thomas Datt zijn echte passie bij de trance lag. Zijn doorbraak beleefde hij in 2005 met de track 'Alone' en latere succesvolle singles waren onder meer 'Mass effect' uit 2009 en 'Eden Light' (uitgebracht onder de alias D.A.T.T.) uit 2010, exclusief voor Ferry Corsten's 'Once upon a night 2' album. In 2011 gooide hij hoge ogen met de sterke track 'Godless', een coproductie met Robert Nickson. Maandelijks komt Thomas uit de podcast met zijn 'Chronicles' show, de teller daarvan staat inmiddels op 87. En tot slot: de mixcompilaties die Thomas Datt op zijn naam heeft staan zijn 'Underground anthems' (2009), het ambient uitstapje 'Chilled trance' (2010) en eerder dit jaar 'Trance pioneers 003' voor Discover. En op hetzelfde label is er nu eindelijk zijn debuut artiestenalbum 'Picking up the pieces'. Datt zou eens tijd worden ook.
"I believed that I was with the person that I would spend the rest of my life with.The love of my life you could say. But that wasn't the case." Zelden las ik zo'n persoonlijke ontboezeming in een CD-boekje als Thomas Datt zijn luisteraars hier mee geeft. Het stuklopen van zijn relatie lag als persoonlijk leed ten grondslag aan de totstandkoming van dit album. En Thomas verontschuldigt zich bij voorbaat voor de mogelijk droevige of deprimerende toon van zijn tracks. Niet om medelijden op te roepen, maar om te verklaren waarom zijn album klinkt zoals het klinkt. Een album waarmee hij zichzelf weer bij elkaar raapte. 'Picking up the pieces'.
Het album wordt gepresenteerd als één geheel (de tracks zijn weliswaar niet gemixt maar lopen wel in elkaar over) en dat komt de luisterbaarheid wat mij betreft ten goede. Openingsplaat '1983' verwijst naar Thomas geboortejaar en is met zijn aangename melodie en indrukwekkende bassline een prettige binnenkomer. 'Across the edge' en 'Long distance' zijn twee energieke tracks waarvan de laatstgenoemde een mooie break bezit. Op 'Here and now' horen we de eerste vocale bijdrage en daarvoor tekent Ben Heyworth. Sorry dat ik er niet stuk van, Ben, volgende keer beter. Des te meer ben ik te spreken over het vervolg, allereerst het spannende muzikale arrangement van 'Lost' en daarna het heerlijk knallende 'Narani'.
Ondanks de 'waarschuwing' vooraf vond ik het zo deprimerend allemaal niet. Integendeel! De voortdurende energiestroom, de diepgaandheid van de muziek, het persoonlijke melancholieke tintje en de aangename afwisseling van de diverse trancetracks hebben een prima indruk op me achter gelaten. Ik heb genoten van dit album en sluit af met de quote waarmee Thomas Datt zelf ook zijn booklet beëindigt. "I don't know what's going to happen next, but I'm very much looking forward to it". Zo is het maar net.
www.recoverworld.com
www.astralmusic.com
Tracklist
- 1983.
- Across the Edge.
- Long Distance
- Here and Now (Feat. Ben Heyworth)
- Lost
- Narani
- Evaporate (Part 2)
- Stay Together
- When Hope Fails
- Letting Go
- It's in the Past
- Dead Machines (Feat. Ben Lost)
- Still Alone
- Mass Effect 2.5