Black Sun Empire – From The Shadows
| Artiest | Black Sun Empire  |
Genre: drum & bass, dubstep
drum & bass, dubstep
drum & bass, dubstep
Black Sun Empire draait al de nodige jaren mee in de drum en bass scene en presenteert ons nu hun vijfde album genaamd 'From The Shadows.'
Black Sun Empire draait al de nodige jaren mee in de drum and bass scene en presenteert ons nu hun vijfde album genaamd 'From The Shadows.' Ze reizen van hot naar her, van Nieuw Zeeland tot aan de Verenigde Staten, dan mag je wel stellen dat Black Sun Empire tot een belangrijk exportproduct behoort voor Nederland op het gebied van drum en bass. Hun vijfde album is een compositie van geworden van elementen uit de dubstep, indie en andere stijlen gegoten in twaalf intelligent en vaardig gestructureerde platen, die de meeste criticasters omverblazen.
Uit alle hoeken en gaten hebben Black Sun Empire tracks getoverd en ook nog samengewerkt met een verscheidenheid aan artiesten, waaronder smaakmakers uit de drum en bass scene Noisia, Foreign Beggars en State Of Mind. We trappen af met 'Feed The Machine', een collab met helden van eigen bodem, namelijk Noisia. Noisia is vooral bekend om hun wat rauwer geluid en dat is meteen goed te merken bij het luisteren van deze plaat. Er knalt een duistere track uit je speakers met een hoog tempo en een vooral rauw/industrieel geluid. De twee daaropvolgende tracks ('Salvador' en 'Tripel') zijn een stuk toegankelijker. Maar direct daarna gaan we weer een duistere industriële kant op met 'Thunderbolt'. 'Dawn Of A Dark Day' heeft een raakvlak met de hiphop door onder andere de rap die verwerkt zit in dit nummer.
'All Is Lost' is een plaat waarin hardere elementen worden afgewisseld met een break, welke wat dromerige vocalen bevatten. Daarentegen is 'Killing The Light' een plaat die opvalt door zijn rustige karakter. Een laidback plaatje met invloeden uit de breakbeat, een minimale bass dreunt er gemoedelijk doorheen en de vocalen van Inne Eysermans (van Amatorski) maken het geheel compleet. Platen als 'Tripel', 'Thunderbolt'en 'All Is Lost' verdienen extra aandacht en zijn het perfecte voorbeeld van een goede samengestelde mix van synths en natuurlijk een flinke lading bas. Prima voorbeeld van hoe drum en bass zou moeten zijn. Hier kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen. Het is geen gemakkelijke opgave om een favoriet uit te kiezen, een track die je echt raakt, maar platen als het emotionele 'Adaptation', het eerder genoemde 'All Is Lost' en de prachtige afsluiter 'Batallion' zijn mijns inziens een inventieve mix van genres, een prima staaltje van produceren en bevatten bovenal lekker rauwe beats!
Black Sun Empire heeft met 'From The Shadows' een zeer sterk album neergezet. Niet alleen hun eigen hardere werk komt voorbij, maar ook diverse invloeden uit andere muziekstijlen. Hiermee is het een afwisselend album met genoeg dansbare platen en ook meer rustige tracks. Oftewel dit is er eentje om trots op te zijn.
Score; 83/100
www.blacksunempire.com
Uit alle hoeken en gaten hebben Black Sun Empire tracks getoverd en ook nog samengewerkt met een verscheidenheid aan artiesten, waaronder smaakmakers uit de drum en bass scene Noisia, Foreign Beggars en State Of Mind. We trappen af met 'Feed The Machine', een collab met helden van eigen bodem, namelijk Noisia. Noisia is vooral bekend om hun wat rauwer geluid en dat is meteen goed te merken bij het luisteren van deze plaat. Er knalt een duistere track uit je speakers met een hoog tempo en een vooral rauw/industrieel geluid. De twee daaropvolgende tracks ('Salvador' en 'Tripel') zijn een stuk toegankelijker. Maar direct daarna gaan we weer een duistere industriële kant op met 'Thunderbolt'. 'Dawn Of A Dark Day' heeft een raakvlak met de hiphop door onder andere de rap die verwerkt zit in dit nummer.
'All Is Lost' is een plaat waarin hardere elementen worden afgewisseld met een break, welke wat dromerige vocalen bevatten. Daarentegen is 'Killing The Light' een plaat die opvalt door zijn rustige karakter. Een laidback plaatje met invloeden uit de breakbeat, een minimale bass dreunt er gemoedelijk doorheen en de vocalen van Inne Eysermans (van Amatorski) maken het geheel compleet. Platen als 'Tripel', 'Thunderbolt'en 'All Is Lost' verdienen extra aandacht en zijn het perfecte voorbeeld van een goede samengestelde mix van synths en natuurlijk een flinke lading bas. Prima voorbeeld van hoe drum en bass zou moeten zijn. Hier kunnen veel mensen een voorbeeld aan nemen. Het is geen gemakkelijke opgave om een favoriet uit te kiezen, een track die je echt raakt, maar platen als het emotionele 'Adaptation', het eerder genoemde 'All Is Lost' en de prachtige afsluiter 'Batallion' zijn mijns inziens een inventieve mix van genres, een prima staaltje van produceren en bevatten bovenal lekker rauwe beats!
Black Sun Empire heeft met 'From The Shadows' een zeer sterk album neergezet. Niet alleen hun eigen hardere werk komt voorbij, maar ook diverse invloeden uit andere muziekstijlen. Hiermee is het een afwisselend album met genoeg dansbare platen en ook meer rustige tracks. Oftewel dit is er eentje om trots op te zijn.
Score; 83/100
www.blacksunempire.com
Tracklist
- Feed The Machine (feat Noisia)
- Salvador (feat Bless)
- Tripel (feat State of Mind)
- Thunderbolt (feat Rido)
- Dawn Of A Dark Day (feat Foreign Beggars)
- Homage (feat N.Phect)
- All Is Lost (feat Thomas Oliver and Youthstar)
- Descent
- Adaptation
- Killing The Light (feat Inne Eysermans)
- Drizzle
- Battalion
17 opmerkingen
Erg vet album 
Nice 
Vernigde Staten
Even aanpassen
Zeer vet album verder!!! Ben het eens met de reviewer.
BSE = over het algemeen wel kwaliteitje ja!
Lekker album. Lekkere flow over het algemeen, technisch dik in orde, maar daarintegen weinig verrassends. Ook hadden ze wat mij betreft de vocalen wel weg mogen laten in alle tracks: voegt weinig toe. Maar 83/100 is wel terecht inderdaad.
Mis trouwens "Album Sampler & Obsessions & Exclusives" in de review; nog eens 15 tracks.
Mis trouwens "Album Sampler & Obsessions & Exclusives" in de review; nog eens 15 tracks.
Uitspraak van verwijderd op zaterdag 17 november 2012 om 01:53:weinig verrassends
DNB is ook gewoon een ontzettend voorspelbaar genre. Dit is een goed album, maar niet geweldig. Een geweldig dnb album bestaat in mijn ogen ook niet omdat het zo'n beperkt genre is. En met dubstep invloeden zal het er niet beter op worden.
75/100 voor mij.
Dit drum base thoe his darknis biden murshie,,dark days ahead,,very very dark,,
Uitspraak van Too Many Daves op zaterdag 17 november 2012 om 15:14:DNB is ook gewoon een ontzettend voorspelbaar genre. Dit is een goed album, maar niet geweldig. Een geweldig dnb album bestaat in mijn ogen ook niet omdat het zo'n beperkt genre is. En met dubstep invloeden zal het er niet beter op worden.
Het enige wat ik hierin lees is een gebrek aan kennis van zaken en een zeer beperkte kijk op muziek an sich. Wat een slap geleuter...
Uitspraak van verwijderd op zaterdag 17 november 2012 om 16:23:Wat een slap geleuter...
Weerleg het dan met inhoud, want op de man spelen maakt je argumentatie niet bepaalt sterk.
Zelfs grote drum & bass producers geven zelf aan hoe simpel het genre is. En soms klikt een plaat bij het publiek en soms niet, maar de variatie in het genre zelf is amper aanwezig.
Uitspraak van Too Many Daves op zaterdag 17 november 2012 om 16:30:Weerleg het dan met inhoud, want op de man spelen maakt je argumentatie niet bepaalt sterk.
Zelfs grote drum & bass producers geven zelf aan hoe simpel het genre is. En soms klikt een plaat bij het publiek en soms niet, maar de variatie in het genre zelf is amper aanwezig.
Ten eerste: waarom zou een crossover tussen dubstep en d&b per definitie fout zijn? Dat is gewoon dom hokjesdenken.
Ten tweede: waarom zou d&b verschillen van andere muziekstijlen? Iedere muziekstijl heeft zijn standaarden, dus ook d&b. Ik luister zo'n beetje naar alles wat los en vast zit, maar zie toch echt niet waarom d&b afwijkend zou zijn qua standaardisering.
En nog wat: d&b is denk ik juist één van de meest gevarieerde stijlen in de wereld van electronische muziek; enkele substijlen:
Techstep / Technoid / Neurofunk
Darkstep
Ragga jungle
Liquid funk
Jump-Up
Ambient / atmospheric / Intelligent
Drumfunk
Minimal / Halfstep
Drill and bass/Breakcore
Crossbreed / Hybrid
Hardstep
Sambass
Drumstep
Dat zie ik binnen hardstyle, om maar wat te noemen, nog niet gebeuren.
laatste aanpassing
Heel vet album!
Uitspraak van verwijderd op zaterdag 17 november 2012 om 18:02:waarom zou een crossover tussen dubstep en d&b per definitie fout zijn?
Dat is mijn mening, ik vind het per definitie afbreuk doen aan de d&b sound.
Uitspraak van verwijderd op zaterdag 17 november 2012 om 18:02:En nog wat: d&b is denk ik juist één van de meest gevarieerde stijlen in de wereld van electronische muziek
ja
Uitspraak van Too Many Daves op zaterdag 17 november 2012 om 15:14:DNB is ook gewoon een ontzettend voorspelbaar genre.
nee
In bijna álle genre's zitten drum's en breaks. Alle nieuwe dingen die in andere genres gebruikt worden op het gebied van percussion zijn al eerder ontstaan in het genre dnb.
Over het album zelf ben ik positief, ben geen drum 'n bass-liefhebber maar kan hier goed naar luisteren.
Wat me wel op viel is de discussie hierboven;
Weet je waarom je dat niet ziet gebeuren in hardstyle? Omdat dat daar niet gebeurt, maar alleen in het verleden het geval was, hardstyle is bij uitstek een genre dat begon als vergaarbak van verschillende stijlen die men mengde, tot electro aan toe (Elektrochemie LK - Schall bijv.)
Pak je de gehele geschiedenis van de hardstyle in al z'n verschijningsvormen mee dan kom je tot verschillende substijlen, hoewel die nooit als zodanig worden benoemd maar wel net zoveel van elkaar verschillen als de door jou genoemde d'n'b-varianten;
- acid (ASYS, Überdruck, Longy etc.)
- handz up (DJ Dean, DJ Shoko, Accuface enz.)
- minimale progressive achtige shit (Slideout, Arne L2 & Mirko Milano)
- trancy maar niet extreem hard spul (DuMonde, Alphazone, Cosmic Gate)
- techno (Reeloop en alle 100 andere aliassen van Oliver Klitzing, Essential DJ Team)
- jump (Sturgeon, Da Boy Tommy, Armani & Ghost, Major Bryce)
- extreem harde trance (Scot Project, DJ Wag)
- spul dat lijkt op deze extreme trancevariant maar minder focus op melodie (allemaal die Italiaanse reversebass platen van 2003 en later, Deepack - Here's Johnny en dat soort spul valt er ook onder)
- halve mainstream hardcore (Headhunterz, Wildstylez, enz.)
- halve industrial hardcore (de zgn. raw hardstyle, zoals je kan vinden op Theracords, TILT Records, enz.)
Alleen momenteel heb je, enkele uitzonderingen daargelaten, nog maar 3 van deze stijlen over. De halve mainstream hardcore voert de boventoon, raw hardstyle is een populaire stijl voor de mensen die dit te happy vinden, en er worden ook nog met regelmaat reversebass-stampplaatjes uitgebracht, maar juist de trancy en techy kanten van de hardstyle zijn doodgebloed en zouden 10 jaar na dato ook niet meer door het huidige publiek omarmd worden. Jump is verder een compleet eigen leven gaan leiden en veelal meer de technokant op ontwikkeld ipv iets anders.
Wat me wel op viel is de discussie hierboven;
Uitspraak van verwijderd op zaterdag 17 november 2012 om 18:02:Dat zie ik binnen hardstyle, om maar wat te noemen, nog niet gebeuren.
Weet je waarom je dat niet ziet gebeuren in hardstyle? Omdat dat daar niet gebeurt, maar alleen in het verleden het geval was, hardstyle is bij uitstek een genre dat begon als vergaarbak van verschillende stijlen die men mengde, tot electro aan toe (Elektrochemie LK - Schall bijv.)
Pak je de gehele geschiedenis van de hardstyle in al z'n verschijningsvormen mee dan kom je tot verschillende substijlen, hoewel die nooit als zodanig worden benoemd maar wel net zoveel van elkaar verschillen als de door jou genoemde d'n'b-varianten;
- acid (ASYS, Überdruck, Longy etc.)
- handz up (DJ Dean, DJ Shoko, Accuface enz.)
- minimale progressive achtige shit (Slideout, Arne L2 & Mirko Milano)
- trancy maar niet extreem hard spul (DuMonde, Alphazone, Cosmic Gate)
- techno (Reeloop en alle 100 andere aliassen van Oliver Klitzing, Essential DJ Team)
- jump (Sturgeon, Da Boy Tommy, Armani & Ghost, Major Bryce)
- extreem harde trance (Scot Project, DJ Wag)
- spul dat lijkt op deze extreme trancevariant maar minder focus op melodie (allemaal die Italiaanse reversebass platen van 2003 en later, Deepack - Here's Johnny en dat soort spul valt er ook onder)
- halve mainstream hardcore (Headhunterz, Wildstylez, enz.)
- halve industrial hardcore (de zgn. raw hardstyle, zoals je kan vinden op Theracords, TILT Records, enz.)
Alleen momenteel heb je, enkele uitzonderingen daargelaten, nog maar 3 van deze stijlen over. De halve mainstream hardcore voert de boventoon, raw hardstyle is een populaire stijl voor de mensen die dit te happy vinden, en er worden ook nog met regelmaat reversebass-stampplaatjes uitgebracht, maar juist de trancy en techy kanten van de hardstyle zijn doodgebloed en zouden 10 jaar na dato ook niet meer door het huidige publiek omarmd worden. Jump is verder een compleet eigen leven gaan leiden en veelal meer de technokant op ontwikkeld ipv iets anders.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op zondag 18 november 2012 om 23:37:Weet je waarom je dat niet ziet gebeuren in hardstyle?
Nou, vertel het mij eens wijsneus?
Dat verheven toontje begint te vervelen...Iedere Jan Lul weet hoe hardstyle ontstaan is, alleen is niet iedereen gediend van feiten die hun argumenten in de weg staan; dat is dan ook de enige reden waarom er nog steeds idioten zijn die denken dat hardstyle een originele stijl is. Maar voordat we weer in allerlei zinloze discussies over hoe elke stijl een gevolg is van een andere stijl verzanden: ook dat weet iedereen met een beetje verstand van zaken. Muziek is evolutionair.
En ter uwer informatie: jump en techno hebben geen moer met hardstyle te maken. Hardstyle is geëvolueerd uit hardtrance en heeft daarna één en ander genikt van mainstream hardcore om toch nog te proberen de illusie overeind te houden dat je geen handtas bent als je van hardstyle houdt. Het is grote-bek-achter-het-hek: het probeert continu uit te dragen hoe hard en cool het wel niet is, terwijl het dat allebei niet is.
Begrijp me niet verkeerd: er zitten een paar aardige producties tussen, maar het zal nooit origineel noch hard worden; het blijft een slap aftreksel.
laatste aanpassing
