Armin van Buuren – Universal Religion Chapter Six

Armin van Buuren's overbekende 'A State Of Trance' radioshow wordt nog altijd tot in alle uithoeken van de wereld gepredikt en ook de bijbehorende cd-reeks gaat er bij de hechte mondiale trance commune nog altijd in als hosties. Ook de ASOT thema avonden op het Sodom en Gomorra dat Ibiza heet, trekken elke maandag kuddes pelgrims. Was tot twee jaar terug Amnesia het heilige der heiligen, vorig jaar wisselde 's werelds populairste trance dj plots van kerk en was het Space waar de handen en de sfeer goed de hoogte in gingen. Dit seizoen echter vond het levensgrote ASOT-schip en zijn kapitein zijn basis in de grootste mondiale clubtempel ter wereld: Privilege. Zoals bekend mag zijn tapet Armin ieder jaar een tweetal livesets, bundelt ze in een fantasievol en mystiek hoesje en stelt ze aan eenieder die wil doneren voor dit muzikaal testament beschikbaar. Trance leeft nog altijd als een religie voort en het valt te prijzen dat Armin nog altijd in zwaar weer zijn 'universal religion' preekt. Hoe halleluja is episode zes eigenlijk? Touwtrekken met ArminEven had ik het idee Will Holland's Digitally Enhanced Volume 4 per ongeluk in mijn cd-lader gestopt te hebben. Andrew Rayel's "How Do I Know" lijkt in meerdere opzichten sprekend op Will's "Start Again". Het behelst dezelfde mistroostige zang, dezelfde melancholische toon, maar dan met Jano als zingende spreekwoordelijke tweelingzus van de veel bekendere Jeza. Vocalen zijn een belangrijk startwapen in de eerste twee nummers, gezien ze je prima weten op te zuigen in de sfeer van melancholie welke uiteindelijk uitmondt in euforie. De mix weet je dan ook meteen goed te pakken en dat komt niet alleen door een uitzinnig publiek dat je soms op de achtergrond hoort, maar ook schitterende instrumentale platen als "Fireisland" (van Solarstone met Aly & Fila in de Future Disciple remix) waarin het contrast tussen tokkelgitaar en denderende trancebeats toch een spetterend equilibrium oplevert. De mix kent dankzij haar liveset karakter een energieke drive, maar ook de gekozen platen bieden genoeg stof tot genietend bewegen. Helaas strooien de nieuwe Protoculture en voornamelijk de kersverse Ørjan Nilsen met hun langgerekt en mat karakter wat zand in de goedlopende motor. Hier begint dan ook het getouwtrek tussen de energieke clubnummers aan de ene kant en de brave ideale schoonzoon trance aan de andere kant van de spreekwoordelijke modderpoel. Niet dat de mix daar in belandt maar het zit een ideale luister en dans flow wel in de weg. De upliftende tracks die volgen komen grotendeels uit de middelmaat en ook de overgangen, waarin vaak duidelijk te horen is dat er geknipt is in de liveset van Armin, doen niets meer dan de vaart erin houden. Wel ontzettend tof is de door Armin gecreëerde mash-up van Sasha Carassi & Mikael Jonasson – Void (heeft veel weg van Cirez D's "On Off") en de ASOT 500 Theme dat in een waanzinnige ontlading resulteert en de mix nog een waardig uiteinde geeft. De set die Armin twee weken later op de dansmat van de Privilege legde is qua sound en karakter goed te vergelijken met die van eerder gedraaide. Vanzelfsprekend komen er wel zeventien nieuwe platen voorbij. De mix vangt aan met de bekende en vertrouwde klanken van Alex M.O.R.P.H. ("Eternal Flame" klinkt óók verdacht bekend) en Omnia ("Infina" is een voortvloeisel van het geweldige "The Fusion"). Ook hier hebben de beginnummers wat meer flair: Jaytech's "Stranger" (in de Kyau & Albert remix) raakt onverbiddelijk je soft spot en de vlezige Tritonal-like twist in Juventa's "Metamorphose" lijkt de mix in een hogere versnelling te gooien. Toch trapt mr. ASOT al relatief snel de koppeling in en schakelt hij, net als op cd één, te vaak terug naar die te brave melodiegedreven trance met lange breaks. Spannend is het allemaal niet, alleen bij enkele momenten leeft de boel wat op. Bijvoorbeeld bij beauties als "K Ta" van de nooit verzakende Andy Moor en een hoogvlieger van Richard Durand en Protoculture genaamd "Pleasure". Beiden zijn dan ook een genot voor de oortjes. Het is een schril contrast met een lelijke overgang die de prima mash-up Sunlounger (vocalen)/Mark Burton (dikke uplifting beats) inluidt. Neptune Project's "The Inside" besluit de mix met een mooie pianobreak met maagdelijke vocalen omringd door een niet meer dan ordentelijk weemoedig uplifting geluid. Religie versus wetenschapOndanks dat de Universal Religion reeks in de loop der jaren wat van zijn glans heeft verloren, zijn de verwachtingen bij vele trancefans toch nog altijd hooggespannen. Het evangelie, ingekorte livesets van Armin, op cd uitgeven is geen makkelijke exercitie. Indien goed uitgewerkt is de verzamelaar een ideale terugblik op een memorabel bijgewoond avondje én kan het een waardige aanvulling zijn van ieders muziekcollectie. De twee avonden in de Ibizaanse Privilege in kwestie slagen in beide opzichten niet bepaald cum laude. De grootste duivel zit hem in het geknip in de doorgaans twee uur durende, vrij energieke livesets (inclusief enthousiast publiek) en dan voornamelijk in de soms abrupte en enkele goddeloze overgangen. Voor de verzotte Armin/ASOT fan vallen er wel genoeg aansprekende titels te bespeuren, al is het grootste gedeelte wel aan de brave en oppervlakkige kant en is de volgorde der nummers niet bepaald hemels te noemen. Hoofdstuk zes is dan ook een compilatie voor alleen de zeer conservatieve Armin volgers geworden. Dat iedereen dat weet. Score: 62/100www.arminvanbuuren.com
www.armadamusic.com