Omkara Techichi - Dreamonic Vamperor

Omkara Techichi is er al sinds 2004, maar heeft in al die jaren niet bijster veel uitgebracht. Op enkele geslaagde releases in 2004 en 2006 na was het best stil rond de man. Maar nu is het moment aangebroken om er helemaal te staan. Dreamonic Vamperor is tegelijk zijn eerste soloalbum en moet ook zijn grote doorbraak betekenen in de hardcore scene. Gimmick is hem helemaal op het lijf geschreven en zijn smaak voor het pure duistere, zelfs pure horror, is duidelijk merkbaar. En ook hoorbaar in zijn tracks.

Zo staat de tweede disc bol van de darkcore/industrial tracks die niet alleen richting industriële geluiden gaan, maar veel meer zelfs naar de pure horror. Dit is industrial met een heel nieuwe insteek, als het ware een verfrissing voor een steeds populairder wordende scene. De titels van de tracks spreken al voor zich. "Sanity Is For The Weak", "Terrors Of Darkness", "We Are The Destroyer", ... Dit is hardcore zoals Omkara Techichi het ziet en voelt. En dat is toch helemaal anders dan 99% van de producers. Muzikaal gezien is deze disc een topper. Nergens is er een saai moment. De tracks zijn boeiend in elkaar gestoken met voldoende afwisselende breaks, kicks en dergelijke meer. De sfeer die erdoorheen gloeit is onmiskenbaar. Alleen zijn de samples hier en daar wat minder. Bij "Prince Of Excess" haalt de sample het nummer zelfs een beetje naar beneden. "Terrors Of Darkness" is dan weer een perfect voorbeeld voor de kicks en breaks van tegenwoordig. Omkara Techichi werkt hier een sublieme afwisseling af en het maakt het nummer tot een van de betere van dit schijfje.

Ook "Welcome To Oblivion" mag als topper beschouwd worden. Minder breaks and beats dan bij "Terrors Of Darkness", maar meer totaliteit in de productie. Dit spreekt tot de verbeelding en de kracht van het nummer zorgt ervoor dat je jezelf op de dansvloer helemaal kan verliezen hierop. Hetzelfde verhaal bij "Bloody Murder". "I feel the warp overtaking me. It is a good thing." Het is de slagzin van "We Are The Destroyer" en het ademt helemaal Omkara Techichi uit. Dit is naast de vorige twee ook zeker een van de absolute toppers van dit schijfje en ongetwijfeld van het hele album. De kicks blijven in alle nummers enorm gevarieerd, net als het tempo overigens. Tegen het einde toe worden de tracks nog een stuk industrieler dan ervoor. "Kiss Of Poison" is hier een mooi voorbeeld van. Geen enkele vorm van melodielijn (als die ervoor al was), en puur spelen met duistere sounds en snoeiharde kicks. Die snoeiharde kick komt eens zo hard door bij "The End Of Days", al is daar de sample weer een beetje de storende factor. Soms (vaker dan je denkt eigenlijk) is het veel beter zonder sample of zonder enige vorm van tekst. Just let the music do it's thing!

De eerste cd is waar de echte vernieuwing pas boven komt. Zoals iemand het mooi omschreef, maakt Omkara Techichi vooral industrial met een mainstream kantje of mainstream met een industrial kantje. Deze eerste disc is gevuld met pure industrial dat exact dezelfde sfeer uitademt als op het tweede schijfje (horror), maar Omkara Techichi verzamelde op deze eerste cd de industrial tracks die doorspekt zijn met dat mainstreamnootje. Van begin tot eind staan ze symbool voor hetzelfde. Op zich is het hier ook hetzelfde verhaal als op de tweede disc. De nummers zijn afwisselend van kicks en tempogebruik. De breaks zijn net iets minder aanwezig (het mainstreamkantje?), maar de sfeer blijft wel op en top horror. Zo zijn "The Coming Darkness" en "The Blood God" wat trager van tempo, waar het naar het einde toe dan weer sneller gaat. Maar toch gaat de gebruikte formule hier een beetje vervelen. De melodielijnen zijn evenals de kicks gevarieerd genoeg, maar de toon en de sound van de melodie ligt overal zowat op hetzelfde niveau, of toch bij de eerste paar tracks. Het is wel duidelijk dat hij een aantal invloeden heeft in de hardcore scene. Bij "Seeds Of Terror" gaat de feeling een tikkeltje naar de Angerfist producties.

"Destroy Everyone" is dan weer een beetje de opvallende eend op dit eerste schijfje. In de positieve zin dan. De melodielijn is hier heel subtiel in verwerkt en het heeft weer een pak meer weg van het echte industriele werk vanop het tweede schijfje. "Force Of Chaos" trekt de boel weer richting de mainstreamkant. Al blijft het allemaal relatief. Hoogstens kan er de Angerfist-stempel op geplakt worden. Wat ongetwijfeld tot een van de betere nummertjes gerekend kan worden is "Shield Of Faith". Dit heeft een kick die enorm veel doet denken aan oude Placid K producties, net als de melodielijn die er op een gegeven moment in gegooid wordt. Dit is een heel aangenaam nummer dat het best goed zou doen in de mainstreamkringen. Het bewijst ook de veelzijdigheid van Omkara Techichi. Je zou je bijna afvragen waarom hij de afgelopen zes jaar niet het beste van zichzelf gegeven heeft. De man is duidelijk een toegevoegde waarde aan de hardcore/industrial scene. Naar het einde toe vinden we verschillende toppertjes terug, zoals ook "Death Craft".

Opnieuw is er een interessante downloadformule (na Planet Zany, jl.). Je kan de tracks afzonderlijk downloaden, dit is niet ongewoon. Maar wie het volledig album downloadt, krijgt er per cd nog een extra bonustrack bij. "Digital Torment (Sound Of Suffering Remix)" is een van die tracks die het de moeite waard maakt het volledige album aan te schaffen. Dit is ongetwijfeld ook een van de toppertjes op de tweede disc. Omkara Techichi heeft alles bij elkaar genomen een dijk van een album uitgebracht. Vooral het tweede cd'tje is indrukwekkend. Zijn kicks zijn afwisselend en boeiend. Zijn break zijn goed gekozen. Alleen de samples kunnen hier en daar wat beter. Het lijkt alsof hij het er vingerdik wilde opleggen dat hij rauw en duister is. Dat hoeft niet altijd. Maar afgezien daarvan; wat een soloalbum!

Score: 75/100

www.omkaratechichi.com