Markus Schulz - Scream
anoniem gepubliceerd op , waardering: 65/100
| Artiest | Markus Schulz  |
| Label | Armada Music |
Genre: trance
trance
trance
Na 'Without You Near', 'Progression' en 'Do You Dream?' verscheen eind augustus 'Scream', het vierde artiestenalbum van Markus Schulz.
Na 'Without You Near', 'Progression' en 'Do You Dream?' verscheen eind augustus 'Scream', het vierde artiestenalbum van Markus Schulz (remix versies en albums onder zijn Dakota alias niet meegerekend). Schulz zijn voorgaande album 'Do You Dream?' leverde een aantal hits op, maar kreeg desondanks wisselende kritieken. Weet Schulz met 'Scream' wél volledig te overtuigen?
'Scream' kent maar liefst 19 tracks en een totale speelduur van 79 minuten. Schulz heeft zich dus flink uitgeleefd in de studio, helemaal wetende dat de digitale versie van het album nog vier extra bonus tracks kent, en er ook nog een digitale release met extended versions in omloop is.
Wie van vocale trance houdt, zit met dit album in ieder geval goed. 'Scream' is waarschijnlijk Schulz zijn meest vocale album geworden, tot nu toe. Hij schakelde de hulp in van vele vocalisten, van nieuwkomer Adina Butar, tot aan de gelauwerde Jaren. Veelal betreft een vrouwelijke vocale inbreng, een enkele keer worden de ze door een man verzorgd. Zeker de eerste helft van het album staat vol met lekkere vocale trancers, waarbij een aantal warme tracks voorbij komen (zoals 'Love Rain Down'), het opzwepende werk ook absoluut niet geschuwd wordt (zie 'Deep in the Night') en we bij het 'big room' opgezette 'Triotonic' ook niet ontkomen aan de trouse invloeden. De lekkerste track van dit gedeelte is in onze ogen toch wel 'Carry On', met zijn fijne strings, lekkere basslines en pakkende vocals van Jaren. Twee andere opvallende tracks zijn verder 'Caught', wat de eerste single van het album was en 'Loops & Tings, welke hij samen met Ferry Corsten produceerde. Deze remake van Jens' zijn klassieker kent gelukkig (en logischerwijs) nog steeds de pakkende originele melodie, maar voegt buiten een extra climax en wat hedendaagse effecten eigenlijk maar weinig toe aan het origineel.
Als we de eerste tien producties in ogenschouw nemen, dan kunnen we stellen dat ze allemaal afzonderlijk best lekker klinken. De waarheid gebiedt echter te zeggen dat na zoveel vocale nummers achter elkaar gehoord te hebben, alles een beetje op elkaar begint te lijken. Gelukkig (voor de afwisseling) begint de tweede helft met een instrumentale track, het kalme 'Don't Leave Until the Sunrise'. Echter, ook het tweede deel van het album wordt gedomineerd door vocale tracks, zoals het commercieel verantwoorde 'Until It's Gone' en de tweede vocale bijdrage van Adina Butar in 'Universe is Mine', wat helaas een vrij onopvallende track blijkt. Ook het enorm 'cheesy' 'Absolution' weet bij lange na geen potten te breken. 'Digital Madness' kan dit gelukkig wél en brengt eindelijk wat pit met zich mee, iets wat we wel een beetje gemist hebben op dit album. De hierop volgende titeltrack van het album is niet onaardig, maar komt wel een tikkeltje sloom over. 'Finish Line' vormt tenslotte een lekker energieke en gepaste afsluiter van het vierde artiestenalbum van Markus Schulz.
Na 'Scream' uitvoerig te hebben beluisterd, moeten we helaas concluderen dat ook dit album niet volledig weet te overtuigen. Het valt te prijzen dat hij de cd tot de nok toe gevuld heeft met nieuwe producties, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat de verveling na 80 minuten toch wel wat heeft toegeslagen. Zeker, er staan de nodige lekkere trancers op 'Scream', maar evenzeer de nodige middelmatige tracks. Een aantal sterke uitschieters wordt net zo makkelijk afgewisseld met commerciële '13-in-een-dozijn tracks'. Hoewel de eerste helft van het album wat meer variatie had mogen kennen, is dit wel het sterkste stuk van het 'Scream'. Al met al een krappe voldoende, van Markus Schulz mogen we toch wel wat meer verwachten?
Score: 65/100
www.markusschulz.com
www.facebook.com/markusschulz
twitter.com/markusschulz
www.armadamusic.com
'Scream' kent maar liefst 19 tracks en een totale speelduur van 79 minuten. Schulz heeft zich dus flink uitgeleefd in de studio, helemaal wetende dat de digitale versie van het album nog vier extra bonus tracks kent, en er ook nog een digitale release met extended versions in omloop is.
Wie van vocale trance houdt, zit met dit album in ieder geval goed. 'Scream' is waarschijnlijk Schulz zijn meest vocale album geworden, tot nu toe. Hij schakelde de hulp in van vele vocalisten, van nieuwkomer Adina Butar, tot aan de gelauwerde Jaren. Veelal betreft een vrouwelijke vocale inbreng, een enkele keer worden de ze door een man verzorgd. Zeker de eerste helft van het album staat vol met lekkere vocale trancers, waarbij een aantal warme tracks voorbij komen (zoals 'Love Rain Down'), het opzwepende werk ook absoluut niet geschuwd wordt (zie 'Deep in the Night') en we bij het 'big room' opgezette 'Triotonic' ook niet ontkomen aan de trouse invloeden. De lekkerste track van dit gedeelte is in onze ogen toch wel 'Carry On', met zijn fijne strings, lekkere basslines en pakkende vocals van Jaren. Twee andere opvallende tracks zijn verder 'Caught', wat de eerste single van het album was en 'Loops & Tings, welke hij samen met Ferry Corsten produceerde. Deze remake van Jens' zijn klassieker kent gelukkig (en logischerwijs) nog steeds de pakkende originele melodie, maar voegt buiten een extra climax en wat hedendaagse effecten eigenlijk maar weinig toe aan het origineel.
Als we de eerste tien producties in ogenschouw nemen, dan kunnen we stellen dat ze allemaal afzonderlijk best lekker klinken. De waarheid gebiedt echter te zeggen dat na zoveel vocale nummers achter elkaar gehoord te hebben, alles een beetje op elkaar begint te lijken. Gelukkig (voor de afwisseling) begint de tweede helft met een instrumentale track, het kalme 'Don't Leave Until the Sunrise'. Echter, ook het tweede deel van het album wordt gedomineerd door vocale tracks, zoals het commercieel verantwoorde 'Until It's Gone' en de tweede vocale bijdrage van Adina Butar in 'Universe is Mine', wat helaas een vrij onopvallende track blijkt. Ook het enorm 'cheesy' 'Absolution' weet bij lange na geen potten te breken. 'Digital Madness' kan dit gelukkig wél en brengt eindelijk wat pit met zich mee, iets wat we wel een beetje gemist hebben op dit album. De hierop volgende titeltrack van het album is niet onaardig, maar komt wel een tikkeltje sloom over. 'Finish Line' vormt tenslotte een lekker energieke en gepaste afsluiter van het vierde artiestenalbum van Markus Schulz.
Na 'Scream' uitvoerig te hebben beluisterd, moeten we helaas concluderen dat ook dit album niet volledig weet te overtuigen. Het valt te prijzen dat hij de cd tot de nok toe gevuld heeft met nieuwe producties, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat de verveling na 80 minuten toch wel wat heeft toegeslagen. Zeker, er staan de nodige lekkere trancers op 'Scream', maar evenzeer de nodige middelmatige tracks. Een aantal sterke uitschieters wordt net zo makkelijk afgewisseld met commerciële '13-in-een-dozijn tracks'. Hoewel de eerste helft van het album wat meer variatie had mogen kennen, is dit wel het sterkste stuk van het 'Scream'. Al met al een krappe voldoende, van Markus Schulz mogen we toch wel wat meer verwachten?
Score: 65/100
www.markusschulz.com
www.facebook.com/markusschulz
twitter.com/markusschulz
www.armadamusic.com
Tracklist
- Our Moment
- Loops & Tings (vs. Ferry Corsten)
- Nothing Without Me (feat. Ana Diaz)
- Love Rain Down (feat. Seri)
- Carry On (feat. Jaren)
- Deep in the Night (feat. Fiora)
- Caught (feat. Adina Butar)
- Triotonic (with Elevation and KhoMha)
- Soul Seeking
- Sing Me Back to Life (feat. Aruna)
- Don't Leave Until the Sunrise
- Until It's Gone (feat. Trevor Guthrie)
- Universe is Mine (feat. Adina Butar)
- Tempted (feat. Sarah Howells)
- Absolution (feat. Mark Frisch)
- I Like It (feat. Khaz and E.L.I.)
- Digital Madness
- Scream (feat. Ken Spector)
- Finish Line (with Elevation)
23 opmerkingen
De score reflecteert een matig album en daar ben ik het volledig mee eens. Wat me vooral stoort is niet de overmaat aan vocals, maar het gebrek aan percussie en een lekker opzwepend tempo. Cheesy vocal trance kan best goed werken maar dan op 140 bpm en met een goeie pompende beat eronder.
Uitspraak van verwijderd op maandag 8 oktober 2012 om 01:47:maar het gebrek aan percussie en een lekker opzwepend tempo.
Misschien had ik het iets nadrukkelijker moeten vermelden, maar dat probeerde ik ook te zeggen met mijn opmerking in de een na laatste alinea, dat 'Digital Madness' eindelijk wat pit met zich meebrengt.
Toch opvallend dat zijn album vrij tam is, terwijl zijn sets (en bijvoorbeeld ook zijn steden compilaties) steeds energieker zijn geworden.
Vrees dat de cd bij mij na 2x draaien al in de kast is verdwenen 
Ik ben het met het bovenstaande eens. Te weinig energie, te laag tempo en te veel vocalen. Veel trance-produceren hebben hier, naar mijn mening, last van. Ik zet wel weer wat goa en psy-trance op. Misschien moet men eens een cdtje van Ovnimoon (Progressive Structures of Goa Moon volume 3) recenseren 
Geef mij maar zijn Dakota cd's, die zijn echt briljant 
Dit is de eerste Markus cd die ik niet ga kopen. Erg matige cd.
Fijne recensie! Kan me er wel in vinden.
Heb Markus altijd hoog (gehad) maar er zitten hier toch een paar slappe tracks bij.. zonde!
Digital Madness, Triotonic en Go zijn pluspunten!
Heb Markus altijd hoog (gehad) maar er zitten hier toch een paar slappe tracks bij.. zonde!
Digital Madness, Triotonic en Go zijn pluspunten!
Het is idd een vrij rustige cd, maar ik moet zeggen dat ie na een paar keer gedraaid te hebben steeds lekkerder begint te klinken...
Uitspraak van versuz-me87 op dinsdag 9 oktober 2012 om 00:23:Het is idd een vrij rustige cd, maar ik moet zeggen dat ie na een paar keer gedraaid te hebben steeds lekkerder begint te klinken...
Ik vind het af en toe best lekker om wat rustigers te draaien, maar dit vind ik gewoon te kazig
Tis al heel wat jaartjes m'n grote favoriet, maar na zowel een zwaar teleurstellende solo op Ibiza en bovenstaande teleurstelling, vrees ik dat ie aan z'n vrije val van z'n voetstuk begonnen is
Hij is gewoon aan alle kanten ingehaald door producers die veel meer banging platen produceren en betere melodielijnen schrijven. Dave Cold, Matt Pincer, Ronny K, Ziki, Fast Distance, Kenan Teke, Andy Blueman, etc.
Aan onderstaand soort tracks kan ie gewoon niet tippen, zelfs niet met z'n betere platen.
Aan onderstaand soort tracks kan ie gewoon niet tippen, zelfs niet met z'n betere platen.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op woensdag 10 oktober 2012 om 15:09:Hij is gewoon aan alle kanten ingehaald door producers die veel meer banging platen produceren en betere melodielijnen schrijven. Dave Cold, Matt Pincer, Ronny K, Ziki, Fast Distance, Kenan Teke, Andy Blueman, etc.
Ik ben best fan van een paar artiesten die je noemt. Een paar anderen zijn ook niks meer dan zondagsamateurs, met leuke melodiën die ongelofelijk slecht uitgewerkt worden.
Hoe dan ook: Deze artiesten hebben qua sound en stijl geen reet met Markus te maken, en ik word aardig moe van jouw geldingsdrang onder elke trance-release. Praat hier over deze schijf, of start je eigen forumtopic waarin je je ei kwijt kunt. Nu weten we het wel.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 10:10:Hoe dan ook: Deze artiesten hebben qua sound en stijl geen reet met Markus te maken
Dat was ook het eerste wat me te binnen schoot toen ik zijn post las
Dit is hem niet nee 
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 10:10:Hoe dan ook: Deze artiesten hebben qua sound en stijl geen reet met Markus te maken, en ik word aardig moe van jouw geldingsdrang onder elke trance-release.
Het is allebei trance, en dus is die vergelijking niet gek. Vergelijk het met boekbesprekingen in de krant, er is niets raars aan om 2 in totaal verschillende stijl geschreven boeken in hetzelfde genre langs dezelfde lat te leggen bij het beoordelen ervan, los van dat de betreffende schrijvers een totaal andere stijl hanteren.
En ik word ongelooflijk moe van gasten die zich qua compositie zo ongelooflijk makkelijk ervan af maken en al 4 artiestenalbums gereleased hebben terwijl ze maar voor 2 albums interessant materiaal hebben. Het is nergens voor nodig om nummers te schrijven alleen als albumvulling, beter een zooi goeie singles releasen en alle crap achterwege laten denk ik dan. Het is toch triest dat er tientallen zolderkamerproducers zijn die muzikaal 10 keer geraffineerder spul uitbrengen dan de artiesten die men beschouwt als 'de top'?
Ik vertik het verder. om hier m'n bek over te houden, word al jaren ziek van elke keer dat mijn favoriete muziekstijlen verneukt worden door popiejopie producers die qua muzikale basis de kantjes ervan af lopen maar dankzij een op volle toeren draaiende marketingmachine getalenteerdere mensen totaal laten ondersneeuwen, alleen omdat die niet genoeg maatjes in de muziekmafia hebben. Dat is al eens gebeurd met de hardstyle, ook met de techno (door de overkill aan minimal) en nu met de trance. Ben een echte muziekfanaat en troost jezelf maar met de gedachte dat dat geklaag van mij waar je je aan ergert voort komt uit diepe droefenis. Mijn mening voor me houden? Never.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 15:14:word al jaren ziek van elke keer dat mijn favoriete muziekstijlen verneukt worden door popiejopie producers die qua muzikale basis de kantjes ervan af lopen maar dankzij een op volle toeren draaiende marketingmachine getalenteerdere mensen totaal laten ondersneeuwen
Zit nogal een verschil in voor wie 'jouw' producers hun muziek maken en voor wie iemand als Schulz dat doet. Schulz heeft natuurlijk een veel breder en meer mainstream publiek en daar is zijn stijl ook op aangepast. Dan kan jij zeggen dat je dit als albumvulling vind klinken, dat mag. Qua sound/originaliteit/gevoel valt het inderdaad soms wat tegen, maar productioneel gezien steekt het gewoon goed in elkaar. Hij kan nu wel een album vol 'moeilijke' psy-trance gaan maken, dat zal echter bij lange na niet zo aanslaan en dat lijkt me toch ook niet de bedoeling.
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 15:14:Ben een echte muziekfanaat en troost jezelf maar met de gedachte dat dat geklaag van mij waar je je aan ergert voort komt uit diepe droefenis. Mijn mening voor me houden? Never.
Volgens mij heeft dat niets met muziekfanatisme te maken maar meer met obsessief-compulsief gedrag. Er zijn genoeg anderen (mijzelf inclusief) die van een muziekstijl houden die totaal niet mainstream (meer) is. Wat zal mij dat boeien zolang ik die mooie platen thuis kan horen - en misschien af en toe ergens voor een groter publiek kan draaien. Je bereikt hiermee het tegenoverstelde, ik zal als ik een plaat van één van bovengenoemde artiesten op m'n scherm zie, nu eerst denken aan hoe jij elke recensie probeert te kapen. En dat zorgt bij voorbaat al voor een negatieve associatie. Want met deze pogingen anderen in je kamp te krijgen ben je irritanter dan de gemiddelde jehovagetuige aan mijn deur.
Ieder z'n smaak, maar you don't have to be such a bitch about it. Verwerk het, en ga je richten op die muziek in plaats van op wat anderen van die muziek vinden.
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 15:30:Zit nogal een verschil in voor wie 'jouw' producers hun muziek maken en voor wie iemand als Schulz dat doet.
Wat koop je daarvoor als je net zoveel luisteraars, vooral trancefans van het eerste uur, weg jaagt, als dat je aan nieuwe fans wint? Vergeet niet dat Trance Energy niet voor niks verleden tijd is, de muziek heeft zijn hoogtijdagen qua populariteit ver achter zich liggen. En voorheen serieuze artiesten verlieten als ratten het zinkende schip om zich op housy spul te storten en zo hun inkomstenbron veilig te stellen.
Ik weet 100% zeker dat de melodieuze zweeftrance, beter in het gehoor ligt bij het mainstream publiek dan wat we uit de Armada-stal om de zoveel tijd krijgen voorgeschoteld momenteel. Melodie is immers de rode draad die door alle populaire muziek heen loopt, daarom zijn bands als Coldplay en zangeressen als Adele zulke sterren kunnen worden.
Heb de vergelijking tussen de nu populaire sound en de traditioneel georienteerde uplifting trance, op talloze uitgaansavonden hier in de stad (waar vooral Slam FM volk rond loopt dat niet voor de muziek komt maar gewoon uit wil gaan) 1 op 1 kunnen maken. Bij spul zoals dit album zou het leeglopen, wordt er gewoon lekker stevige melodieuze trance gedraaid op 140 bpm dan blijft het gezellig druk. Dan praat ik echt over tientallen avonden gedurende 5-6 jaar.
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 15:34:Volgens mij heeft dat niets met muziekfanatisme te maken maar meer met obsessief-compulsief gedrag.
Dat compulsieve kan je vergeten, maar een obsessie is het wel. Muziek is waar ik voor leef en wat mijn bestaan, naast reguliere dingen als mijn maatschappelijke loopbaan en sociale contacten, betekenis geeft.
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 15:34:Verwerk het
Dan hebben zij dus gewonnen. Ik zie het als mijn taak om mijn inzichten met anderen te delen en mensen de ogen te openen, en aangezien me dit IRL al vaak gelukt is (heb zelfs metalheads tranceverslaafd gemaakt) is het niet op voorhand kansloos.
Verder is het nu eenmaal zo dat reviewers hier alleen albums bespreken, en dan wel albums die ze als promo krijgen. Het gros van de wat traditionelere tranceplaten komt niet op albums uit maar enkel op digi-single, en sneeuwt hier dus onder, ongeacht eventuele interesse van reviewers hierin, want het is nu eenmaal ooit afgesproken om zich hier tot albums te beperken.
Vind je dat irritant? Nouja, er is een hele handig negeer-functie om mijn berichten niet te hoeven lezen.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 15:54:Dan hebben zij dus gewonnen.
Het is geen wedstrijd, maar als jij het graag als een wedstrijd wilt zien, dan hebben "ze" al lang gewonnen. Of jij dat verwerkt/accepteert of niet doet daar niets aan af want je invloed is nul of misschien zelfs wel negatief door je manier van doen
Het zou je wel een hoop innerlijke rust geven 
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 15:30:Hij kan nu wel een album vol 'moeilijke' psy-trance gaan maken, dat zal echter bij lange na niet zo aanslaan en dat lijkt me toch ook niet de bedoeling.
Zou hij eens moeten proberen
Trouwens er zijn genoeg liefhebbers van psytrance, maar goed daar gaat de bovenstaande discussie niet over. Ik heb nog eens een paar keer naar de cd geluisterd en moet toegeven dat er best nog wel een paar leuke tracks opstaan. Echter ik vind de Dakota-albums van een veel hoger niveau.
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 16:37:Het is geen wedstrijd
Nee, maar wel een strijd. De muziekindustrie is immers in een continu durende strijd verwikkeld met concurrenten, om zoveel mogelijk geld bij zoveel mogelijk mensen uit de portemonnee te trekken. Geldt voor elke commerciele activiteit en zeker als er veel marketing aan te pas komt.
Uitspraak van verwijderd op donderdag 11 oktober 2012 om 16:37:je invloed is nul
Dat valt wel mee, ben in de buurt hier toch wel van behoorlijke invloed op de muzieksmaak van een heel aantal mensen geweest, en ben dat nog steeds. Stiekem hebben toch wel enige tientallen gastjes die een paar jaar jonger dan ik zijn, het en en ander opgestoken van met me om te gaan en blootgesteld te worden aan de muziek die ik graag luister, draai, en produceer. 1 van hun is nu een rijzende ster in de hard trance scene en is inmiddels z'n leermeester al ruimschoots voorbij gestreefd. Maar goed, verder dan op lokaal niveau stel ik geen ene fuck voor, simpelweg omdat ik geen manier heb om meer mensen te bereiken.
laatste aanpassing
Zoals ik al zovaak heb gezegd: de gevestige orde wordt steeds sneller lui en gemakzuchtig; echte kunstenaars, die hun hart en ziel in hun werk steken, zijn steeds lastiger te vinden en degenen die dat wel doen worden praktisch niet op feesten geboekt omdat ze niet aan de standaardsound voor het kuddevee voldoen. Jammer.
Markus Schulz kan een voorbeeld aan deze mijnheer nemen, die begrijpt tenminste waar echte muziek vandaan komt: rechtstreeks uit het hart.
Markus Schulz kan een voorbeeld aan deze mijnheer nemen, die begrijpt tenminste waar echte muziek vandaan komt: rechtstreeks uit het hart.
laatste aanpassing
Was al geen fan van Markus, maar dit maakt het alleen maar minder.. Op muzikaal niveau gewoon totaal niet interessant.
Ik als de die-hard Markus fan die ik ooit was heb de afgelopen jaren toch al de nodige afstand moeten nemen van zijn cd's zoals LA 12, do you dream, en ook deze CD
Het is alleen maar 'unicorn slayin' crap afgewisseld met voornamelijk slechte vocals. Ik vind het jammer dat het zo gaat de laatste jaren, Ik blijf bij de goede ouwe tijd hangen van Toronto 09 en eerder, dat was tenminste echt kwaliteit. Nu is het niets anders dan middelmatige 13 in een dozijn rotzooi, van een man waarvan ik weet dat hij zoveel beter kan. Dat laatste zeg ik met pijn in mijn hart, maar het is niet anders meer, fuck de commercie
Het is alleen maar 'unicorn slayin' crap afgewisseld met voornamelijk slechte vocals. Ik vind het jammer dat het zo gaat de laatste jaren, Ik blijf bij de goede ouwe tijd hangen van Toronto 09 en eerder, dat was tenminste echt kwaliteit. Nu is het niets anders dan middelmatige 13 in een dozijn rotzooi, van een man waarvan ik weet dat hij zoveel beter kan. Dat laatste zeg ik met pijn in mijn hart, maar het is niet anders meer, fuck de commercie