Eric Prydz presents Pryda

Uit het land van IKEA, knäckebröd, ABBA, Pippi Langkous, Ibrahimovic en de smeerkaassmeuïge party house van (de onlangs uitelkaar gevallen) Swedish House Mafia komt de alom bewierookte houseklusser Eric Prydz. De man die in 2004 bij het grote publiek doorbrak met "Call On Me" en in dezelfde periode bij het hard dance/techno volk met "Control Freak" (als Cirez D) heeft de afgelopen jaren meerdere kneiters van platen op ons losgelaten. Eenieder die de house/dance/trance de laatste jaren gevolgd heeft kent de befaamde pianoriedel van "Pjanoo" nog wel. Tussendoor deed zijn alter 'electrohouse' ego Cirez D het ook goed met de tot in den treure gedraaide, geremixte, gevierde, verkrachte en gebootlegde "On Off". Inderhaast zagen vele Pryda schepsels het levenslicht, schepsels van behoorlijke kwaliteit met nadruk op dromerige, spatiale, fantasievolle en warme nuances. Want als je één ding Eric Prydz kan nageven dan is het wel de nodige aandacht die de man besteedt aan de fijne details binnen zijn tracks. Omdat hij zijn progressieve, fijnzinnige, melodieuze clubgerichte mengsels van house en een beetje trance onder zijn Pryda alias uitbrengt, maar deze nog nooit tezamen in een hoesje zijn gestopt, werd het tijd alle hoogtepuntjes aan elkaar te smeden en nieuw materiaal los op een cd te knikkeren. "Eric Prydz presents Pryda" is dan ook vanaf nu verkrijgbaar voor iedereen. Geen PrydzpraatGoed verstopt in de stoer uitziende kartonnen hoes zitten maarliefst drie cd's. Één met nog niet uitgebracht werk en twee met mixen die een terugblik werpen op de Pryda discografie. Het eerste echte Pryda (verzamel)album heeft trouwens nogal een achtergrond. Zo'n acht jaar geleden maakte de Zweed er een begin mee. Het was uiteindelijk de bedoeling om in de zomer van 2010 de boel gebundeld en al wereldkundig te maken, maar voor mij onbekende labelperikelen hielden dit ding nog twee jaar lang in de ijskast. Wanneer we logischerwijs beginnen met cd één komen we meteen in aanraking met een track die al zo'n dikke drie jaar overal en nergens rondbazuinde maar nochtans geen release kende. Nou Pryda-fans, here it finally is! "Shadows" is een catchy vocale plaat met een licht dromerige, fantasierijke smoel, welke zwaar is geïnspireerd door "Old and Wise" (uit 1982) van de gelouterde Britse componist Alan Parsons. Zoals bekend doen Pryda's sounds vaak zweverig aan. Vreemd eigenlijk, gezien hardnekkige vliegangst de man aan de grond houdt in Europa en met name Engeland waar Eric woonachtig is. Ook zijn deze sounds vaak gebonden aan een kenmerkend geluid, waarbij het effect en aanpak lichtjes varieren. De nieuwe nummers die boven deze Pryda middelmaat weten uit te stijgen zijn het emotieoverladen "Shadows", upliftende "Sunburst" en het ontladende "SW4". Een ander hoogtepunt is het hartverwarmende proghousy "Leja" dat uitblinkt in heerlijk stringwerk en je daarom ook hebt best tot je kunt nemen met je ogen dicht. Het op tempo zijnde "Allein" valt op door haar herhalende, mistroostige Duitse lyrics terwijl de sound hieromheen opbeurend is en knipoogt naar hedendaagse housy trance. "Pjanoo" kennen we allemaal al wel, maar gezegd moet dat de lange interlude voorafgaand deze hit op prima en ontembare wijze inluidt. Disk twee en drie leiden je zogezegd door de Pryda catalogus van Eric's eigen Pryda Recordings, waarbij cd 2 start met de uit 2004 afkomstige en tevens de eerste Pryda Recordings vinyl: "Lesson One". Bijna alle tracks uit het verleden komen voorbij, de verdeling hiervan over beide cd's lijkt grotendeels willekeurig. Mix één kent een soepele opbouw en duikt zo nu en dan de progdiepte in om te eindigen in iets vlottere Pryda sferen. De andere schijf kent min of meer hetzelfde karakter alleen is het bpm gehalte in het begin al wat hoger en is het geheel meer clubgericht. Een enkele plaat is lichtjes aangepast door Mr 'Aan-Uit'. Toch, het grote manco van deze beide gemixte schijven is dat (twee maal) vijfenzeventig minuten lang Pryda producties achterelkaar echt veel te veel van hetzelfde is, ook al klinken vele tracks feitelijk allemaal iets anders en is de kwaliteit daar. Na een van beide mixen gehoord te hebben zullen de mindere Prydafreaks en de leken onder ons zo halverwege met iets anders bezig zijn dan gericht luisteren. De kans is levensgroot dat na de zit dan ook geen enkele titel is blijven hangen (melodie bom "Muranyi" op cd 2 zit op het einde en komt dus te laat; cd 3 bevat in het begin ook wat saaie tracks). En dat zegt meteen alles over de twee in retrospectief geplaatste mixen. Deze zijn alleen voor de fanboys.Pryda, Pryda en nog eens PrydaNiet alles uit Zweden riekt naar kaas, dat bewijst Pryda wel met zijn album dat stuk voor stuk goed geproduceerde platen, verdeeld zijnde over drie cd's. Je moet er alleen wél even goed voor zitten anders is je aandacht er vandoor voordat je het goed en wel door hebt. Als reviewer is de aandacht erbij houden niet zo heel lastig, maar de kans is levensgroot dat jij als beatgulzige muziekfreak het halverwege één van de disks al snel voor gehoord houdt. Schijf één met het nieuwe(re) werk, dat over het algemeen lekker klinkt en een paar uitschieters kent, maakt dit overduidelijk de meeste indruk. Naast deze disk kent het album zo goed als geen verrassingen. Niet alleen omdat de twee mixen al uitgebrachte nummer bevat, maar zeker omdat niets uit de toon valt en braaf binnen het door Prydz gecreëerde proggie house universum blijft. Al doet cd drie het nog aardig met een energieker, optillend en meer catchy geluid in vergelijking met het Pryda-light geluid op de vorige schijf. Kortom, dit is een bijna compleet Pryda verzamelalbum dat alleen voor de echte diehard Prydators onder ons interessant is.Score: 67/100www.ericprydz.tv