r_AW Essential.03 - Mixed by Rude Awakening

IntroThe Third Movement, het platenlabel van DJ Promo, kent een drietal reeksen compilatie-cd’s, namelijk de Demolition-, Audio Output- en r_AW Essential series. Van al deze reeksen kun je regelmatig recensies terugvinden op Partyflock. Ook nu is dat weer het geval, want van de ‘r_AW Essential’ serie is sinds kort een nieuw deel verschenen. Waar de Demolition- en Audio Output-cd’s gevuld worden met losse tracks, zijn de r_AW Essential cd’s bedoeld voor een mix van één van de dj’s uit de stal van The Third Movement. Waar Daisy en Peaky Pounder hem voorgingen, neemt Sebastian Hoff (als Rude Awakening) zelf deel drie van deze serie voor zijn rekening.
AudioDe cd opent met een nummer van Jan Lindenthal & R. Russino. Eerstgenoemde is een nieuwe artiest op het Third Movement label. Hij maakte zijn debuut tijdens de laatste Club r_AW in de P60 en werd vooraf aangekondigd als de perfecte vervanger van Kay D Smith, die had afgezegd voor dit feest. Zijn stijl is inderdaad te vergelijken met die van Kay D Smith. Ook bij dit nummer is daar sprake van; techno met een lekkere drive en bovendien behoorlijk hard, zonder in simpel en doelloos gebeuk te vervallen. Kay D Smith zelf vinden we overigens ook op deze cd terug (track vier, ‘U better run’), net als nummers van Robert Natus en Chris Noize, andere bekende namen binnen de hardtechnoscene. Een nummer welke je niet direct op een cd als deze zou verwachten is track zeven, Misjah’s remix van ‘Tellurians - The Navigator’. Dit nummer uit 1996 is toch wel een klassieker te noemen en vaak te horen op oldschool/early hardcore feesten. Toch misstaat het zeker niet op deze cd. Grappig detail is dat de wereldwijd bekende trance-dj Ferry Corsten één van de vier producers van Tellurians is. Na ‘The Navigator’ volgt een stuk dat iets afwijkt van de rest van de cd. Zo is daar ‘Bush’ van Mark Hawkins (track acht); een energiek nummer, maar met een overheersend geluid wat je aanspreekt of juist heel erg tegenstaat. Hetzelfde treffen we ook aan bij nummer tien, ‘Pnakotic fragments’, van Jamie Ball. Een erg druk nummer, met een funky geluid en vocal. Het vervolg van de cd klinkt weer vertrouwd in de oren; stevige techno zoals we dat van Rude Awakening gewend zijn. De tracks sluiten goed op elkaar aan en vanaf track zestien (een langzaam en duister nummer) worden de kicks zelfs nog steviger en neigen ze meer naar hardcore. Dit is dan ook de stijl waar de cd mee afsluit. Zo vinden we daar ‘Step into the pit’ van Earthquake. Een erg energiek nummer, welke overigens ook al op Demolition 5 terug te vinden is. Het duistere ‘Netherworld (The Outside Agency remix)’ van Petrochemical is tevens het vermelden waard.
Ook Ophidian neemt een track voor zijn rekening, namelijk het snelle en snerpende ‘Pepperspray’. Tenslotte vinden we Third Movement-boegbeelden Promo en Daisy ook nog op het einde van de cd terug.
OutroPersoonlijk vind ik dit een cd die je een paar keer moet beluisteren voor je hem echt weet te beoordelen. Daarna kom je tot de conclusie dat de cd goed in elkaar zit. De cd kent bijvoorbeeld een goede opbouw kent en is bovendien best gevarieerd. Zo is er natuurlijk (hard)techno en hardcore op terug te vinden, maar ook een oldschool-nummer als ‘The Navigator’ en een funky track als ‘Pnaktoic fragments’ hebben een plaatsje op de cd gekregen. Goed voor de afwisseling dus.Desalniettemin zijn er ook af en toe stukken die een beetje op elkaar lijken en weinig onderscheidend zijn. Ook het middenstuk, en dan metname de behandelde tracks acht en tien, spreekt mij wat minder aan. Opvallend is overigens dat er helemaal geen tracks van Rude Awakening zelf op de cd terug te vinden zijn, echter dit heeft wel een reden. Zo komt er namelijk binnenkort een album van Rude Awakening uit en voor de exclusiviteit van dat album, zijn er geen nummers voor deze cd gebruikt. Begrijpelijk, maar een klein voorproefje had leuk geweest. Al met al is deze cd niet iets wereldschokkends, maar door de opbouw, variatie en de aanwezigheid van een aantal tracks die zeer de moeite waard zijn, is het toch een album geworden dat ruim boven de middelmaat uitstijgt.