Partyflock
 

Luca Antolini - Mastermind

door , gepubliceerd op , waardering: 70/100
Luca Antolini - Mastermind
4 juli 2011
Nog niet zolang geleden kreeg ik de kans om Luca Antolini te interviewen. Als je iemand niet kent, weet je nooit hoe zo'n interview gaat verlopen, het kan zomaar gebeuren dat iemand heel kortaf is en er eigenlijk niet veel inhoud overblijft voor een leuk interview. Dit was gelukkig bij hem niet het geval, de man sprak honderduit over zijn verleden, heden en toekomst. Een paar weken na dit interview, dat we via email hadden afgehandeld, ontmoette ik Antolini op een festival waar we allebei moesten draaien en ik heb zelden zo'n bescheiden, aardige, dankbare persoon ontmoet. Natuurlijk loopt hij al een hele tijd mee in het wereldje, maar de oprechtheid en vooral het plezier straalde van zijn gezicht af, iets wat helaas niet altijd gebruikelijk is in DJ-land. Buiten zijn charisma is het ook nog eens een onwaarschijnlijk getalenteerde man, zijn tunes vormen in feite al jaren een muziekstijl op zich. Het was volgens hem dan ook tijd voor een artiestenalbum en dat kon, geheel terecht, maar één titel hebben: Mastermind.

Intro's zijn altijd tricky business. Soms komt een goedbedoelde intro helemaal niet aan bij de luisteraar, doordat het iets te snel in elkaar is gezet of gewoon te goedkoop klinkt. In het geval van het eerste nummer, getiteld 'My History', is het wel degelijk goed gelukt om een geslaagde prelude aan het album te geven. Alsof je naar een klassieke filmscore zit te luisteren, het is simpelweg adembenemend mooi gedaan en het geeft Antolini's muzikale diversheid een hele nieuwe dimensie. Meteen daarna barst wel het geweld los dat we van hem gewend zijn, maar wel op een manier die goed aansluit op de intro. Het is ook geen album met losse, korte versies van zijn tracks, maar één lange mix met maar liefst drieëntwintig (!) nieuwe tracks, 2011 versies van zijn oudere tracks, zes remixen die hij maakte voor andere artiesten en twee samenwerkingen met andere producers. Het is dan ook moeilijk om niet van de hak op de tak te springen met zoveel verschillende tracks en eerlijk gezegd is dat wel een beetje het geval. Na dertig minuten luisteren, ben je al bij het twaalfde nummer aangekomen en hoewel ik absoluut pleit voor zo veel mogelijk tracks op een cd, is het in dit geval net iets te rommelig met zo hier en daar ook wat minder prettige overgangen tussen twee nummers.

Maar… wat is de kwaliteit van Antolini's producties hoog, niet normaal! Ik val van de ene verbazing in de andere. Waar veel hardtrance- en harddanceproducers zichzelf vaak herhalen door iedere keer hetzelfde kunstje uit te voeren, lijkt het alsof Luca elke nieuwe track met een compleet andere invalshoek benadert. Wat des te opmerkelijker is, omdat hij wél een echte, eigen sound heeft, wat waarschijnlijk vooral ligt aan het feit dat hij hoorbaar extreem gedetailleerd werkt. Ieder geluidje, iedere synth, iedere vocal; allemaal hebben ze een meerwaarde. Ik moet wél vermelden dat ik geen fan ben van álle tracks die er op dit album staan. Een nummer als 'Full Seduction' is inmiddels wel uitgekauwd met de bekende Ultimate Seduction-vocal en het dito op-en-neer gaande bleepsynthje.

Pfoe, what a hell of a ride this was! Ondanks het iets te snelle afwisselen tussen bepaalde tracks en sommige mixen die niet helemaal lekker lopen, is het wel een cd die waar voor je geld biedt. In drieënzeventig minuten en achtendertig seconden bewijst Luca Antolini dat hij je het maximale wil geven, want zoals je weet kan er maar vierenzeventig minuten aan muziek op één schijfje. Voor fans van het hardere genre en dan met name de liefhebbers van harddance en early hardstyle, is dit denk ik wel een fijn album waar ze veel herkenning en plezier aan zullen beleven. Voor de mensen die gewoon eens wat anders willen, is dit ook een dikke aanrader. Ik weet één ding in ieder geval zeker: Antolini is een Mastermind zoals je ze zelden tegenkomt.

Score: 70/100


www.lucaantolini.com


Album preview

Tracklist

Bonus Tracks:

2 opmerkingen

Werkzaam bij Partyflock
Hele toffe recensie, ben nieuwsgierig geworden naar dit album.
 
Woorden schieten tekort, om te omschrijven hoe erg ik dit album vind tegenvallen. Niet eens omdat het slecht is maar gewoon omdat ik er shit van verwachtte die niet is waargemaakt. Maar goed, ik was ook even vergeten dat ie niet meer met Tuneboy als engineer werkt maar met Ricky T. De ouwe Luca Antolini, de Italiaanse Scot Project, is niet meer. De nieuwe Luca Antolini is meer de Italiaanse Kidd Kaos maar dan met cheesier platen.

Let eens op de leads, elke track op dat album is kapot gesidechained. Luister bijvoorbeeld de melodie van een plaat als The Race of Heat (originals uit 2001-2002), die staat of valt bij het leggen van de nadruk, althans op sommige punten, op de beat, en niet op de offbeat van de melodie. Sidechaining op deze manier maakt dat onmogelijk en zo houd je weinig meer van een melo over :/

En af en toe zo'n plaat draaien, prima, maar als je een album maakt met meer dan de helft zulke platen ja dat is een beetje veel van het goeie.

Recensie is uiteraard wel goed (y)
laatste aanpassing