Sander van Doorn - Dusk Till Doorn 2011

Het is Sander Ketelaars, veel beter bekend als Sander van Doorn, de afgelopen jaren flink voor de wind gegaan. Binnen afzienbare tijd is hij niet alleen uitgegroeid tot lieveling van het dansend publiek, maar werd hij ook met superlatieven overladen door veel van zijn gerenommeerde collega producers en dj's. Als we de DJ Mag 100 lijst als graadmeter mogen nemen dan is Sander met zijn recente nummer twaalf positie zo goed als genesteld in de top van de internationale dancescene. Best knap voor iemand die zich grotendeels beweegt tussen trance, progressive en house en zich in dit ruime speelveld als een vis in het water voelt. Of het nu zijn eigen Van Doorn producties zijn, of de tracks uitgebracht onder zijn alter ego Purple Haze of zijn vaak opvallende remixen van nummers buiten het EDM genre, 'SvD' heeft de gave zijn muziekstukken op vele manieren catchy en op geheel eigen wijze te presenteren. De immer goedlachse Eindhovenaar is dan ook de ideale man om menig dance/trance feest compleet op zijn kop te zetten. Of hij nu de opbouw, prime time of de afsluiting mag verzorgen, hij krijgt de voeten altijd van de vloer en alle handjes de lucht in.

Een klein jaar geleden liet Van Doorn zijn eerste 'Dusk Till Doorn' mixcompilatie, verwant aan zijn gelijknamige clubconcept/show, los op de buitenwereld. Met zijn twee mixen vol energieke, aandrijvende trance aangevuld met een paar flinke scheuten pakkende house en wat melodieuze progressive bood hij de luisteraar een positief gestemde en vooral knallende dubbelaar die recht deed aan het eigensoortig Dusk Till Doorn idee. Deel twee uit de serie is ondertussen ook gereleased en kent eenzelfde aanvalsplan voor de dansvloer-minded people. Geeft onze landgenoot er dit maal weer flink de lap op?

Lap op de Ketel-aars

Ook voor editie twee is het vermaak opgedeeld in een 'Dusk' en 'Dawn' gedeelte, waarbij de 'zonsondergang' cd zich focust op opgewekte house en de 'dageraad' disk de kwieke en melodieuze trance kant van SvD belicht. Wat goed opvalt bij beide schijven is de behoorlijke Nederlandse inbreng. Dit gegeven begint op cd één meteen met de positieve housedeun van de Bingo Players "Cry (Just a Little)". Het is met zijn aanstekelijke retro lyrics (gesampled uit Brenda Russel's "Piano In The Dark" uit 1988) en dito refrein een ideale gangmaker. Met dikke, Op Doorn Records gedropte platen als de Thomas Gold mix van Sander's 2010 hit "Reach Out", Dr. Kucho's "Hale Bopp" en "Zaman" (Thee Nese Djouma Projesi) wordt er een weldadige clubflow gecreëerd. Persoonlijk vind ik het jammer dat Wippenberg's "Phoenix" is uitverkoren, gezien velen deze track onderhand wel kunnen dromen. Omdat SvD het heeft aangedurft meer van dit soort minder verse nummers mee te nemen in zijn mix ontstaat er wel regelmatig een 'been-there-done-that-gevoel'. Dat zijn "Koko" en "Love Is Darkness" (in de Basto! remix) is meegenomen, is dan nog wel te begrijpen, maar ver van hun houdbaarheidsdatum zitten ze niet meer. Minder aangenaam is de tweede helft van de eerste disk waar Van Doorn met té generieke housedeunen, ingezet door "Sticker" van (je zou het niet verwachten) Marco V, aan komt zetten. Zelfs de ietwat diepere platen "Control Room" (Fedde Le Grand) en "Italian" (Erick Strong) kunnen de mix niet meer redden van een weinig originele en verre van enerverende slotfase. Voor de zoveelste keer Tiësto & Hardwell's "Zero 69" en Ferry Corsten's "Punk" in de remix (dit keer die van Arty) gepresenteerd krijgen is natuurlijk gewoon jammer. Maar de nogal drukke house-hardrock combinatie ("I Wanna Be Your Dog") vormt naar mijn beleving de grootste anti-climax, één waar maar weinig honden brood van zouden lusten.

Na de tegenvallende ervaring op de vorige schijf is het als trancefan een verademing om op de 'Dawn disk' door de mooie progressieve trancedeuntjes van de good-old Filterheadz te worden begroet. Het mooie aan deze mix is dat SvD veel geleidelijker meer energie én puur trancegenot je oren in injecteert. Doe je ogen dicht en laat je meevoeren door de sublieme melodieën uit "Illumination" van MEM en de zalig drukkende baslijn uit D-Mad's "I Love Indigo". Het zweven wordt niet veel later afgewisseld door beats waarbij je een lekker potje kunt dansen. Voor dit soort momenten is er eigenlijk geen betere track voor handen dan de onwijs ontladende techtrancer "Bliss" van de altijd presterende UK-lads Ali Wilson en Matt Smallwood. Zoals we van Sander gewend zijn kent ook deze mix niet een rechte lijn naar het eind, maar dient hij zijn sounds in fases op. Na de handen in de lucht momenten zoekt Sander vaak diepgang op om daarna weer lekker weg te dromen. Deze 'losgaan-en-ogen-dicht-wisselwerking' pakt heel fijntjes uit en doet mij denken aan de betere livesets waarmee de beste man mij meerdere malen wist te behagen. Een man die dit principe goed door heeft is Ummet Ozcan. Het is niet voor niets dat twee tracks van zijn hand het middenstuk opsieren en Sander op een ideale manier laat toewerken naar een melodie en sfeer gedreven slotstuk. Ook hier is de laatste plaat (housy) wat afwijkend van het voorgaande trancegedeelte, maar "Spotfire" van de in de gaten te houden man Jacob Van Hage is best goed te verteren als eindtune.

From Sander till Doorn

Deze tweede 'From Dusk Till Doorn' dubbelaar komt niet onder zijn tegenvallende house ('Dusk') cd uit. Wat zo mooi begon met strakke clubplaten met een mooie flow gaat redelijk kopje onder door weinig originele houseriedels die we vandaag de dag zoveel horen. Wat dit betreft mag je gewoon een originelere Sander van Doorn verwachten. De ('Dawn') trance mix daarentegen doet veel meer recht aan een clubgerichte SvD. Door melodieuze, gangmakende en soms diepgaande tunes met elkaar af te wisselen heeft Sander andermaal een mooie tweede cd afgeleverd, welke zeker voor de meer (prog)trance gerichte SvD-fans veel van de teleurstelling op cd één kan wegspoelen. Toch had Sander op beide disks wat origineler en minder braaf uit de kant moeten komen, want nu blijft het toch vaak net iets te lang hangen in '538 Dance Smash' sferen. Juist dat verrassende en opwindende typeert mijns inziens een van avond tot ochtend piekende/peakende Sander Van Doorn.

Score: 70/100


www.sandervandoorn.com
www.myspace.com/doornrecords