Richard Durand - In Search Of Sunrise 9: India

Organisatie | Black Hole Recordings ![]() |
Artiest | Richard Durand |
Label | Black Hole Recordings |
Genre: progressive trance, trance
trance
trance
Sinds het derde deel van In Search Of Sunrise wordt er steevast een land aan de compilatiereeks verbonden, waar inspiratie is opgedaan voor de mix. Richard Durand zet deze traditie voort. Bij zijn eerste deel [ISOS 8] was dat Zuid-Afrika, voor ISOS 9 liet Durand zich bezielen door het mystieke India.
Sinds november 1999 heeft In Search Of Sunrise, kortweg ISOS, een prominente plaats in het trancelandschap. Ooit opgezet door één van Neerlands grootste exportproducten, Tijs Verwest ofwel Tiësto, maar sinds vorig jaar heeft Richard Durand de mixtouwtjes in handen. Tijdens de GrotesQue ISOS Releaseparty op 14 mei van dit jaar is het tweede deel gelanceerd onder dit nieuwe bewind. In Search Of Sunrise 9: India werd groots gepresenteerd voor een uitzinnig publiek op de Ocean Diva. Richard Durand was uiteraard de headliner, die daar tevens de kick-off van zijn wereldtoer vierde. Sinds begin deze maand ligt de nieuwe dubbelaar in de winkels.
CD1
Sinds het derde deel wordt er een land aan ISOS verbonden waar inspiratie is opgedaan voor de mix. Durand zet deze traditie voort; na Zuid-Afrika [deel 8] liet hij zich ditmaal bezielen door het mystieke India. And India it is bij de eerste klanken van 'All Good Things' in de Prayag & Rishab Intro Mix. Vervolgens gaat de cd echt van start met het zomerse 'Tonight'. Hierna is het tijd voor Durands broer Alex O'Rion met 'Craters Of The Moon'. Een vrolijke tune die ook op zijn debuutalbum 'The Bigger Room' staat. De twee tracks hierna vind ik ietwat slap, maar dat gevoel verdwijnt spontaan bij 'Circular Progression' van Vinson. De tune klinkt heel gemakkelijk, maar de verschillende lagen in het nummer, de swingende sublijn en het vrouwelijke la la la-gezang bezorgen mij telkens een heerlijk gevoel. Vanaf 'Avatar' wordt de cd iets meer uplifting en bij 'Ice Coffee' van Moonpax gaat er nog een klein schepje bovenop. Gaaf hoe dit nummer na een gevoelige trancy break even het roer omgooit met de nadruk op een diepe, smerige baseline en swingende percussie. 'Inflection' is nog zo'n nummer waar ik niet bij kan stilzitten en ook track veertien schiet boven de rest uit. Het is Durands eigen 'Run To You'. Technisch een topper en samen met de fijne stem van Hadley een zalig luister- en feestnummer.
CD2
De tweede cd wordt wederom ingeleid met een intro. Deze heeft weinig met India van doen, maar het verhaal wordt wel lekker gestart. De eerste overgang is naar mijn mening de lekkerste van de hele compilatie. In de break mixt Durand alvast de vocalen van Eva Kade in waardoor het even lijkt alsof zij bij het eerste nummer hoort. Als daarna de rauwe baseline van 'Fire In My Head' erin klapt, gaan we ineens de techy kant op. Persoonlijk hou ik daar enorm van; een stijlbreuk die verrast maar wel perfect in het geheel past. Dit soort twists mogen van mij vaker, maar dat gebeurt helaas niet. Maargoed, de cd heeft nog genoeg piekjes in petto. 'Falling Deep' hoort daar naar mijn persoonlijke mening zeker bij. Een wolf in schaapskleren; tot en met de break is het nummer ultra trancy met zweverige vocalen van Emma Lock, maar na de break valt het zweverige weg en presenteert de track een baseline waarbij de adrenaline danig wordt geboosd. Volgende station der toptunes is 'Diamonds In The Sky' van Richard Durand. Fijne swing, dikke baseline en de stem van Julie Thompson maakt het helemaal af. Op nummer tien is het de beurt aan broerlief Alex die met 'Rise Up Again' wederom geweldig van zich laat horen. Hierna bouwt de cd gestaagd door. Met name bij de laatste drie nummers gaat het gas er nog even lekker op dat had wat mij betreft best iets langer mogen duren.
In Search of Conclusions
Dat Richard Durand de reeks geslaagd heeft voortgezet staat wat mij betreft vast. Het ISOS-concept is behouden en Durand heeft het succesvol naar zijn hand gezet. ISOS 9: India biedt klasse trance in twee strakke luistermixen.
Wat ik echter mis - de vaste lezers van mijn recensies voelen hem al aankomen - zijn spannende muzikale twisten; variaties die het verhaal spannender maken en diepgang creëren. Afgezien van de eerste mix op CD2 volgen de meeste nummers elkaar als vanzelfsprekend op. Maar trance is zo veel breder. Ik vind dat mixen die spelen met de verschillende soorten trance - en bijbehorende effecten op de luisteraar - compilaties spannender maken waardoor de adrenalinemotor nog aangenamer draait. Or is it just me?
Score: 72/100
www.insearchofsunrise.net
http://richarddurand.com
www.blackholerecordings.com
CD1
Sinds het derde deel wordt er een land aan ISOS verbonden waar inspiratie is opgedaan voor de mix. Durand zet deze traditie voort; na Zuid-Afrika [deel 8] liet hij zich ditmaal bezielen door het mystieke India. And India it is bij de eerste klanken van 'All Good Things' in de Prayag & Rishab Intro Mix. Vervolgens gaat de cd echt van start met het zomerse 'Tonight'. Hierna is het tijd voor Durands broer Alex O'Rion met 'Craters Of The Moon'. Een vrolijke tune die ook op zijn debuutalbum 'The Bigger Room' staat. De twee tracks hierna vind ik ietwat slap, maar dat gevoel verdwijnt spontaan bij 'Circular Progression' van Vinson. De tune klinkt heel gemakkelijk, maar de verschillende lagen in het nummer, de swingende sublijn en het vrouwelijke la la la-gezang bezorgen mij telkens een heerlijk gevoel. Vanaf 'Avatar' wordt de cd iets meer uplifting en bij 'Ice Coffee' van Moonpax gaat er nog een klein schepje bovenop. Gaaf hoe dit nummer na een gevoelige trancy break even het roer omgooit met de nadruk op een diepe, smerige baseline en swingende percussie. 'Inflection' is nog zo'n nummer waar ik niet bij kan stilzitten en ook track veertien schiet boven de rest uit. Het is Durands eigen 'Run To You'. Technisch een topper en samen met de fijne stem van Hadley een zalig luister- en feestnummer.
CD2
De tweede cd wordt wederom ingeleid met een intro. Deze heeft weinig met India van doen, maar het verhaal wordt wel lekker gestart. De eerste overgang is naar mijn mening de lekkerste van de hele compilatie. In de break mixt Durand alvast de vocalen van Eva Kade in waardoor het even lijkt alsof zij bij het eerste nummer hoort. Als daarna de rauwe baseline van 'Fire In My Head' erin klapt, gaan we ineens de techy kant op. Persoonlijk hou ik daar enorm van; een stijlbreuk die verrast maar wel perfect in het geheel past. Dit soort twists mogen van mij vaker, maar dat gebeurt helaas niet. Maargoed, de cd heeft nog genoeg piekjes in petto. 'Falling Deep' hoort daar naar mijn persoonlijke mening zeker bij. Een wolf in schaapskleren; tot en met de break is het nummer ultra trancy met zweverige vocalen van Emma Lock, maar na de break valt het zweverige weg en presenteert de track een baseline waarbij de adrenaline danig wordt geboosd. Volgende station der toptunes is 'Diamonds In The Sky' van Richard Durand. Fijne swing, dikke baseline en de stem van Julie Thompson maakt het helemaal af. Op nummer tien is het de beurt aan broerlief Alex die met 'Rise Up Again' wederom geweldig van zich laat horen. Hierna bouwt de cd gestaagd door. Met name bij de laatste drie nummers gaat het gas er nog even lekker op dat had wat mij betreft best iets langer mogen duren.
In Search of Conclusions
Dat Richard Durand de reeks geslaagd heeft voortgezet staat wat mij betreft vast. Het ISOS-concept is behouden en Durand heeft het succesvol naar zijn hand gezet. ISOS 9: India biedt klasse trance in twee strakke luistermixen.
Wat ik echter mis - de vaste lezers van mijn recensies voelen hem al aankomen - zijn spannende muzikale twisten; variaties die het verhaal spannender maken en diepgang creëren. Afgezien van de eerste mix op CD2 volgen de meeste nummers elkaar als vanzelfsprekend op. Maar trance is zo veel breder. Ik vind dat mixen die spelen met de verschillende soorten trance - en bijbehorende effecten op de luisteraar - compilaties spannender maken waardoor de adrenalinemotor nog aangenamer draait. Or is it just me?
Score: 72/100
www.insearchofsunrise.net
http://richarddurand.com
www.blackholerecordings.com
Tracklists
CD1
- Lost Stories - All Good Things (Prayag & Rishab Intro Mix)
- Ad Brown, Mango & Kerry Leva - Tonight
- Alex O'Rion - Craters Of The Moon
- Pulser featuring Molly Bankcroft - In Deep
- Zoo Brazil featuring Rasmus Kellerman - Hold Me Tight
- Vinson - Circular Progression
- Venaccio & Daigon - Avatar
- Moonpax - Ice Coffee
- Mike Saint-Jules presents Saint X featuring Sandel - Summerlives
- Craving - Inflection
- Rene Martens - Point Of No Return
- Thomas Coastline - Eliminate
- Save The Robot - Solace
- Richard Durand featuring Hadley - Run To You
- Jason van Wyk & JPL - Elsewhere
CD2
- Supermind - Golden Langur
- Jorg Zimmer featuring Eva Kade - Fire In My Head
- Silence Groove - Seven
- Jonas Steur featuring Jennifer Rene - Still I Wait (Richard Durand's In Search of Sunrise Mix)
- Craving - Summer Memories
- George Acosta featuring Emma Lock - Falling Deep (Extended Mix)
- Tom Cloud - The Sky Is The Limit
- Richard Durand featuring Julie Thompson - Diamonds In The Sky
- Andy Duguid featuring Fenja - Strings
- Alex O'Rion - Rise Up Again
- Daniel Wanrooy - Bangalore
- Sunny Lax - Viva La Revolucion
- Dragon & Jontron - Wheels Up
- DNS Project presents Bigroom - In The Air
- Mark Sixma - Arrivals
20 opmerkingen
Prima CD met een aantal flink goede tracks. In mijn ogen een stuk beter dan het vorige deel.
Mee eens. Bijna alle compilaties spelen tegenwoordig op safe. Hierdoor klinkt het zeker niet slecht, maar het boeit ook niet altijd evenveel.
Maar trance is zo veel breder. Ik vind dat mixen die spelen met de verschillende soorten trance - en bijbehorende effecten op de luisteraar - compilaties spannender maken waardoor de adrenalinemotor nog aangenamer draait. Or is it just me?
Mee eens. Bijna alle compilaties spelen tegenwoordig op safe. Hierdoor klinkt het zeker niet slecht, maar het boeit ook niet altijd evenveel.
Blij om te horen dat ik medestanders heb. Het is absoluut niet slecht maar inderdaad of save en daardoor inspiratieloos.
Zal ff mn collectie induiken om hem weer eens te luisteren, maar volgens mij ben ik het met je eens
en daar kom ik weer; ISOS 3 is de beste ooit
Zal ff mn collectie induiken om hem weer eens te luisteren, maar volgens mij ben ik het met je eens

spelen ze op safe, of mist de inspiratie.
Inspiratie is er zeker. Ik vind dat er een goede sfeer in de beide cd's zit, alleen zoals hierboven ook gezegd wordt het is allemaal een beetje te braaf!
In mijn ogen een stuk beter dan het vorige deel.
In mijn ogen ook!
Maar trance is zo veel breder. Ik vind dat mixen die spelen met de verschillende soorten trance - en bijbehorende effecten op de luisteraar - compilaties spannender maken waardoor de adrenalinemotor nog aangenamer draait. Or is it just me?
Ik vind de ISOS niet de meest voor de hand liggende serie om spannende of afwijkende platen bij in te mixen. Ik vind juist dat het om het geheel moet draaien, waarbij de mix je meeneemt op een reis, een verhaal verteld of hoe je het ook wilt noemen.
Wel ben ik het met je eens dat deze release erg op safe speelt en niet echt weet op te vallen. Beiden mixen passen goed bij het thema, ook beter dan bij het vorige deel het geval was vind ik, en liggen lekker in het gehoor. Echt spannend of interessant wordt het echter helaas nergens. Voor mij dan ook geen release die ik vaak zal opzetten.
De eerste drie delen uit de serie waren natuurlijk de beste, daarna is het allemaal veel vlakker geworden. Sowieso is mijn aandacht ook gaan verslappen toen het een dubbel-cd werd.
laatste aanpassing
Uitspraak van verwijderd op dinsdag 28 juni 2011 om 11:08:Ik vind trance, en zeker de stijl van ISOS, niet de meest voor de hand liggende stijl om spannende of afwijkende platen bij in te mixen. Ik vind juist dat het om het geheel moet draaien, waarbij de mix je meeneemt op een reis, een verhaal verteld of hoe je het ook wilt noemen.
Ik vind trance bij uitstek een stijl die het mogelijk maakt om spannende mixen te maken die wel een geheel vormen, ofwel een verhaal vertellen. Trance kan melodieus zijn of juist techy, vrolijk, emotioneel, met vocals of zonder, met simpele riffs maar met de nadruk op de bassline, nasty, rollende basslines met swing of juist punchy. Dat vind ik het mooie aan trance, en als je met gebruik van deze elementen een verhaal weet te vertellen, heb je mij helemaal!
ISOS 9 is ook wel een verhaal en heeft sfeer, maar het is imo een braaf verhaal met teveel van dezelfde woorden.
laatste aanpassing
Ik vind trance bij uitstek een stijl die het mogelijk maakt om spannende mixen te maken die wel een geheel vormen
'Bij uitstek' heb IK mijn twijfels over, maar trance is inderdaad goed te mixen met andere stijlen en invloeden. Ik vind de ISOS serie daar alleen niet geschikt voor, daarbij zit ik niet te wachten op techy sounds of nasty rollende basslines.
Maargoed, ieder zijn mening

Blij om te horen dat ik medestanders heb. Het is absoluut niet slecht maar inderdaad of save en daardoor inspiratieloos.
Uitspraak van toerist op dinsdag 28 juni 2011 om 11:01:
en daar kom ik weer; ISOS 3 is de beste ooit
Zal ff mn collectie induiken om hem weer eens te luisteren, maar volgens mij ben ik het met je eens
Wel in één keer doorluisteren zonder te skippen dan he

ik ben er al vaker van in trance geraakt
Vergeet magic deel 1 niet

laatste aanpassing
Het niveau van Tiësto zal Richard nooit halen. Daarom moeten we met minder genoegen nemen.
Maar nu Tiësto alweer een dikke trance cd heeft uitgebracht " kiss from the past" onder zijn aka Allure weet je het maar nooit. Wie weet gaat Thijs nog wel weer verder met ISOS. Zal niemand bezwaar tegen hebben denk ik zo.
Maar nu Tiësto alweer een dikke trance cd heeft uitgebracht " kiss from the past" onder zijn aka Allure weet je het maar nooit. Wie weet gaat Thijs nog wel weer verder met ISOS. Zal niemand bezwaar tegen hebben denk ik zo.
Uitspraak van verwijderd op dinsdag 28 juni 2011 om 11:44:Ik vind de ISOS serie daar alleen niet geschikt voor, daarbij zit ik niet te wachten op techy sounds of nasty rollende basslines.
Bij ISOS verwacht ik een diepere, zomerse doch soms ietwat donkere sound. Tenminste.....de delen die ik dan weer het best vond waren 4, 5 en 6 (Waarbij ik 4 echt brilliant vond)
en daar vond ik dat dus heel sterk. (moet je eerlijk bekennen dat ik destijds deel 1 niet zo spannend vond en volgens mij derhlave 2 en 3 nooit echt geluisterd heb....misschien maar eens gaan doen

Deel 7 van Tiësto zelf vond ik een teleurstelling......Hetgeen ik hier boven beschreef was compleet weg. Evenals bij Richard's eerste poging op deel 8, die me ook niet kon bekoren.
Techy sounds en grote verrassingen of wendingen zie ik zelf ook liever niet bij deze serie...juist een hele diepe sfeer...ietwat meer de progressive kant op.
Platen van voorgaande edities die dat gevoel imo hadden waren bijv:
Tiësto feat. Matt Hales from Aqualung - UR (Junkie XL Air Guitar remix)
Progression - Technophobia
A Boy Called Joni - Green Astronauts
Karen Overton - Your Loving Arms (Club mix)
Tilt - Twelve (Dousk mix)
Matthew Dekay vs. the Proluctors - Bad
P.O.S. - Gravity
Glenn Morrison - Contact
Etc.........
Ik heb deel 9 nog niet goed geluisterd (alleen cd 1 de eerste paar nummers) maar het leek erop alsof die sfeer er wederom niet in zat.
Maar zal het binnekort nog eens proberen

Goede recensie iig!
laatste aanpassing
Kan me erg vinden in de recensie.. Ik vind de mix als geheel persoonlijk wat beter dan ISOS 8, maar daarentegen zijn de tracks op zich zelf niet zo heel spannend.. Hij heeft twee CD`s de tijd om op te bouwen en je op reis mee te nemen, wat eigenlijk niet echt lukt.. Denk dat de score van 72 ook wel een goede afspiegeling is: Mix is vrij ok, tracks stabiel, maar het springt er neit echt uit allemaal...
Tenminste.....de delen die ik dan weer het best vond waren 4, 5 en 6 (Waarbij ik 4 echt brilliant vond)
en daar vond ik dat dus heel sterk. (moet je eerlijk bekennen dat ik destijds deel 1 niet zo spannend vond en volgens mij derhlave 2 en 3 nooit echt geluisterd heb....misschien maar eens gaan doen
ISOS 1 niet zo spannend? Man, dat begin alleen al en sowieso de klassiekers van Billy Ray Martin en BT maakten die compilatie tot een zeldzaam exemplaar, die wat mij betreft nooit meer overtroffen is. Al helemaal niet door Armin van Buuren. ISOS deel 3 was inderdaad ook ijzersterk en toen Tijs naar de dubbel cd's ging werd het ietsje minder maar er kwamen wel weer meer verschillende stijlen terug (bv. meer progressive) wat ik ook interessant vond. Niemand heeft/had zoveel gevoel als hij voor de beste trance bij elkaar rapen en er een boeiende mix van te maken
Uitspraak van Technoboy45 op dinsdag 28 juni 2011 om 18:47:Het niveau van Tiësto zal Richard nooit halen.
Dat haalde hij al eerder, overtrof het zelfs, toen hij nog werkte onder zijn G-Spott-alias. Een track asl G-Licious is vetter dan welke Tiesto productie dan ook, en dan bedoel ik dat vrij objectief, dus gewoon luisterend naar de kwaliteit van het arrangement, de sounds die hij gebruikt, en de mate waarin de melodie in je kop blijft hangen. Jammer alleen dat ie tegenwoordig niet meer van die lekkere melodieuze partymuziek maakt en draait maar zichzelf maar wat interessant en diepgaand is gaan vinden met die saaie proggy meuk van 'm.

laatste aanpassing