Triax - Audioslave

Triax heeft enkele weken geleden het album 'Audioslave' uitgebracht. Een nobele onbekende zou je zeggen, maar toch draait hij al enkele jaren mee in de scene, op zowel productioneel als dj vlak. En dat hij perfect zijn mannetje kan staan in de hardere wereld van de hardcore wil hij koste wat het kost bewijzen.

"Without order, nothing exists. Without chaos, nothing evolves." Deze uitspraak, zoals het in de booklet van het album staat, belichaamt in zeker zin de hardcore wereld. Hardcore is muziek dat zowel de regeltjes probeert te volgen als ze tegelijk probeert met de voeten te vegen. Triax heeft het allemaal heel slim aangepakt trouwens. Ook al is hij allang geen onbekende meer, toch heeft hij zijn biografie in de booklet verwerkt. Mochten er dan toch mensen zijn die hem nog niet kenden...

En dan nu, de muziek. 24 nummertjes netjes verdeeld over twee schijfjes, en het zijn volledige versies. Artiesten die zijn muziek willen gebruiken, zijn ook gezegend dus. Ze zouden geen ongelijk hebben. De kwaliteit die Triax aflevert is zeer naar behoren. De tracks zijn voornamelijk mainstream gericht, maar er wordt met zodanig veel elementen gespeeld dat de variatie er goed in zit. Zo is "Set Me Free" een zeer mooie opener met rustgevende gezangen in combinatie met een stevige kick. Triax probeert mainstream in een nieuwe richting te duwen door de grenzen af te tasten. Zijn melodielijnen zijn enerzijds typisch mainstream, maar af en toe gaan ze ook naar de rauwere kant op, zoals bij "Anger".

Zijn liefde voor metal is ook zeer goed hoorbaar. Op de eerste cd alleen al hoor je invloeden in "Testify", "Anger", "Forever To Stay", "Headtwister" en "One Time!". En overal is de mix met metal geslaagd te noemen. Vooral leuk om weten: Bij "Anger" werkte Triax samen met gitarist Deathfall. Niet alleen metal vinden we terug; ook het rap/hiphop gebeuren. In "Plain and Raw" bijvoorbeeld horen we daar een sample van voorbij denderen. Triax gebruikt heel veel samples van verschillende muziekstijlen en dat kan storend werken. Maar hij heeft net dat tikkeltje meer om er echt wat mee te doen. Vooral "Chronic Beats" is daar een prachtig voorbeeld van. Dit is ongetwijfeld een van de betere nummers op het album.

Maar het is niet allemaal even grandioos. Zo klinken "System Collapse" en "Becoming The Beast" niet helemaal af. Het eerste nummer lijkt niet volledig los te komen en is iet of wat naar de eentonige kant en het tweede wil meer industrial zijn zonder het echt te zijn. Dat is een kunstje dat hij bij onder andere "Headtwister" veel beter wist te beheersen. Op de tweede disc vinden we de net iets oudere Triax-nummertjes terug, een aantal remixes van andere artiesten en, hoe kan het ook anders, zijn totnogtoe grootste hit; "Assassins", zowel in de originele versie samen met Partyraiser, als in de Nosferatu One Shot Remix.

Conclusie? Triax heeft een prachtig album afgeleverd. Hij tast letterlijk alle grenzen af en speelt met kicks, (rauwe) melodielijnen, samples en stijlen (mainstream en industrial) alsof het bijna zijn natuur is. Hij is er nog niet helemaal. Hier en daar horen we nog dingen die een pak beter kunnen, en vooral ook de snelheid is een teken hiervan. Hij heeft twee jaar gedaan over dit album, waarvan een half jaar om alles echt goed af te mixen. Voor zijn eerste album een meer dan normale zaak, maar naarmate de ervaring groeit zal dit toch sneller moeten. Maar Audioslave is in ieder geval al wel een waarschuwing voor de vaste waardes in de scene. Triax staat klaar om iedereen te overdonderen.

Score: 89/100


www.myspace.com/djtriax
www.rotterdamrecords.com