The Subs - Decontrol

In 2008 zag het bejubelde 'Subculture', het debuutalbum van de Belgische formatie The Subs, het levenslicht. Sindsdien is de carrière van de Belgen in een stroomversnelling geraakt en hebben ze absoluut niet stilgezeten. Niet alleen hebben ze vele clubs onveilig gemaakt (met zowel live-optredens als dj-sets), ze hebben ook nog tijd gezien om de studio in te duiken en een opvolger van 'Subculture' te produceren. 'Decontrol' is de naam van het tweede album van The Subs, welke afgelopen dinsdag is uitgekomen.

'Subculture' kenmerkte zich door een rauwe en ruige mix van electro, electrohouse en techhouse. Kent het tweede album van The Subs net zoveel pit? Over het algemeen wel, hoewel er een paar uitzonderingen zijn. De opener 'The Face of the Planet' is in ieder geval zoals we van The Subs gewend zijn. Deze opzwepende track, vol rauwe synths en begeleid door de kenmerkende 'punky' vocals is gelijk een van de betere producties van het album. Ook het hierop volgende 'Don't Stop' - waarbij de heren hulp krijgen van Lektroluv labelmaatje Highbloo - weet ons zeker te bekoren, al is dit vrolijke nummer wat meer 'poppy' en 'housy' van aard en lijkt het zich meer op het mainstream publiek te richten. Desalniettemin een prima track. Ook voor 'The Hype' sloegen de mannen de handen ineen met Highbloo, wat resulteert in een heerlijk scheurend nummer, vol opzwepende beats. Het doet ons een beetje denken aan 'Brap' van Bart B More van afgelopen jaar. Sowieso is de eerste helft van het album zeer sterk, want ook 'Dry Lemon' en 'Hannibal and The Battle of Zama' mogen er zeer zeker wezen, ook al bewandelen ze beiden een heel ander pad. 'Dry Lemon' is een ruig en donker instrumentaal nummer, een echte killer voor in de clubs. 'Hannibal and The Battle of Zama' doet juist een stuk vrolijker aan en kent een simpel maar pakkend synthpop melodietje.

Het tweede vijftal tracks dan, afgetrapt door 'Itch'; een wat experimenteler nummer dat lastig in een hokje te plaatsen is, maar tegelijkertijd helaas ook niet echt blijft hangen. Vervolgens is het lastig stilzitten op 'Hairdo', wat een opzwepend maar vooral hyper nummer is dit zeg. Minstens net zo energiek en opzwepend is 'Lemonade', dat bovendien swingend en gevarieerd aandoet. Met het sterke en opbouwende 'The Visible Man', een track die flink losgaat en de nodige acid-invloeden kent, naderen we het einde van het album. Afsluiter is titeltrack 'Decontrol', een redelijk pakkend nummer waarbij sterk de nadruk ligt op het 'gezongen' refrein en dat bovendein aardig naar electro neigt. Maar wacht, dan blijkt er toch nog een elfde track als bonus te volgen, je moet er echter wel eerst acht minuten voor doorspoelen… Deze verborgen track schijnt 'The Fuck Song' the heten en net zoals het onderwerp van de nummer, is de track zelf ook erg lekker.

Met 'Decontrol' bouwen The Subs deels voort op het succes van 'Subculture, al maken de mannen dit keer ook enkele uitstapjes en gaan ze af en toe wat experimenteler te werk. Soms pakt dit goed uit, maar soms doet het ons weinig. De kenmerkende sound van The Subs, met scheurende synths, rauwe beats en punky vocals horen we ons inziens toch iets te weinig terug en dat betreuren we. Desalniettemin is zeker de eerste helft van het album zeer sterk en een aaneensluiting van kwaliteitsnummers. Ook de tweede helft mag er best zijn en luistert prettig weg, maar blijft toch minder hangen. Jammer bovendien dat de verborgen bonustrack niet gewoon in de tracklist is opgenomen, dat had deze lekkere afsluiter wel verdiend. Bovendien is het niet echt 'luistervriendelijk' om eerst acht minuten vooruit te moeten spoelen (op cd-spelers). Hoewel we iets meer uitschieters hadden verwacht, is 'Decontrol' al met al wel een prima album. Al is ook dit album, net als voorganger 'Subculture', wederom aan de korte kant. Veertig minuten (zonder verborgen bonus track) is natuurlijk wel erg karig.

Score: 77/100


www.thesubs.be
www.lektroluv.be
www.newsdistribution.be