Dance Valley 2010

De moeder der dancefestivals vierde dit jaar haar zestiende verjaardag met weer een spetterende editie in het magische Spaarnwoude. Het begin was in 1995 toen een paar vrienden een festival organiseerden waarvan ze toen nog niet konden vermoeden dat het ooit zo groots en wereldberoemd zou worden. Noem in het buitenland de naam ´Dance Valley´ en iedereen weet waar je het over hebt en onder artiesten geldt dit evenement al jaren als iets dat je CV een enorme boost geeft. Dit jaar is er uiteraard weer een bijbehorende compilatie uitgebracht, zoals elk zichzelf respecterend festival heeft. Andere jaren werd er meestal een DJ gekozen die de compilatie voor zijn rekening nam, dit jaar is het echter een ´naamloze´ driedubbelaar geworden die ons het gevoel van de vallei der valleien moet geven.CD1 - Mainstage
De grote stage die elk jaar in de Valley verreist is altijd het toneel van uiteenlopende muziekstijlen. Door de jaren heen hebben er indrukwekkende namen gestaan zoals Ferry Corsten, Carl Cox, Tom Harding en Marco V, wat ook de diversiteit weergeeft van het hoofdpodium. De afgelopen jaren voerde house de boventoon op de main en dus is de eerste cd gewijd aan deze stijl. Hier zit ook een beetje het gevaar: house is verworden tot een product dat hapklaar op elke compilatie wordt geknald, zonder dat er wordt gelet op kwaliteit. Vaak onder het motto ‘house is house en het verkoopt’ worden cd’s de winkel ingeslingerd en de meute koopt het wel. Het gevaar van dertien in een dozijn is dus aanwezig, maar gelukkig heeft de persoon die zich met deze mix heeft beziggehouden, daar een betere kijk op. Natuurlijk zitten er wat nummers tussen die inmiddels behoorlijk zijn uitgekauwd (‘Back & Forth’, ‘Bleep Me’) maar verder zit er eigenlijk opvallend veel kwaliteit tussen. Tracks van Koen Groeneveld, Stereo Palma en Boemklatsch zijn absoluut de moeite waard. De houseliefhebber kan aan deze cd vast en zeker plezier beleven en ik ben met recht opgelucht dat het niet de standaard eenheidsworst is waar ik bang voor was. Opvallend zijn de bonustracks van Goldfish die aan het einde van de cd staan, ik vind het eigenlijk zonde om er iets over te verklappen, maar ik wil wel zeggen dat het echt de moeite waard is om ze te beluisteren. CD2 - Hardstage
Tot een jaar of drie geleden was het [HQ] podium de stage met de hardste sound. Totdat de Hardstage in het leven werd geroepen om één van Nederlands grootste exportproducten op het gebied van dance een onderdak te geven. Hardstyle is niet meer weg te denken uit ons vaderlandse muzikale landschap en dat wilden ze bij UDC maar eens goed benadrukken. Dit jaar werd de Hardstage gehost door de mannen van Showtek, die ook het harde thema voor Dance Valley maakten. Voor zover ik kan horen, zijn de vocals gedaan door MC Stretch (excuses als ik het mis heb, want zijn stem is in deze track iets lager dan normaal, dus het zou ook iemand anders kunnen zijn) en eerlijk gezegd krijg ik er een enorm pak kippenvel van. Het melodietje is 'überhappy', maar het geeft wel een feelgoodsfeertje waarbij ik meteen de tenten en alle lieve, dansende mensen voor me zie. Knap dat ze dit gevoel in een hardstyleplaat weten vast te leggen. De rest van de mix heeft ook een goede vibe, ik ben te weinig onderlegd in hardstyle om te weten wat de kenners hier van vinden, maar de vrolijke sounds die de meeste tracks hebben, vind ik een feest om naar te luisteren. Wel jammer dat er maar dertien nummers op staan, een hardstyle-cd kun je makkelijk volknallen met twintig klappers. Aan de andere kant zou dat misschien ten koste kunnen gaan van de kwaliteit; als er zeven middelmatige of zelfs slechte tracks tussengepropt zouden worden, zou het natuurlijk zonde zijn. Op zich zou hier ook met gemak gedacht kunnen worden dat Showtek de mix heeft gemaakt, aangezien bijna alle tracks uit de catalogus komen van Dutch Masterworks. CD3 - Trancestage
Eindelijk, mijn allergrootste liefde op muziekgebied: trance! Ook hier zijn toch wel heel weinig tracks gebruikt, twaalf om precies te zijn. Ik snap dat een verzamel-cd veel geld kost om te maken (voor alle gebruikte nummers moet immers betaald worden aan de rechthebbenden), maar twaalf vind ik dan toch wel heel weinig. Anyway, misschien geldt hier ook het kwaliteitsverhaal, we gaan het zien. De opener is voor Sander Kleinenberg, die voor de editie van 2010 de softe variant van het thema mocht maken, getiteld ‘M.A.N.I.A.C.’. Goede plaat, maar als anthem toch niet catchy genoeg. Een plaat als ‘Bromance’ is dan wel weer een anthemwaardig plaatje, van deze kan ik echt geen genoeg krijgen, ook al is ‘ie nog zo cheesy. Hierna bouwt de mix in een zeer goed gekozen tempo op, de tracks worden steeds iets steviger met een paar goedgekozen hoogtepunten. Nou, mission Dance Valley is wat mij betreft geslaagd. Ik vond het, voordat ik de mixen ging beluisteren, eigenlijk jammer dat de cd dit jaar niet door één artiest is samengesteld, maar UDC mag trots zijn op de perso(o)n(en) die voor deze mixen verantwoordelijk is/zijn, want het eindresultaat is zeker niet slecht. Een classic zal deze cd echter niet worden, maar toch is hij leuk genoeg om aan je collectie toe te voegen als je van trance, house of hardstyle houdt. Hou je van alledrie zoals ik, dan kun je je hier uitstekend mee vermaken.Score: 70/100
www.udc.nl
www.dancevalley.com