Extrema Outdoor 2004

Voor me ligt de DVD Release van Extrema Outdoor. Het was even wennen dit jaar aangezien het zowat een traditie was geworden van de organisatie uit het Zuiden om de eerste enthousiaste kaartjeskopers te verblijden met een gratis gelimiteerde Extrema Outdoor CD. Aangezien ik al sinds de editie van 1998 trouwe bezoekster ben van dit festival heb ik dan ook alle eerder uitgebrachte CD’s in mijn bezit. Tegenwoordig brengt elke zichzelf respecterende partyorganisatie een DVD’tje uit van hun paradepaardje. Extrema bleef natuurlijk niet achter. Ben erg benieuwd wat ik kan verwachten. In 1996 heette het alom bekende en geprezen festival in het Zuiden des lands nog Extrema’s Dance Festival. Van een knus klein gezellig feestje met 19 artiesten is het feest uitgegroeid tot een megaspektakel waar dit jaar maar liefst 25.000 mensen uit alle hoeken van het land op afkwamen en 68 artiesten stonden. De organisatie werkt volgens een filosofie van Love&Respect. Ze organiseren eigenzinnige feesten met vernieuwende line-up’s. Volgens eigen zeggen trekken de hardere muziekstromingen hen niet aan, zullen ze geen DJ’s boeken die teveel gehyped worden en vinden ze feesten als Sensation te massaal. Bovendien draait het niet om het geld.Dat is erg tegenstrijdig met de enorme drukte op de laatste festivals. Daarnaast werd DJ Dana in 2004 geboekt voor LoveFields (hard EN hype dus) en kostte een entreekaartje voor het Outdoor festival in 2004 maar liefst 45 euro. Ondanks de altijd geweldige decoratie en de verrassende DJ’s, merk ik toch wel dat het tegenwoordig om keiharde euro’s draait. Net als de voorgaande twee jaren had ik een leuke dag in 2004, maar ook niet meer dan dat. Misschien ben ik te kieskeurig en wellicht komt dat JUIST doordat Extrema immer blijft hameren op die filosofie van ze. Daardoor ben ik kritischer en eigenlijk zie ik, ondanks dat de sfeer altijd nog wel top is, niet veel anders meer dan een ander willekeurig Dancefestival. Maar goed, het is nu dik twee maanden na Extrema Outdoor en alles heeft inmiddels een beetje kunnen bezinken. Hoop dat de DVD me juist de goede momenten van die dag kan laten zien en me wellicht toch kan overtuigen de traditie niet te verbreken en er volgend jaar weer bij te zijn.DVD: Extrema Outdoor 2004 9th Edition
De DVD begint met een keuzemenu. Ik begin met de “Making Of”, altijd leuk om te zien hoe zo’n feest is opgebouwd en wat er allemaal voor werk aan vooraf gaat. Heel grappig is de Jambers-manier waarop dit stukje in elkaar gezet is. We volgen Marcel (oprichter en directeur van Extrema Outdoor), Lieke (PR en Communicatie), Peter (technisch producent en verantwoordelijk voor de opbouw) en Peter (verantwoordelijk voor de DJ’s en de muziek). Na een race tegen de klok is alles toch op tijd klaar maar ook op de dag van het festival zelf zijn deze vier mensen continu bezig de puntjes op de i te zetten. Leuk gedaan. Verder kun je van alle zeven stages (die allemaal genoemd waren naar een van de zeven wereldwonderen) DJ-sets en sfeerimpressies zien. Het stukje van Matthew Dekay die de eer had op de Colloseum Stage te draaien is heel erg leuk gefilmd. Dat is net na de regen en storm en de mensen dansen blootsvoets en breed lachend door de blubber. Erg leuk om ook nog een stukje te zien van Don Diablo’s set, die ik gemist heb omdat we vroeger naar huis gingen. Verder vind je nog DJ-sets van onder andere Remy, Soulsonic, Benny Rodriguez en Solid Decay. Ook zijn er een aantal interviews afgenomen met de artiesten. Zo komt Erick E aan het woord en ondanks de regen en het onweer op de achtergrond blijft deze sympathieke DJ goedlachs als altijd. Verdre zie je bijvoorbeeld interviews met Cari Lekebush, Gideon en Lady Aida. Op de DVD staat ook de volledige videoclip van Don Diablo’s “The Music and the People”. Daarvoor zijn beelden gebruikt die geschoten zijn tijdens Extrema Outdoor 2004. ]Daarnaast kun je nog kiezen voor de optie “Extra’s. Daar vind je bij
voorbeeld een sfeerimpressie, korte gesprekjes met bezoekers, een blik op de rij voor de ingang en heel grappig, een stukje over plassen en het alom bekende PisWisselKantoor. En natuurlijk mogen beelden van de storm niet ontbreken. Heel onheilsspellend en erg leuk om te zien wat voor inventieve manieren mensen bedenken om te kunnen schuilen tegen wind en regen.Al met al een hele leuke DVD die je vrolijk maakt en je echt weer een zomers gevoel geeft. Zoals ik al hoopte krijg ik door het bekijken van deze beelden toch wel een prettig gevoel als ik terugdenk aan Extrema, terwijl ik echt geen topdag heb gehad. Toch prikkelen de beelden weer en ik moet toegeven, het blijft wel altijd gezellig en de decoratie is altijd top. Dat laat de DVD ook heel goed zien.CD1 mixed by Matthew Dekay
Tijd voor de cd’s. Allereerst gaat cd één in m’n computer. Die is gemixt door Matthew Dekay. De intro klinkt veelbelovend, heel spacy en een beetje onheilsspellend. “I’ve been away” van Rene Amesz volgt op die intro en ik hou wel van vocals. Daarnaast ben ik ook nog dol op trommeltjes dus dit nummer is helemaal prima! Track vier (“Bad”) is een eigen productie van Matthew. Kan hierin wel wat trance-invloeden ontdekken, tot nu toe in alle nummers eigenlijk wel. Grappig om in het volgende nummer de alom bekende quote uit Scarface (“You need people like me so you can point your fuckin’ finger and say: That’s the bad guy”) in deze uitvoering te horen. Ik ken hem namelijk wel in een hardcoreversie, die vind ik eerlijk gezegd ook beter! Dekay laat horen dat hij ook kan remixen en “See me fall” klinkt ook weer erg lekker. Lekker plaatje voor na een feest, of juist tijdens een feest als Extrema Outdoor. Als je lekker in het gras ligt te genieten van het zonnetje. Ook de mix van “Where I” van Mitch Wells (wederom een vocal mix) klinkt heerlijk. Ik kom als rasechte trance- en progressive liefhebster in ieder geval ruimschoots aan m’n trekken. Nummer acht, ook een productie van Matthew’s eigen hand, vind ik wat minder. Die heb ik misschien ook wel wat te vaak gehoord. Nee, doe mij dan “Swing2Harmony” maar. Als je van zweefmuziek houdt kun je deze gelijk gaan aanschaffen, ik krijg er in ieder geval een grote lach van op m’n gezicht. Voor je er erg in hebt klinkt alweer de laatste track van deze CD, “Darkness” van Peter Gabriel (Engelpost Remix). Dit nummer duurt maar liefst 14 minuten en wat mij betreft verveelt ‘ie geen seconde. Heerlijke afsluiter, tegelijkertijd best opzwepend en toch ook weer heel erg relaxed. Conclusie eerste cd
Absoluut een top cd’tje die het vermoedelijk heel goed gaat doen in m’n auto. Hiermee maakt de zoveelste file op een druilige herfstdag niet meer uit. Matthew Dekay laat de zomer nog een beetje nagloeien. Als je fan bent van Matthew mag deze cd niet aan je collectie ontbreken. En ook als je van wat dieper gaande trance of lekkere progressive houdt, heb je hier een prima schijfje aan.CD2 mixed by Gene Farris
Tijd voor cd twee. Gene Farris heeft deze voor zijn rekening genomen. De uit Chicago afkomstige DJ staat bekend om, hoe kon het ook anders, zijn Chigago House sounds die hij draait en ook zelf produceert. Dat betekent dus funk en groove en dat is inderdaad aanwezig in het eerste nummer van de cd: “Hustler” van Demarkus Lewis. Ook de daaropvolgende tracks klinken erg groovy. Beetje de soort muziek die je veel hoort in hippe strandclubs. Wat mij betreft lekker om naar te luisteren maar ik zou er niet echt op los kunnen gaan of op kunnen dansen. Track vijf vind ik echt minder. De muziek herhaalt zich steeds en dat is niet zo mijn ding. Gelukkig redden de trommeltjes me weer: Track zes “Brazil Horns” van DJ Jorj) is dan weer best een opzwepend plaatje waar je een lekker zomers gevoel van krijgt. Trompetje erbij en je waant je ook echt in Rio de Janeiro. Het nummer wat daarna volgt kan me dan weer helemaal niet boeien. “Like Jazz” heet het en dat klopt ja. Ik houd helemaal niet van Jazz en dit nummer komt aardig in die richting. Maar goed, kwestie van smaak natuurlijk, origineel en afwisselend is het wel. Track
acht (“Real Beats”) is een productie van Farris zelf en die klinkt zeer verdienstelijk. Dit is dan wel weer een dansbaar nummertje, ook helemaal in de stijl van Extrema. Prima dus. Track tien is een voor mij bekende plaat. “Genedefect” van Green Velvet en dan wel de Cajmere Mix. Ik kan electro zeker waarderen en dit is nou weer een plaat waar ik volkomen op los kan gaan. Lekker rauw, veel bliebjes, heerlijke ranzige bas…Absoluut mijn favo nummertje van deze cd! Ja, de sfeer zit erin en ik begin zowaar te swingen achter m’n computertje. Gelukkig houdt Farris deze lijn vast want de daaropvolgende tracks zijn allemaal super. Bij track twaalf ben ik helemaal gelukkig. “Breaking Point” van Johnny Fiasco schalt door de speakers. Ik weet even zo gauw de titel niet, maar dit is volgens mij gebaseerd op een klassiekertje van Fiasco. Ook hier klinkt de laatste track voor je er erg in hebt. Wederom veel vocals en ook die klinken bekend. Lekker oldschool.
Conclusie tweede cd
Farris mixt allerlei stijlen door elkaar heen en zijn cd valt daardoor niet echt in een hokje te stoppen. Ik vond het begin van de cd wat moeilijk dansbaar, beetje saai misschien zelfs, maar moet er wel bijzeggen dat die tracks ook niet helemaal mijn stijl zijn. Als je houdt van House in de ruimste zin van het woord zit je goed. Ook de liefhebbers van Chigago House en Techhouse komen aan hun trekken. Verder denk ik dat de open-minded technoliefhebber dit schijfje ook wel kan waarderen. Verwacht geen gebeuk en geknal, maar ga lekker achterover zitten met een wijntje, nodig wat vrienden uit en dan is dit een prima achtergrondmuziekje.
Al met al is deze Box een absolute aanrader voor iedereen die Extrema een warm hart toedraagt. Ook degenen die ooit een Extrema Outdoor bezochten zullen plezier hebben van deze schijfjes. De CD’s zijn niet heel erg toegankelijk, vooral die van Farris niet. Geen goede aanschaf voor de narrow-minded hokjesgeest, maar die mensen zullen zich op Extrema Outdoor sowieso niet vermaken. Voor iedereen die de zomer nog eens dunnetjes over wil doen en zich alvast wil gaan voorbereiden op het tienjarig jubileum van Extrema, raad ik deze DVD/CD Box ten zeerste aan. En ikzelf? Tja. Ik ga toch maar weer met mezelf in overleg en ach…waarschijnlijk ben ik er gewoon weer bij. Als puntje bij paaltje komt kan ik het waarschijnlijk toch niet laten en die tiende editie kan alleen maar een knaller worden!Tot volgend jaar dus maar weer!
Groetjes Jacqueline!