Buzz Fuzz – The History of Hardcore

Mark Vos a.k.a. DJ Buzz Fuzz mag toch wel één van de grondleggers van de hardcore scène in Nederland genoemd worden. Hij maakt deel uit van het o zo legendarische Dreamteam. Is drie keer op tournee geweest in Australië, wat hij volgens het boekje van de cd tot de hoogtepunten van zijn carrière rekent. En toen ik een klein jongetje was liep ik zelfs met longsleeves rond van Buzz Fuzz. Ik denk niet dat er mensen zijn in de hardcore scène die Buzz Fuzz niet kennen, en iedereen zal hem erkennen als één van de belangrijke mensen die hardcore groot hebben gemaakt, en groot hebben gehouden. Verder heeft hij onder zoveel verschillende schuilnamen geproduceerd dat ik ze niet allemaal weet. Denk aan nummers van Pino D’Ambini (Up & Down Ballz), Tony Salmonelli (Hey), Bertocucci Feranzano (XTC-Love); platen die alle drie geproduceerd zijn door Mark Vos en uitkwamen op zijn eigen BZRK label. Verder heeft hij natuurlijk een tijd lang een kijkje in zijn eigen wazige leventje/gedachte gegeven in Buzzy Wappie Corner die lang Thundermagazine stond, wat altijd het eerste was wat ik las samen met DJ Weirdo’s Adventures. Dus hij is zeker één van de weinige mensen die het recht hebben om een echte History of Hardcore cd uit te brengen. De cd is uitgegeven door Sony en bestaat uit een audio cd en een DVD. Er is nu ook al aangekondigd dat de andere leden van het Dreamteam de 2e Dano, 3e Gizmo en 4e The Prophet editie van de History of Hardcore serie gaan uitbrengen.

Audio

Deze cd begint met het nummer “Some Whores”. Een lekker oud nummer om de cd mee te beginnen. Er word gelijk al een beetje gespeeld door Buzzy achter de draaitafels en je merkt al duidelijk dat dit geen samengestelde cd gaat worden, maar echt een mix cd is. Na nog zo’n lekker oud nummer “Three ‘o Three”, komt er een kort stukje van een nummer van The Horrorist dat word opgevolgd door een “Fire Alarm” van Robert Armani en dan de 2003 remix, een nummer wat ik niet helemaal geweldig vind, maar die zeker wel past op deze cd. Het nummer sluit wel goed aan bij Mark Vos zijn nieuwe project, Stuka DJ met het bijbehorende label Stuka. Het nummer vind ik ook niet bij de geschiedenis van hardcore horen, maar er zit een sample in (White people, turn up the treble, Black people, turn up the bass), die nog een tijd in me kop blijft hangen. De cd vervolgt zijn weg door de geschiedenis met ook een niet zo oud nummer, “Direkt Dizko”, maar het klinkt wel lekker oud.
Als dan het nummer “Bikes Drum” (Natuurlijk van DJ Bike) er in word gemixed, gaat de snelheid op de cd gelijk een stukje omhoog. En dat is een gebeurtenis waar ik nog nooit om heb getreurd op een cd. Het is ook echt een nummer wat voor mij echt super blijft, alleen al om het feit dat hij in een paar gruwelijk vette live sets van Noize Suppressor heb gehoord. Hierna mixed hij weer een nummer van zichzelf in, namelijk “The Saw” (Ook uitgebracht op Stuka) waarin, hoe kan het ook anders, een heerlijk zagend geluid zit. Daarna word er snel verder gemixed naar “Tune in, Turn On” van Obsessive met daartussen het nummer “Atmos-Fear”. Het is erg lekker dat Buzz Fuzz de meeste nummers wel in hun waarde laat door ze wel genoeg tijd te geven, maar toch snel genoeg door blijft mixen om de doorstroom en variatie hoog te houden. Iets wat ik erg belangrijk vind bij oude nummer, want dit is de enige manier om ze interessant te houden, omdat de nummers meestal te bekend zijn.
De cd gaat dan verder met een paar nummers waar ik eigenlijk niet zoveel over weet te schrijven, niet helemaal mijn stijl, maar wel lekker om te luisteren. Als ik dan opeens de wondere tonen van “Born Slippy” van Underworld voorbij hoort komen, ben ik zeker aangenaam verrast. Ook al had ik de tracklist al gezien, dit nummer is en blijft gewoon betoverend. Aan het begin van het nummer ben ik bang dat dit nummer te lang gemixed zal gaan worden met het vorige, of dat er snel zal worden doorgemixed naar het volgende nummer. Maar “Born Slippy” krijgt genoeg tijd om me helemaal mee te slepen, en me alweer voor de zoveelste keer laat horen hoe mooi en compleet een nummer kan zijn. Hierna komt “Trip to Trumpton (Club Mix)”, zo’n heerlijk oud nummer die gelijk verschrikkelijk bekend klinkt, ondanks dat ik me zit af te vragen of ik het nummer nou eigenlijk ken of niet. Het doet me een klein beetje denken aan The Prodigy.
Met “Time To Blast” komen we aan op een iets ander punt, het fundament van de hardcore word een beetje achter ons gelaten en we gaan iets meer richting het hakkuh tijdperk. Hierna volgt “Frequencies”, echt een geniaal nummer van mister Buzz Fuzz himself. Vanaf dit punt staan er ook alleen nog eigen productie’s op de cd, maar dat mag ook wel al je zo gigantisch veel nummers heb geproduceerd (Rond de vijfhonderd). Ook zijn grootste hit, XTC-Love kan natuurlijk niet achterblijven. En de cd word ook steeds lekkerder naar het einde toe. Niet alleen Up & Down Ballz zorgt ervoor dat ik niet stil kan blijven zitten, maar ook het laatste nummer knalt. Het heet “Kicks of Steel” (An ode 2 da kicks) is soms een beetje rommelig, maar knalt gewoon erg lekker. En als de cd dan is afgelopen, is het opeens erg stil. En ik baal wel dat een cd zo kort duurt, want het had van mij nog wel even mogen doorgaan.

DVD

Maar dan is er gelukkig nog een tweede schijfje in het hoesje, een dvd. Ik ben erg benieuwd, aangezien ik de meeste dvd’s die bij cd’s zitten niet echt een toegevoegde waarde hebben. Staan meestal beetje beelden op van de feesten waar de cd over gaat, waar je muziek hoort en beelden ziet die totaal niet bij elkaar passen. Dus ik ben benieuwd wat dit gaat worden.
De dvd begint gelijk met een interview. En van het begin van de dvd tot het einde is het eigen Mark aan het woord. Afgewisseld met beelden van het feest 35 years of Buzz Fuzz, maar ook met ontzettend oude beelden van feesten toen ik nog niet de mogelijkheid had om te gaan. Maar vooral bestaat de dvd uit lekker veel anekdotes, en Mark heeft dan een hele boel te vertellen over de geschiedenis van hardcore, en vooral over hoe hij het allemaal heeft meegemaakt, van de eerste keer dat hij plaatjes begon te draaien, hoe hij de leden van het Dreamteam ontmoette, een stukje van het tournee van het Dreamteam in Australië, tot een kijkje in de twee kamers waar het muzikaal allemaal om gaat: De kamer waar hij al ze muziek produceert, en de kamer waar al zijn platen staan.
Eén van de leukste dvd’s die ik heb gezien over hardcore, lekker geouwehoer, en interessant om het allemaal een keer te kijken.



Conclusie
Op deze cd mag Mark Vos echt trots zijn. Dit is niet alleen een cd die zijn geschiedenis van de hardcore beschrijft, maar ook nog is op een erg brede manier beschrijft. Het neemt je op verschillende kleine uitstapjes, niet rechtstreeks van het begin naar het einde. Maar toch een erg goede opbouw, al is de opbouw in de cd niet helemaal hoe je die zou verwachten.
Het totaal van dvd en cd is erg leuk gedaan, het is niet een leuke cd met een dvd erbij, of een leuke dvd met een waardeloze cd erbij, ze zijn gewoon allebei vet. De Buzz Fuzz fans moeten hem natuurlijk al hebben, en de rest die ik enthousiast heb gemaakt, ik hoop dat jullie ook gaan genieten.

Groetjes,
Rowan