Matt Darey - Nocturnal

De Britse ouwe rot Matt Darey heeft zowat alles in zijn carrière al tig keer mogen meemaken. Ruim achttien jaar al is de man actief in het mondiale housewereldje, waarvan zijn activiteiten in de trancescene als meest bekend verondersteld mogen worden. Als gewaardeerd dj/producer komt logischerwijs een keer het moment dat je gevraagd wordt een wekelijkse radioshow te hosten, zoals iedere steevaste DJ Mag 100 artiest tegenwoordig bijna verplicht is te hebben. En zo geschiedde dit ook voor deze Engelsman. Zijn Nocturnal uitzendingen zweven al sinds 2005 door de (digitale) ether en zijn gelukkig nog bijna allemaal tot op heden na te luisteren op Matt’s persoonlijke website. Niet zo gek lang geleden kreeg deze populaire show vol (progressive) trance zowaar een meer eclectische spin-off genaamd Nocturnal Sunshine. Wellicht dat ik hier kostelijk gebruik van ga maken, want ik moet eerlijk bekennen dat ik Darey’s Nocturnal radioshows eigenlijk nooit echt gevolgd heb.

Nu episode 250 van de originele Nocturnal radio broad/podcast recentelijk het levenslicht heeft gezien, breekt natuurlijk de tijd aan voor een (tweede) gelijknamige verzamelaar die voor iedereen op te vissen is in de betere platenzaak. Voor deze compilatie gooit Darey een hoop van zijn dit jaar veelgedraaide hits uit zijn Nocturnal show in de mix, aangelengd met een paar eigen producties.

Darey het nachtdier

De eerste CD doet de overkoepelende titel eer aan laat zich uitstekend kenmerken door haar diepe karakter met onmiskenbare nachtelijke deuntjes. Innige basslijnen verpakt in typische ‘ante meridiem’ beats met aardig wat vrouwelijke vocalen staan aan de basis van het nachtelijke gevoel dat zeker de eerste helft van het geheel weet op te roepen. Alle prima gekozen, veelal minder bekende tracks krijgen uitgebreid de tijd en maken er daardoor een onthaastend en zeer genietbaar geheel van. Een heel geleidelijke tempoverhoging door de mix heen en de progressive trance/house halverwege verraden een beetje de richting die Darey in gaat met deze schijf. Stilaan tegen het einde krijgt mix nummer één een tikkeltje van het eclectische Nocturnal Sunshine karakter toebedeeld dankzij de progressieve dance/house van Chris Domingo en Moguai. Tussendoor zorgt “Shine On Me” met behulp van de nogal foute ‘male vocals’ in de break wellicht voor een ongemakkelijk momentje, maar de platen die hier op volgen (waaronder Matt Darey’s nieuwste aanwinst “Lucy”) sluiten deze verrassende mix op smaakvolle wijze af.

Speciaal voor CD twee maakte het Russische duo Aurosonic de intro mix van het instant kippevel bezorgende “See The Sun”, uitgebracht onder Matt Darey’s inmiddels welbekende Urban Astronauts pseudoniem. Liefhebbers weten dan al wel genoeg. Het vervolg van deze compilatie ligt vergeleken met de eerste disk meer in de gekende trancesferen, al leidt het nergens tot (uitgekauwde) big room trance. Maar ondanks dat deze CD uitermate aangenaam begint zorgt de wat eigenaardige Mac & Mac remix van First State’s “Brave” en het daaropvolgende veel te brave “Tokio Dawn” voor een mindere fase. Dit korte gedeelte leidt simpelweg net iets teveel af van de broeierige main vibe die is ingezet door de eerste drie nummers. Met “Back 2 The Real” wordt je dan ook gelukkig weer echt teruggezogen in het collectief, wat vanaf dit moment een meer zweverige en diepere signatuur mee krijgt, maar eveneens haar levendig karakter weet te behouden. Het nieuwste Urban Astronauts geschenk “Black Flowers” (in de Josh Gabriel remix) legt naast meer tempo ook meer gevoel en affectie in de eindstadium van de mix. Als een positief stimulerende neurotransmitter weet het het emotiecentrum in de prefrontale cortex te prikkelen en zodoende kunnen de twee vervangbare uitloopplaten toch nog met de mantel der liefde worden bedekt.

(N)achtergrondmuziek bij uitstek

Met deze Nocturnal 2010 dubbelaar brengt Matt Darey je twee treffende, progressieve mixen met een onvervalst nachtelijk en zorgeloos karakter. Vooral de eerste disk kent een lekkere nachtelijke, ontspannen en later wat lichtjes oppeppende vibe en is uitermate geschikt om bijvoorbeeld af te spelen tijdens een (saaie) nachtelijke reis huiswaarts. De tweede schijf kent een wat warmere uitstraling en komt qua sfeer het best tot zijn recht tijdens zonsopkomst of zonsondergang. Doordat alle nummers relatief veel tijd krijgen en Darey soms ietsjes doorschiet in zijn zoektocht naar ‘originele’ en bijzondere plaatjes (wat de talloze remixen en edits verklaart) komen beide mixen het best tot hun recht wanneer je niet continu voor de volle 100% gefocust bent op de muziek zelf. Wellicht voelt de wat schommelende CD2 daardoor wat te lang van stof aan, maar wat blijft staan is dat het toch typisch twee mixen zijn die erg aangenaam zijn wanneer je er met een half oor naar luistert en de relaxte sfeer op je laat inwerken. Het liefst in de late uurtjes dus, zoals nachtdier Matt Darey het ongetwijfeld bedoeld heeft.

Score: 78/100


www.mattdarey.com
www.blackholerecordings.com